Ομιλία του Υπουργού Μεταφορών κ. Μάριου Δημητριάδη με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της 1ης Απριλίου

Ομιλία του Υπουργού Μεταφορών κ. Μάριου Δημητριάδη

 με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της 1^ης Απριλίου

«Κόρη πανώρια θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου
μονάχα αυτό ζητώ»

Τέσσερις συγκλονιστικοί στίχοι, ένας ηρωικά αξεπέραστος αγώνας γεμάτος γενναιότητα και αυτοθυσία. Τέσσερις ανατριχιαστικοί στίχοι μέσω των οποίων ο αθάνατος Ευαγόρας, το σύμβολο μιας θαυμαστής γενιάς, περιγράφει με προφητικό και ανεπανάληπτα ακριβή τρόπο το νόημα ενός ιερού, ηθικού, και πάνω απ όλα αγνού αγώνα υπέρ της ελευθερίας των Ελλήνων της Κύπρου.

Το πρωινό της 1^ης Απριλίου του 1955, φίλες και φίλοι, οι δείκτες των ρολογιών συγχρονίζονται με το ρολόι της Ιστορίας. Της Ελληνικής μας ιστορίας, η οποία μετοίκησε, αγκαλιάζοντας αδιάκοπτα, τούτο το μοιρόγραφτο νησί, τρεις χιλιάδες χρόνια πριν.

Η εθνική ανάταση απερίγραπτη με πολλούς ζωντανούς να ζηλεύουν τους μελλοθάνατους. Τα Φυλακισμένα Μνήματα, οι μόνοι ελεύθεροι χώροι κατοικίας εκείνων που συντάραξαν τα θεμέλια μιας πανίσχυρης αυτοκρατορίας.

Οι εκκωφαντικές εκρήξεις, που δονούν συθέμελα απ’ άκρου σ’ άκρη το νησί,   διατρανώνουν, την ασυμβίβαστη διάθεση και την απόφαση του λαού μας, για απελευθέρωση και ενσωμάτωση στον υπόλοιπο εθνικό κορμό, που ενσαρκώνεται μέσα το διαχρονικό πόθο και όρκο για ΕΝΩΣΗ με τη μάνα Ελλάδα.

Ο Μόδεστος Παντελή υπό τους ήχους του «Από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά»   ξεκινά για τα ηλεκτροφόρα καλώδια, τον σταυρό και τον θάνατο σαλπίζοντας έφοδο προς την αυτοθυσία και το «χαίρε ω χαίρε ελευθεριά».

 Όλος ο κόσμος, όλος ο λαός, συμμετέχει και ζει τον μεγάλο ξεσηκωμό. Μαθητές δημοτικού, γυμνασίου, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι νοικοκυρές, όλοι, μέσα από το καμίνι της καθημερινής βιοπάλης, βρίσκουν τον τρόπο και τον χρόνο, να συνδεθούν και να συντονιστούν, με τους ιερούς σκοπούς του μεγάλου αγώνα. Ενός αγώνα εθνικο-απελευθερωτικού, μα συνάμα και κοινωνικού. Που μάχεται, πολεμά και διεκδικεί το ατομικό δίκαιο, την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Τα νιάτα της Κύπρου με πίστη στον δίκαιο αγώνα, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην υπεροπλία των Άγγλων αποικιοκρατών και σφραγίζοντας τ' αυτιά μπροστά στην αποτρεπτική λογική, έφτιαξαν τα δικά τους εθνικά θυσιαστήρια. Τον Μαχαιρά, τον Αχυρώνα, το Δίκωμο, τα Φυλακισμένα Μνήματα.

«Χαμός δεν είναι να πεθαίνεις

στης νιότης τ' άνθος για τιμή:

Το μέγα πάθος ανασταίνεις

που λέγεται παντού αρετή»

 

Χρειάστηκαν Αυξεντίου, Παλληκαρίδηδες, Μάτσηδες, Καραολήδες, έφηβοι, νέες, μεγάλοι, μικροί, με της καρδιάς το πύρωμα να πάρουν ανηφοριές, να πάρουν μονοπάτια για να βρουν τα σκαλοπάτια που οδηγούν στη λευτεριά.

Χρειάστηκε να γίνει ο Αχυρώνας εδώ στο ηρωικό Λιοπέτρι, το σύγχρονο Χάνι της Γραβιάς, με τους Ανδρέα Κάρυο, Φώτη Σταύρου Πίττα, Ηλία Παπακυριακού και Χρίστο Σαμάρα να συναγωνίζονται στις 2 Σεπτεμβρίου 1958 για το ποιος θα πέθαινε γενναιότερος, σε μια μάχη που θα μνημονεύεται στο πέρας των αιώνων.

