Κυριακή 14 Μαΐου 2017,
Αμφιθέατρο ΠΕΟ Λεμεσού
Από μέρους της ΚΕ ΑΚΕΛ
απευθύνω θερμό χαιρετισμό στην 26η Επαρχιακή Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ
Λεμεσού. Της Επαρχίας που γέννησε το Κόμμα μας. Η Ιστορία έταξε στη Λεμεσό να
γεννήσει το ΑΚΕΛ και η Επαρχιακή Συνδιάσκεψη σας πρέπει να συμβάλει στην
αναγέννηση του.
Είναι αλήθεια ότι τα
αποτελέσματα της Λεμεσού στις διάφορες εκλογικές μάχες την τελευταία δεκαετία
δεν μας ικανοποίησαν. Οι δυνατότητες της Επαρχίας είναι ανεξάντλητες. Αν
αξιοποιηθούν αποτελεσματικά θα φέρουν μεγάλες επιτυχίες. Αρκεί να δουλέψουμε
όλοι μαζί, συλλογικά, μεθοδικά και στοχοπροσηλωμένα στο πολιτικό και οργανωτικό
επίπεδο. Αρκεί να θέσουμε στο περιθώριο προσωπικές φιλοδοξίες και εγωισμούς
υποτάσσοντας τα στο γενικότερο καλό. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί έχουμε μπροστά
μας μεγάλους και κρίσιμους αγώνες. Η προκλητικότητα, η επιθετικότητα και η
αδιαλλαξία της Τουρκίας δυσκολεύουν, διαχρονικά, την προσπάθεια μας για δίκαιη
λειτουργική και βιώσιμη λύση.
Δυστυχώς όμως και οι
τακτικισμοί του κ. Αναστασιάδη μειώνουν την ελπίδα για λύση και επανένωση του
τόπου μας. Αρχικά ο κ. Αναστασιάδης εγκλωβίστηκε στην πολιτική που υποσχέθηκε
προεκλογικά στα υπόλοιπα κόμματα ότι θα ακολουθούσε. Αρνήθηκε να συνεχίσει τις
συνομιλίες από εκεί που είχαν μείνει. Αρνήθηκε να επαναβεβαιώσει τις συγκλίσεις
Χριστόφια- Ταλάτ. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Δεν διεξάγονταν ουσιαστικές
διαπραγματεύσεις. Ενώ είχαμε το δίκαιο με το μέρος μας λάβαμε μία από τις
χειρότερες εκθέσεις από τα Ηνωμένα Έθνη από το 2004. Την ίδια στιγμή το
Μπαρμπαρός έκανε ελεύθερα βόλτες στις νότιες ακτές της Κύπρου ενώ η διεθνής
κοινότητα όχι απλώς δεν μας υποστήριξε, αλλά παρέμεινε παγερά αδιάφορη. Ο κ.
Αναστασιάδης είχε επιλέξει τότε να ακολουθήσει τη στρατηγική των κομμάτων του
λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Η επιλογή του ζήμιωσε την υπόθεση της Κύπρου. Για να
προχωρήσουμε σε ουσιαστικές συνομιλίες είχαμε απώλειες με την Κοινή Διακήρυξη
Αναστασιάδη- Έρογλου. Η περιβόητη «νέα στρατηγική» όπως μας τη διαφημίζει σήμερα
ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος, δοκιμάστηκε τότε και απέτυχε. Αποδείχτηκε ατελέσφορη.
Αποδείχτηκε ότι είναι η κλασσική στρατηγική που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος αν
θέλει να οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Όταν ο κ. Αναστασιάδης
αναγκάστηκε, από τις ίδιες τις εξελίξεις, να μας εισακούσει, άρχισε να
σημειώνεται πρόοδος στο Κυπριακό. Επαναβεβαιώθηκαν πολλές από τις συγκλίσεις
Χριστόφια- Ταλάτ, ενώ σε άλλες επήλθαν κάποιες διαφοροποιήσεις.
