Ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου στην τελετή επαναπατρισμού των οστών επτά Ελλαδιτών πεσόντων στις μάχες με τον Τουρκικό Αττίλα το 1974
Με ιδιαίτερη συγκίνηση και εμφορούμενοι από αισθήματα τιμής, εθνικής υπερηφάνειας και ευθύνης, απευθύνουμε σήμερα, εδώ στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας, το ύστατο χαίρε, για το ταξίδι της επιστροφής τους στην πατρώα γη, σε ακόμα επτά παλληκάρια που πρόσφεραν τη ζωή τους με μεγαλοψυχία και άφθαστο ηρωισμό, στο θυσιαστήριο της Κυπριακής Ελευθερίας.
Σήμερα, η μνήμη όλων μας, βουβή μα συνάμα υπερήφανη, ταξιδεύει σε λίγους αλλά εκλεκτούς Έλληνες, ήρωες στη ψυχή, που δέχθηκαν να την παραδώσουν αγνή και αλώβητη στον θάνατο, έχοντας ως φάρο τη ρήση του μεγάλου μας ποιητή Ανδρέα Κάλβου, «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Απέδειξαν περίτρανα, ότι το «χάλκεον χέρι του φόβου» δεν τους ακούμπησε ούτε για μια στιγμή. Ο πόθος της προσφοράς προς την πατρίδα και η εκπλήρωση του χρέους, ταυτίστηκαν απόλυτα με την ένδοξη θυσία τους.
Στις επτά λειψανοθήκες που βρίσκονται μπροστά μας, καταθέτουμε όλη την αγάπη μας εκφράζοντας, συνάμα, τη βαθιά ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας για την υπέρτατη θυσία τους. Ο Κυπριακός Ελληνισμός, υποκλίνεται μπροστά στο μεγαλείο του αγώνα τους αλλά και μπρος στις οικογένειες και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάποιοι από αυτούς, οι οποίοι καρτερικά, με περισσή αξιοπρέπεια και αγωνιστικότητα ανέμεναν για τόσα χρόνια αναζητώντας απαντήσεις για την τύχη τους, βρίσκονται σήμερα ανάμεσά μας. Αναμφισβήτητα, το μεγαλείο των οικογενειών των ηρώων μας, είναι εφάμιλλο του αγώνα και της θυσίας τους.
Συνειδητά, θυσίασαν τη ζωή τους και κέρδισαν επάξια θέση στο πάνθεον των ηρώων της φυλής μας. Γι’ αυτούς τους εκλεκτούς, ο πιο λαμπρός τάφος δεν είναι εκεί που είναι θαμμένοι, αλλά εκεί που η δόξα τους παραμένει και μνημονεύεται αιώνια σε κάθε ευκαιρία, υπερτονίζεται στον Επιτάφιο του Περικλέους. Το «ἀνδρών γὰρ ἐπιφανών πᾶσα γῆ τάφος», θα πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας συνείδησης, η οποία δημιουργήθηκε μέσα από τους κοινούς αγώνες για την ελευθερία, το δίκαιο και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Με την ανδρεία τους πέρασαν στην αθανασία. Δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα και δεν πτοήθηκαν από την υπεροπλία του εχθρού. Μέχρι δε τέλους, υπεράσπισαν τις αξίες και τα ιδανικά τους. Έγιναν παραδείγματα ύψιστου ηρωισμού και αυτοθυσίας.
Η μνήμη των επτά ηρώων που κατευοδώνουμε σήμερα, θα μας καθοδηγεί για πάντα. Στέφανα δόξης κι ευγνωμοσύνης, εναποθέτουμε στους:
- Συνταγματάρχη Νικόλαο Γιαννακόπουλου του Τάγματος Μηχανικού της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, από το Μουζάκι Καρδίτσας.
- Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κόκκα του Πεζικού της ΕΛΔΥΚ, από την Πέτα Άρτας.
- Έφεδρο Ανθυπασπιστή Χαράλαμπο Καραγκούνη του Λόχου Βαρέων Όπλων της ΕΛΔΥΚ, από τη Νέα Ιωνία Αθήνας.
