Χαιρετισμός
του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια στο 12ο Παγκύπριο
Συνέδριο της ΠΟΓΟ, στη Λευκωσία
07/03/2010 |
|
Tο γυναικείο κίνημα ΠΟΔΓ-ΠΟΓΟ συμπληρώνει
φέτος 60 χρόνια ιστορίας. Εξήντα χρόνια αγώνων και προσφοράς στον τόπο
μας για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Με την ευκαιρία των εορτασμών για τα
60χρονα ΠΟΔΓ-ΠΟΓΟ και της πραγματοποίησης του 12ου Παγκύπριου Συνεδρίου,
επιθυμώ να σας συγχαρώ από καρδιάς και να επαναβεβαιώσω το μεγάλο
σεβασμό, τη βαθιά εκτίμηση και την αγάπη μου προς όλες εσάς και, στο
πρόσωπό σας, προς όλες τις γυναίκες της Κύπρου.
Στο πρόσωπο σας, αγαπητές
συναγωνίστριες, χαιρετίζω κάθε Κύπρια γυναίκα Ελληνοκύπρια και
Τουρκοκύπρια, Μαρωνίτισσα, Αρμένισσα και Λατίνα.
Το 12ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΠΟΓΟ
συνέρχεται στις παραμονές της πιο μεγάλης και σημαντικής επετείου για το
παγκόσμιο γυναικείο κίνημα, της Ημέρας της Γυναίκας.
Στις 8 του Μάρτη του 1857 εξεγέρθηκαν
στη Νέα Υόρκη οι εργάτριες των υφαντουργείων διεκδικώντας δικαιώματα.
Οι συμβολισμοί και οι μνήμες της ιστορικής αυτής ημέρας δυναμώνουν τη
θέληση των γυναικών για νέους οργανωμένους αγώνες, νέες προσπάθειες και
νέες κατακτήσεις.
Αναδεικνύουν αυτή την επέτειο ως
ημέρα πάλης και αγώνα, ημέρα ανασύνταξης δυνάμεων, αποτίμησης όσων έχουν
επιτευχθεί, αλλά και προγραμματισμού νέων αγώνων και οριοθέτησης νέων
στόχων.
Στον τόπο μας, το οργανωμένο
γυναικείο κίνημα συνέδεσε την τύχη του, από τα πρώτα του βήματα, με το
εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα του τόπου, με επικεφαλής το ΑΚΕΛ.
Στους μεγάλους απεργιακούς αγώνες του 1948, Ελληνοκύπριες και
Τουρκοκύπριες γυναίκες έδιναν τις μάχες από τις ίδιες επάλξεις με τους
αμιαντωρύχους, τους μεταλλωρύχους και τους οικοδόμους. Αφήνοντας πίσω
τους οικογένειες και μικρά παιδιά, πολλές συναγωνίστριες μας έγιναν
θύματα της αστυνομικής βίας και φυλακίστηκαν για τη δράση τους.
Αποτίνουμε φόρο τιμής προς όλες τις
αγωνίστριες της ζωής που δεν είναι πια μαζί μας και άφησαν πίσω τους
ηρωικές παρακαταθήκες για το γυναικείο κίνημα. Τιμούμε, όμως, και όσες
βρίσκονται ακόμα στη ζωή, όσες είναι ανάμεσά μας και αποτελούν για όλους
μας πρότυπα ζωής, ήθους και αγώνα.
Το 1950 ιδρύθηκε η Παγκύπρια Οργάνωση
Δημοκρατικών Γυναικών, αναβαθμίζοντας το οργανωμένο γυναικείο κίνημα.