Οι προσδοκίες του λαού
για συμφωνία αυξήθηκαν με τις συνομιλίες στο Μοντ Πελεράν. Παρόλο που ως ΑΚΕΛ
είχαμε την άποψη ότι πήγαμε εκεί βεβιασμένα και δίχως προϋποθέσεις, υποστηρίξαμε
τη διαδικασία, αφού έτσι αποφάσισε ο κ. Αναστασιάδης. Ενώ την κύρια ευθύνη
για την έλλειψη προόδου φέρει η Τουρκική πλευρά η αποχώρηση μας από την πρώτη
συνάντηση και το μηδενικό αποτέλεσμα της δεύτερης, σήμανε την αρχή του
πισωγυρίσματος στο Κυπριακό. Δόθηκε το τέλειο άλλοθι στην τουρκοκυπριακή πλευρά
για να στρεψοδικήσει και να οδηγηθούν τα πράγματα σε ουσιαστική στασιμότητα και
οπισθοδρόμηση.
Σαν να μην έφτανε αυτό,
ο κ. Αναστασιάδης ανέχτηκε και στη συνέχεια ανακύκλωσε μια τεράστια πολιτική
κρίση στο εσωτερικό μέτωπο.
Μπορούσε να αναφέρει
από την αρχή στο Ανώτατο την τροπολογία του ΕΛΑΜ για το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Δεν
το έπραξε. Μπορούσε να ζητήσει τη γνωμοδότηση του Γενικού Εισαγγελέα για την
πρόταση νόμου του ΔΗΣΥ αφού υπήρχαν αντιδράσεις. Δεν το έπραξε. Μπορούσε να
στείλει νομοσχέδιο στη Βουλή για να διορθωθεί το λάθος που έγινε με την
υπερψήφιση της τροπολογίας. Δεν το έπραξε. Μπορούσε να μην ασκήσει το δικαίωμα
του να αναφέρει το νόμο στο Ανώτατο. Δεν το έκανε.
Επέτρεψε να υπάρξει
σκληρή και έντονη αντιπαράθεση στο εσωτερικό απλά και μόνο γιατί δεν ήθελε να
συγκρουστεί με μια μερίδα του εκλογικού του σώματος. Επέλεξε τις προεκλογικές
σκοπιμότητες αντί της στάσης ευθύνης.
Οι προεκλογικές
σκοπιμότητες, δυστυχώς, εξακολουθούν να τον καθοδηγούν. Θα μπορούσα να πω πολλά.
Θα αρκεστώ σε λίγα. Αυτοί που έδιναν συμβουλές στους άλλους να μην συγκρούονται
με τα Ηνωμένα Έθνη και μάλιστα δημόσια, έκαναν πομπώδεις δηλώσεις
προαναγγέλλοντας την αποστολή επιστολής στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Για να
εντυπωσιάσουν περισσότερο την κοινή γνώμη αναφέρθηκαν στο περιεχόμενο της,
παραβιάζοντας τα διπλωματικά θέσμια. Ενώ δήλωναν ότι θα καταγγείλουν τον κ.
Άιντε, δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε ότι δεν το έπραξαν.
Είναι πλέον ξεκάθαρο
ότι ο κ. Αναστασιάδης έχει βάλει πλώρη για τις Προεδρικές του 2018. Μπροστά σ’
αυτή του τη φιλοδοξία υποτάσσει τα πάντα. Δεν θα διστάσει γι’ άλλη μια φορά να
θυσιάσει το Κυπριακό στις προεκλογικές σκοπιμότητες.
Το έκαναν το 1993, το
επανέλαβαν το 1998 και το 2013, το ξανακάνουν και σήμερα. Ο κ. Αναστασιάδης
βλέποντας την έντονη μας αντίδραση, αφουγκραζόμενος τη λαϊκή κατακραυγή,
επιχειρεί τώρα να είναι πιο προσεχτικός. Ό,τι και να πράξει οι σκοπιμότητες του
φανερώθηκαν και η αξιοπιστία του έχει καταρρακωθεί.
