Κηδεύουμε σήμερα τον ήρωα Σάββα Γιωργαλλή,
έτσι όπως αρμόζει σε αυτούς που με απαράμιλλο θάρρος θυσίασαν και την
τελευταία ρανίδα του αίματός τους για την προάσπιση της γενέθλιας γης,
για την προάσπιση των πατρογονικών εστιών, για την προάσπιση της
ελευθερίας. Κηδεύουμε σήμερα τον Σάββα, με αισθήματα συγκίνησης και
αιώνιου σεβασμού προς τη θυσία αυτού και όλων των άλλων παλικαριών μας
που έπεσαν μαχόμενοι για την ελευθερία, που εν ψυχρώ εκτελέστηκαν και
σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών, αλλά και έχοντας θύμηση σε όλους όσους η
τύχη τους ακόμη αγνοείται από τις αποφράδες εκείνες ημέρες του μαύρου
’74.
Το στεφάνι που εναποθέτουμε σήμερα μπροστά στα λείψανα σου ήρωα
Σάββα, είναι το στεφάνι της αιώνιας τιμής που ανήκει σε όλους τους
ανθρώπους αυτού του τόπου που πολέμησαν για να υπερασπιστούν την τιμή
και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Και το στεφάνι αυτό αποτελεί μόνιμο
φάρο υπόμνησης του δικού μας καθήκοντος να συνεχίσουμε σταθερά και με
συνέπεια τον αγώνα μας για απελευθέρωση και επανένωση του τόπου μας.Ο Σάββας Γιωργαλλής, παιδί του Χριστόδουλου και της Κυριακής, γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1947. Οικογενειάρχης, πατέρας του Χριστόδουλου και του Κυριάκου, δεν δίστασε καθόλου να δηλώσει «παρών» στη γενική επιστράτευση της 20ης Ιουλίου 1974 κατά του Τούρκου εισβολέα και να καταταγεί έφεδρος στρατιώτης στο 305 Τάγμα Πεζικού, έδρα του οποίου ήταν το Δάλι.
Ακολουθώντας οδηγίες, ο Σάββας μαζί με το Τάγμα του, μεταφέρθηκαν στις 8 Αυγούστου 1974 στην περιοχή του φράκτη της Μιας Μηλιάς για να επανδρώσουν τις εκεί αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς που κάλυπταν την περιοχή Μια Μηλιά - Κουτσοβέντη.
Στις 14 Αυγούστου 1974, με την εκδήλωση της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, η Μια Μηλιά ήταν μια από τις περιοχές που δέχθηκαν άμεσα σφοδρή επίθεση από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής. Ένεκα της υπεροπλίας των τουρκικών στρατευμάτων και του μεγάλου αριθμού αρμάτων μάχης τα οποία χρησιμοποιούσαν, αλλά και της πολεμικής τους αεροπορίας, λίγο πριν από το μεσημέρι διατάχθηκε οπισθοχώρηση η οποία δεν ήταν συντονισμένη αλλά κατά βούληση.
Ο Σάββας επέλεξε να επιστρέψει στο χωριό όπου διέμενε με την οικογένειά του, την Αφάνεια. Αργότερα την ίδια ημέρα ωστόσο, τα τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αφάνεια και ο Σάββας ήταν ένας από τους λίγους κατοίκους οι οποίοι εγκλωβίστηκαν εντός του χωριού. Προ του κινδύνου της σύλληψης ο Σάββας μαζί με την οικογένειά του και μικρό αριθμό άλλων κατοίκων μετέβησαν στην περιοχή «Μάνκια» της Αφάνειας.
Το πρωί της 16ης Αυγούστου 1974 ομάδα ενόπλων Τουρκοκυπρίων εντόπισε τους Αφανειώτες που κρύφτηκαν στη «Μάνκια» και τους οδήγησαν, υπό την απειλή των όπλων στο τουρκικό δημοτικό σχολείο της Αφάνειας. Εντός του σχολείου, υπήρχε ήδη μικρός αριθμός μόνο αρρένων κατοίκων από την Αφάνεια και την Άσσια, καθότι τα γυναικόπαιδα που επίσης κρατούνταν εκεί μεταφέρθηκαν προηγουμένως στην Άσσια.