Το 1955 η ΠΟΔΓ τέθηκε εκτός νόμου μαζί με το ΑΚΕΛ και όλες τις άλλες
οργανώσεις του Λαϊκού Κινήματος. Η άρνηση των αποικιοκρατών να άρουν
την απαγόρευση της οργάνωσης μετά την υπογραφή των Συμφωνιών
Ζυρίχης–Λονδίνου, οδηγεί στην απόφαση για την ίδρυση της ΠΟΓΟ που
κλήθηκε να πάρει στα χέρια της τη σκυτάλη των ιστορικών αγώνων του
γυναικείου κινήματος.
Στα χρόνια της Ανεξαρτησίας η ΠΟΓΟ θα
βρεθεί στην πρωτοπορία του γυναικείου κινήματος, προσφέροντας όλες της
τις δυνάμεις για την ολοκλήρωση της κυπριακής ανεξαρτησίας, την αποφυγή
της αντιπαράθεσης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, την απόκρουση
όλων των σχεδίων που στόχευαν στην υπονόμευση της νεαρής Κυπριακής
Δημοκρατίας. Θα αντισταθεί μαζί με τις υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις
κατά της χούντας, της ΕΟΚΑ Β’ και του πραξικοπήματος.
Μετά την τραγωδία του Ιουλίου 1974,
ουσιαστική παρουσία δηλώνει η ΠΟΓΟ στη μάχη για την ανακούφιση των
παθόντων αλλά και σε όλους τους μαζικούς πολιτικούς αγώνες για
ελευθερία, επιστροφή των προσφύγων και επαναπροσέγγιση.
Χάρη στους δύσκολους και σκληρούς
αγώνες του γυναικείου κινήματος, στους οποίους πρωτοπορία και
εμπροσθοφυλακή ήταν και παραμένει η ΠΟΔΓ-ΠΟΓΟ, η μιζέρια και η
υποταγή, οι ασθένειες και οι πολλοί παιδικοί θάνατοι αποτελούν, πλέον,
παρελθόν. Παρελθόν στη ζωή της γυναίκας αποτελεί, επίσης, η ολοήμερη
σκληρή εργασία. Σήμερα η γυναίκα της Κύπρου διεκδικεί επάξια τον
ισότιμο ρόλο της στην κοινωνία.
Ωστόσο, η σημερινή παγκόσμια
οικονομική κρίση αναδεικνύει μέσα από την τραγικότητα των στιγμών ότι
τίποτε και καμιά κατάκτηση δεν είναι δεδομένη. Η φτώχια, η ανέχεια, η
ανεργία συνιστούν σήμερα καθημερινές απειλές που κτυπούν τις πόρτες και
των πιο ανεπτυγμένων οικονομιών της Ευρώπης, της Αμερικής και ολόκληρου
του πλανήτη. Θύματα της χρεοκοπίας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της
ασύδοτης αγοράς είναι οι εργαζόμενοι και, στην πρώτη γραμμή, οι
εργαζόμενες γυναίκες. Η κρίση, η φτώχια και η ανεργία έχουν γυναικείο
πρόσωπο. Είναι για τούτο που απαιτείται ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση των
αγώνων και σθεναρή υπεράσπιση των κατακτήσεων. Είμαι σίγουρος ότι το
12ο Συνέδριο της ΠΟΓΟ θα αποτελέσει σταθμό γι’ αυτούς τους
προβληματισμούς.
Αγαπητές Φίλες,
Έχουν μόλις συμπληρωθεί δύο χρόνια
από την ημέρα που ο λαός μας με την ψήφο του μάς εμπιστεύτηκε το ύπατο
αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο μέχρι σήμερα απολογισμός είναι
πλούσιος και παραγωγικός.
Έχουμε προγραμματίσει, πολύ σύντομα,
σε συνέντευξη Τύπου, να προβούμε σε ανασκόπηση και κριτική εκτίμηση του
πλούσιου και μεστού έργου που έχει επιτελεσθεί στα δύο χρόνια της
διακυβέρνησής μας. Βέβαια, πολλά ακόμη πρέπει να γίνουν. Η δική μας
υπόσχεση είναι ότι θα τηρήσουμε με ευλάβεια τις δεσμεύσεις μας απέναντι
στο λαό, θα συνεχίσουμε να προστατεύουμε τις δίκαιες κατακτήσεις των
εργαζομένων, δημιουργώντας συνθήκες μεγαλύτερης οικονομικής ανάπτυξης
και ευημερίας.
