Επικήδειος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στην κηδεία των λειψάνων του αγνοουμένου του 1974, στρατιώτη Χριστάκη Στυλιανού του 251 ΤΠ, στη Λευκωσία
13/06/2010
Τιμημένε μας ήρωα Χριστάκη,
Μαζευτήκαμε σήμερα κλήρος, πολιτεία και λαός στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμoνα εδώ στη Μακεδονίτισσα για να σου απευθύνουμε, έστω και αργοπορημένα, το ύστατο χαίρε. Στεκόμαστε με δέος δίπλα στα ιερά σου λείψανα και σε λίγο θα σε συνοδεύσουμε με τιμές και στεφάνια δόξας στην τελευταία σου κατοικία. Όπως αξίζει σε κάθε ήρωα που έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της πολύπαθης πατρίδας μας.
Σεβαστό Ιερατείο, σεβαστή οικογένεια του ήρωα Χριστάκη Στυλιανού, συμπατριώτες, συμπατριώτισσες.
Μετά από 36 σχεδόν χρόνια υπέρτατης αγωνίας και επώδυνης άγνοιας, συμμετέχουμε με συγκλονισμό και κατάνυξη στην επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα πεσόντος κατά την τουρκική εισβολή το καυτό καλοκαίρι του ’74. Η ταυτοποίηση των λειψάνων, που ανευρέθηκαν το 2007 σε ομαδικό τάφο βόρεια του γηπέδου «Πράξανδρος» της κατεχόμενης Κερύνειας, αποτελεί τον επίλογο μιας τραγικής ιστορίας, η οποία έδωσε ανείπωτο πόνο στην οικογένεια και στους φίλους του Χριστάκη.
Ας ανατρέξουμε στα γεγονότα της ζωής του αποτίνοντας έτσι ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του.
O Χριστάκης Στυλιανού γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1955, στο κατεχόμενο χωριό Μύρτου και ήταν το τέταρτο από τα εννέα παιδιά του Νικόλα και της Πεζούνας. Μετά την αποφοίτησή του από την οκτατάξια Τεχνική Σχολή της Βασίλειας, εργάστηκε ως επιπλοποιός στον Γερόλακκο, ενώ διέμενε, καθώς ήταν άγαμος, με την οικογένειά του στη Μύρτου. Ο Χριστάκης εργάστηκε, στηρίζοντας οικονομικά την πολυμελή οικογένειά του, μέχρι την κατάταξή του στην Εθνική Φρουρά το 1973.
Ένα χρόνο, όμως, μετά την κατάταξή του – το ζοφερό εκείνο καλοκαίρι του ’74 - το δίδυμο έγκλημα, του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, έπληξε την Κύπρο και έσπειρε το θάνατο και την καταστροφή. Στις 20 Ιουλίου του ’74, ημέρα που άρχισε η βάρβαρη τουρκική εισβολή ο Χριστάκης υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού, η έδρα του οποίου βρισκόταν στην Κερύνεια, δυτικά του σταδίου «Πράξανδρος». Ενώ η εισβολή των Τούρκων βρισκόταν σε εξέλιξη, μαζί με άλλους στρατιώτες βοηθούσε στη μεταφορά πυρομαχικών επανδρώνοντας παράλληλα αμυντικές θέσεις εντός του στρατοπέδου του Τάγματός του, μέχρι τις 22 Ιουλίου 1974.
Το πρωί, εκείνης της ημέρας, οι Τούρκοι εισβολείς εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση με ισχυρές δυνάμεις, στρατού, αεροπορίας και ναυτικού, εναντίον των αμυντικών θέσεων της Εθνικής Φρουράς. Εξαιτίας της συντριπτικής υπεροπλίας των εχθρικών δυνάμεων λήφθηκε διαταγή για οπισθοχώρηση και ανασυγκρότηση των Ταγμάτων στην περιοχή του σταδίου «Πράξανδρος» Κερύνειας.
Κατά τη διάρκεια της ανασυγκρότησης κατέφθασε στην περιοχή μεγάλος αριθμός τουρκικών αρμάτων μάχης τα οποία εξαπέλυσαν νέα σφοδρή επίθεση. Ακολούθησε ανταλλαγή πυρών. Η οπισθοχώρηση των ανδρών της Εθνικής Φρουράς δεν έγινε με τρόπο οργανωμένο, γεγονός που ήταν αδύνατο μέσα σε εκείνες τις δραματικές συνθήκες, αλλά κατά βούληση και προς διάφορες κατευθύνσεις.
Κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πυρών χάθηκαν τα ίχνη του Χριστάκη και η τύχη του δεκαεννιάχρονου τότε στρατιώτη μέχρι πρόσφατα αγνοείτο.
Η άνανδρη και βάναυση δολοφονία του αποκαλύφθηκε φανερώνοντας ακόμη μια δραματική ιστορία, αλλά και μια μαρτυρική θυσία, γεγονός που καταξιώνει το άξιο τέκνο της κατεχόμενης Μύρτου στις συνειδήσεις όλων μας.
Δυστυχώς, όμως, η τύχη πολλών άλλων συμπατριωτών μας, τα ίχνη των οποίων χάθηκαν μέσα στη βαρβαρότητα και τη λαίλαπα του πολέμου, μέχρι και σήμερα αγνοείται. Και έτσι το δράμα της αγωνίας των δικών τους ανθρώπων συνεχίζεται.
Όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα μάς θυμίζουν το χρέος και την ευθύνη μας απέναντι σε εκείνους που μαρτύρησαν για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας της πατρίδας μας, αλλά και απέναντι στις νεότερες γενιές.
Έχοντας κατά νουν το χρέος προς τους ήρωές μας, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Και η θυσία τους θα δικαιωθεί μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και του εποικισμού και με την ελευθερία και επανένωση της πολύπαθης πατρίδας μας.
Ευελπιστούμε ότι θα ευοδωθούν οι προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας για την επίτευξη δίκαιης υπό τις περιστάσεις, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του κυπριακού προβλήματος.
Εμείς θα συνεχίσουμε με συνέπεια τις ειλικρινείς προσπάθειές μας στη βάση των περί Κύπρου Ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των αρχών του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979 για μια ειρηνική λύση που θα επανενώνει την Κύπρο και τον λαό της και θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Θα εξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε ελπίζοντας ότι ο νέος ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας κ. Έρογλου θα συνεχίσει τις απευθείας διαπραγματεύσεις - στην ίδια βάση πάνω στην οποία διεξάγονταν μέχρι σήμερα - για επίτευξη λύσης στο συμφωνημένο πλαίσιο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται στα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
Σταθερός και συνεπής συμπαραστάτης στον αγώνα μας για επίλυση του κυπριακού προβλήματος είναι η Κυβέρνηση της Ελλάδας, τα πολιτικά κόμματα και ο ελληνικός λαός. Την ίδια στιγμή προσδοκούμε ότι στο εσωτερικό μέτωπο θα πρυτανεύσει η ενότητα, η σύμπνοια και η ομοψυχία, κάτι που επιβάλλεται σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο που περνά η Κύπρος.
Σεβαστή οικογένεια του ήρωα της ελευθερίας Χριστάκη Στυλιανού,
Θέλω σε αυτό το σημείο να απευθυνθώ σε εσάς και να σας προτρέψω, μέσα στον πόνο και τον θρήνο που βιώνετε, να κρατήσετε στην καρδιά σας περισσή υπερηφάνεια. Γιατί ο δικός σας άνθρωπος με την ηρωική του θυσία μάς έδωσε μαθήματα φιλοπατρίας και υψηλού αγωνιστικού φρονήματος που ο λαός μας, έχει πραγματικά μεγάλη ανάγκη στην κρίσιμη αυτή περίοδο που διανύουμε.
Περήφανος για τον Χριστάκη, θα αισθανόταν σήμερα και ο πατέρας του Νικόλας, αλλά και η αδελφή του Σταυρούλα που έφυγαν από τη ζωή, κουβαλώντας τον σταυρό της άγνοιας για την τύχη του αγαπημένου τους.
Ο τάφος του ήρωα, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, θα αποτελεί, από τώρα και στο εξής, ιερό προσκύνημα όπου θα εναποθέτουμε τα λουλούδια της ευγνωμοσύνης, του θαυμασμού και της αγάπης μας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του Χριστάκη Στυλιανού. Και η ηρωική του θυσία, φωτεινός φάρος που θα φωτίζει τα βήματά μας στο δύσβατο και ανηφορικό δρόμο που οδηγεί προς τη δικαίωση των αγώνων μας για ελευθερία και επανένωση της πατρίδας μας.
Ο σεβασμός και η αγάπη μας θα τον συνοδεύουν για πάντα.
