Το σημερινό μνημόσυνο φέρνει πίσω στη μνήμη μας τη μεγάλη προδοσία σε βάρος της Κύπρου και του λαού μας από τη Χούντα των Αθηνών και από τα εδώ ανδρείκελα της. Διαπράττοντας το έγκλημα κατά του λαού της Κύπρου στις 15 του Ιούλη του 1974 οι πραξικοπηματίες εξυπηρέτησαν ξένα κέντρα και άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στον Τούρκο εισβολέα και την κατοχή της μισής μας πατρίδας για 38 τώρα χρόνια. Κανένας από εμάς δεν δικαιούται να ξεχάσει ποιοι έφταιξαν για το μεγαλύτερο έγκλημα στη σύγχρονη Κυπριακή ιστορία. Ένα έγκλημα που οι συνέπειες και οι πληγές του ακόμη αιμορραγούν, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλονται για επούλωση τους με ορατούς πλέον τους κινδύνους ακόμη μεγαλύτερου κακού.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής στην Αμαργέτη της Πάφου για να μνημονεύσουμε τον Αθανάση Χριστοφόρου Γεωργίου και να αναπέμψουμε δέηση για την ανεύρεση του αγνοούμενου αδελφού του Γιαννάκη. Πάνω απ’ όλα όμως είμαστε σήμερα εδώ για να σταθούμε πλάι-πλάι ο ένας στον άλλο και να τιμήσουμε με απέραντο σεβασμό τα δυο αυτά παλικάρια, τον Αθανάση και τον Γιάννη, που στο κάλεσμα της πατρίδας βρέθηκαν μακριά από το χωριό τους, την Αμαργέτη, για να εκπληρώσουν στο ακέραιο το καθήκον τους προς την ελευθερία και τη δημοκρατία.Πέραν όμως από αυτό βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να εκφράσουμε τα αισθήματα αγάπης και σεβασμού, αλλά και συμπαράστασης προς την οικογένεια των ηρώων μας. Γνωρίζουμε ότι ο πόνος σας για το χαμό του Αθανάση, αλλά και ο σταυρός που κουβαλάτε για 38 τώρα χρόνια για τον αγνοούμενο Γιαννάκη, είναι αβάσταχτος. Κανενός τα λόγια, όσο ζεστά και αληθινά και αν είναι, δεν μπορούν να απαλύνουν τον πόνο της μάνας, του πατέρα που χάνει τα παιδιά του. Να είστε όμως βέβαιοι πως θα έχετε παντοτινά την αμέριστη συμπαράσταση μας, θα τιμούμε πάντα την ιερή μνήμη αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για την προστασία της πατρίδας μας και της δημοκρατίας, και ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι είναι δυνατόν μέχρι τη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου μας. Θα είμαστε πάντα αλληλέγγυοι και συμπάσχοντες στον απέραντο και καθημερινό σας πόνο.
Ο Αθανάσης ήταν ο πρωτότοκος γιος από τα δώδεκα μέλη της οικογένειας του Χριστόφορου και της Δήμητρας Γεωργίου και σύζυγος της Αντρούλας Σταύρου από τη Λετύμπου. Απόφοιτος της Αστυνομικής Ακαδημίας ο Αθανάσης μετατίθεται το 1973 στην Προεδρική Φρουρά και αναλαμβάνει καθήκοντα στην Αρχιεπισκοπή. Όταν εκδηλώνεται το φασιστικό και προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974, ο Αθανάσης βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία στην Αρχιεπισκοπή. Εκεί ορθώνει το ανάστημα του μπροστά στις ξενοκίνητες δυνάμεις του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας. Δίνει τον αγώνα του για την υπεράσπιση της νομιμότητας, της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και πέφτει ηρωικά από τις σφαίρες των πραξικοπηματιών που προσπαθούν να κυριαρχήσουν στον τόπο μας, καταλύοντας τη δημοκρατία και ανατρέποντας βίαια τη νόμιμη κυβέρνηση. Ο Αθανάσης ήταν ο μοναδικός νεκρός των μαχών που έλαβαν χώραν στην Αρχιεπισκοπή.
Όταν αναζητήθηκε από τους γονείς και τη γυναίκα του, πληροφορήθηκαν ότι σκοτώθηκε στην Αρχιεπισκοπή και τάφηκε σε ομαδικό τάφο έξω από το κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης στην Παλλουριώτισσα. Σε εκείνο το σημείο βρίσκεται και σήμερα ο τάφος του.
Την ίδια περίοδο, ο αδελφός του Αθανάση, ο Γιαννάκης Γεωργίου εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά στο Παλαίκυθρο της Κυθρέας. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο αδελφός του σκοτώθηκε στο πραξικόπημα, ζήτησε άδεια μιας ημέρας για να επισκεφθεί τους γονείς του. Όταν έφτασε στην Πάφο, οι γονείς, τα αδέλφια και οι συγγενείς του τον παρακάλεσαν να μην επιστρέψει πίσω, λες και προέβλεπαν το κακό που τον περίμενε. Ο Γιαννάκης αρνήθηκε και επέστρεψε στην μονάδα του εκεί που τον καλούσε το καθήκον. Στις 20 Ιουλίου εκδηλώνεται η τουρκική εισβολή με την καταστροφή και τον όλεθρο. Ο Γιαννάκης από τότε αγνοείται.
