ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΑΜΥΝΑΣ κ. ΦΩΤΗ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΣΟΝΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΤΟΥ 361 ΤΠ ΚΑΤΑ ΤΗΝ
ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ 1974 ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΔΡΑΚΟΥ
(Ι.Ν. Αγίου Κυριάκου στο
Χ. Κάμπος, Σάββατο, 18.5.2013, 12.00 μ.μ.)
Τριάντα εννέα χρόνια μετά την τραγωδία τιμούμε τη μνήμη
των νεκρών μας.
Τριάντα εννέα χρόνια μετά κηδεύουμε ακόμα λείψανα των
νεκρών της κυπριακής τραγωδίας.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε τον ύστατο
φόρο τιμής και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε ένα ακόμα ήρωα της
κυπριακής ελευθερίας που θυσιάστηκε στις άνισες και προδομένες μάχες, απέναντι
στις ορδές του τούρκικου Αττίλα το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 74.
Η ταυτοποίηση των λειψάνων των πεσόντων του 74, θέτει
τέρμα σε μια σκληρή αβεβαιότητα. Έτσι μαθαίνουμε που να ανάψουμε ένα καντήλι
και πάνω σε ποια μαρμάρινη πλάκα θα αφήσουμε να κυλήσουν τα δάκρυα του πόνου
μας και να εναποθέσουμε τα λουλούδια της αγάπης μας και της υπερηφάνειας
μας.
Από την άλλη όμως ξυπνά και θύμισες οδυνηρές. Ξαναζούμε
τραγικές στιγμές και μέσα μας θεριεύει η οργή και το άδικο για τη συμφορά που
κτύπησε την Κύπρο τον Ιούλη του 74. Τη συμφορά που στο πέρασμα της άφησε
νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους, πρόσφυγες, παθόντες και εγκλωβισμένους και
μια μοιρασμένη πατρίδα.
Ο Θουκυδίδης στον "Επιτάφιό" του, εκφράζει το
φόβο πως οι έπαινοι προς τους νεκρούς, μπορεί να θεωρηθούν υπερβολικοί, γιατί ο
θάνατος εξωραΐζει τους ανθρώπους.
Λίγες είναι οι περιπτώσεις εκείνες που τα εγκώμια
έρχονται απλά να περιγράψουν αλήθειες
και ακόμη πιο σπάνιες οι περιπτώσεις, όπου τα λόγια είναι φτωχά για
να αποδώσουν την εξαιρετική προσφορά κάποιων ανθρώπων.
Η θυσία του Θεμιστοκλή Δράκου για την υπεράσπιση της
πατρίδος μας, μαρτυρά από μόνη της, ότι ο θάνατος του δεν είναι από εκείνους
τους συνηθισμένους θανάτους ενός απλού ανθρώπου, αλλά συγκαταλέγεται στις
σπάνιες περιπτώσεις, όπου τα λόγια είναι πράγματι πολύ φτωχά να αποδώσουν το
μέγεθος της αυταπάρνησης του λεβέντη μας Θεμιστοκλή.
Η κηδεία του ήρωα Θεμιστοκλή που τελείται σήμερα
υπενθυμίζει το χρέος που έχουμε ως κοινωνία και ως πολιτεία για να δικαιώσουμε
τη θυσία όλων των παλληκαριών μας που έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της
πατρίδας μας.
Η τύχη του Θεμιστοκλή, που σήμερα κηδεύουμε με τιμές και
στεφανώνουμε με τις δάφνες του θαυμασμού και της ευγνωμοσύνης μας, μέχρι
πρόσφατα αγνοείτο. Αυτή η άγνοια ήταν επώδυνη, δύσκολη και τραγική, ιδιαίτερα
για τους δικούς του ανθρώπους, που για 39 ολόκληρα χρόνια περίμεναν και αγωνίζονταν
να μάθουν τί απέγινε το αγαπημένο τους 18χρονο τότε παλικάρι.
O Θεμιστοκλή Δράκος γεννήθηκε
στον Κάμπο στις 9 Ιανουαρίου του 1956. Ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά,
της οικογένειας του Γιάννη και της Ελένης Δράκου. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του Κάμπου και έπειτα στην τεχνική σχολή στο Ξερό
αποφοιτώντας με την ειδικότητα του επιπλοποιού. Ήταν νέος ευαίσθητος, ανήσυχος και
εργατικός. Γαλουχήθηκε μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με παρακαταθήκη την
πλούσια σε θάρρος και ανδρεία ελληνική ιστορία, πρότυπα τις πανανθρώπινες αξίες,
τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.
Τον Ιούλιο του 1973, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της
πατρίδας, κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του
θητεία. Κατά την έναρξη της τουρκικής
εισβολής στις 20 Ιουλίου 1974, υπηρετούσε στο 361 τάγμα πεζικού η έδρα του
οποίου βρισκόταν στο Συγχαρί.
