Ομιλία του Υπουργού Εσωτερικών κ. Νεοκλή Συλικιώτη στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων της Κοινότητας Αγίου Επιφανίου Ορεινής
11/09/2011
Πανιερώτατε,
Φίλε Κοινοτάρχη και μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου,
Γονείς και συγγενείς των πεσόντων και αγνοουμένων μας,
Συμπατριώτισσες – Συμπατριώτες,
Όλοι αυτοί οι νέοι μας που πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία για την εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας τους καθοδηγούν όλους εμάς, τις επόμενες γενιές, και μας δεσμεύουν με έναν όρκο ιερό και ακατάλυτο: να μην ξεχάσουμε, να μην λυγίσουμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι το τέλος. Μέχρι τη δικαίωση. Μέχρι την απαλλαγή μας από την κατοχή, τη λύση του Κυπριακού και την επανένωση της πατρίδας μας.
37 χρόνια μετά το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής σε βάρος της χώρας μας είμαστε εδώ, στον Άγιο Επιφάνιο Ορεινής, συγκλονισμένοι, αλλά όρθιοι και αποφασισμένοι να μην γονατίσουμε, ούτε και μετά τη νέα τραγωδία που έπληξε τον τόπο μας και τον λαό μας στις 11 Ιουλίου.
Καθοδηγούμενοι και δεσμευόμενοι από αυτό τον ιερό όρκο και ως ελάχιστη ένδειξη χρέους και τιμής στους πεσόντες και αγνοούμενους αυτής της Κοινότητας, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να τελέσουμε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που είναι αφιερωμένο στη μνήμη τους.
Σεβόμαστε, τιμούμε και ευγνωμονούμε τον αγνοούμενο από την τουρκική εισβολή το 1974 Κώστα Χριστοφόρου Καταλάνο, τον Γεώργιο Ξενοφώντος Πογιατζή του οποίου τα λείψανα αναγνωρίστηκαν μετά από 33 χρόνια και τον δολοφονηθέντα κατά το πραξικόπημα Κώστα Μισιαούλη, αδελφότεκνος του άλλου μεγάλου ήρωα της δημοκρατίας και της ειρηνικής συνύπαρξης μας με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, του Κώστα Μισιαούλη. Στις οικογένειες των πεσόντων και αγνοουμένων μας εκφράζουμε τον σεβασμό μας, τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη, αλλά και τη συμπαράσταση μας.
Το χρέος μας απέναντι στους ήρωες μας είναι πολύ μεγάλο. Με πλήρη συναίσθηση του χρέους μας, ο Πρόεδρος Χριστόφιας συνεχίζει να αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για την επίτευξη μιας συμφωνημένης και αμοιβαία αποδεκτής λύσης του Κυπριακού, στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Μιας λύσης που θα διασφαλίζει και θα διαφυλάσσει ένα κράτος με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα στη βάση της πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μιας λύσης δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης, που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό και θα επανενώνει το έδαφος, τον λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Μιας λύσης που θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένιων, Μαρωνιτών και Λατίνων. Γιατί εμείς απορρίπτουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας τον συμβιβασμό με τη διχοτόμηση, με την οριστική, δηλαδή, παράδοση της μισής μας πατρίδας στην Τουρκία.
Όπως, όμως, όλοι γνωρίζουμε η επίλυση του Κυπριακού δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την Τουρκία η οποία κατέχει και το κλειδί αυτής της προσπάθειας. Δυστυχώς οι πρόσφατες εξελίξεις δεν είναι ευοίωνες. Η τουρκική πλευρά όχι μόνο έχει σκληρύνει τη στάση της, αλλά αμφισβητεί ακόμη και θέματα στα οποία υπήρξε σύγκλιση ή προσέγγιση απόψεων. Για να μπορέσουμε, όμως, να κάνουμε βήματα μπροστά πρέπει πρώτα-πρώτα η ίδια η Τουρκία να εγκαταλείψει την τακτική των θεωρητικών διακηρύξεων, να συνεισφέρει ουσιαστικά στις προσπάθειες για λύση του Κυπριακού και παράλληλα να εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της έναντι της ΕΕ και της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως ακριβώς απαιτεί η ίδια η ΕΕ.
Ταυτόχρονα, όμως, και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην παρούσα φάση του διαλόγου, θα πρέπει για άλλη μια φορά να αποσαφηνίσουμε τις προθέσεις μας. Όσο και να επιδιώκουμε τη λύση δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Και, βεβαίως, ενόσω συνεχίζεται η κατοχή της Κύπρου, η Τουρκία δεν νομιμοποιείται να αισιοδοξεί για τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες.
Συμπατριώτισσες – συμπατριώτες,
Οι τραγικές μέρες του Ιουλίου του 1974 στοιχειώνουν την καθημερινότητα μας με τις μνήμες των ανθρώπων μας, με τις μνήμες των νέων παλικαριών μας που πότισαν το χώμα του νησιού μας με το αίμα τους. Οι ηρωικές μορφές των πεσόντων και αγνοουμένων μας στις μάχες κατά του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, μάς καλούν σήμερα σε περίσκεψη και μας τροφοδοτούν με πείσμα και δύναμη στην προσπάθεια μας για να επιτύχουμε το στόχο της επανένωσης και της απαλλαγής από την τουρκική κατοχή.
Τούτες τις κρίσιμες και καθοριστικές ώρες που περνά ο τόπος μας, η εσωτερική ενότητα καθίσταται αναγκαίος όρος επιβίωσης. Τώρα είναι η ώρα της σοβαρότητας, της ευθύνης, της σύνεσης, της συλλογικότητας, της ομοψυχίας. Ας υπερβούμε τους κακούς μας εαυτούς και ας παραδειγματιστούμε από την ιστορία για να αποφύγουμε τα ίδια λάθη. Γιατί για να μπορέσουμε ως τόπος και ως λαός να προχωρήσουμε μπροστά, μόνο μια οδός υπάρχει: η οδός του διαλόγου, της σύνθεσης, της συναίνεσης.
Η αδικαίωτη θυσία του Γεώργιου Πογιατζή, του Κώστα Καταλάνου και του Κώστα Μισιαούλη που τιμούμε σήμερα, και όλων των ηρώων του λαού μας, καθοδηγούν τα επόμενα βήματα μας να αγωνιστούμε ενωμένοι, για να υπερβούμε την κατοχή και τη διχοτόμηση. Να οικοδομήσουμε μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα. Μια Κύπρο της ειρήνης, της προόδου και της ευημερίας για όλους τους κατοίκους της. Για μας και τα παιδιά μας και για τις γενιές που μας έρχονται.
Είναι η παρακαταθήκη που άφησε σε εμάς η ιστορία των αγώνων και των θυσιών του λαού μας, μια ιστορία που λειτουργεί, σήμερα, ως καθοδηγητικός φάρος στο δρόμο του χρέους, της τιμής και της αξιοπρέπειας. Για να δικαιώσουμε τις θυσίες και τους αγώνες των ηρώων μας. Για να εκπληρώσουμε το καθήκον μας έναντι της πατρίδας και της ιστορίας μας.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας. Τιμή και δόξα στους Γεώργιο Πογιατζή, Κώστα Καταλάνο και Κώστα Μισιαούλη.
