Επικήδειος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στην κηδεία του πεσόντος αντιστασιακού κατά το πραξικόπημα του 1974, στρατιώτη Φίλιππου Κρητιώτη του 120 Λόχου Βαρέων Όπλων, χθες στο Στατό – Άγιο Φώτιο
24/01/2010Αείμνηστε ήρωά μας Φίλιππε,
Με βαριά καρδιά, συγκίνηση και με αναμνήσεις φοβερές σύραμε τα βήματά μας σήμερα στον Ιερό Ναό του Σωτήρος Χριστού στο Στατό, στον τόπο που σε γέννησε, σε ανέθρεψε και σε γαλούχησε με τα ιδανικά της δημοκρατίας, για να σου απευθύνουμε το αργοπορημένο ύστατο χαίρε. Να αποθέσουμε πλάι στα λείψανά σου τα λουλούδια της αγάπης και της ευγνωμοσύνης μας. Να σε τιμήσουμε, όπως αρμόζει σε έναν ήρωα της πατρίδας μας, ένα γνήσιο αγωνιστή της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που με την ιερή του θυσία κέρδισε και γεύεται το κρασί της αθανασίας.
Μακαριότατε, μια σύντομη αναδρομή στη ζωή και στον αγώνα του ήρωα Φίλιππου Κρητιώτη, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής, που μπορούμε να προσφέρουμε στη μνήμη του.
Ο Φίλιππος, γεννήθηκε στο Στατό την 1η Σεπτεμβρίου του 1955. Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Ιωάννη Κρητιώτη και της Ελένης Μιχαήλ. Αφού τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του, αναγκάστηκε να βγει από νωρίς στη βιοπάλη λόγω των πενιχρών οικονομικών της πολύτεκνης οικογένειάς του. Άσκησε το επάγγελμα του μηχανικού αυτοκινήτων από τα 14 μέχρι τα 19 του χρόνια. Τον Ιανουάριο του 1973, μαζί με το αδελφό του Παναγιώτη κατατάγηκαν στο ΚΕΝ Πάφου και, στη συνέχεια, τοποθετήθηκε στον 120 Λόχο Βαρέων ’Οπλων, ο οποίος έδρευε τότε στο Στρατόπεδο «Παντελή Κατελάρη», στην Πάνω Λακατάμια.
Ο στρατιώτης Φίλιππος Κρητιώτης, την ημέρα του πραξικοπήματος, βρισκόταν με τριήμερη άδεια στο χωριό του. Όταν ανακοινώθηκε από το ραδιόφωνο πως εκδηλώθηκε πραξικόπημα ξεκίνησε με προορισμό τη Λευκωσία. Σύμφωνα με μαρτυρίες συναγωνιστών του, βρέθηκε στις μάχες της Λεμεσού και, συγκεκριμένα, στον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Ιωάννη Λεμεσού. Λόγω της πίεσης που δέχονταν από τους πραξικοπηματίες προτίμησε μαζί με τρεις άντρες του Εφεδρικού Σώματος, τους Ανδρέα Κέστα, Νίκο Σολωμού και Χαράλαμπο Κυρίλλου, να εγκαταλείψουν τον Αστυνομικό Σταθμό και να συνεχίσουν τον αγώνα τους εναντίον των καταλυτών της Δημοκρατίας από άλλη θέση, παρά να μείνουν και να παραδοθούν. Κάτω από άγνωστες συνθήκες, βρέθηκαν στο Ακρωτήρι. Στο καφενείο του χωριού συνάντησαν ένα συγχωριανό του Φίλιππου, ο οποίος προσφέρθηκε να τους βοηθήσει.
Μάρτυρες, όμως, άκουσαν θαμώνα του καφενείου να καλεί στο τηλέφωνο άγνωστα πρόσωπα και να τους λέει χαρακτηριστικά: «Ελάτε και εδώ έχει τέσσερις Παφίτες». Από τις μετέπειτα εξελίξεις φάνηκε πως το τηλεφώνημα εκείνο ήταν μοιραίο για τα τέσσερα παλικάρια. Συνελήφθησαν από μέλη της εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β΄ και, σύμφωνα με αστυνομικές έρευνες, στις 16 Ιουλίου 1974 εκτελέστηκαν αφού πρώτα βασανίστηκαν βάναυσα.
