Ο
Ιούλης και Αύγουστος είναι μήνες πικροί για τον λαό μας. Κάθε χρόνο,
τέτοιες ημέρες, η πληγή ξανανοίγει και η μνήμη είναι υποχρεωμένη να
θυμηθεί πώς έγινε εκείνο το μεγάλο κακό που έφερε την τραγωδία στον τόπο
μας. Πώς συντελέστηκε εκείνη η διπλή προδοσία που έφερε τις ορδές του
Αττίλα στην Κύπρο, μοίρασε την πατρίδα μας, σκόρπισε πόνο και δυστυχία
με νεκρούς, αγνοουμένους, πρόσφυγες και τόσες υλικές καταστροφές.Η μνήμη επιστρέφει ξανά στην εφιαλτική
αφετηρία της συνεχιζόμενης ακόμη κυπριακής τραγωδίας. Μιας τραγωδίας που
από κοινού συνέγραψαν το πραξικόπημα και η εισβολή. Ίσως ουδέποτε στην
Ιστορία να καταστράφηκε ένας τόπος με τόση και τέτοια ευκολία, με τόση
και τέτοια ελαφρότητα, συνωμοσία και προδοσία. Το πραξικόπημα προλόγισε
την τουρκική εισβολή. Και η τουρκική εισβολή επιλόγησε το
πραξικόπημα. Πραξικόπημα και εισβολή, έγκλημα και προδοσία, ακρωτηρίασαν
το σώμα της Κύπρου και βύθισαν τον κυπριακό Ελληνισμό στην οδύνη, στο
πένθος και στην αγωνία.Πολλοί οι νεκροί μας κατά τις αποφράδες
μέρες του πραξικοπήματος και πολύ περισσότεροι αυτοί που έπεσαν κατά την
εισβολή των Τούρκων, το πικρό καλοκαίρι του 1974. Προδομένοι,
πικραμένοι, σχεδόν άοπλοι, έδωσαν τον τιτάνιο αγώνα. Γι’ αυτό η θυσία
τους είναι ακόμη πιο μεγάλη, καθώς δεν πολεμούσαν προσδοκώντας τη νίκη,
αλλά υπακούοντας στο χρέος και στη συνείδηση τους.Επαναλάμβαναν το προηγούμενο των Θερμοπυλών,
αντιμετωπίζοντας έναν πάνοπλο εισβολέα που πολεμούσε με σύγχρονο
εξοπλισμό, έχοντας υπεροχή στη θάλασσα και στον αέρα, υπεροπλία στην
ξηρά και τεράστια διπλωματική υποστήριξη. Η ζυγαριά έκλινε προς το μέρος
των εισβολέων πριν ακόμη αρχίσει το ζύγισμα.Τιμούμε αυτούς που αντιστάθηκαν στον Εφιάλτη
και τον Αττίλα. Αυτούς που υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία και την
ελευθερία όταν κάποιοι άνοιγαν, χωρίς αιδώ και φρόνηση, την κερκόπορτα
της προδοσίας. Φτωχά τα όποια λόγια των ζώντων για να
αποδώσουν το μεγαλείο της θυσίας όλων εκείνων που άξιοι της πατρίδας
στάθηκαν με αυτοθυσία απέναντι στο δίδυμο έγκλημα του προδοτικού και
παράφρονος πραξικοπήματος και της σαρωτικής βίας που το ακολούθησε. Όταν οι ερπύστριες κινήθηκαν εναντίον της
δημοκρατίας και της νομιμότητας, αποτέλεσμα της εγκληματικής συνωμοσίας
ανάμεσα στη Χούντα και τους άνομους εκπροσώπους της στην Κύπρο, οι
ηρωικοί νέοι μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας δίνοντας
γενναίο αγώνα για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου
μας.Ένας από τους λαμπρούς και ηρωικούς νέους
που έδωσαν την άνιση μάχη απέναντι στον αδίστακτο Τούρκο εισβολέα ήταν ο
Σωκράτης Α. Σωκράτους, ο οποίος στα 19 του μόλις χρόνια πολέμησε με
αυταπάρνηση και αυτοθυσία ενάντια στην πολεμική μηχανή του Αττίλα.Ο Σωκράτης, βλέπει για πρώτη φορά το φως της
ζωής στις 4 Ιανουαρίου του 1955. Από μικρό παιδί ξεχωρίζει για τον
δυναμισμό, την ευγένεια και την καλοσύνη του. Όταν τελειώνει το σχολείο
εργάζεται σαν υπάλληλος στην ΕΣΕ Λεμεσού. Εγγράφεται παράλληλα στην ΕΔΟΝ
και αργότερα στις γραμμές του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ. Ως ποδοσφαιριστής
αγωνίζεται στην τοπική ομάδα ΠΑΕΚ Κολοσσίου και της ΑΕΛ Λεμεσού.Κατατάσσεται στον στρατό τον Ιανουάριο του
1973 στο 251 Τάγμα Πεζικού. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής τον