- Έφεδρο Ανθυπασπιστή Δημήτριο Βελώνα του Λόχου Βαρέων Όπλων της ΕΛΔΥΚ, από τη Νέα Μανωλάδα Ηλείας.
- Έφεδρο Ανθυπασπιστή Θωμά Κουκούλη του Πεζικού της ΕΛΔΥΚ, από τον Άγιο Θεόδωρο Καρδίτσας.
- Έφεδρο Ανθυπασπιστή Δημήτριο Θανόπουλου του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ από το Πουρνάρι Ηλείας.
- Έφεδρο Ανθυπασπιστή Χριστόδουλο Δοϊτσίδη, της Δύναμης Καταδρομέων, από την Καρωτή Διδυμότειχου.
Ο Χριστόδουλος Δοϊτσίδης, έλαβε μέρος στις 22 Ιουλίου 1974, στην
ηρωική αποστολή της επιχείρησης «ΝΙΚΗ», για τη μεταφορά Ελλαδιτών
καταδρομέων από την Κρήτη στη Λευκωσία. Παρόλο που η επιχείρηση
ξεπερνούσε τα όρια του ριψοκίνδυνου, ο Χριστόδουλος, συνειδητά με
γνώμονα τη φιλοπατρία του, συμμετείχε στην αποστολή για προάσπιση της
ελευθερίας της Κύπρου, όπως επέβαλλε το καθήκον και η αποστολή του.
Οι έξι πρώτοι προαναφερθέντες, έχασαν τη ζωή τους στις μάχες του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τα ιερά οστά τους, εντοπίστηκαν και ταυτοποιήθηκαν ύστερα από προσπάθειες πολλών χρόνων.
Τα επίσημα στοιχεία για την υπεράσπιση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, προσδίδουν όλη την έκταση της ηρωικής αντίστασης των ανδρών της Δύναμης. Γι’ αυτούς, ισχύουν τα λόγια του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, «και περισσότερη τιμή τους πρέπει, όταν προβλέπουν πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε». Οι ανδρείοι της ΕΛΔΥΚ, γνώριζαν το επικείμενο τέλος. Γνώριζαν την υπεροπλία του αντιπάλου και μπορούσαν να προβλέψουν την επερχόμενη καταστροφή. Εχθρός τους για λίγο έγινε μόνο ο χρόνος. Κάθε λεπτό αντίστασης, μετρούσε. Κάθε σπιθαμή εδάφους που συγκρατούσαν, γινόταν μια μικρή πατρίδα. Αργότερα, όλα υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της ψυχής τους. Κέρδισαν πρώτοι και πρώτα τον δικό τους πόλεμο. Αθάνατοι όσοι θυσιάστηκαν. Ο εχθρός απλά διήλθε σαν ξένος. Ξένος, παραμένει έκτοτε σε όλο το τμήμα της κατεχόμενης Κύπρου μας, που ελέγχει με τη δύναμη των όπλων.
Από τις πρώτες ώρες της έναρξης της Τουρκικής εισβολής, τουρκικά αεροπλάνα άρχισαν να βομβαρδίζουν και να προσβάλλουν την περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Την ίδια μέρα, η Τουρκική Δύναμη Κύπρου, η ΤΟΥΡΔΥΚ, εξήλθε του δικού της στρατοπέδου που βρισκόταν παραπλεύρως και συνενώθηκε με τουρκοκυπριακές ένοπλες ομάδες, με τις οποίες άρχισε από κοινού να βάλλει κατά του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ.
Παρά τον έντονο καταιγισμό των πυρών, όλοι οι άνδρες της Δύναμης ανταποκρίθηκαν με άφθαστο ηρωισμό στο καθήκον τους και κατόρθωσαν να αντικρούσουν με επιτυχία όλες τις επιθέσεις του εχθρού μέχρι και την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής.
