Και τούτη τη χρονιά εδώ προσκυνητές στη μνήμη των
συντρόφων μας Κώστα Μισιαούλη και Ντερβίς Αλί Καβάζογλου. Ξανά εδώ για
να αποτίνουμε φόρο τιμής στους δύο ηρωομάρτυρες που με τους αγώνες και
τη θυσία τους πότισαν το δέντρο της φιλίας και της συνεργασίας μεταξύ
των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων.
Ο Κώστας Μισιαούλης και ο Ντερβίς Αλί
Καβάζογλου είναι σύμβολα των αγώνων του λαού μας για ολοκλήρωση της
ανεξαρτησίας της πατρίδας μας. Για εδραίωση της κοινής κατάκτησης των
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για
αντιμετώπιση των συνωμοσιών που απεργάστηκαν ξένα κέντρα σε βάρος του
λαού μας, και που εξυπηρέτησαν με τις πράξεις τους σοβινιστικοί κύκλοι
και στις δύο κοινότητες της Κύπρου.
Μέσα από τις γραμμές του ΑΚΕΛ, οι Μισιαούλης
και Καβάζογλου έδωσαν με συνέπεια και αυταπάρνηση το συλλογικό αγώνα
για τη σωτηρία της πατρίδας μας και για αξιοποίηση των δυνατοτήτων που
παρείχε η ανεξαρτησία για να πάει η Κύπρος μπροστά. Έδωσαν με συνέπεια
και αποφασιστικότητα τον αγώνα ενάντια στον εθνικισμό/σοβινισμό, ενάντια
στη μισαλλοδοξία και το εθνοτικό μίσος, για προώθηση της φιλίας και της
συνεργασίας ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους.
Σε αυτή τη φιλία και τη συνεργασία έπρεπε να
επενδύσουμε για να μπορέσουμε ως λαός να ξεπεράσουμε τα πολλά
προβλήματα που δημιουργούσε το δοτό Σύνταγμα που επιβλήθηκε απ’ έξω,
στις συνθήκες μάλιστα μιας κολοβωμένης ανεξαρτησίας. Ιδιαίτερα μετά τις
διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963-64, όταν έπεσε ο πρώτος σπόρος της
διχοτόμησης.
Εκείνη την περίοδο ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου,
μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, αποτέλεσε έναν από τους
βασικούς πρωταγωνιστές της προσπάθειας της Αριστεράς για αποκατάσταση
των σχέσεων ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Μαζί με άλλους συντρόφους και συναγωνιστές
του, όργωνε τις τουρκοκυπριακές συνοικίες και κοινότητες και με τους
πύρινους πατριωτικούς του λόγους καλούσε τους Τουρκοκύπριους να δώσουν
τα χέρια με τους Ελληνοκύπριους και μαζί να αντισταθούν στα σχέδια των
εχθρών του λαού μας.
Παράλληλα, ο Καβάζογλου καλούσε τους
Ελληνοκύπριους να κλείσουν τα αυτιά στις σειρήνες του
εθνικισμού/σοβινισμού και του μίσους και να κατανοήσουν ότι η μόνη οδός
που διασφάλιζε το μέλλον ήταν η αγαστή συνεργασία και ο κοινός αγώνας με
τους Τουρκοκύπριους, που είναι παιδιά της ίδιας μάνας γης.
Η δράση του Καβάζογλου έγινε καρφί στο μάτι
των σοβινιστών. Έτσι κι αλλιώς, οι Τουρκοκύπριοι σοβινιστές θεωρούσαν
τον Καβάζογλου προδότη, γιατί δεν συνταυτίστηκε με τις πολιτικές
επιλογές της ηγεσίας. Έγινε στόχος, όπως στόχος έγιναν και αρκετοί
άλλοι προοδευτικοί Τουρκοκύπριοι που αντιστάθηκαν στη λογική και την
πολιτική της διχοτόμησης. Πολλοί από αυτούς έπεσαν θύματα της
τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ.
Θύμα τελικά της ΤΜΤ έπεσε κι ο Ντερβίς Αλί
Καβάζογλου. Μαζί με τον σύντροφό του, τον Κώστα Μισιαούλη, δέχθηκαν τα
δολοφονικά βόλια στο δρόμο προς εκπλήρωση του πατριωτικού καθήκοντος.
Ήταν η 11η Απριλίου 1965 όταν σε ενέδρα της ΤΜΤ ο Καβάζογλου και ο
Μισιαούλης σφιχταγκαλιασμένοι αντιπάλεψαν το θάνατο και τον νίκησαν. Τον
νίκησαν γιατί η θυσία τους έγινε δύναμη που παρέσυρε χιλιάδες στον
αγώνα ενάντια στα αντικυπριακά σχέδια. Τον νίκησαν γιατί η θυσία τους
έγινε δόρυ και ασπίδα για την υπεράσπιση της πατρίδας και του λαού.