Ιούλιο του 1974 λαμβάνει μέρος στις μάχες του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας.Ο Σωκράτης και οι συναγωνιστές του πολεμούν
με αυτοθυσία και γράφουν στο πεδίο της μάχης χρυσές σελίδες αντρείας και
ηρωισμού. Η μάχη ωστόσο, είναι άνιση. Το τάγμα του μετά από πολύωρες
μάχες, δεχόμενο λυσσαλέες επιθέσεις από τους υπέρτερους αριθμητικά
εισβολείς αποδεκατίζεται και ο ίδιος επιστρέφει στο Κολόσσι.Ζητά απεγνωσμένα να δει τον αδελφό του
Κωστάκη ο οποίος επέστρεψε για διακοπές από τη Μόσχα όπου σπούδαζε, αλλά
λόγω του πολέμου είχε και αυτός καταταγεί στον στρατό. Ο Σωκράτης
προτού προλάβει να ξεκουραστεί επιστρέφει πίσω στις μάχες και
μεταφέρεται στην περιοχή του Κουτσοβέντη όπου πολεμά λιονταρίσια και
φυλά, όσο μπορεί, τις Θερμοπύλες της αξιοπρέπειας. Η τύχη του μετά το
πέρας των μαχών αγνοείται.Μόλις τελειώνουν οι μάχες και επιστρέφουν
πίσω οι αιχμάλωτοι από τις φυλακές της Τουρκίας, μεταφέρεται το θλιβερό
μαντάτο ότι ο Σωκράτης έπεσε ηρωικά μαχόμενος στον Κουτσοβέντη στις 14
Αυγούστου και ώρα 9.50 το πρωί. Η οικογένεια του δεν μπορεί να το
πιστέψει. Ο λεβέντης τους, το καμάρι τους που είχε ένα λαμπρό μέλλον
μπροστά του χάθηκε, πιστός στα ιδανικά που του γαλούχησαν οι γονιοί του:
να απαντά παρών στις κρίσιμες ώρες που η πατρίδα έχει την ανάγκη μας .Ο Σωκράτης, ένας χαμογελαστός νέος με λαμπρό μέλλον είχε περάσει στο πάνθεον των αθανάτων. Συμπατριώτες και συμπατριώτισσεςΣτο ζοφερό αυτό πλαίσιο θυμούμαστε και
τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς μας και αναζητούμε το βαθύτερο νόημα της
θυσίας τους. Θέλουμε να αξιολογήσουμε την προσφορά τους όχι μόνο για να
αποτίνουμε τον οφειλόμενο, ελάχιστο φόρο τιμής. Έχουμε την ανάγκη να αφομοιώσουμε τα
μηνύματα από την υπέρτατη προσφορά τους για να παραλάβουμε την
αγωνιστική σκυτάλη που εκείνοι μας παρέδωσαν και να τη μεταφέρουμε στο
τέρμα και στη δικαίωση.Το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες μας και
η αληθινή δικαίωση της θυσίας τους είναι να συνεχίσουμε τον δρόμο της
ευθύνης και της πατριωτικής προσφοράς που εκείνοι έδειξαν. Η δικαίωση
των αγώνων τους περνά μέσα από την ανατροπή της κατοχής και της
διχοτόμησης και την επανένωση της πατρίδας μας.Η διαιώνιση και μονιμοποίηση της διχοτόμησης
δεν ταιριάζει σε κανέναν από εμάς και, πολύ περισσότερο, δεν ταιριάζει
στους ηρωικούς νεκρούς μας. Δεν έδωσαν τη ζωή τους για μια μοιρασμένη
πατρίδα, αλλά για μια ελεύθερη και ενωμένη πατρίδα, με κατοχυρωμένα τα
ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας και διασφαλισμένο για εμάς και τα
παιδιά μας ένα μέλλον ειρηνικό και ελπιδοφόρο.Όσον αφορά εμάς, σε αυτές τις ώρες της
μνήμης και τιμής, δίνουμε ξανά την υπόσχεση στο ηρωικό παλικάρι, τον
Σωκράτη Σωκράτους, αλλά και σε όλους τους ήρωες μας, ότι θα φανούμε
αντάξιοι της θυσίας τους. Δεν θα παραλείψουμε τίποτα, αλλά θα κάνουμε
καθετί το δυνατόν για να ολοκληρώσουμε τους υπέρτατους στόχους για τους
οποίους οι ήρωες μας έδωσαν τα νιάτα τους, τη ζωή τους, και αποκάλυψαν
το πραγματικό νόημα της ενσυνείδητης ζωής: ότι η ανθρώπινη ζωή τότε μόνο
έχει νόημα όταν αναλώνεται για τα μεγάλα, τα ωραία, τα ουσιαστικά. Για
την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ευθύνη, την προσφορά.Αυτά τα οράματα και αυτές τις αξίες μας
κληροδότησαν ως στόχο ζωής ο Σωκράτης και οι άλλοι ήρωες μας. Γι’ αυτό
τους καταθέτουμε τα λουλούδια της αιώνιας εκτίμησης και ευγνωμοσύνης μας
δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι θα φανούμε αντάξιοι και θα συνεχίσουμε
την προσφορά τους.Φίλες και φίλοι,Όραμα και επιδίωξη μας πρέπει να είναι μια
λύση που θα επανενώνει την πατρίδα μας και θα απαλλάσσει την Κύπρο από
την κατοχή, τον εποικισμό και τα δεινά της βίαιης διαίρεσης. Αμετάθετος
στόχος του η βιώσιμη λύση, η ευημερία και η πρόοδος όλων των κατοίκων
του νησιού, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και
Λατίνων. Όλοι είμαστε Κύπριοι και αυτός ο τόπος μας ανήκει ως κοινή
πατρίδα. Οι εθνικές μας ταυτότητες πρέπει και μπορούν να γίνουν γέφυρες
επικοινωνίας και πολυπολιτισμικής συνύπαρξης. Πρέπει να αποδεχθούμε αμοιβαία την
πολιτισμική και θρησκευτική ιδιαιτερότητα, την πολιτιστική ετερότητα,
την ιστορική εκδοχή και αντίληψη του άλλου. Οι νεκροί μας δεν απαιτούν
διαίρεση και εχθρότητα. Απαιτούν συνένωση, συνύπαρξη, ειρήνη και
συνεργασία. Σίγουρα δεν παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες. Όταν από παντού προωθείται το αίτημα για
λύση, η Άγκυρα και κάποιοι από την τουρκοκυπριακή πλευρά δυναμιτίζουν το
κλίμα με απαράδεκτες αξιώσεις και αναχρονιστικές αντιλήψεις.Δώσαμε χέρι κατανόησης, φιλίας και ελπίδας
στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Δυστυχώς δεν υπήρξε ανταπόκριση. Αυτό
ωστόσο, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μας πτοήσει. Οφείλουμε να
συνεχίσουμε τις προσπάθειες επανένωση της κοινής μας πατρίδας. Όλοι μας
πρέπει να εργαστούμε για να μη σβήσει η δάδα του μέλλοντος μας.Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,Τριάντα οκτώ χρόνια από τις αποφράδες μέρες
του Ιούλη του 1974, η Κύπρος βρίσκεται μπροστά και σε ένα άλλο
αποφασιστικό σταυροδρόμι της ιστορίας της. Η πατρίδα μας έχει να
αντιμετωπίσει μια άλλη πολύ δύσκολη πρόκληση. Διανύουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο
εξαιτίας εξωγενών οικονομικών παραγόντων. Μοναδική ρεαλιστική επιλογή
για αντιμετώπιση της υφιστάμενης κατάστασης είναι η αναπτυξιακή
αναδίπλωση, καθώς μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να στηρίξουμε με
επιτυχία τη διαχρονική προσπάθεια για απελευθέρωση και επανένωση της
χώρας μας.Στόχος μας δεν μπορεί να είναι άλλος από την
πολιτική και οικονομική θωράκιση της Κύπρου μέσω στρατηγικών
συνεργασιών που μας προσφέρονται ειδικά μετά και την ανακάλυψη του
φυσικού αερίου.Η οικονομική ανάκαμψη θα μας δώσει την
δυνατότητα για να καλλιεργήσουμε ένα ενωτικό κοινωνικό ρεύμα ειδικά
εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητας το οποίο πρέπει να καλλιεργούμε
συνεχώς και να στηρίζουμε.Φίλες και φίλοι.Ολοκληρώνοντας αυτή την ομιλία επιθυμώ να στείλω ένα μήνυμα: Ο καθένας που συμμετέχει στη διαχείριση της
τύχης του κυπριακού Ελληνισμού εντέλλεται όσο ποτέ άλλοτε να πολιτευτεί
με πνεύμα ενότητας, σοβαρότητας, διαχρονικής συνέπειας στις διακηρύξεις
και ομαδικότητας, προκειμένου να καταφέρουμε να οδηγήσουμε τον κυπριακό
λαό σε αυτό το καλύτερο αύριο που όλοι διακηρύττουμε. Πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις θεωρίες
περί συλλογικότητας και ενότητας και να κάνουμε επιτέλους πράξη αυτά τα
οποία διακηρύττουμε, έχοντας πάντα κατά νου ότι καμιά μάχη, πολιτική,
διπλωματική ή οικονομική, δεν κερδήθηκε από καθέδρας. Σε αυτό δε τον
κρίσιμο και δύσκολο αγώνα καμιά γενιά δεν περισσεύει.
|
|