Τα πτώματα των τριών παλικαριών του Εφεδρικού αναγνωρίστηκαν στο νεκροτομείο Λεμεσού. Κανείς δεν κλήθηκε να αναγνωρίσει το πτώμα του Φίλιππου. Η οικογένεια του τον αναζητούσε για αρκετές ημέρες, ακόμα και μετά την εισβολή. Οι μαρτυρίες των ανθρώπων που τον είδαν τους οδήγησαν, τελικά, σε έναν τάφο στον Άγιο Νικόλαο Λεμεσού. Ενάμισι χρόνο μετά, στάληκαν από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό Λεμεσού τα προσωπικά του αντικείμενα. Η ταυτότητα του ήταν τρυπημένη από σφαίρα και ματωμένη.
Το 1981, μετά από ενέργειες της οικογένειας του Φίλιππου Κρητιώτη έγινε εκταφή των λειψάνων από τον τάφο όπου πίστευαν ότι βρίσκονταν τα οστά του παιδιού τους. Στα δύο μέτρα βάθος βρέθηκαν τα οστά ενός νέου ανθρώπου με σφαίρα στο κρανίο. Ωστόσο, ποτέ δεν έγινε ταυτοποίηση των λειψάνων, διότι οι ιατρικές μέθοδοι δεν το επέτρεπαν τότε. Μετά από παρέλευση 20 χρόνων, όταν πλέον η επιστήμη επέτρεπε την ταυτοποίηση με τη μέθοδο του DNA, η οικογένεια Κρητιώτη ζήτησε τα λείψανα του νεαρού άντρα για να προχωρήσει στη διαδικασία ταυτοποίησής τους, πλην όμως δεν βρέθηκαν.
Έτσι, για ακόμα μια φορά, ένα μεγάλο ερωτηματικό αιωρείτο αναπάντητο για τους γονείς και τα αδέλφια του ήρωα. Πριν από τρεις μήνες, περίπου, η οικογένεια Κρητιώτη κλήθηκε για να δώσει δείγμα DNA προκειμένου να γίνει έλεγχος ταυτοποίησης με λείψανα που βρέθηκαν μετά από εκταφή στον τάφο του ήρωα Κυρίλλου Χαράλαμπου, με αποτέλεσμα την πλήρη ταυτοποίηση τους με την οικογένεια του Φίλιππου Κρητιώτη. Με αυτό τον τρόπο, τέθηκε, επιτέλους, ένα τέλος στην πολύχρονη αναζήτηση του ηρωικού παλληκαριού τους.
Μακαριότατε, σεβαστή μητέρα, αγαπητά αδέλφια, συγγενείς, συναγωνιστές και συγχωριανοί του αγωνιστή της αντίστασης Φίλιππου Κρητιώτη, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Σε τέτοιες στιγμές, η μνήμη ξυπνά, και ζωντανεύουν μπροστά μας ο αγώνας της αντίστασης και εκείνοι που αγωνίστηκαν με σθένος και αυταπάρνηση για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Παραμένοντας πιστοί, στις υποθήκες του αείμνηστου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Εθνάρχη Μακάριου του Γ΄, κατά του οποίου είχε εκδηλωθεί το διαιρετικό και καταστροφικό για την Κύπρο και το λαό μας προδοτικό πραξικόπημα, ο Φίλιππος Κρητιώτης και άλλοι μαχητές της αντίστασης, υπερασπίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις τη δημοκρατική νομιμότητα προτάσσοντας τα στήθη τους στους αδίστακτους πραξικοπηματίες.
Σε αυτή τη συνωμοσία συναντήθηκαν και συνεργάστηκαν τα σκοτεινά παρασκήνια μυστικών υπηρεσιών, οι στρατοκράτες της Άγκυρας και η χούντα που δυνάστευε τότε την Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, μαζί τους συναντήθηκαν, συναγελάστηκαν και συνεργάστηκαν και κάποιοι εδώ στην Κύπρο. Όλοι εκείνοι που στελέχωσαν την εγκληματική φασιστική συμμορία της ΕΟΚΑ Β΄. Εκείνοι που ξεκίνησαν το κακό, δεν ήταν δυνατό να μη καταλάβαιναν πού θα οδηγούνταν τα πράγματα.