Γιατί οι ήρωες ποτέ δεν πεθαίνουν.
Ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και ο Κώστας
Μισιαούλης θυσιάστηκαν αγωνιζόμενοι να αποτρέψουν την καταστροφή, κάτι
που, δυστυχώς, δεν αποφεύχθηκε. Το φασιστικό πραξικόπημα της χούντας
των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ έδωσαν την αφορμή που για χρόνια αναζητούσε η
Τουρκία, να εισβάλει στην Κύπρο και ντε φάκτο να τη διαιρέσει.
Από τότε αγωνιζόμαστε να απαλλαγούμε από την
κατοχή. Αγωνιζόμαστε να πετύχουμε μια δίκαιη υπό τις περιστάσεις,
βιώσιμη και λειτουργική λύση που να τερματίζει την κατοχή και να
επανενώνει την πατρίδα και το λαό στο πλαίσιο μιας διζωνικής
δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Η επίτευξη λύσης δεν εξαρτάται μόνο από
εμάς. Εξαρτάται κατά πρώτο και κύριο λόγο από την Τουρκία, η οποία με τη
στάση της δεν επέτρεψε μέχρι σήμερα την επίτευξη λύσης. Το ζητούμενο
είναι η Τουρκία να αλλάξει αυτή τη στάση, να τερματίσει τα επικοινωνιακά
τεχνάσματα και έμπρακτα να εργαστεί, στη βάση των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ,
για λύση στο Κυπριακό.
Προς αυτή την κατεύθυνση εμείς συνεχίζουμε
να εργαζόμαστε από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων μας,
τόσο εντός όσο και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα συνεχίσουμε να
αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα και κάθε εφαλτήριο για εκπλήρωση αυτού του
στόχου.
Ο κρίσιμος ρόλος της Τουρκίας στο Κυπριακό
δεν εκμηδενίζει το ρόλο των δύο κοινοτήτων. Κάθε άλλο! Αν οι δυο
κοινότητες δεν επιθυμούν λύση τότε δεν θα μπορέσουμε να φτάσουμε ποτέ σε
αυτήν.
Το μήνυμα της θυσίας των Καβάζογλου και
Μισιαούλη είναι ένα κάλεσμα αλληλοσεβασμού και συμφιλίωσης Ελληνοκυπρίων
και Τουρκοκυπρίων. Είναι ένα κάλεσμα αναγνώρισης τόσο της
διαφορετικότητας όσο και όλων εκείνων των κοινών αξιών που οι δυο
κοινότητες δημιούργησαν μέσα από τους αιώνες της αρμονικής τους
συμβίωσης.
Είναι η ώρα που η κάθε κοινότητα θα πρέπει
να πει στην άλλη τη δική της συγγνώμη για το όποιο κακό της προξένησε.
Είναι, ταυτόχρονα, καιρός η Τουρκία με έργα
και με πράξεις να εκφράσει τη συγγνώμη της προς τους Ελληνοκύπριους και
τους Τουρκοκύπριους, τους οποίους με την εισβολή και την κατοχή έβλαψε
και συνεχίζει παντοιοτρόπως να βλάπτει για 36 ολόκληρα χρόνια κρατώντας
την πατρίδα τους διχοτομημένη και παραβιάζοντας την ανεξαρτησία, την
εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα και
τις βασικές ελευθερίες του λαού της. Σε αυτό το σημείο θέλω να
υπογραμμίσω ότι η λεγόμενη απομόνωση των Τουρκοκυπρίων, την οποία
συνεχώς επικαλείται η Τουρκία, είναι παράγωγο της κατοχής.
Είναι διαχρονική η θέση μας ότι το
περιεχόμενο της λύσης θα διαμορφωθεί από τους Κυπρίους και όχι από τους
ξένους. Η λύση θα είναι προϊόν διαβούλευσης μεταξύ των κυπριακών
κοινοτήτων και όχι αποτέλεσμα επιβολής από έξω με διαδικασίες
επιδιαιτησίας και τεχνητών χρονοδιαγραμμάτων.
Με τις πρωτοβουλίες και την πολιτική μας
έχουμε αναζωογονήσει το διακοινοτικό διάλογο. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου
2008 αρχίσαμε τις απευθείας διαπραγματεύσεις και σε περίπου 70
συναντήσεις με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Ταλάτ συζητήσαμε όλα τα βασικά
κεφάλαια του Κυπριακού. Σε ορισμένα κεφάλαια, σε αυτό της διακυβέρνησης
και του διαμοιρασμού εξουσίας και λιγότερο στα κεφάλαια της οικονομίας
και των ευρωπαϊκών θεμάτων, πετύχαμε συγκλίσεις και έγιναν βήματα
προόδου.
