27/6/12


Αγαπητέ κύριε Κυριάκου,
 Συμπληρώνονται φέτος πέντε χρόνια από τη γενναία και αλτρουιστική σας πράξη, τη διάσωση πέντε συνανθρώπων μας από βέβαιο και οικτρό θάνατο.


Στις 6 Αυγούστου 2007, στη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε μεταξύ Ποταμίτισσας-Δυμών, μια ομάδα πυρόσβεσης, ένας συνάδελφός σας και τέσσερις δασοπυροσβέστες, κινδύνευσαν, αφού εγκλωβίστηκαν μέσα στην πυρκαγιά. Οι πύρινες γλώσσες κι ο πυκνός καπνός απειλούσαν τη ζωή τους, αλλά το κάλεσμά τους σε βοήθεια φάνταζε αδύνατο να βρει άμεση και αποτελεσματική ανταπόκριση. Στο κάλεσμα για βοήθεια όλοι οι άλλοι συνάδελφοι πάγωσαν, εξαιτίας ακριβώς του βέβαιου θανάτου που συνεπαγόταν η όποια προσπάθεια διάσωσης.
 Εσείς όμως, αγαπητέ κύριε Μιχάλη, που βρισκόσασταν πλησιέστερα στο χώρο του συμβάντος, δεν μπορούσατε να παραμείνετε αδρανής σε αυτή την απεγνωσμένη έκκληση για βοήθεια. Η ευσυνειδησία, η αποφασιστικότητα, καθώς και ο βαθύτατος αλτρουισμός σας, δεν σας επέτρεψαν να κλείσετε τα αφτιά σας στο κάλεσμα για βοήθεια. Χωρίς δεύτερη σκέψη λοιπόν, αψηφώντας τον κίνδυνο για την ίδια σας τη ζωή, άμεσα και με περισσή γενναιότητα υπερέβητε εαυτόν, πλησιάσατε με ένα όχημα τους συνανθρώπους σας και τους απομακρύνατε από τη φωτιά σώζοντάς τους από βέβαιο θάνατο.
 Με αυτή την πρόσκληση, αγαπητέ κύριε Μιχάλη, επιθυμώ να σας εκφράσω και από κοντά τη συγκίνησή μου για την πράξη σας, την εκτίμηση και το σεβασμό μου για τη γενναιότητά σας, αλλά να σημειώσω και το εξής: Η Κύπρος, κύριε Μιχάλη, δεν έχει ξεχάσει την πράξη αυτοθυσίας σας. Αντίθετα, χάρη στην πράξη σας, αλλά και τη σεμνότητα που σας διακρίνει, μπορούμε μέχρι σήμερα εμείς να μιλάμε για αλτρουισμό, αυτοθυσία, γενναιότητα, δίνοντας στον κόσμο και ιδιαίτερα τους νέους παραδείγματα ζωής.
 Θα ήθελα για άλλη μια φορά να σας δώσω τα προσωπικά μου συγχαρητήρια, αλλά και να σας διαβιβάσω τα συγχαρητήρια όλων των μελών του Σώματος. Να γνωρίζετε ότι αποτελεί τιμή για μας που σας έχουμε σήμερα κοντά μας.
Αναρτήθηκε από στις