Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού σε εκδήλωση προς τιμήν
βετεράνων Λευκωσίας
19 Μαρτίου
2016
Είμαστε σήμερα εδώ για να
τιμήσουμε τις γενιές που ανάστησαν το Λαϊκό Κίνημα ανεβάζοντας το εδώ που
βρίσκεται σήμερα. Μια δύναμη βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση των εργαζομένων, στη
συνείδηση του κυπριακού λαού. Είμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τις γενιές
εκείνων που έκαναν τον αξεδίψαστο καημό δύναμη, όπως το έγραψε και ο μεγάλος
Θοδόσης Πιερίδης. Έκαναν το σπαραγμό απόφαση, τον πόνο οργή και την οργή μάχη.
Μάχη για την αξιοπρέπεια του
εργαζόμενου, για το δίκαιο και τα δικαιώματα του. Δεν υπάρχει κατάκτηση για τους
εργαζόμενους, είτε αυτή είναι το οκτάωρο, είτε οι κοινωνικές ασφαλίσεις, είτε η
περίθαλψη, που να μη φέρει τη σφραγίδα του Λαϊκού Κινήματος. Που να μην ήταν
αίτημα που υπερασπίστηκαν μέχρι το τέλος οι χιλιάδες εργάτες και αγρότες τους
οποίους καθοδήγησε το ΑΚΕΛ στους αγώνες.
Στην 90χρονη ιστορία του
Κόμματος μας υπήρξαν και οι περιπτώσεις εκείνων των ηγετικών φυσιογνωμιών που
λαθεμένα πίστεψαν και αγάπησαν περισσότερο το «εγώ» από το «εμείς». Ηγέτες που
όπως είχε αναφέρει και ο αείμνηστος Εζεκίας Παπαϊωάννου, μια μέρα μπορεί να
εγκαταλείψουν το Κόμμα, αγνοούν όμως ότι δεν είναι εκείνοι το Κόμμα. Ότι το
Κόμμα είναι τα εκατοντάδες στελέχη, τα χιλιάδες μέλη του, οι εργαζόμενοι, οι
αγρότες, οι νέοι, αυτό που στεγνά οι «ειδικοί» αποκαλούν «κομματική βάση». Αυτό
που εμείς αποκαλούμε κόσμο της δουλειάς. Όλοι εσείς είσαστε το Κόμμα.
Σύντροφοι που, όπως το έγραψε και ο στίχος,
συνήθισαν να βλέπουν τις φωτιές χωρίς να τις φοβούνται. Οι γενιές εκείνες που
δούλεψαν μέσα στην παρανομία. Οι γενιές που κουβαλούσαν τα φυλλάδια και την
Χαραυγή από τη μια άκρη της Κύπρου μέχρι την άλλη. Οι γενιές εκείνες που με
χίλιες δύο προφυλάξεις έκαναν μια συνεδρία και φυγάδευαν τους κυνηγημένους
συντρόφους μέσα στο σκοτάδι. Οι γενιές εκείνες που ανάστησαν τις οικογένειες
τους ζώντας όλοι μαζί σε μια αυλή μη σταματώντας ποτέ να αγωνίζονται. Οι γενιές
εκείνες που δε λύγισαν την κρίσιμη στιγμή αλλά υπερασπίστηκαν το Κόμμα, τις
αξίες και τα ιδανικά όταν ολόκληρος ο κόσμος γύρω τους βούλιαζε. Όταν όλοι
μιλούσαν για το τέλος της Ιστορίας, οι γενιές εκείνες βρήκαν τη δύναμη να
συνεχίσουν να γράφουν Ιστορία. Και την έγραψαν. Αγωνίστηκαν για την κοινωνική
δικαιοσύνη, για την αδερφοσύνη του λαού μας, για την ανεξαρτησία και την
ελευθερία της πατρίδας μας. Χωρίς να διστάζουν, χωρίς να αποβλέπουν σε αξιώματα,
σε θέσεις ή σε προσωπικό βόλεμα. Χωρίς να σκύβουν το κεφάλι από φόβο ή από
συμφέρον. Όπως οφείλουν να κάνουν οι πραγματικοί Ακελιστές. Παρέδωσαν στους
επόμενους ένα Κόμμα πολιτικά και οργανωτικά ισχυρό.