Ο Θεμιστοκλής μαζι με συνστρατιώτες του επάνδρωναν φυλάκια στη περιοχή Δικώμου-
Χαμίτ Μάντρες.
Με το πέρας της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής τον
Ιούλιο του 1974 και την κατάληψη από τα τουρκικά στρατεύματα της περιοχής
Συγχαρί –Δίκωμο, το 361 τάγμα πεζικού μετακινήθηκε στη Κυθρέα όπου και
επάνδρωσε αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς.
Ο Θεμιστοκλής μαζί με τους
υπόλοιπους άνδρες του τάγματος του μία ημέρα πριν την έναρξη της δεύτερης φάσης
της τουρκικής εισβολής μετακινήθηκαν στη περιοχή Παχυάμμου Κερύνειας, όπου και
επάνδρωσαν φυλάκια της Εθνικής Φρουράς μεταξύ Παχυάμμου και Αγίου Επικτήτου τα
οποία βρίσκονταν στη πρώτη γραμμή άμυνας της Εθνικής Φρουράς μετά την κατάπαυση
του πυρός και την λήξη της πρώτης φάσης της Τουρκικής εισβολής.
Στις 14 Αυγούστου το 361 τάγμα πεζικού δέχτηκε μεγάλης
κλίμακας συντονισμένη επίθεση από τα πάνοπλα και αριθμητικά υπέρτερα τουρκικά
στρατεύματα εισβολής και μετά από σκληρές και άνισες μάχες δόθηκε εντολή για
οπισθοχώρηση και ανασύνταξη σε ύψωμα στη περιοχή της Κλεπίνης. Δυστυχώς όμως το
προκαθορισμένο αυτό ύψωμα εβάλλετο ανηλεώς από βαρέα όπλα και το πολεμικό
ναυτικό των τουρκικών δυνάμεων και ως εκ τούτου η ολοκλήρωση της ανασυγκρότησης
στο ύψωμα εκείνο ήταν αδύνατη. Ένεκα της απουσίας νέων διαταγών, λόγο του
σφοδρού και ανελέητου βομβαρδισμού από ξηρά, θάλασσα και αέρα, ακολούθησε η
κατά βούληση οπισθοχώρηση των ανδρών του τάγματος κατά μικρές ομάδες με γενική
κατεύθυνση την περιοχή Κουτσοβέντη –Κυθρέας. Οι Άντρες του 361 τάγματος
πεζικού, σύμφωνα με μαρτυρίες ακολούθησαν πορεία μέσω Τραπεζούντας –Κλεπίνης
προς Χαλεύκα, η οποία βρίσκεται βόρεια της περιοχής Κυθρέας – Κορνόκηπος.
Ο Θεμιστοκλής θεάθηκε για τελευταία φορά όταν εγκατάλειψε
την Τραπεζούντα μαζί με συναδέλφους του και αφού εισήλθαν σε χαράδρα κινήθηκαν
προς τον Πενταδάκτυλο. Από τότε δεν έδωσε σημεία Ζωής
και η τύχη του αγνοείτο. Η εκταφή τάφου σε περιοχή κοντά στο Κορνόκηπο όπου
βρέθηκαν λείψανα του Θεμιστοκλή μαρτυρεί τη βαρβαρότητα της άνανδρης δολοφονίας
του και αποκαλύπτει ακόμη ένα
περιστατικό όπου οι πεσόντες καταξιώνονται στη συνείδηση μας και καταγράφονται στην ιστορική
μας μνήμη.
Οι θυσίες των παιδιών του
λαού μας στους αγώνες για ελευθερία και δικαίωση και η δοκιμασία που υφίστανται
οι μαρτυρικοί συγγενείς των αγνοουμένων
μας υπομένοντας έναν ασήκωτο σταυρό, μας φέρνουν μπροστά στη δική μας ευθύνη
για το μέλλον της Πατρίδας μας. Χρέος μας απέναντι σε αυτούς είναι η επιμονή
στον αγώνα για ελευθερία και επανένωση της Πατρίδας μας.
Διανύουμε τις πιο κρίσιμες μέρες και ώρες μετά το 1974,
λόγω της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τον τόπο μας. Δίνουμε μια
μάχη για το σήμερα και για το αύριο, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Αυτός
ο λαός όμως απέδειξε ότι και αντιστάσεις
διαθέτει και αντοχές έχει. Πάνω απ’ όλα, όμως, αυτός ο λαός έχει περηφάνια και αξιοπρέπεια
και θα τα καταφέρει.
Ο κυπριακός λαός με το πείσμα του, τη φιλοπατρία του θα
ανατρέψει για ακόμη μια φορά τα δεδομένα και τις αρνητικές μνείες στις δέλτους
της ιστορίας μας. Και αυτό το θαύμα που έγινε το 1974, με τη συμμετοχή όλων, θα
το επαναλάβουμε. Και είμαι σίγουρος ότι ο κυπριακός λαός μπορεί να ελπίζει σε
καλύτερες μέρες.