Αυτό το εκτιμούμε και δεν το υποβαθμίζουμε.
Δεν είναι, όμως, αρκετό. Χρειάζεται ακόμη να γίνει πολλή δουλειά,
χρειάζεται να ξεπεραστούν πολλές διαφωνίες και να επιτευχθούν περαιτέρω
συγκλίσεις τόσο σε αυτά που επιτεύχθηκαν συγκλίσεις όσο και στα υπόλοιπα
κεφάλαια για να ανοίξει η προοπτική της λύσης.
Εμείς, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τις
διαπραγματεύσεις και τις ειλικρινείς μας προσπάθειες για την επίτευξη
λύσης. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας, όπως πάντα, με συνέπεια στα
περί Κύπρου Ψηφίσματα του ΟΗΕ, στις αρχές του διεθνούς και ευρωπαϊκού
δικαίου και στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και ’79. Για μια
λύση που θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές
ελευθερίες ολόκληρου του λαού.
Θα εξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε
προσδοκώντας ότι απέναντί μας, μετά τις παράνομες εκλογές στα
κατεχόμενα, θα έχουμε ως συνομιλητή έναν ηγέτη της τουρκοκυπριακής
κοινότητας που θα υποστηρίζει την επανένωση της κοινής μας πατρίδας στο
πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και όχι τη δημιουργία δύο
ξεχωριστών κυρίαρχων κρατών στην Κύπρο που θα συνάψουν συμφωνία
συνεργασίας μεταξύ τους.
Και, ασφαλώς, προσδοκούμε ότι στο εσωτερικό
μέτωπο θα υπάρξει, επιτέλους, ενότητα και θα τερματιστούν οι καθημερινές
αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες. Μπροστά μας έχουμε τη συνάντηση του
Άτυπου Συμβουλίου των αρχηγών των κομμάτων με τον Πρωθυπουργό της
Ελλάδας κ. Γιώργο Παπανδρέου. Έχουμε την τριήμερη συνεδρία του Εθνικού
Συμβουλίου, στην οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις μπορούν να καταθέσουν
ξανά τις απόψεις τους, να γίνει και πάλι προβληματισμός, διαβούλευση και
συζήτηση, χωρίς να δημιουργείται ένα κλίμα που είναι δυσάρεστο και
καθόλου εποικοδομητικό.
Η λύση του Κυπριακού επιβάλλει συνέπεια σε
αρχές, αλλά και επίδειξη ρεαλισμού. Το 1960 είχαμε αποφασίσει να
πορευθούμε μαζί με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας υπό τη σκέπη
ενός ενιαίου δικοινοτικού κράτους του οποίου είμαστε συνδιαχειριστές.
Καλούμαστε με τη λύση να αποκαταστήσουμε και
να διασφαλίσουμε την ενότητα του κράτους και του λαού και να
δημιουργήσουμε τις απαραίτητες συνθήκες για να μπορούν Ελληνοκύπριοι και
Τουρκοκύπριοι, χωρίς ξένες επεμβάσεις, να οικοδομούν το κοινό τους
κράτος που θα μετεξελιχθεί σε διζωνικό, δικοινοτικό ομοσπονδιακό.
Η παρέλευση του χρόνου χωρίς λύση εδραιώνει
τα κατοχικά τετελεσμένα και δυσχεραίνει τις προοπτικές λύσεις. Η λύση
επείγει, αλλά απορρίπτουμε κατηγορηματικά την αποδοχή μιας όποιας λύσης.
Απορρίπτουμε, παράλληλα, το συμβιβασμό με την παρούσα κατάσταση και τη
διχοτόμηση. Η διχοτόμηση εμπερικλείει τεράστιους κινδύνους για την
πατρίδα και το λαό μας. Η μονιμοποίηση της διχοτόμησης οδηγεί στην πλήρη
τουρκοποίηση των κατεχομένων και σε ένα μικτό κράτος στο νότο. Και μια
τέτοια εξέλιξη θα είναι πραγματικά καταστροφική για όλους μας. Και για
τους Ελληνοκύπριους και για τους Τουρκοκύπριους.
Πιστοί στις υποθήκες που μας κληροδότησαν οι
ηρωομάρτυρες Μισιαούλης και Καβάζογλου και όλοι όσοι αγωνίστηκαν και
θυσιάστηκαν για την Κύπρο, θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε στο δρόμο του
αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Μέχρι την ευλογημένη εκείνη ημέρα που
Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι θα
αναπνέουν αέρα ελευθερίας και με τον ιδρώτα τους θα κατακτούν την πρόοδο
και την προκοπή. |