Αν ανασκοπήσει
κάποιος την 90χρονη ιστορία του ΑΚΕΛ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι ουδέποτε
βάζαμε το μικροκομματικό πάνω από το κοινό καλό του τόπου. Όταν συζητούσαμε πώς
θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από την αγγλική αποικιοκρατία, το Κόμμα μας άπλωνε
το χέρι σε όλους για να συζητήσουμε πώς θα δίναμε τον αγώνα ενωμένοι. Δυστυχώς
οι στενόκαρδες και μικρόψυχες παραταξιακές προσεγγίσεις της δεξιάς δεν επέτρεψαν
να γίνει η ενότητα πράξη. Αργότερα, όταν τα στελέχη και τα μέλη μας
δολοφονούνταν εν ψυχρώ από το γριβισμό δεν πληρώσαμε το αίμα τους με το ίδιο
νόμισμα. Επιλέξαμε συνειδητά να μη βυθίσουμε την Κύπρο στη δίνη του εμφυλίου
πολέμου.
Δεν ήταν λίγες
οι φορές που άλλοι έβαλαν τις καρέκλες της εξουσίας πάνω από το καλό του τόπου,
ακόμα και στην πρόσφατη ιστορία του τόπου μας. Τα πράγματα για την Κύπρο θα ήταν
πολύ διαφορετικά αν ο ΔΗΣΥ και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις τηρούσαν
διαφορετική στάση επί διακυβέρνησης Χριστόφια. Σε κάθε περίπτωση, το δικό μας όραμα για την Κύπρο
πάει πολύ μακρύτερα από τις επόμενες ή τις όποιες εκλογές. Οραματιζόμαστε Κύπρο,
κοινή πατρίδα, κοινό σπίτι ελληνοκυπρίων, τουρκοκυπρίων, μαρωνιτών , αρμένιων
και λατίνων, ως αποτέλεσμα λύσης βασισμένης στο συμφωνημένο πλαίσιο. Λύση
δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας που θα μας απαλλάσσει από την κατοχή και από
τις επεμβάσεις στα εσωτερικά μας. Λύση που θα απομονώνει τα όποια φασιστικά και
σοβινιστικά στοιχεία, μη επιτρέποντας τους να την υπονομεύσουν. Η μετεξέλιξη της
Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να οδηγεί σε ενωμένο κράτος στη βάση δικοινοτικής,
διζωνικής ομοσπονδίας. Κράτος με μία και αδιαίρετη κυριαρχία, ιθαγένεια και
διεθνή προσωπικότητα. Με πολιτική ισότητα. Δίχως εγγυήσεις και επεμβατικά
δικαιώματα. Με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες
για όλους.
Αψηφώντας το πολιτικό κόστος
στηρίξαμε τη διαπραγματευτική διαδικασία από την πρώτη στιγμή. Το πράξαμε γιατί
γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μόνο έτσι παραμένει ανοικτή η προοπτική της λύσης. Δε
δώσαμε λευκή επιταγή στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Αντιθέτως, ασκήσαμε κριτική εκεί
και όπου κρίναμε ότι έπρεπε. Το είπα αρκετές φορές και θα το επαναλάβω. Για το
ΑΚΕΛ λύση του Κυπριακού σημαίνει κατάληξη σε έντιμο συμβιβασμό με τους
τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Όχι σε συμβιβασμό με την κατοχή ή με τον
οποιοδήποτε τρίτο. Οφείλω επίσης να επαναλάβω ότι κανένας δεν πρέπει να θεωρεί
το ΑΚΕΛ δεδομένο. Είμαστε το Κόμμα που έχει τις πιο ολοκληρωμένες θέσεις για το
Κυπριακό. Έχει πολιτική η οποία επιβεβαιώνεται από τις ίδιες τις εξελίξεις ως
ορθή. Αυτή η πολιτική είναι που μας καθοδηγεί και τίποτε άλλο.
Είναι γεγονός ότι η στάση που
τήρησε ο κ. Αναστασιάδης πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων, οδήγησε τα
πράγματα σε στασιμότητα αλλά και πισωγύρισμα. Τότε, ο κ. Αναστασιάδης ακολούθησε
την τακτική αυτών που σήμερα μιλούν για ΔΗΣΑΚΕΛ. Το αποτέλεσμα της τακτικής τους
ήταν να «βολτάρει» το Barbaros νοτίως της Κύπρου. Ήταν να πάρουμε τη χειρότερη Έκθεση για το Κυπριακό
που ετοίμασε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Η κατηφόρα ανακόπηκε όταν ο κ.
Αναστασιάδης αποφάσισε επιτέλους να αλλάξει πορεία. Να εγκαταλείψει τις
συμβουλές τους και να προτάξει τις συγκλίσεις Χριστόφια- Ταλάτ.
