Με βαθιά συγκίνηση και απέραντο σεβασμό
μαζευτήκαμε στον ιερό τούτο χώρο, για να αποδώσουμε το οφειλόμενο χρέος
τιμής και να απευθύνουμε, έστω και αργοπορημένα, οι συγγενείς, οι φίλοι,
ο κλήρος και η πολιτεία το ύστατο χαίρε στον 22χρονο λεβέντη Γιώργο
Νικόλα, του οποίου η τύχη αγνοείτο για 38 χρόνια. Έντονη είναι η απουσία
τούτη τη δύσκολη ώρα της μάνας και του πατέρα του Γιώργου, της Φωτεινής
και του Βασίλη, οι οποίοι είχαν τον Γιώργο στο μυαλό τους σε κάθε τους
πράξη και κουβέντα, καρτερώντας την πολυπόθητη ώρα της επιστροφής του.
Κηδεύουμε σήμερα τον Γιώργο έτσι όπως αρμόζει σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας. Το στεφάνι που εναποθέτουμε σήμερα μπροστά στα λείψανά του είναι το στεφάνι της αιώνιας τιμής, που ανήκει σε όλους τους ανθρώπους αυτού του τόπου που πολέμησαν για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας.
Ο Γιώργος Νικόλα γεννήθηκε στην Καλογραία το 1952 και διέμενε με την οικογένειά του στην Κερύνεια, στις ακτές της θαλασσοφίλητης πόλης όπου την αποφράδα 20ή Ιουλίου 1974 έγινε η απόβαση των τουρκικών δυνάμεων.
Με την κατάληψη της πόλης από τα τουρκικά στρατεύματα στις 22 Ιουλίου 1974 η οικογένεια Νικόλα, μαζί με πολλές άλλες οικογένειες Κερυνειωτών, εγκλωβίστηκε εντός της πόλης. Στις 5 Αυγούστου 1974 ομάδα ενόπλων Τούρκων στρατιωτών, συνοδευόμενη και από Τουρκοκύπριους λεγόμενους αστυνομικούς, εισήλθε στην οικία και συνέλαβε τον Γιώργο χρησιμοποιώντας ως πρόφαση την ανάκριση και λέγοντας στην οικογένειά του πως θα του επέτρεπαν να επιστρέψει στο σπίτι του μετά την ολοκλήρωσή της. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που η οικογένεια Νικόλα είδε τον Γιώργο της.
Στις 7 Αυγούστου 1974 δύο εγκλωβισθέντες Κερυνειώτες οδηγήθηκαν από τους Τούρκους και κρατήθηκαν στον αστυνομικό σταθμό Κερύνειας. Ο ένας από αυτούς κρατήθηκε στο ίδιο κελί μαζί με τον Γιώργο και αριθμό άλλων κρατουμένων και ο δεύτερος σε άλλο κελί μαζί με άλλους Ελληνοκύπριους κρατούμενους. Την επομένη και οι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι και μεταφέρθηκαν στο ξενοδοχείο «Ντόουμ» εντός της Κερύνειας, όπου ενημέρωσαν λειτουργούς του Ερυθρού Σταυρού για την κράτηση των αιχμαλώτων στον αστυνομικό σταθμό Κερύνειας, καταθέτοντας και τα ονόματά τους.
Στις 9 Αυγούστου 1974 άνδρες του Ερυθρού Σταυρού μετέβησαν στον αστυνομικό σταθμό, αλλά οι Τούρκοι αρνήθηκαν την κράτηση του Γιώργου και των άλλων κρατουμένων. Δύο ημέρες αργότερα οι Τούρκοι απομάκρυναν όλους τους αιχμαλώτους του αστυνομικού σταθμού Κερύνειας προς άγνωστη κατεύθυνση. Έκτοτε, οι αιχμάλωτοι δεν έδωσαν σημεία ζωής.
Η εκταφή των λειψάνων του Γιώργου Νικόλα πραγματοποιήθηκε το 2007 από ομαδικό τάφο στην περιοχή του κατεχόμενου χωριού Αγίου Ιλαρίωνα, στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Με την ευκαιρία της κήδευσης των οστών του Γιώργου επαναβεβαιώνω για ακόμη μια φορά τη βούληση της κυβέρνησης για συνέχιση της διαδικασίας ταυτοποίησης και εκταφής. Η ανάγκη να λήξει η αγωνία και η αβεβαιότητα των συγγενών πρέπει να τίθεται από όλους ως κυρίαρχο στοιχείο στις αποφάσεις για οτιδήποτε αφορά αυτό το ευαίσθητο θέμα.
Ταυτόχρονα, σταθερή είναι η απαίτησή μας για πλήρη διαλεύκανση των συνθηκών εξαφάνισης όλων των αγνοουμένων και για ανάληψη από την Τουρκία των ευθυνών της με την επίδειξη της αναγκαίας συνεργασίας και ανοίγοντας τα αρχεία του τουρκικού στρατού, αίροντας τα όποια εμπόδια προβάλλει στις διαδικασίες που αφορούν στη διεξαγωγή ερευνών στο έδαφός της.
