Με βαθιά συγκίνηση και απέραντο σεβασμό
αποχαιρετούμε σήμερα άλλον ένα ήρωα του 1974. Αποτίνουμε το οφειλόμενο
χρέος τιμής και απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στον εικοσιοκτάχρονο λεβέντη
Δημητράκη Θωμά, του οποίου η τύχη αγνοείτο για 39 χρόνια. Κηδεύουμε
σήμερα τον Δημήτρη έτσι όπως αρμόζει σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους
για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της
Κύπρου μας. Το στεφάνι που αποθέτουμε σήμερα μπροστά στα λείψανα του
είναι το στεφάνι της αιώνιας τιμής, που ανήκει σε όλους τους ανθρώπους
αυτού του τόπου που πολέμησαν για την προάσπιση της ελευθερίας και της
εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας.
Ο Δημητράκης Θωμά, παιδί του Θωμά και της Πολυξένης, γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1946. Παιδί γελαστό και πρόσχαρο αγαπούσε πολύ τους γονείς και τα έξι αδέλφια του. Μαζί με τα αδέλφια του βρέθηκε στη βιοπάλη από μικρό παιδί για να βοηθήσει όπως μπορούσε την οικογένεια του.
Τον Ιούλιο του 1972 νυμφεύθηκε την Κατερίνα για να ξεκινήσει τη δική του οικογένεια. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να την χαρεί.
Στις 20 του Ιούλη του 1974 έτρεξε στο κάλεσμα για γενική επιστράτευση και κατατάγηκε έφεδρος στο 306 ΤΠ στο Νέο Χωρίο Κυθρέας. Το ίδιο βράδυ μεταφέρθηκε στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Κερύνειας για να βοηθήσει στην αναχαίτιση των τουρκικών στρατευμάτων. Εκεί κράτησαν τις θέσεις τους μέχρι τις 22 Ιουλίου που δέχθηκαν επίθεση από τις τουρκικές δυνάμεις. Η μάχη ήταν άνιση και ο Δημήτρης μαζί με τους συμπολεμιστές του βρέθηκαν να κινούνται άτακτα σε οπισθοχώρηση προς το τουρκοκυπριακό χωριό Τέμπλος όπου εγκλωβίστηκαν. Ο Δημήτρης, ακολουθώντας τις διαταγές του Ελλαδίτη αξιωματικού για αντεπίθεση, έδωσε εκεί την τελευταία μάχη της ζωής του.
Για χρόνια η τύχη του παρέμενε άγνωστη μέχρι που το 2008 τα οστά του Δημήτρη βρέθηκαν σε εκταφή που έγινε στο τουρκοκυπριακό χωριό Τέμπλος στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου. Σήμερα ο Δημήτρης επιστρέφει σπίτι του, στην οικογένεια του. Εδώ όπου η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι θα μπορούν να τον επισκέπτονται για να εναποθέτουν τα λουλούδια της εκτίμησης και τα δάκρυα της αγάπης τους.
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,
Θάβουμε τους νεκρούς και τους αγνοούμενους μας όπως σταδιακά ταυτοποιούνται τα λείψανα τους μετά από τόσα χρόνια, δεν θάβουμε όμως τις ελπίδες μας για εξεύρεση μιας βιώσιμης και υπό τις περιστάσεις δίκαιης λύσης στο Κυπριακό. Μιας λύσης στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας η οποία θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους μας με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, όπως αυτή καθορίζεται από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Για 39 σχεδόν χρόνια τώρα αγωνιζόμαστε για την ειρηνική επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Αγωνιζόμαστε για λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα ξένα στρατεύματα και τις ξένες εξαρτήσεις και θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Λύση λειτουργική και βιώσιμη η οποία θα επανενώνει τον λαό, τον τόπο, τους θεσμούς και την οικονομία.
Ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην πολυπόθητη λύση είναι ο διακοινοτικός διάλογος. Κάποιοι που ασκούν μηδενιστική κριτική και με στόμφο διεκδικούν τάχα την ιδανική λύση είτε παραγνωρίζουν είτε θέλουν να παραγνωρίζουν τα γεγονότα που μεσολάβησαν και τα 39 χρόνια που πέρασαν, δίνοντας την εντύπωση ότι έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε λύση μεταξύ πολλών επιλογών. Τέτοια πολυτέλεια, δυστυχώς, δεν υπάρχει και η μόνη ρεαλιστική οδός αποτροπής της νομιμοποίησης των τετελεσμένων της μακρόχρονης κατοχής είναι αυτή που ακολουθούμε.
Καθήκον όλων μας είναι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της χώρας μας. Γι’ αυτό και οι όποιες πρωτοβουλίες αναθέρμανσης της διαδικασίας επίλυσης του προβλήματος που πιθανώς προκύψουν μετά τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη δέουσα σοβαρότητα ώστε να αποφευχθούν οι όποιες παγίδες τρίτων που προσανατολίζονται προς ικανοποίηση των τουρκικών θέσεων.
Η χώρα μας περνά μια δύσκολη συγκυρία. Σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες για το Κυπριακό, για την οικονομία και για την κοινωνία, απαιτείται η πλήρης συστράτευση όλων των προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου, ώστε να αντιμετωπίσουμε με δημιουργικό και αποτελεσματικό τρόπο τα προβλήματα και μαζί να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Σεβαστοί συγγενείς του ήρωα, σε εσάς θα ήθελα να απευθύνω τον τελευταίο λόγο. Γνωρίζω ότι ούτε τα λόγια ούτε οι εκδηλώσεις απόδοσης τιμής μπορούν να αναπληρώσουν τον πόνο, τη θλίψη, αλλά και την απογοήτευση σας, αφού για 39 σχεδόν χρόνια ζούσατε με την αγωνία για την τύχη του αγαπημένου σας προσώπου. Ευχόμαστε, όμως, να βρείτε παρηγοριά από την επίγνωση ότι ο λαός μας και η πολιτεία διατηρούν στην καρδιά και στον λογισμό τους άσβεστη τη μνήμη του.
Δημήτρη, ας είναι αιωνία η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Ο σεβασμός, ο θαυμασμός, η εκτίμηση και η αγάπη μας θα σε συνοδεύουν για πάντα.