Ρωτήθηκα πολλές φορές
το τελευταίο διάστημα αν «μετανιώνει το ΑΚΕΛ για τη στάση του στο Κυπριακό επί
διακυβέρνησης Αναστασιάδη». Η απάντηση μας είναι πολύ απλή. Το ΑΚΕΛ δεν άλλαξε
την πολιτική του στο Κυπριακό. Διατηρούμε τις πάγιες και διαχρονικές μας θέσεις
για τη λύση του. Εμμένουμε στις αρχές λύσης και στις προτάσεις που τέθηκαν στο
τραπέζι των διαπραγματεύσεων από το 2008. Βασισμένοι σε αυτές τις αρχές και
προτάσεις και λειτουργώντας πατριωτικά και υπεύθυνα, στηρίξαμε με όλες μας τις
δυνάμεις τη διαπραγματευτική διαδικασία. Αυτές είναι ο μόνος προσφερόμενος
δρόμος για λύση του Κυπριακού. Στηρίξαμε λοιπόν τη διαδικασία και όχι τον κ.
Αναστασιάδη.
Αν τα πράγματα αφεθούν
να εξελίσσονται όπως προχωρούν το τελευταίο διάστημα η συνέχεια θα είναι
εξαιρετικά δύσκολη. Υπάρχει ο κίνδυνος διακοπής ή και κατάρρευσης της
διαδικασίας. Απευθύνουμε έκκληση και ταυτόχρονα προειδοποίηση στον κ.
Αναστασιάδη. Χρειάζεται να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για επίτευξη λύσης. Με
εμμονή σε αρχές και ευελιξία στην τακτική να καταβάλει κάθε προσπάθεια για
συνεννόηση. Αν όχι η ευθύνη θα πρέπει να βαραίνει την άλλη πλευρά. Διαφορετικά η
Κύπρος θα μπει σε άσχημες περιπέτειες. Θα βρεθούμε σε μια κινούμενη άμμο που δεν
ξέρουμε που θα μας οδηγήσει τελικά.
Ένα είναι βέβαιο: στη
μετάλλαξη του ο κ. Αναστασιάδης αποσπά χειροκροτήματα και μπράβο από το λεγόμενο
«ενδιάμεσο» χώρο. Πολύ σύντομα θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος
εκφράζει τον χώρο καλύτερα. Σε ότι αφορά τη συνεργασία ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Αλληλεγγύη θα
επισημάνω το εξής οφθαλμοφανές. Ποια πολιτική θα ακολουθήσει ο Ν. Παπαδόπουλος;
Αυτή του ΔΗΚΟ που θέλει δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με σωστό περιεχόμενο;
Αυτή της ΕΔΕΚ που έχει αποκηρύξει επίσημα τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και
ως ονοματολογία και ως περιεχόμενο; Ή αυτή της Αλληλεγγύης που θέλει ενιαίο
κράτος; Αν αυτή η συνεργασία δεν είναι καθαρά συνεργασία σκοπιμότητας με
μοναδικό κίνητρο την εξουσία, τι άλλο είναι;
Θέλω να απαντήσω και σε
μια άποψη που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια για δήθεν απαράδεχτες και προδοτικές
υποχωρήσεις. Για την υπόσχεση κάποιων προς το λαό ότι μπορούν να πετύχουν λύση
ενιαίου κράτους. Αν έχουμε προβεί σε απαράδεχτες υποχωρήσεις γιατί δεν
καταλήξαμε σε συμφωνία; Πώς η Τουρκία που δεν δέχεται λύση στη βάση αυτών των
υποχωρήσεων θα δεχτεί μια ιδανική για μας λύση; Ποιος θα την πείσει; Ποιος θα
την πιέσει να δεχτεί; Δεν είναι με τα ίδια συνθήματα και μεγαλοϊδεατισμό που
φτάσαμε στο προδοτικό πραξικόπημα που έφερε την καταστροφή; Τα συνθήματα είναι
καλά για να χαϊδεύουν τα αυτιά και να φουσκώνουν στήθια από περηφάνια˙
δυστυχώς όμως δεν λύνουν προβλήματα.