Με πίστη σε αρχές, αλλά και ευελιξία
θα αναλώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επίτευξη συμφωνημένης
δίκαιης, βιώσιμης λύσης στο κυπριακό πρόβλημα που θα επιτρέψει σε
Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να συμβιώσουν ειρηνικά στον τόπο που
τους γέννησε.
Μαζί με τις συντονισμένες προσπάθειές
μας για δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος θα κάνουμε
ό,τι περνά από το χέρι μας, για την υλοποίηση των δεσμεύσεων μας για τη
διαμόρφωση μιας πιο δίκαιης κοινωνίας. Μιας πιο δίκαιης κοινωνίας που
ακρογωνιαίος λίθος των επιτυχιών της θα είναι η επίλυση των σοβαρών
προβλημάτων που αφορούν τη γυναίκα και το παιδί.
Η υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για
την Ισότητα Ανδρών και Γυναικών (2007-2013), όπως και η αναβάθμιση του
ρόλου και η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του Εθνικού Μηχανισμού για τα
Δικαιώματα της Γυναίκας, περιλαμβάνονται στις προτεραιότητές μας.
Με σκοπό την παρακολούθηση και το συντονισμό
της υλοποίησης του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα Ανδρών και
Γυναικών (2007-2013), εγκρίθηκε με Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου το
Νοέμβριο 2009, η σύσταση Υπουργικής Επιτροπής υπό την προεδρία του
Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και στην οποία θα μετέχουν οι
Υπουργοί Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Εσωτερικών, Οικονομικών και
Παιδείας και Πολιτισμού.
Με την ίδια Απόφαση εγκρίθηκε η σύσταση
Τεχνικής Επιτροπής, η οποία απαρτίζεται από τεχνοκράτες ειδικούς των
αντίστοιχων Υπουργείων με σκοπό τη στήριξη της Υπουργικής Επιτροπής στο
έργο της.
Επιδίωξή μας είναι η ενσωμάτωση της αρχής
της ισότητας των δύο φύλων σε όλα τα όργανα, τις πολιτικές και δράσεις
της Κυβέρνησης. Με αποφασιστικότητα στηρίζουμε με κάθε δυνατό μέσο τη
γυναίκα στους πολλαπλούς της ρόλους. Ο πρόσφατος διορισμός της κας
Ερατούς Κοζάκου - Μαρκουλλή στο Υπουργικό Συμβούλιο αποτελεί ακόμα ένα
ουσιαστικό βήμα για υλοποίηση αυτής της πολιτικής.
Η διαμόρφωση του επιθυμητού κράτους πρόνοιας
απαιτεί συνολικό πρόγραμμα κοινωνικής δράσης με όραμα και κοινωνική
αλληλεγγύη, το οποίο πρωτίστως να απευθύνεται σε κάθε άτομο που
αντιμετωπίζει προβλήματα φτώχιας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Αντιμετωπίζουμε με αποφασιστικότητα
τα προβλήματα των γυναικών που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού,
όπως είναι οι γυναίκες με αναπηρίες και χρόνια νοσήματα, οι επικεφαλής
μονογονεϊκών οικογενειών, οι μετανάστριες, οι ηλικιωμένες και οι
αγρότισσες, και λαμβάνουμε μέτρα για την επίλυσή τους.
Λαμβάνουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για
την αυστηρή εφαρμογή στην πράξη όλων των νομοθετικών ρυθμίσεων που
αφορούν τη βία κατά των γυναικών, την ενεργό και έμπρακτη υποστήριξη
όλων των γυναικείων μη κυβερνητικών οργανώσεων, αλλά και άλλων
εξειδικευμένων οργανώσεων για εφαρμογή προγραμμάτων ενημέρωσης και
διαφώτισης του κοινού.
