Με αισθήματα δέους και συγκίνησης
βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό του Κοσμά του Αιτωλού, για να
τελέσουμε την επικήδειο ακολουθία ενός ακόμη συμπολίτη μας, του ήρωα
Δημήτρη Σαββίδη που έπεσε μαχόμενος κατά τη διάρκεια της τουρκικής
εισβολής του 1974. Ο Λοχίας Πεζικού Δημήτρης Σαββίδης ήταν ένας ακόμη
αγωνιστής της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που υπηρετούσε στο 361ο
Τάγμα Πεζικού, του οποίου η τύχη αγνοείτο για 39 ολόκληρα χρόνια.
Η εκταφή πολύ μικρού μέρους των οστών του Δημήτρη Σαββίδη, που πραγματοποιήθηκε το 2008 σε περιοχή κοντά στο τουρκοκυπριακό χωριό Κορνόκηπος στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, και η ταυτοποίηση τους μέσα από ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις DNA, έθεσε αναμφίβολα τέλος στο μαρτύριο της προσμονής και της αβεβαιότητας που βίωσε η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι του ήρωα μας.
Την ίδια ώρα, η εξακρίβωση του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος τους έφυγε από τη ζωή προκαλεί ξανά και δικαίως την αγανάκτηση και αυξάνει τα «γιατί». Ευχή και δέσμευση μας προς τους συγγενείς όλων των αγνοουμένων της Κύπρου είναι η πλήρης διερεύνηση και διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας μέσα από το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής, ώστε να τερματιστεί το πολύχρονο δράμα και το μαρτύριο που βιώνουν οι οικογένειες τους.
Στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη Λεμεσό δίνουμε και πάλι την υπόσχεση σήμερα ότι η διακρίβωση της τύχης όλων των αγαπημένων μας προσώπων αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την Κυβέρνηση και την πολιτεία.
Βρισκόμαστε εδώ, πολιτεία, οικογένεια και φίλοι του Δημήτρη Σαββίδη για να δηλώσουμε την τιμή και την ευγνωμοσύνη μας προς τον αγνό αυτό αγωνιστή της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που για 39 χρόνια αγνοούσαμε την τύχη του.
Όσα χρόνια και αν περάσουν ο λαός μας φέρνει πάντα στη μνήμη του τις αποφράδες εκείνες ημέρες του 1974, που σκόρπισαν στην πατρίδα μας την καταστροφή. Όσα χρόνια και αν περάσουν ο πόνος ανείπωτος, τα μάτια βουρκωμένα και οι καρδιές ματωμένες.
Το παλικάρι που τιμούμε σήμερα γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 24 Οκτωβρίου 1955, και πριν την τουρκική εισβολή διέμενε μαζί με τους γονείς του, τον Ιωάννη και τη Μηλίτσα, στη Λεμεσό. Τον Ιούλιο του 1973 ο Δημήτρης κατατάγηκε, όπως και άλλα αμούστακα παιδιά, στην Εθνική Φρουρά για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά την ολοκλήρωση της βασικής εκπαίδευσης του τοποθετήθηκε στον 1ο Λόχο του 361 Τ.Π., η έδρα του οποίου βρισκόταν στο Συγχαρί.
Ο Λοχίας Δημήτρης Σαββίδης μαζί με συστρατιώτες του επάνδρωναν φυλάκια στην περιοχή Δικώμου-Χαμίτ Μάντρες, η οποία ανήκε στη ζώνη ευθύνης του 361 Τ.Π. Μετά το τέλος της πρώτης φάσης της εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974, και της κατάληψης της περιοχής Δικώμου-Συγχαρί από τα τουρκικά στρατεύματα, το 361 Τ.Π. μετακινήθηκε στην Κυθρέα όπου και επάνδρωσε αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς.
Στις 13 Αυγούστου 1974 ο Δημήτρης Σαββίδης μαζί με τους υπόλοιπους άνδρες του τάγματος του, ακολουθώντας οδηγίες μετακινήθηκαν στην περιοχή Παχύαμμου Κερύνειας και επάνδρωναν φυλάκια στην περιοχή Παχύαμμου-Αγίου Επίκτητου, η οποία βρισκόταν στην πρώτη γραμμή άμυνας της Εθνικής Φρουράς.
Με την έναρξη της β' φάσης της τουρκικής εισβολής, το 361 Τ.Π. δέχτηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής από ξηρά, αέρα και θάλασσα. Οι μάχες ήταν σκληρές, τα παλικάρια μας πάλεψαν με ψυχή και σθένος, ο αγώνας όμως ήταν άνισος μπροστά στους πάνοπλους και υπέρτερους αριθμητικά Τούρκους εισβολείς. Αποτέλεσμα τούτου ήταν η διαταγή για οπισθοχώρηση και ανασύνταξη σε ύψωμα της Κλεπίνης.
