Επικήδειος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στην κηδεία του πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή στρατιώτη Ελευθέριου Γεωργίου, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά Αραδίππου
14/08/2010
Τιμημένε μας ήρωα Ελευθέριε,
Μαζευτήκαμε κλήρος, Πολιτεία και λαός στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά, εδώ στην Αραδίππου, για να σου απευθύνουμε, έστω και αργοπορημένα, το ύστατο χαίρε. Στεκόμαστε με δέος δίπλα στα ιερά σου λείψανα και σε λίγο θα σε συνοδεύσουμε με τιμές και στεφάνια δόξας στην τελευταία σου κατοικία. Όπως αξίζει σε κάθε ήρωα που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της πολύπαθης πατρίδας μας.
Πανιερώτατε, σεβαστό Ιερατείο, σεβαστή οικογένεια του ήρωα Ελευθέριου Γεωργίου, κύριοι Βουλευτές και εκπρόσωποι των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, κύριε Δήμαρχε, συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Μετά από 36 σχεδόν χρόνια υπέρτατης αγωνίας και επώδυνης άγνοιας, συμμετέχουμε με συγκλονισμό και κατάνυξη στην επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Η ταυτοποίηση των λειψάνων που ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο σε περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Αγιά το 2007 αποτελεί τον επίλογο μιας τραγικής ιστορίας η οποία προκάλεσε ανείπωτο πόνο στην οικογένεια του, στους γονείς και φίλους του.
Ο Ελευθέριος γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου του 1947 στην Αραδίππου. Ήταν το τρίτο από τα εννέα παιδιά του Ανδρέα και της Κατίνας Γεωργίου. Οι συνθήκες της εποχής τον ανάγκασαν από νωρίς να ριχθεί στη βιοπάλη και έτσι, τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο του χωριού του, ακολούθησε το επάγγελμα του οικοδόμου και γρήγορα έγινε ένας άξιος τεχνίτης.
Το 1972 νυμφεύθηκε τη Σταυρούλα Αντωνίου κάνοντας όνειρα για την κοινή ζωή τους. Η ευτυχία τους συμπληρώθηκε το 1973 με τη γέννηση του γιου τους Μιχάλη. Ένα χρόνο αργότερα, το ζοφερό καλοκαίρι του 1974, η οικογενειακή ευτυχία του Ελευθέριου διακόπτεται. Κατατάσσεται ως έφεδρος στον 1ο Λόχο του 226 ΤΠ. Μετά από διάφορες αποστολές, το 226 ΤΠ καταλήγει στην περιοχή Παλαίκυθρου όπου και παρέμεινε μέχρι την έναρξη της δεύτερης φάσης της Τουρκικής εισβολής.
Στις 14 Αυγούστου το Τάγμα μετά από οδηγίες μετακινείται στην περιοχή των χωριών Τραχωνίου Κυθρέας – Μιας Μηλιάς για να ενισχύσει τις αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή. Ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη και οι εισβολείς, με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις ενισχυμένες με μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και έχοντας κάλυψη από την πολεμική τους αεροπορία, διέσπασαν τις αμυντικές γραμμές της Εθνικής Φρουράς στη Μια Μηλιά και άρχισαν να κινούνται προς την περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας - Παλαίκυθρου. Δόθηκαν οδηγίες για οπισθοχώρηση και επανασυγκρότηση. Κατά τη διάρκεια της οπισθοχώρησης τα ίχνη του Ελευθέριου χάθηκαν και η τύχη του αγνοείτο μέχρι πρόσφατα.
Πικρές μέρες θλίψης και περισυλλογής ξυπνούν στη μνήμη μας από τη βάρβαρη εισβολή του ΄74. Τις μέρες, όμως, εκείνες γράφτηκαν και ξεχωριστές σελίδες τιμής και πίστης στον όρκο και στο καθήκον προς την πατρίδα, με την παλικαριά και την αυτοθυσία των αγωνιστών μας.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Έπρεπε να υπάρξουν συγκεκριμένες ατομικές ηρωικές συμπεριφορές. Έπρεπε να υπάρξουν άνθρωποι όπως ο Ελευθέριος, αποφασισμένοι να αναλάβουν χειροπιαστούς κινδύνους και να υποστούν τη δοκιμασία της Ιστορίας, προκειμένου να επιβιώσει ο λαός μας.