Στην 90χρονη Ιστορία
μας αποδείξαμε και με το παραπάνω ότι εμείς δεν κάνουμε πολιτική των μπαλκονιών∙
δεν κάνουμε πολιτική των εκπτώσεων, ούτε εκπτώσεις στην πολιτική μας. Γι’ αυτό
και θέλω να διαβεβαιώσω τους πάντες ότι η υποψηφιότητα που θα στηρίξουμε στις
Προεδρικές Εκλογές θα βασίζεται πρώτα και κύρια σε πλαίσιο πολιτικών αρχών. Η
πολιτική που βασίζεται σε αρχές, είναι η πιο έντιμη όπως έλεγε ο Λένιν. Δεν
πρόκειται να ξεστρατίσουμε από αυτή την παρακαταθήκη. Πρώτα το πολιτικό πλαίσιο,
οι αρχές, οι θέσεις και έπειτα τα πρόσωπα. Ο υποψήφιος που θα στηρίξουμε θα
είναι υποψήφιος που θα προτάσσει, θα πιστεύει και θα μπορεί να υπερασπιστεί
αρχές∙ όχι μικροκομματικές επιδιώξεις, όχι πολιτικάντικα συμφέροντα. Θα είναι
καθαρός, έντιμος και ειλικρινής.
Αν στην προεκλογική
συζήτηση μπει ο παράγοντας ειλικρίνεια, είναι αλήθεια ότι και ο κ. Αναστασιάδης
και ο κ. Παπαδόπουλος θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να πείσουν.
Σε ό,τι αφορά την
εσωτερική διακυβέρνηση ο κ. Αναστασιάδης έκαψε τα «δεσμεύομαι» του νωρίς-νωρίς
με την καταστροφική απόφαση για κούρεμα καταθέσεων. Εκλέγηκε με το σύνθημα «η
κρίση θέλει ηγέτη» και το μόνο που έκανε για χρόνια ήταν να λέει «ναι» σε όλες
τις απαιτήσεις της Τρόικα. Εκλέγηκε με την υπόσχεση να φέρει την άνοιξη και
τελικά την έφερε για τους λίγους, καταδικάζοντας τους πολλούς στη χειμωνιά.
Η μεσαία τάξη της
Κύπρου τσακίστηκε. Το ένα τρίτο του πληθυσμού απειλείται από την φτώχεια.
Χιλιάδες νέοι έχουν μεταναστεύσει ή δεν επιστρέφουν στην Κύπρο μετά τις σπουδές
τους. Η ανεργία παραμένει σε ψηλά επίπεδα. Τα ποσοστά απασχόλησης είναι
καθηλωμένα στα αντίστοιχα του 2014. Έκαναν λένε ριζοσπαστική κοινωνική
μεταρρύθμιση στις κοινωνικές παροχές. Όντως, πετσόκοψαν τις παροχές. Πήραν από
τους φτωχούς για να δώσουν στους φτωχότερους. Με συνειδητή πολιτική κάνουν τους
πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς, φτωχότερους. Τη μοναδική φορολογία για
τον πλούτο, τον φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας, την κατάργησαν. Αυτό μας καθιέρωσε σε
πρωταθλητές του ρυθμού αύξησης του εισοδηματικού χάσματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η χορηγία προς τους
συνταξιούχους με χαμηλά εισοδήματα μειώθηκε κατά 64,3 εκατ. ευρώ τα τελευταία
τέσσερα χρόνια. Οι κοινωνικές παροχές μειώθηκαν κατά 79 εκατομμύρια ευρώ. Όλα
αυτά τη στιγμή που οι μισθοί μειώθηκαν σε βαθμό που αντιστοιχούν στα επίπεδα των
αρχών της δεκαετίας του 1990, ενώ η ακρίβεια ακολουθεί ξέφρενη πορεία. Έχουμε
πλέον καταντήσει, γιατί περί κατάντιας πρόκειται, να συμπεριλαμβανόμαστε στις
εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών ανάμεσα στις χώρες με τη χειρότερη αντιμετώπιση
έναντι των ατόμων με αναπηρίες. Απουσία φροντίδας, μη ύπαρξη στρατηγικής για
αποϊδρυματοποίηση των ατόμων με αναπηρίες, μη αποτελεσματικό εθνικό σχέδιο
δράσης για την αναπηρία, ελλείψεις στο θέμα της προσβασιμότητας στο εσωτερικό
και εξωτερικό περιβάλλον και μη ικανοποιητικές δημόσιες μεταφορές. Όλα αυτά
προστίθενται στις πραγματικά τραγικές συνθήκες που επικρατούν στη δημόσια υγεία.