Κατά τις απογευματινές ώρες της 16ης Αυγούστου 1974, η ΕΛΔΥΚ δέχθηκε ισχυρότατη επίθεση, τόσο από εδάφους όσο και από αέρος. Εν μέσω καταιγισμού πυρών της εχθρικής αεροπορίας, των βαραίων όπλων πεζικού, του πυροβολικού και των αρμάτων μάχης, οι ηρωικοί αμυνόμενοι άνδρες της ΕΛΔΥΚ αναγκάστηκαν να απαγκιστρωθούν και να ανασυνταχθούν σε άλλη αμυντική γραμμή. Ο φόρος αίματος κατά την απόκρουση του Τουρκικού «Αττίλα» ήταν βαρύς, με δεκάδες νεκρούς και αγνοούμενους. Όλοι τους, αντιστάθηκαν ερρωμένα στις τουρκικές επιθέσεις. Κανένας δεν υστέρησε. Η ενότητα, η προσήλωση στην εκτέλεση της αποστολής και το πνεύμα αυτοθυσίας, έκαναν τη διαφορά. Πέτυχαν να συγκρατήσουν τις ορδές του εχθρού και να συνδράμουν αποφασιστικά στη διάσωση της Λευκωσίας.
Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου, ταγμένη να υπερασπίζεται στην Κύπρο τις αξίες της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της δικαιοσύνης στη βάση του διεθνούς δικαίου, χαίρει της ιδιαίτερης εκτίμησης και της ευγνωμοσύνης του Κυπριακού Ελληνισμού. Η θυσία και ο ηρωισμός των ανδρών της το μαύρο καλοκαίρι του 1974, όσο και η μεγάλη εν γένει προσφορά της καθ’ όλη τη διάρκεια παραμονής της στην Κύπρο, την καταξίωσαν στη συνείδηση και στις καρδιές μας.
Ευγνώμονες είμεθα ασφαλώς προς όλους τους Ελλαδίτες αδελφούς μας που υπηρέτησαν στην Κύπρο και έπραξαν το καθήκον που τους έταξε η πατρίδα, διαπνεόμενοι από το αίσθημα τόσο της αγάπης για την ελευθερία, όσο και του σεβασμού της δημοκρατίας και των θεσμών της.
Εβδομήντα επτά είναι οι Ελλαδίτες αδελφοί μας, τα ονόματα των οποίων καταγράφηκαν στο θλιβερό κατάλογο των αγνοουμένων. Τα οστά των 30 έχουν εντοπιστεί και ταυτοποιηθεί. Εξακολουθούν να αγνοούνται 47 σε σύνολο επτακοσίων ογδόντα ενός Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών. Οι ευθύνες και υποχρεώσεις της κατοχικής δύναμης, είναι τεράστιες. Η Τουρκία συνεχίζει την αδιάλλακτη και απάνθρωπη πολιτική της στις προσπάθειες επίλυσης της τραγωδίας των αγνοουμένων. Με τακτικισμούς και προσκόμματα, αρνείται να συνεργαστεί και να καταθέσει τα στοιχεία που υπάρχουν στα αρχεία της και σε άλλα ουσιώδη θέματα, όπως στις στρατιωτικές ζώνες, στις σκόπιμες μετακινήσεις οστών, στην υπόδειξη μαζικών χώρων ταφής καθώς και σε τόσα άλλα. Η ανάλγητη αυτή συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης, προκαλεί για δεκαετίες τεράστιο πόνο και αγωνία στις δοκιμαζόμενες οικογένειες των αγνοουμένων μας, που αναμένουν καρτερικά.
Η διεθνής κοινότητα, δεν μπορεί να συνεχίσει να ανέχεται την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά της Τουρκίας. Τουναντίον, θα πρέπει να σταλούν τα ανάλογα μηνύματα ώστε να σταματήσει η περιφρόνηση και η παραβίαση των αρχών, των αξιών και της νομιμότητας, πάνω στις οποίες εδράζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Εμείς, μαζί με τις οικογένειες συνεχίζουμε τον ιερό και τίμιο αγώνα μας για διευκρίνιση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου μας. Δεν εφησυχάζουμε ούτε και εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Το οφείλουμε στους ήρωες μας, στις οικογένειες τους και στην ιστορία μας.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Παρά το πέρασμα των χρόνων, παραμένουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας για τερματισμό της κατοχής και κατάργηση του συμβόλου του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο. Αγωνιζόμαστε για την ελευθερία και την επανένωση της πατρίδας μας. Αγωνιζόμαστε για μια λύση χωρίς στρατεύματα κατοχής, χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Μια λύση που να βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το Διεθνές Δίκαιο, τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Οι τελευταίες προκλήσεις της Τουρκίας, οι ιταμές απειλές και οι εκβιασμοί της, δεν πρόκειται ποτέ να μας απομακρύνουν από αυτόν τον στόχο.