Είναι τουλάχιστο τραγελαφικό
να γίνεται αναφορά σε ΔΗΣΑΚΕΛ. Κατηγορείται το ΑΚΕΛ για συμπόρευση με το ΔΗΣΥ
από αυτούς που με την ψήφο ή τη στάση τους εξέλεξαν το Ν. Αναστασιάδη στο πόστο
του Προέδρου. Από αυτούς που τον στηρίζουν στα πλείστα και σημαντικά ζητήματα
της οικονομίας. Κατηγορείται το ΑΚΕΛ για συμπόρευση με το Συναγερμό τη στιγμή
που το Κόμμα μας δεν άλλαξε ούτε και μία τελεία από τις θέσεις που είχε
διαχρονικά. Από τις θέσεις που διατύπωσε και επί διακυβέρνησης Δ. Χριστόφια.
Τις θέσεις που διατυπώναμε τότε, διατυπώνουμε και τώρα, παρόλη την επίθεση που
δεχθήκαμε. Αντέξαμε τότε, σηκώνοντας όλο το πολιτικό κόστος. Δεν πρόκειται να
μετακινηθούμε από αυτές τώρα, τη στιγμή μάλιστα που οι θέσεις μας δικαιώνονται
από τις εξελίξεις, απλώς για να μην κατηγορούμαστε για συμπόρευση με το ΔΗΣΥ.
Ο λαός μας χόρτασε τόσα χρόνια
από μεγάλα λόγια. Διψά για την αλήθεια. Είμαστε
περήφανοι που όλα αυτά τα χρόνια τολμήσαμε να πούμε την αλήθεια. Έστω κι αν αυτό
είχε κόστος για το ΑΚΕΛ. Να μιλήσουμε όχι μόνο για τις επεκτατικές βλέψεις και
τα εγκλήματα της Τουρκίας και των τουρκοκύπριων εθνικιστών, αλλά και για τα
εγκλήματα του ελληνοκυπριακού εθνικισμού εναντίον τουρκοκυπρίων. Για τα
προεκλογικά πυροτεχνήματα που έριχναν την υπόθεση του Κυπριακού στα τάρταρα,
μόνο και μόνο για να μη χάσουν ορισμένοι την εξουσία. Για την ανάγκη
ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο από τις «μητέρες
πατρίδες» και να ζήσουμε μονιασμένοι στην κοινή μας πατρίδα. Εμείς θα
συνεχίσουμε να υπηρετούμε αυτή την αλήθεια. Γιατί χορτάσαμε από ανθρώπους που
κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους και πατούν σε δύο βάρκες. Από τη μια μιλούν
για έντιμο συμβιβασμό και από την άλλη μοιράζουν δηλώσεις για εσωτερική
κατανάλωση. Από τη μια δαφνοστεφανώνουν όσους έφεραν την καταστροφή στο λαό μας
και από την άλλη δηλώνουν ότι θέλουν να καλλιεργήσουν κουλτούρα επανένωσης.
Την αλήθεια είπαμε και για
τους κύριους ενόχους του σκανδάλου της κυπριακής οικονομίας. Για τις ευθύνες των
διοικήσεων των τραπεζών. Για την ελλιπή εποπτεία του τότε Διοικητή της Κεντρικής
Τράπεζας. Για τη σκανδαλώδη κάλυψη και στήριξη όλων αυτών από πολιτικά κόμματα
και μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Σήμερα άρχισαν σιγά-σιγά να κατανοούν όλοι τα
εγκληματικά λάθη των τραπεζών.
Μάς έστησαν στον τοίχο επειδή
είπαμε την αλήθεια. Ειδικά τώρα που ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος άρχισαν πάλι
να αναμασούν τα ίδια. «Άλλοι έφεραν την Τρόικα, εμείς τη διώξαμε» δήλωσε ο
Πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Ξεχνά ότι τότε αποκαλούσαν την Τρόικα «εταίρους». Ξεχνά ότι
αποκαλούσε αυτούς που φόρτωσαν την Κύπρο με χρέη δισεκατομμυρίων και την
οδήγησαν στην Τρόικα, ως «τους καλύτερους τραπεζίτες στον κόσμο». Ξεχνά ότι για
χρόνια ολόκληρα είχε αναλάβει το ρόλο του πολιτικού εκπροσώπου των κυρίαρχων
κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεντρικού τραπεζίτη κ. Ορφανίδη. Ξεχνά ότι
τους κάλυπτε μαζί με τον κ. Νικόλα Παπαδόπουλο. Ότι όλοι μαζί επιτίθονταν στο
ΑΚΕΛ γιατί επέμενε να λέει ότι το πρόβλημα της οικονομίας ήταν οι τράπεζες και
όχι οι κοινωνικές παροχές που έδινε στους φτωχούς το κράτος.