Αν δεν προχωρήσουμε αποφασιστικά στην υλοποίηση του ΓΕΣΥ, ίσως οι παρούσες
γενιές να είναι οι τελευταίες που θα θυμούνται ότι η Κύπρος είχε κάποτε δημόσια
νοσηλευτήρια, δημόσια υγεία και κοινωνικό κράτος.
Προεκλογικά ο κ.
Αναστασιάδης άρχισε να υπόσχεται παροχές και επιδόματα. Ας τα υποσχεθεί. Ο λαός
δεν ξεχνά πόσο εύκολα εγκαταλείπει τις δεσμεύσεις του.
Το χάσμα της ανισότητας
πώς θα το καλύψει; Επί διακυβέρνησης του η αξία των μισθών των εργαζομένων πήγε
20 χρόνια πίσω. Τα κέρδη των λίγων αυξήθηκαν σημαντικά ενώ τα εισοδήματα των
εργαζομένων καταποντίστηκαν.
Ο κ. Παπαδόπουλος ό, τι
και να λέει σήμερα, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αποστασιοποιηθεί από αυτά.
Νυχτοξημερώνεται να μιλά για το δήθεν ΔΗΣΑΚΕΛ, όμως αυτός ήταν και είναι το
στήριγμα και το δεκανίκι του Συναγερμού για να εφαρμόσει την οικονομική πολιτική
του, για να επιβάλει την φιλοσοφία του. Ο κ. Παπαδόπουλος υπερασπιζόταν σταθερά
και με σθένος και με μια φωνή με τον Αβέρωφ Νεοφύτου, τον Θανάση Ορφανίδη.
Κατηγορούσε έντονα τον Δ. Χριστόφια που δεν θα τον επαναδιόριζε. Μαζί με τον κ.
Αβέρωφ Νεοφύτου κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους προσποιούμενοι ότι δε
θυμούνται την εγκληματικά ελλιπή εποπτεία του ήρωα τους, που φόρτωσε την Κύπρο
με ορισμένα δισεκατομμύρια χρέος. Μαζί ψήφιζαν τότε χέρι-χέρι όλες τις
νομοθεσίες που μείωναν τα έσοδα της Κυβέρνησης Χριστόφια. Μαζί δεν της επέτρεπαν
να ασκήσει πολιτική προκαλώντας αναστάτωση στην οικονομία. Όλα αυτά τα έκαναν
συνειδητά για να επιβάλουν τις δικές τους πολιτικές.
Και σήμερα όμως
συναντιούνται σχεδόν σε όλα τα ζητήματα της οικονομίας στη Βουλή. Μαζί
καταψήφισαν την τροπολογία του ΑΚΕΛ για περίθαλψη χωρίς τέλη σε οικογένειες με
εισόδημα 30 χιλιάδων ευρώ, άνεργους που δεν λαμβάνουν ανεργιακό ή άλλο επίδομα
και συνταξιούχους που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Μαζί καταψήφισαν την
πρόταση του ΑΚΕΛ για απαλλαγή των μικροϊδιοκτητών από την φορολογία της ακίνητης
ιδιοκτησίας. Ήθελε επίσης να ψηφίσει άρον-άρον μαζί με τον Αβέρωφ Νεοφύτου τις
νομοθεσίες για τις ιδιωτικοποιήσεις. Μαζί ψήφισαν όλα τα νομοσχέδια για την
αφερεγγυότητα δεχόμενοι την απόσυρση προνοιών που στήριζαν ιδιοκτήτες που
βρέθηκαν σε δεινή θέση, όχι με δική τους ευθύνη. Μαζί καταψήφισαν τις προτάσεις
του ΑΚΕΛ για προστασία της κύριας κατοικίας και της μικρής επαγγελματικής στέγης
από τις εκποιήσεις.
Μαζί ψήφισαν την
ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Λεμεσού που αποδεικνύεται πάρα πολύ μεγάλο
σκάνδαλο. Μαζί ψήφισαν την πώληση των δανείων σε ξένα επενδυτικά ταμεία και
πολλά άλλα.