Προς αυτή την κατεύθυνση η Κυβέρνησή
μας, με Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ενέκρινε το Πρώτο Εθνικό
Σχέδιο Δράσης κατά της Βίας. Αυτό αποτελεί το δεσμευτικό χάρτη πορείας
των κρατικών Υπηρεσιών, αλλά και όλων των άλλων εμπλεκόμενων φορέων στον
τομέα της πρόληψης και καταπολέμησης της βίας.
Σημαντικά νομοθετήματα έχουν ψηφιστεί, όπως
είναι οι Νόμοι για τις σχέσεις γονέων και τέκνων, τις περιουσιακές
σχέσεις συζύγων, τη βία στην οικογένεια, την προστασία της μητρότητας,
τη γονική άδεια, την ισομισθία ανδρών και γυναικών, την ίση μεταχείριση
στην απασχόληση και πολλά άλλα. Όλα αυτά συμβάλλουν καίρια και
αποφασιστικά στην ποιοτική αναβάθμιση της θέσης και του ρόλου της
γυναίκας στην κυπριακή κοινωνία.
Παράλληλα, εφαρμόζονται πολιτικές και
προγράμματα που αφορούν τη συμφιλίωση της οικογενειακής και
επαγγελματικής ζωής. Αναφέρομαι στην επέκταση του δικτύου υποδομής και
φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων. Στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και
στη λειτουργία του θεσμού του ολοήμερου σχολείου. Στα προγράμματα για τη
σμίκρυνση του χάσματος αμοιβών, στην κατάρτιση και επανένταξη των
γυναικών στην αγορά εργασίας, στην ενίσχυση της γυναικείας
επιχειρηματικότητας. Αναφέρομαι στην προστασία των θυμάτων βίας, καθώς
και στη δημιουργία δομών και μηχανισμών στους οποίους οι γυναίκες
μπορούν να καταφεύγουν, να ζητούν βοήθεια και να καταγγέλλουν τις
διακρίσεις που υφίστανται.
Το 12ο Παγκύπριο Συνέδριο του
Γυναικείου Κινήματος της ΠΟΓΟ συνέρχεται σε μια περίοδο παγκόσμιας
οικονομικής κρίσης και αβεβαιότητας. Η οικονομική κρίση είναι κρίση του
συστήματος. Έχει ξεσπάσει σε μεγάλα κέντρα και έχει εύρος και βάθος.
Αγκαλιάζει, όμως, και θυματοποιεί όλους, μαζί και χώρες και λαούς που
καμιά ευθύνη δεν έχουν για τη δημιουργία και την εξάπλωσή της.
Μια από αυτές τις χώρες είναι και η
Κύπρος. Έστω κι αν η κρίση είναι εισαγόμενη, δεν μπορούμε να μένουμε
απαθείς μπροστά στα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί. Πρέπει να τα
αντιμετωπίσουμε. Εφαρμόσαμε μέτρα. Είναι φανερό πως δεν είναι αρκετά.
Είναι ανάγκη, αλλά και ευκαιρία, να αντιμετωπιστούν θαρραλέα τα
διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας, οι υπέρογκες κρατικές δαπάνες
ένεκα της ογκώδους κρατικής μηχανής. Είναι ανάγκη να αντιμετωπιστεί η
μάστιγα της φοροδιαφυγής που στερεί από το κράτος δεκάδες και
εκατοντάδες εκατομμύρια εσόδων. Είναι ανάγκη να στραφούμε σε στόχευση
των κοινωνικών μέτρων και ωφελημάτων έτσι ώστε να μην διευρύνεται το
χάσμα μεταξύ των χαμηλά και ψηλά αμειβομένων.