Αγαπητέ μου Χριστόφορε, Αγαπητή μου Δήμητρα,
Χάσατε ότι πολυτιμότερο έχει ένας γονιός, δύο παιδιά σας. Γι’ αυτή την ανείπωτη απώλεια, μου είναι δύσκολο να σας απευθύνω λόγια παρηγοριάς. Αυτό που μπορώ να σας δώσω είναι την υπόσχεση ότι δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε έτσι ώστε η θυσία των παιδιών σας να μην πάει χαμένη. Απαιτείται η επικέντρωση όλων μας σε αυτό το υπέρτατο καθήκον σε μια κοινή προσπάθεια και μέσα σε κλίμα ενότητας και συναίνεσης ώστε να μην υλοποιηθούν οι απώτερες βλέψεις των κατακτητών και να επουλωθούν οι πληγές που έφεραν το προδοτικό πραξικόπημα και η επακόλουθη τουρκική εισβολή.
Για να κλείσουν οι πληγές πρέπει να τερματιστεί η κατοχή και να επανενωθεί η Κύπρος. Η τελική δικαίωση θα έρθει μόνο μέσα από την πραγματική επανένωση της πατρίδας μας, των θεσμών, της οικονομίας και του λαού μας. Η δίκαιη υπό τας περιστάσεις λύση του Κυπριακού πρέπει να παραμείνει ο αμετάθετος στόχος μας.
Προμετωπίδα του αγώνα μας αποτελεί η δέσμευση μας για λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει την ενότητα του κράτους με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, όπως αυτή καθορίζεται από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Είναι φανερό ότι η Τουρκία δεν θέλει τη λύση του Κυπριακού στη βάση διεθνών και ευρωπαϊκών αρχών. Το Κυπριακό δεν είναι στις σημερινές της προτεραιότητες. Αντίθετα, προσβλέπει στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης και αναβάθμιση των κατεχομένων. Έχει σκληρύνει τη στάση της σε τέτοιο σημείο που να απειλεί την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση με αφορμή την ανάληψη της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από την Κυπριακή Δημοκρατία, να απειλεί την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία και την κυριαρχία της για τις νόμιμες προσπάθειες εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου μας πλούτου, των υδρογονανθράκων. Το πολυδιαφημιζόμενο δόγμα Νταβούτογλου για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες της Τουρκίας αποδεικνύεται και αυτό, για ακόμη μια φορά, κενός λόγος και ακόμη μια φραστική μόνο διπλωματική ωραιολογία.
Η Κύπρος δεν θα υποκύψει στις απειλές. Παρά τις δυσκολίες και τις απειλές, και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη την έκρυθμη κατάσταση στον Αραβικό κόσμο, θα ασκήσει την Προεδρία της ΕΕ, ως ένας έντιμος διαμεσολαβητής, ισχυροποιώντας έτσι στο ευρωπαϊκό και διεθνές προσκήνιο τη θέση της ως ισότιμο και κυρίαρχο κράτος. Η πρόσφατη εμφάνιση του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η ομιλία και οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις και παρατηρήσεις των Ευρωβουλευτών, αποδεικνύουν, για ακόμη μια φορά, τη σταθερή προσήλωση μας προς τις πραγματικές δημοκρατικές αρχές για μια δίκαιη Ευρώπη, πιο κοντά στους πολίτες της, αλλά και την αποφασιστικότητα μας να υπερασπίσουμε την κυριαρχία και αξιοπρέπεια του λαού μας. Η ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποτέλεσε τη σύγχρονη διακήρυξη της εμμονής σε αρχές, των πόθων και της αγωνιστικής διάθεσης του λαού μας. Η Τουρκία, ως υποψήφια χώρα για ένταξη στην ΕΕ, οφείλει να αντιληφθεί ότι για να γίνει μέλος της Ένωσης πρέπει να αποδεχθεί τους κανόνες λειτουργίας της ένωσης, να σεβαστεί την Κύπρο και τα αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά της δικαιώματα γιατί κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης και ακύρωσης αυτών των δικαιωμάτων αποτελεί αμφισβήτηση και της ίδιας της Ε.Ε. και ακύρωση των ίδιων των αρχών και θεσμών της και στην οποία, όσο αντιφατικό και αν ακούγεται, θέλει να ενταχθεί και να γίνει μέλος.
Συμπατριώτισσες – συμπατριώτες,
Αποτίνουμε σήμερα φόρο τιμής και καταθέτουμε δάφνινο στεφάνι και τα δάκρυα της αγάπης μας στη μνήμη των δυο παιδιών της Αμαργέτης που έδωσαν ηρωικά τη ζωή τους ή χάθηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία στον τόπο μας. Οι αξίες, τα οράματα, και τα ιδανικά για τα οποία πρόσφεραν τη ζωή τους, αποτελούν για μας και τα παιδιά μας τρανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και άδολου πατριωτισμού. Οι μορφές τους αποτελούν φωτεινό φάρο που θα μας οδηγεί μέχρι την τελική δικαίωση, τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας και την επανένωση της πατρίδας μας.
Αθανάση και Γιαννάκη, αποτελεί για όλους εμάς τιμή που απαντήσατε «παρών» στο κάλεσμα της πατρίδας και δώσατε τη μάχη για την αξιοπρέπεια όλων μας.
Ας είναι αιωνία σας η μνήμη.