Συνειδητά επέλεξαν τον δρόμο της εθνοπροδοσίας, υπακούοντας σε ξένα κελεύσματα, τυφλωμένοι από μίσος και φανατισμό, οδηγούμενοι από φιλαυτία, μωροφιλοδοξία και αρχομανία.
Εμείς, που ζήσαμε όλη εκείνη την τραγωδία, δεν είδαμε απολύτως κανένα να αυτοκτονεί από τύψεις συνειδήσεως. Αλλά, μήπως είχαν συνείδηση; Ασυνείδητοι και πωρωμένοι ήσαν. Ελάχιστοι, ελαχιστότατοι, εδήλωσαν μεταμέλεια. Και από αυτούς, οι περισσότεροι μεταχειρίστηκαν τη μεταμέλεια απλώς και μόνο για να προσπορισθούν οφέλη στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, μέσα στις νέες περιστάσεις. Δεν σεβάστηκαν καθόλου τον κλάδο ελαίας που, χάριν της ενότητας, τούς πρόσφερε ο Μακάριος. Και, αντί να μετανοήσουν για την άφρονα και εγκληματική πράξη τους, έχουν το θράσος και την αναίδεια να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας και πατριωτισμού.
Ποιοί; Αυτοί που κατέλυσαν τη δημοκρατία και άνοιξαν τις πύλες στον Αττίλα, που έσπειρε τον πόνο και το θάνατο, την καταστροφή και τον όλεθρο και διχοτόμησε τη μικρή μας πατρίδα.
Η δράση αυτών των αλησμόνητων μαχητών της αντίστασης κατά του πραξικοπήματος αποτελεί ύψιστη προσφορά στον τόπο μας, και συγχρόνως φάρο και πυξίδα για όλους εμάς στον αγώνα που διεξάγουμε για την επανένωση της δοκιμαζόμενης πατρίδας μας.
Η αντίσταση των ηρωικών εκείνων αγωνιστών ενάντια στην παρανομία της ΕΟΚΑ Β΄ και στο επάρατο πραξικόπημα, αποτελεί το παράδειγμα και το πρότυπο για εμάς, που καλούμαστε εμπνεόμενοι από τον πατριωτισμό και την αυτοθυσία τους, να άρουμε τις επιπτώσεις που επισώρευσε το δίδυμο έγκλημα σε βάρος του λαού μας.
Μετά την προδοσία του 1974, ο μόνος εφικτός στόχος είναι η λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως προβλέπεται στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που συγκεντρώνει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Κύπρος είναι μέλος από το 2004. Λύση που θα προνοεί τερματισμό της κατοχής, των όποιων ξένων εξαρτήσεων και του εποικισμού. Λύση που θα προνοεί επανένωση του κράτους, των θεσμών, της οικονομίας και αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών του συνόλου του λαού μας. Για μια τέτοια λύση είναι που μοχθεί και αγωνίζεται ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας.
Όσο και αν μας απογοητεύουν θέσεις της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και η αδιαλλαξία της Άγκυρας, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουμε τον αγώνα με αποφασιστικότητα και σωφροσύνη.
Η ενότητα στο εσωτερικό μας μέτωπο, η καλή μας θέληση προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, που τους βοηθά να απεγκλωβιστούν από την Τουρκία, η αξιοποίηση του διεθνούς και, ιδιαίτερα, του ευρωπαϊκού παράγοντα, είναι βασικές προϋποθέσεις επιτυχίας του αγώνα που διεξάγουμε.
Σήμερα πενθούμε γιατί κηδεύουμε τα τρύπια από τις δολοφονικές σφαίρες των φασιστών οστά, ενός λαμπρού αγωνιστή της αντίστασης. Ενός ήρωα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Καλέ μας φίλε και συναγωνιστή Φίλιππε.
Σ΄ ευχαριστούμε, ακόμα μια φορά, για την πολύτιμη παρακαταθήκη που μας άφησες. Δεσμευόμαστε πως θα προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι της αγωνιστικότητας και της πατριωτικής σου προσφοράς.
Θα σε θυμόμαστε πάντα.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου και ανάλαφρο το χώμα της γενέτειράς σου, που σε λίγο θα σε σκεπάσει.