Πανηγυρίζουν ότι η Κύπρος
βγήκε από το Μνημόνιο. Για ποιο λόγο πανηγυρίζουν; Η επιτήρηση θα συνεχιστεί για
πολλά χρόνια ακόμα και κυρίως οι πολιτικές λιτότητας και περικοπών δε θα
αλλάξουν. Το χειρότερο είναι ότι παριστάνουν πως δεν βλέπουν το κοινωνικό κόστος
του Μνημονίου. Τι άφησε πίσω του. Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί
φτωχότεροι. Ανασφάλεια, φτώχεια και ανεργία. Κάθε βράδυ διοργανώνουν τη δική
τους φιέστα στα δελτία παριστάνοντας ότι είναι όλα καλά κι όλα ωραία.
Αν λοιπόν πάμε καλά, αν ήρθε η
επανεκκίνηση, η ανάκαμψη και η ανάπτυξη γιατί πετσοκόβουν μισθούς και ωφελήματα
από τους μη προνομιούχους για να φτιάχνουν δημοσιονομικά μαξιλαράκια; Γιατί
κουτσουρεύουν το κοινωνικό κράτος; Γιατί επιμένουν στο ξεπούλημα των κερδοφόρων
δημόσιων οργανισμών; Αν πάμε καλά θα επιστρέψουν στους συνταξιούχους αυτά που
τους στέρησαν; Θα επιστρέψουν τα €300εκ. που
στέρησαν από την υγεία τα τελευταία τρία χρόνια; Όχι μόνο δεν συγκινούνται για
όλα αυτά αλλά προκαλούν και τη νοημοσύνη του κόσμου με δηλώσεις όπως αυτές του
Υπουργού Οικονομικών που υποστήριξε ότι στα νοσοκομεία δεν υπάρχει και τόση
πολλή δουλειά. Φαίνεται δεν πάτησε ποτέ το πόδι του σε δημόσιο νοσοκομείο ο κ.
Γεωργιάδης.
Αν πάμε
καλά όπως ισχυρίζονται, θα γυρίσουν έστω και τώρα να δουν τον κόσμο και τα
προβλήματα του; Θα επιδιώξουν να δώσουν λύση σε αυτά; Η απάντηση είναι όχι. Μας
την είπε απροκάλυπτα ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ όταν μας είπε «πάντοτε θα υπάρχουν
ακριβότερα σπίτια, ακριβότερα αυτοκίνητα, ακριβότερα φάρμακα». Τόσο απλά. Δηλαδή
όσοι έχουν λεφτά θα έχουν το κατάλληλο σπίτι, αυτοκίνητο και φάρμακα. Οι
υπόλοιποι που δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια δυστυχώς ατύχησαν. Αυτή είναι η
λογική τους. Διαμαρτύρονται οι νοσηλευτές. Ποια είναι η απάντηση τους; Αν δεν
τους ικανοποιεί η δουλειά τους να βρουν αλλού. Αυτό τους συμβούλευσε ο Πρόεδρος
του ΔΗΣΥ. Αυτός ο ίδιος που επί διακυβέρνησης Χριστόφια έδινε παραστάσεις
μπροστά στις κάμερες χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζόμενους. Δεν
νομίζω να υπήρξε άλλη Κυβέρνηση που να εξαπάτησε σε τέτοιο βαθμό το λαό
προεκλογικά. Που κατάντησε το ρήμα «δεσμεύομαι» να είναι συνώνυμο του «ξεγελώ».
Δεν νομίζω να υπήρξε άλλη Κυβέρνηση που να απαξίωσε τόσο πολύ τους εργαζόμενους
και τη δουλειά τους, όσο η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ.
Η
αγανάκτηση, η οργή και ο θυμός απέναντι σε όλα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν
τίποτε. Ακόμη χειρότερα, η αποχή όσων μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, όσων
μπορούν να κάνουν τη διαφορά, θα ενισχύσει την αλαζονεία της Κυβέρνησης των
Αναστασιάδη- Συναγερμού. Αν νομοσχέδια που θα αλώσουν τις ζωές μας πέρασαν από
το Κοινοβούλιο με μια ψήφο, όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικές είναι
οι επερχόμενες Βουλευτικές Εκλογές. Πόσο σημαντικό είναι να ανασηκωθεί το ΑΚΕΛ
και να αποδείξει ξανά σε όλους ότι είναι δύναμη μαχητική, λαϊκή και πρωτοπόρα
που τίποτε δεν μπορεί να σταθεί απέναντι της! Έχουμε να δώσουμε σκληρή μάχη αλλά
μπορούμε να την κερδίσουμε! Μπορούμε να ανεβάσουμε το ΑΚΕΛ ακόμα πιο ψηλά! Εκεί
που του αξίζει! Στις 22 του Μάη όλοι μαζί θα κάνουμε τη διαφορά!