Ο Δημήτρης έφθασε στο καθορισμένο σημείο ανασυγκρότησης, όμως η περιοχή εβάλλετο συνεχώς από βαρέα όπλα και τα πολεμικά πλοία των εισβολέων, και έτσι η ολοκλήρωση της ανασυγκρότησης των ανδρών του τάγματος του δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί. Χωρίς σχέδιο αντιμετώπισης της κατάστασης και χωρίς πια αρμόδιους αξιωματικούς στην περιοχή, οι άνδρες του 361 Τ.Π. άρχισαν να οπισθοχωρούν κατά μικρές ομάδες και κατά βούληση προς την περιοχή Κουτσοβέντη-Κυθρέας.
Σύμφωνα με μαρτυρίες συστρατιωτών του Σαββίδη, οι άνδρες του τάγματος τους ακολούθησαν πορεία μέσω Τραπεζούντας-Κλεπίνης και έφθασαν στην περιοχή Χαλεύκα η οποία βρίσκεται βόρεια της περιοχής Κυθρέας - Κορνόκηπου. Ακολούθως, οι άνδρες του 361 Τ.Π. χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, η μία εκ των οποίων ακολούθησε πορεία προς το Δαυλό-Φλαμούδι ενώ η άλλη ομάδα παρέμεινε στην περιοχή μελετώντας και αναζητώντας τρόπο διαφυγής προς τις ελεύθερες περιοχές.
Με βάση τις πιο πάνω μαρτυρίες των συστρατιωτών του Σαββίδη, η πορεία η οποία ακολούθησε ο ίδιος παραμένει άγνωστη. Επιβεβαιωμένη πληροφορία φαίνεται να είναι ότι η τελευταία φορά κατά την οποία θεάθηκε ο Σαββίδης ήταν κατά τον χρόνο που εγκατέλειψε το ύψωμα στην περιοχή Κλεπίνης και οπισθοχώρησε. Έκτοτε δεν είχε δώσει σημεία ζωής και η τύχη του αγνοείτο.
Η θλίψη, τα αναπάντητα «γιατί» και ο πόνος βαρύνουν τη ψυχή μας. Βρισκόμαστε εδώ, στην κηδεία του συμπατριώτη μας Δημήτρη Σαββίδη, για να αποδώσουμε την πρέπουσα τιμή σε έναν ήρωα, ο οποίος δήλωσε παρών στο κάλεσμα της πατρίδας για κατάταξη του στην Εθνική Φρουρά.
Πολιτεία, οικογένεια και φίλοι εκφράζουν την ειλικρινή τους εκτίμηση και ευγνωμοσύνη για το θάρρος και την τόλμη του να υπερασπιστεί την πατρίδα. Τόσο ο Δημήτρης Σαββίδης, όσο και οι άλλοι συμπατριώτες μας, άξιοι ήρωες τίμησαν στο ακέραιο τον όρκο τους προς την πατρίδα, πότισαν τη γη των πατέρων μας με το ίδιο τους το αίμα, κρατώντας ως λάβαρο τον πόθο της λευτεριάς και της δικαίωσης του νησιού μας.
Δεσμευόμαστε όλοι πως όσα χρόνια και αν περάσουν, με ομοψυχία και σύμπνοια θα συνεχίσουμε τον αγώνα που άρχισαν τα παλικάρια μας, με στόχο την εξεύρεση μιας λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από ξένες εξαρτήσεις και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Επιδίωξη μας η λύση για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων όπως αυτή περιγράφεται στα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Λύση λειτουργική και βιώσιμη στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου, των σχετικών Ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979 και των αρχών επί των οποίων εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα 39 χρόνια απέδειξαν ότι αυτός ο αγώνας ήταν και παραμένει σκληρός, ενώ όπως διαπιστώνεται συνεχώς τα εμπόδια και τα αδιέξοδα πολλά και πολυδιάστατα. Οι δογματισμοί, οι διχασμοί και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες δεν χωράνε στους δύσκολους πια αγώνες που έχουμε μπροστά μας, καθώς και στις νέες οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται.
Να είστε, όμως, σίγουροι, πως καμία επιβουλή σε βάρος της Κύπρου δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν υπάρχει αλληλεγγύη και ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο και όλες οι πολιτικές και άλλες δυνάμεις είναι ενωμένες. Οι δυσκολίες και οι σκόπελοι θα ξεπεραστούν σύντομα και ο λαός μας θα βρεθεί και πάλι μπροστά. Αυτό άλλωστε αποτελεί και τη δέσμευση μας προς τον ήρωα μας που κηδεύουμε σήμερα, τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, τους πρόσφυγες, αλλά και τον κάθε συμπολίτη και συμπολίτισσα μας. Μόνο έτσι θα δικαιωθεί η θυσία όλων των ηρώων μας.
Αγαπημένε μας Δημήτρη, απευθυνόμαστε σήμερα σε σένα εκφράζοντας τον σεβασμό και τη βαθιά εκτίμηση για τη μεγάλη θυσία σου. Η αγάπη όλων μας θα σε συνοδεύουν για πάντα.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου.