Στις 21 Αυγούστου, οι Τούρκοι προχώρησαν εκ νέου στον διαχωρισμό ανδρών και γυναικοπαίδων. Τα γυναικόπαιδα τα οδήγησαν στο γκαράζ Παυλίδη στη Λευκωσία, ενώ τους άνδρες, οκτώ στον αριθμό, συνέχισαν να τους κρατούν εντός του δημοτικού σχολείου. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που οι οκτώ έδωσαν σημεία ζωής και των οποίων η τύχη αγνοείτο μέχρι πρότινος.
Η εκταφή των λειψάνων του Σάββα Γιωργαλλή πραγματοποιήθηκε από ομαδικό τάφο που εντοπίστηκε το 2009 σε περιοχή της κατεχόμενης Αφάνειας, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες.
Δυστυχώς, παρά τις άοκνες, ειλικρινείς και δημιουργικές προσπάθειες που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας επέδειξε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου επιδιώκοντας την επίτευξη μιας συνολικής λύσης, μιας λύσης λειτουργικής και βιώσιμης στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η στάση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και της Τουρκίας κάθε άλλο παρά εποικοδομητική υπήρξε.
Παρά τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας, εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε σταθεροί στον στόχο και επίμονοι στις προσπάθειες μας. Οφείλουμε να παραμείνουμε χωρίς ταλαντεύσεις προσηλωμένοι στις συμφωνημένες αρχές και στο πλαίσιο λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Οι παλινδρομήσεις και οι καιροσκοπισμοί για εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων έχει αποδειχθεί από το παρελθόν ότι εξυπηρετούν οποιοδήποτε άλλο εκτός από τη δική μας πλευρά.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια δημαγωγίας με συνθήματα κενού περιεχομένου. Τέτοια συνθήματα και θέσεις όπως είναι η θέση που προβάλλεται για διευρυμένες συνομιλίες και χαλαρή ομοσπονδία, είτε είναι η θέση για εξ’ υπαρχής διαπραγμάτευση του Κυπριακού, είναι μονοπάτια που διευκολύνουν την Τουρκία να προωθήσει και να υλοποιήσει τον στόχο της στο Κυπριακό, που δεν είναι άλλος από τη διχοτόμηση. Ο συμβιβασμός της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι το μόνο ανάχωμα στη διχοτόμηση και στη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο.
Καθήκον όλων μας είναι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της χώρας μας. Γι’ αυτό και στις όποιες πρωτοβουλίες αναθέρμανσης της διαδικασίας επίλυσης του προβλήματος που πιθανώς προκύψουν μετά τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη δέουσα σοβαρότητα ώστε να αποφευχθούν οι όποιες παγίδες τρίτων που προσανατολίζονται προς ικανοποίηση των τουρκικών θέσεων.
Η χώρα μας περνά μια δύσκολη συγκυρία. Σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες για το Κυπριακό, για την οικονομία και για την κοινωνία, απαιτείται η πλήρης συστράτευση όλων των προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου, ώστε να αντιμετωπίσουμε με δημιουργικό και αποτελεσματικό τρόπο τα προβλήματα και μαζί να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Αγαπητοί μου, Ανδρούλα, Χριστόφορε και Κυριάκο,
Η παρουσία μου σήμερα στην κηδεία του συζύγου, πατέρα και παππού Σάββα, δεν γίνεται καθηκόντως με την ιδιότητα του κρατικού αξιωματούχου. Έζησα όλα αυτά τα 38 χρόνια όπως και πολλοί άλλοι κάτοικοι του συνοικισμού μας την αγωνία και τον πόνο σας. Βλέπαμε καθημερινά την προσπάθεια της Ανδρούλας να μεγαλώσει τα αγόρια της, να στέκεται μάνα και πατέρας δίπλα τους και ταυτόχρονα βιώναμε και τον αγώνα της να μάθει για την τύχη του αγαπημένου της. Υπήρχαν στιγμές που λύγιζε, αλλά δεν τα έβαζε κάτω. Είμαι σίγουρη ότι παρά τον πόνο που νοιώθετε σήμερα, νοιώθετε και ανακούφιση γιατί τώρα θα μπορείτε να κηδεύσετε τον άνθρωπό σας και να τον μνημονεύετε όπως του αξίζει.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του Σάββα. Και η ηρωική του θυσία φωτεινός φάρος που θα μας καθοδηγεί στον αγώνα για δικαίωση των αγώνων μας για ελευθερία και επανένωση του λαού και του τόπου μας.