Κύριε Υφυπουργέ Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος,
Παραδίδοντας σήμερα, για έβδομη φορά τα τελευταία χρόνια, στους προσφιλείς τους και επίσημα στην Ελλάδα τα οστά Ελλαδιτών αδελφών μας που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι για την προάσπιση της Κυπριακής ελευθερίας, σφραγίζεται ακόμα μια σελίδα της κοινής ιστορίας και των ακατάλυτων δεσμών που μας ενώνουν με τον μητροπολιτικό χώρο. Σφραγίζεται ακόμα μια σελίδα υπέρτατης θυσίας και προσφοράς στους κοινούς εθνικούς μας αγώνες.
Εκ μέρους και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κυρίου Νίκου Αναστασιάδη, παρακαλώ μεταφέρετε στη Μητρόπολη του Ελληνισμού τα ειλικρινή συναισθήματα της απέραντης τιμής και ευγνωμοσύνης μας, όπως και τις θερμότερες των ευχαριστιών μας για τη διαρκή συμπαράσταση και συστράτευση στον αγώνα που διεξάγουμε για επιβίωση και δικαίωση.
Αν άντεξε ο Ελληνισμός σε αυτή την εσχατιά όπου τάχθηκε για να φυλάει Θερμοπύλες, αυτό οφείλεται στην εθνική και ιστορική του συνείδηση.
Αγαπημένοι και τιμημένοι συγγενείς των ηρώων μας,
Προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση, το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε σήμερα, όπως κάθε άλλη φορά, να σας παραδώσουμε μεμονωμένα ή μερικά μόνο οστά των ιερών λειψάνων των δικών σας ανθρώπων.
Σας ευχαριστούμε που βρίσκεστε σήμερα μαζί μας. Από τα βάθη της καρδιάς μας, εκφράζουμε την εκτίμηση και τον θαυμασμό μας για την υπομονή, τη δύναμη ψυχής και την καρτερία που έχετε επιδείξει. Για τα όσα στερηθήκατε από την απουσία των αγαπημένων σας ανθρώπων, τις εποχές που πέρασαν βουβές στο χρόνο της προσμονής. Για τα όσα θέλατε να τους πείτε, κρατώντας μια ξεθωριασμένη φωτογραφία τους, κατά τις στιγμές της κάθε μεγάλης χαράς και ανείπωτης λύπης που είχατε την ανάγκη να μοιραστείτε μαζί τους. Να τους πείτε πως κάποιοι γονείς έφυγαν με τον καημό τους για το μεγάλο ταξίδι της αντάμωσης, πως τα παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, εργάζονται, έφτιαξαν τις δικές τους οικογένειες. Ακόμα και τα πιο απλά, τα καθημερινά που πολλές φορές οι άλλοι τα θεωρούν αυτονόητα. Μα πιο πολύ, για να τους πείτε πόσο τους αγαπάτε και τους έχετε για πάντα στη σκέψη σας.
Η Κυπριακή Πολιτεία, υποκλίνεται μπροστά σας. Για εσάς προσεύχεται την εκ Θεού παρηγοριά και για τους δικούς σας ανθρώπους, της ψυχής τους το γαλήνεμα.
Αποχαιρετούμε σήμερα τους επτά ήρωές μας από την Ελλάδα, οι οποίοι τίμησαν τον όρκο του καθήκοντος. Εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για τη θυσία τους, συναισθανόμενοι την οφειλή μας να μην αποδειχθούμε επιλήσμονες και κατώτεροι των περιστάσεων. Έπεσαν στις επάλξεις του χρέους και προς αυτούς, προς όλους τους συμπολεμιστές τους και στον καθένα που θυσίασε τη ζωή του για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας, οφείλουμε την ύπαρξή μας ως Κυπριακή Δημοκρατία. Οφείλουμε την αξιοπρέπειά μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.
Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα των ηρώων μας που κατευοδώνουμε σήμερα.
Αιωνία και τιμημένη.