Το Κυπριακό ήταν, είναι και θα παραμείνει κορυφαία
προτεραιότητα μας και αυτό δεν μας αποτρέπει από το να προετοιμαζόμαστε για την
έναρξη συνομιλιών το συντομότερο δυνατόν, με στόχο την επίτευξη μιας λύσης η
οποία δεν θα παραγνωρίζει τις διεκδικήσεις και ανησυχίες του κυπριακού
Ελληνισμού και η οποία θα οδηγήσει στην πλήρη απαλλαγή της πατρίδας μας από τα
κατοχικά στρατεύματα και στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια λύση
που θα βασίζεται στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, η οποία θα οδηγήσει στην
επανένωση της πατρίδας μας.
Ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας και η κυβέρνηση αγωνίζονται για την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Διακηρύσσουμε
ότι ουδέποτε θα λησμονήσουμε το
χρέος που είναι σφυρηλατημένο στον γρανίτη των σκληρότατων συγκυριών. Θα επαγρυπνούμε και θα αγωνιζόμαστε μέχρι τη
τελική δικαίωση.
Όμως πρέπει να γίνει αντιληπτό προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτή τη στιγμή, αποτελεί
προτεραιότητα μας η αντιμετώπιση και η διαχείριση της οικονομικής κρίσης που
ταλανίζει τον κυπριακό λαό και ως εκ τούτου οι όποιες ενέργειες για επανέναρξη
της διαδικασίας για επίλυση του κυπριακού πρέπει να μετατεθούν σε ευθετότερο
χρόνο. Δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι κάποιοι επιχειρούν να επισπεύσουν τις
εξελίξεις και μεθοδεύουν τη δημιουργία συνθηκών άμεσης επανέναρξης των
συνομιλιών, με στόχο μάλιστα να θέσουν σε εφαρμογή μια διαδικασία εξπρές. Αυτό
δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από τη δική μας πλευρά.
Επιβάλλεται επίσης πριν την έναρξη της οποιασδήποτε νέας
διαδικασίας να συμφωνηθεί η βάση των
διαπραγματεύσεων που θα διασφαλίζει πλήρως τις βασικές αρχές επίλυσης του
κυπριακού προβλήματος που προβλέπονται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας
των Ηνωμένων Εθνών.
Απαιτείται εθνική ενότητα, εθνική συνεννόηση, σκληρή
δουλειά και μια κοινή εθνική προσπάθεια. Πρέπει να αντισταθούμε στο όποιο κλίμα
απαισιοδοξίας και να κωφεύσουμε στα όποια μηνύματα απαξίωσης διαχέονται στην
κοινωνία μας. Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια που καλούμαστε να
αντιμετωπίσουμε. Έχουμε όμως πλήρη συνείδηση των κινδύνων αλλά και του ιστορικού
μας χρέους και η ιστορία θα μας κρίνει απ΄αυτό που θα κληροδοτήσουμε στις
μέλλουσες γενιές.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Αυτές τις δύσκολες
περιόδους που διανύει ο λαός μας αναζωπυρώνεται μέσα από τα άδυτα της ιστορίας
η προτροπή στον καθένα από εμάς να αποτολμήσει τη δική του σταυροφορία
διατήρησης των αξιών, των αρχών και των ιδανικών.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της ηρωομάνας γης του Κάμπου.
Περήφανος θα αισθανόταν σήμερα για τον δεκαοκτάχρονο
λεβεντονιό του ο σεβαστός πατέρας του Θεμιστοκλή Γιάννης, που έφυγε από τη ζωή
με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.
Περήφανοι αισθάνονται η μάνα του Θεμιστοκλή Ελένη, τ’
αδέλφια του Παναγιώτης, Χριστόδουλος, Αργύρης και Μαρία, στους οποίου εκφράζω τη συμπάθεια αλλά και τον θαυμασμό μου, για τα τόσα
χρόνια υπομονής και μαρτυρικής καρτερικότητας που επέδειξαν μέχρι να μάθουν για
την τύχη του δικού τους ανθρώπου που είναι και δικός μας.
Ο Θεμιστοκλής έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς
αυτόν, όπως και σε όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την
ανεξαρτησία της Κύπρου μας οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως
Κυπριακή Δημοκρατία καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.
Αποχαιρετούμε σήμερα τον Θεμιστοκλή και τιμούμε με
ευγνωμοσύνη τη μνήμη του. Αναγνωρίζουμε ότι απέναντι του έχουμε ένα ανεκπλήρωτο
χρέος και θα παλέψουμε για να το εκπληρώσουμε. Δεν θα πάψουμε ποτέ να
αγωνιζόμαστε μέχρι να φέρουμε την ελευθερία, την ειρήνη και την ασφάλεια σε
τούτο τον πολύπαθο τόπο.
Ας είναι αιωνία η μνήμη και η δόξα του.