Για 38 χρόνια τώρα είμαστε προσηλωμένοι και αγωνιζόμαστε για την ειρηνική επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Αγωνιζόμαστε για λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα ξένα στρατεύματα και τις ξένες εξαρτήσεις και θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Λύση λειτουργική και βιώσιμη η οποία θα επανενώνει το λαό, τον τόπο, τους θεσμούς και την οικονομία.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο χρόνος που περνά δεν λειτουργεί προς όφελός μας, καθώς παγιώνονται τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής. Η δική μας η τοποθέτηση είναι ξεκάθαρη. Δεν συμβιβαζόμαστε με την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί από το 1974. Για εμάς η διχοτόμηση δεν είναι, και δεν μπορεί να αποτελέσει ποτέ, μια αποδεκτή κατάσταση πραγμάτων. Για εμάς επιταγή και δέσμευση είναι ο συνεχής αγώνας για επανένωση της πατρίδας μας, καθότι είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μη επίτευξη λύσης οδηγεί στην εδραίωση και μονιμοποίηση της διχοτόμησης που είναι καταστροφική για τον τόπο μας. Γι’ αυτό εργαζόμαστε για να αποσείσουμε την κατοχή και τον εποικισμό, να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση και να δημιουργήσουμε καινούργιες και ελπιδοφόρες προοπτικές για το λαό μας μέσα από ένα έντιμο συμβιβασμό με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους. Αυτός ο συμβιβασμός είναι η λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ένας συμβιβασμός στον οποίο προχώρησε ο Πρόεδρος Μακάριος το 1977 και αποτελεί έκτοτε τη βάση για όλους τους Προέδρους της Δημοκρατίας στις διαπραγματεύσεις του Κυπριακού. Η προσήλωση στη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι το μόνο ανάχωμα στη διχοτόμηση και στη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. Οποιεσδήποτε άλλες θέσεις, όσο εύηχες και αν ακούονται και όσο και αν περιβάλλονται τον μανδύα του πατριωτισμού, μόνο σε περιπέτειες μπορούν να οδηγήσουν.
Παρά τις δυσκολίες που ορθώνονταν μπροστά στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, σταθερή και αμετάθετη είναι η βούληση του Προέδρου της Δημοκρατίας να εργαστεί άοκνα μέχρι το τέλος της θητείας του για λύση, φτάνει η Άγκυρα να μετακινηθεί από την στάση που τηρεί.
Δυστυχώς, οι μέχρι στιγμής τοποθετήσεις και ενέργειες της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής πλευράς κάθε άλλο παρά υποβοηθούν την προσπάθεια για λύση. Οι προκλητικές δηλώσεις Έρογλου, οι παραβιάσεις της Άγκυρας στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι προσπάθειες της να διαφεντεύσει κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, οι συνεχείς και προκλητικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων με την ευκαιρία της ανάληψης της Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ από την Κύπρο και η παράνομη επίσκεψη του Τούρκου Αντιπροέδρου της κυβέρνησης στα κατεχόμενα με την ευκαιρία της 38ης επετείου της τουρκικής εισβολής κάθε άλλο παρά υποβοηθητικές για πρόοδο είναι. Ο διεθνής παράγοντας οφείλει με προσοχή να ερμηνεύσει τα όσα η Τουρκία πράττει και να ενεργήσει προς την κατεύθυνση ώστε η Άγκυρα να εγκαταλείψει την αδιαλλαξία της και έμπρακτα να συμβάλει με ουσιαστικά βήματα σε μια ισορροπημένη λύση. Ούτε η διαιώνιση του στάτους κβο, ούτε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων, ούτε η διχοτόμηση μπορούν ποτέ να αποτελέσουν τη λύση.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες
Η χώρα μας περνάει μια δύσκολη συγκυρία. Σε αυτές τις κρίσιμες συνθήκες για τον τόπο πατριωτικό καθήκον όλων μας είναι με διάλογο, αλληλοσεβασμό, σύνεση και συναίνεση ενωμένοι να δώσουμε τη μάχη για τον τόπο μας, όπως το πράξαμε μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974.
Τιμώντας σήμερα τον Γιώργο Νικόλα, ανανεώνουμε την προσήλωση μας στις υπέρτατες αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Παίρνουμε δύναμη από τους ηρωικούς μαχητές της ανεξαρτησίας και τους προασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου. Διδασκόμαστε από το παρελθόν και συνεχίζουμε τον αγώνα για να επανενώσουμε τον τόπο μας. Το καθήκον μας στη νέα γενιά αλλά και στη γενιά του Γιώργου είναι με σύνεση και ρεαλισμό να εργαστούμε για μια ενωμένη Κύπρο, κοινή πατρίδα για τα παιδιά της.
Τιμή σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάζει τον Γιώργο Νικόλα.