Με σωφροσύνη και αίσθημα ευθύνης
απέναντι στην κοινωνία, θα στηρίξουμε αυτές τις κατακτήσεις, πάντα στο
πλαίσιο της διατήρησης μιας υγιούς και εύρωστης οικονομίας με
αναπτυξιακούς προσανατολισμούς. Πυξίδα των ενεργειών μας και επίκεντρο
των προσπαθειών μας θα είναι πάντα ο άνθρωπος, και εργαλείο των
προσπαθειών μας η κοινωνική συναίνεση και ο παραγωγικός διάλογος με
όλους τους κοινωνικούς εταίρους.
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Πληροφορούμαι ότι σήμερα
αποδεσμεύεται από το αξίωμα της Γενικής Γραμματέα της ΠΟΓΟ η
συναγωνίστρια και συντρόφισσα Χριστίνα Δημητριάδου.
Μαζί με τη Χριστίνα μάς συνέδεσε το
τιμημένο Κόμμα της εργατικής τάξης, το ΑΚΕΛ, και το Λαϊκό Κίνημα σε μια
κοινή πορεία αγώνων 45 τόσων χρόνων. Αγωνιστήκαμε κάτω από την
καθοδήγηση του τιμημένου κόμματος και δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό σε
πολύ δύσκολους καιρούς μέσα από τις γραμμές της ΠΟΓΟ από τη μια και της
ΕΔΟΝ από την άλλη.
Κοινή ήταν η πορεία μας μέσα από την
Επαρχιακή Επιτροπή του ΑΚΕΛ Λευκωσίας- Κερύνειας, την Κεντρική Επιτροπή
και, τελικά, το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ. Μέσα από τις προσωπικές και
οικογενειακές μας σχέσεις μοιραστήκαμε χαρές και λύπες.
Ό,τι πετύχαμε, όση εκτίμηση έχουμε
κερδίσει από τον απλό άνθρωπο, από την κοινωνία ευρύτερα, τα οφείλουμε
στο Λαϊκό Κίνημα και πρώτιστα στο τιμημένο κόμμα της εργατικής τάξης, το
ΑΚΕΛ. Οι στιγμές αυτές για τη Χριστίνα είναι οι στιγμές που περνούν
μέσα από τη μνήμη και τη συνείδησή της σαν κινηματογραφική ταινία.
Ξεκινώντας από την παιδική ηλικία μέχρι και σήμερα, αγώνες ασταμάτητοι,
χαρές, λύπες, ενθουσιασμοί και απογοητεύσεις, μα στο τέλος υπερνικά και
διαχέεται σαν βάλσαμο η αποτίμηση των επιτυχιών οι οποίες την κάνουν
περήφανη. Επιτυχίες για τις οποίες είμαι σίγουρος ότι η Χριστίνα
οδηγείται στο συμπέρασμα πως αν ξανάρχιζε τη ζωή της θα ακολουθούσε τον
ίδιο τιμημένο δρόμο.
Αυτά τα συναισθήματα τα έζησα
πρόσφατα, όταν αποδεσμεύθηκα από το πιο τιμημένο αξίωμα που μου
εμπιστεύθηκαν ποτέ οι δικοί μας άνθρωποι, το αξίωμα του Γ.Γ. της Κ.Ε.
του ΑΚΕΛ.
Βέβαια, ισχύει πάντοτε ότι οι
ΑΚΕΛιστές αποδεσμεύονται από αξιώματα, αλλά ποτέ δεν αποστρατεύονται.
Αγωνίζονται για την Κύπρο μας και τα ιδανικά μας μέχρι την τελευταία
τους πνοή.
Χριστίνα σε ευχαριστούμε. Είμαι
βέβαιος ότι οι αγώνες σου στο πλαίσιο του Κόμματος και του Λαϊκού
Κινήματος θα συνεχιστούν μέσα από ασταμάτητη εθελοντική προσφορά. |
|
|