Η εποχή εκείνη δεν είναι μακριά από εμάς. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ζωντανοί στη μνήμη μας όχι μόνον ως ήρωες αλλά και ως πρότυπα αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και αγωνιστικότητας. Η δική μας υποχρέωση απέναντι τους δεν είναι μόνο να εκφράζουμε τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μας με ρητορικές δηλώσεις, αλλά να αποδεικνύουμε και έμπρακτα ότι ως λαός αξίζουμε την προσφορά και τη θυσία τους.
Έχοντας κατά νουν το χρέος προς τους ήρωες μας, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Γνωρίζουμε ότι η θυσία τους θα δικαιωθεί μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού και με την ελευθερία και επανένωση της πολύπαθης πατρίδας μας. Με αυτόν τον σταθερό στόχο αγωνιζόμαστε, με πρωτεργάτη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, για να κλείσουμε τις πληγές της εισβολής που συνεχίζουν να αιμορραγούν και να θέσουμε τις στέρεες βάσεις για την επανένωση της πατρίδας μας.
Χρειάζεται ενότητα, αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή προκειμένου να αποδείξουμε τις δυνατότητες μας σαν λαός. Πρέπει να αντισταθούμε στο όποιο κλίμα απαισιοδοξίας προσπαθούν κάποιοι να μας επιβάλουν και να κωφεύσουμε στα όποια μηνύματα απαξίωσης πιθανόν να διοχετεύουν στην κοινωνία μας. Η πορεία μας ως λαός δεν είναι καθηλωμένη ούτε στάσιμη, ούτε υπήρξε ποτέ. Έχουμε γνώση ότι η Ιστορία μας γράφεται από εμάς τους ίδιους και όχι ερήμην μας.
Εύχομαι, όπως και σεις, να έχουμε τη σύνεση και την προνοητικότητα ώστε ποτέ άλλοτε η πατρίδα μας να μη ζήσει παρόμοια τραγικά γεγονότα. Ποτέ άλλοτε να μη βρεθούμε στην ανάγκη να αντισταθούμε κατά φαινομένων κατάλυσης και ακραίου ευτελισμού θεσμών και αρχών της πατρίδας μας. Για να ζήσει, επιτέλους, αυτός ο τόπος και αυτός ο λαός ειρηνικά σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας.
Σεβαστή οικογένεια του ήρωα της ελευθερίας Ελευθέριου Γεωργίου,
Επιθυμώ σε αυτό το σημείο να απευθυνθώ σε εσάς και να σας προτρέψω, μέσα στον πόνο και το θρήνο που βιώνετε, να κρατήσετε στην καρδιά σας περισσή υπερηφάνεια. Γιατί ο δικός σας άνθρωπος με την ηρωική του θυσία μας έδωσε μαθήματα φιλοπατρίας και υψηλού αγωνιστικού φρονήματος που ο λαός μας έχει, πραγματικά, μεγάλη ανάγκη την κρίσιμη αυτή περίοδο που διανύουμε.
Περήφανοι για τον Ελευθέριο αισθάνονται τα αδέλφια του Γεωργία, Μαρκησία, Ελένη, Χαράλαμπος, Χριστάκης, Αργύρης, Λούκας και Γιανούλλα. Περήφανοι αισθάνονται η σύζυγος του Σταυρούλα, ο γιος του Μιχάλης και τα τρία του εγγονάκια. Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα και ο πατέρας του Ανδρέας και η μητέρα του Κατίνα που έφυγαν από τη ζωή κουβαλώντας τον σταυρό της άγνοιας για την τύχη του αγαπημένου τους.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του Ελευθέριου Γεωργίου. Και η ηρωική του θυσία φωτεινός φάρος που θα φωτίζει τα βήματα μας στον δύσβατο και ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στη δικαίωση των αγώνων μας για ελευθερία και επανένωση της πατρίδας μας.
Ο σεβασμός και η αγάπη μας θα τον συνοδεύουν για πάντα.