Θα επαναλάβω αυτά που
είπα και στην Επαρχιακή Συνδιάσκεψη Αμμοχώστου. Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν.
Μόνο εμείς το ΑΚΕΛ, μπορούμε να τα αλλάξουμε. Όμως το ΑΚΕΛ δεν είναι
μόνο ο Γενικός και οι Επαρχιακοί γραμματείς. Το ΑΚΕΛ είμαστε όλοι εμείς, είσαστε
όλοι εσείς. Όλος ο κόσμος που εδώ και δεκαετίες στηρίζει με ανιδιοτέλεια και
περηφάνια το Κόμμα μας. Πρέπει να γίνουμε άλλοι τόσοι, αν θέλουμε να
προχωρήσουμε μπροστά.
Πλέον δεν αρκούν οι
διαπιστώσεις. Δεν αρκεί να τα λέμε και να τα ξαναλέμε μεταξύ μας. Έγινε πολλή
και σημαντική δουλειά στις δημοτικές εκλογές, η οποία αποκατέστησε σε κάποιο
βαθμό τις απώλειες των Βουλευτικών Εκλογών. Όμως έχουμε πολλά πράγματα να
κάνουμε ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ολική επαναφορά του ΑΚΕΛ στη
θέση που του αξίζει. Η Επαρχιακή Οργάνωση πρέπει να διαδραματίσει τον
καθοδηγητικό της ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να είμαστε πολύ αυστηροί,
πρώτα από όλα με τον εαυτό μας. Δε νοείται μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής που να
μην έχει συγκεκριμένα καθήκοντα. Δε νοείται μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής που
να μην ανταποκρίνεται στα καθήκοντα που έχει ως κομματικό μέλος και στέλεχος. Οι
εποχές είναι δύσκολες, ο έμμισθος μηχανισμός είναι μειωμένος και η δουλειά
μπορεί να γίνει μόνο αν συνεισφέρουν και οι εθελοντές. Φτάνει πλέον η μιζέρια
και το μουρμουρητό. Αν ο καθένας από εμάς μιλούσε λιγότερο και δούλευε
περισσότερο, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Το έχουμε πει πολλές
φορές. Το κύτταρο, ο πυρήνας είναι η Κομματική Ομάδα Βάσης. Εκεί πρέπει να
στραφούν οι προσπάθειες μας. Στα νέα μέλη, στην ανανέωση των κομματικών ομάδων,
στην καθημερινή επαφή με τον κόσμο, στην ενίσχυση της παρέμβασης μας στα τοπικά
προβλήματα. Λέγοντας τα αυτά τονίζω και τη σημασία που έχει ο ελεύθερος και
ειλικρινής διάλογος μεταξύ μας. Η κριτική αλλά και η αυτοκριτική.
Είναι λοιπόν στο χέρι
μας το αν το ΑΚΕΛ θα κάνει το επόμενο βήμα˙ αν θα ισχυροποιηθεί περισσότερο.
Πρέπει να σταθούμε όρθιοι και να κάνουμε το βήμα μπροστά. Έτοιμοι να
αναμετρηθούμε ξανά με αυτούς που νόμισαν ότι έχουν το ανάστημα να κτυπήσουν τη
μεγαλύτερη κατάκτηση που πέτυχε ποτέ ο εργαζόμενος λαός, το ίδιο του το Κόμμα!
Έτοιμοι να αναμετρηθούμε ξανά με αυτούς που θέλουν να καταδικάσουν το λαό μας
στην αβεβαιότητα, στις αδιέξοδες, αντιλαϊκές πολιτικές τους. Έτοιμοι να
αναμετρηθούμε ξανά με το δικό τους χθες για να κερδίσουμε το δικό μας αύριο!
Για την Κύπρο! Για το λαό!
Έχουμε περγαμηνές για
την παρουσία και την προσφορά μας στον τόπο εδώ και εννιά δεκαετίες. Όμως η
Ιστορία είναι μπροστά μας. Το στοίχημα είναι να την γράψουμε εμείς!