Οι τόποι της θυσίας ατελείωτοι. Και η σειρά των ηρωικών νεκρών μεγάλη. Άλλοι πολέμησαν και θυσιάστηκαν στο πεδίο της μάχης και της τιμής, άλλοι μαρτύρησαν στην αγχόνη.

Και αν ο αρχικός στόχος δεν επιτεύχθηκε, και τελικώς εδόθη μια κουτσουρεμένη λευτεριά, αυτό δεν έγινε στα λημέρια της ΕΟΚΑ του «55-59» μα σε άλλη γη, σε άλλα μέρη. Εκεί που δε μιλούσε η καρδιά μα η διπλωματία. Εκεί που δε μιλούσε η λεβεντιά μα το χαρτί και η πένα. Εκεί που δε μιλούσε η ψυχή μα το συμφέρον. Εκείνος ο υπέροχος αγώνας που έγινε στο βασανισμένο νησί μας την περήφανη εκείνη τετραετία σε καμιά περίπτωση δεν απέτυχε. Η ΕΟΚΑ του «55-59» νίκησε.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Καταθέτοντας σήμερα άνθη και αισθήματα ευγνωμοσύνης και τιμής στα ηρώα και τους τάφους των ηρώων μας και γιορτάζοντας με πανηγυρικούς λόγους την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου 1955, εκπληρώνουμε μόνο ένα μέρος του καθήκοντος και τους χρέους μας. Δεν αρκεί η απόδοση τιμής. Εξάλλου, οι ήρωες δεν έχουν ανάγκη ωραίων λόγων. Εμείς είναι που έχουμε ανάγκη το παράδειγμά τους. Εμείς έχουμε την ανάγκη να ανακαλούμε στη μνήμη τις ηρωικές μορφές τους και να εμπνεόμαστε από τους αγώνες τους. Για να κρατούμε σταθερά τον πήχη του χρέους στο σωστό ύψος.

Οι αγώνες του λαού μας και οι θυσίες των παιδιών μας για την ελευθερία θα δικαιωθούν πλήρως μονάχα με την επίλυση του προβλήματος που ταλανίζει την πατρίδα και τον λαό μας εδώ και 42 χρόνια.

Σταθερή μας επιδίωξη είναι η εξεύρεση μιας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, που να απαλλάσσει την Κύπρο από τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής, να επανενώνει το κράτος και τον λαό μας, τους θεσμούς και την οικονομία και να αποκαθιστά και να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νομίμων κατοίκων της Κύπρου. Μια λύση που να θέτει τέρμα στην κατοχή και τον εποικισμό.

Μια λύση που να δημιουργεί συνθήκες αρμονικής και ειρηνικής συνύπαρξης όλων των νομίμων κατοίκων της χώρας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων, κάτω από συνθήκες ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης, ασφάλειας, προόδου και συνεργασίας.

Μια λύση που θα καθιστά την Κύπρο κοινή και ειρηνική πατρίδα του λαού της, που θα προσφέρει ευημερία και δικαιοσύνη στο σύνολο των νομίμων κατοίκων της, που θα ζουν, θα δημιουργούν και θα προοδεύουν με κατοχυρωμένα και διασφαλισμένα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Μια λύση χωρίς εκπτώσεις και παρεκκλίσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στο μέλλον. Μια λύση, βεβαίως, που θα διασφαλίζει το δικαίωμα της επιστροφής των εκτοπισμένων στις πατρογονικές τους εστίες, καθώς και το δικαίωμα της απόλαυσης της περιουσίας τους.

Θέλουμε λύση το συντομότερο δυνατόν. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συνέχιση της εκκρεμότητας του κυπριακού προβλήματος εμπεδώνει όλο και περισσότερο τα κατοχικά και διχοτομικά δεδομένα.   Αυτό, σε καμιά απολύτως περίπτωση βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα συμφωνήσουμε σε μια λύση για χάρη της λύσης. Αυτό θα ήταν ανεπανόρθωτα καταστροφικό. Οφείλουμε να δώσουμε το άπαν των δυνάμεων μας για να διασφαλίσουμε, μέσω ενός δίκαιου και πάνω απ όλα λειτουργικού συμβιβασμού, το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας.

______________