Αποτέλεσμα διερεύνησης παραπόνων, συναντήσεων με την Υπουργό Εσωτερικών

Θέση της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού

Λήδας Κουρσουμπά

αναφορικά με τη νομοθεσία και τις διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που διέπουν την εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως

Αποτέλεσμα διερεύνησης παραπόνων, συναντήσεων με την

Υπουργό Εσωτερικών και λειτουργούς αρμοδίων Τμημάτων

Λευκωσία, Ιούνιος 2015

Γωνία Απελλή και Παύλου Νιρβάνα 5^ος Όροφος, 1496 Λευκωσία

  Τηλ. +357 22873200,  Φαξ +35722872365

Ιστοσελίδα: www.childcom.org.cy, Ηλ. Διεύθυνση: childcom@ccr.gov.cy

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ

Γ.Ε.Π.	Γραφείο Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού
Επιτροπή	Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού
Επίτροπος	Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού
Λ.Κ.Υ.	Λειτουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών
Μ.Κ.Ο.	Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση
Μ.Μ.Ε.	Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Ο.Η.Ε.	Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών
Σύμβαση	Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού
Τ.Α.Π.Μ.	Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης
Υ.Α.Μ.	Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης
Υ.Δ.Δ.Τ.	Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως
Υ.Ε.	Υπουργείο Εσωτερικών
Υ.Ε.Π.Κ.Α.	Υπουργείο Εργασίας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Υ.Κ.Ε.	Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας
Υ.Π.Π.	Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
Υ.Υ.	Υπουργείο Υγείας

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

		Σελ.
Α.  Εισαγωγή ……………………………………………………………………………………..		4
Β.  Βασικές έννοιες/Θεωρία …………………………………………………………………...		4
Γ.  Μεθοδολογία διερεύνησης ………………………………………………………………...		5
Γ.1. Περιπτώσεις παιδιών που μου υποβλήθηκαν, για τα οποία προέκυψαν δυσκολίες στην εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως …………………		5
Γ.1.1. Μεθοδολογία εξέτασης των παραπόνων και παρουσίαση των    περιπτώσεων ………………………………………………………………….		5
Γ.1.2.   Περιγραφή των περιπτώσεων ………………………………………….........		6
Γ.2.  Συνάντηση με την Υπουργό Εσωτερικών ……………………………………………		26
Γ.3.  Ενημέρωση/παρέμβαση προς τον Υπουργό Υγείας ……………………………….		27
Γ.4.  Συνάντηση με Λειτουργό της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας …………………		28
Δ.  Νομικό Πλαίσιο ……………………………………………………………………………..		29
Δ.1. Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και  Νομολογία της, σε σχέση με την εγγραφή των γεννήσεων και την έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεως ……………………………………………………………………………...		29
Δ.2.  Εθνική Νομοθεσία ……………………………………………………………………...		33
Δ.3.  Διαδικασία/Διοικητική Πρακτική η οποία εφαρμόζεται στην Κύπρο ………………		35
Δ.4.  Πρακτικές άλλων χωρών ………………………………………………………………		36
Ε.  Διαπιστώσεις και Συστάσεις ……………………………………………………………..		38
Ε.1.  Νομοθεσία ……………………………………………………………………………....		38
Ε.1.1.   Διαπιστώσεις καθόσον αφορά τη Νομοθεσία ………………………………		38
Ε.1.2.   Συστάσεις καθόσον αφορά τη Νομοθεσία ………………………………….		41
Ε.2.  Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές …………………………………………………...		42
Ε.2.1.   Διαπιστώσεις καθόσον αφορά τις Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές …..		42
Ε.2.2.   Συστάσεις καθόσον αφορά τις Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές ………		46
Στ.  Κατακλείδα ………………………………………………………………………………….		47

Α. Εισαγωγή

1. Η παρούσα Θέση συντάχθηκε στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που μου παρέχονται από τους περί Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Νόμους του 2007 και 2014 [Ν.74(Ι)/2007 και Ν.44(Ι)/2014] και, ιδιαίτερα, τα άρθρα 4(1)(ε), (2)(δ) και (ι), στη βάση διερεύνησης παραπόνων, που αφορούσαν τις δυσκολίες και τα προβλήματα που γονείς αντιμετώπιζαν κατά την εγγραφή της γέννησης και έκδοσης πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού τους.

2. Τα παράπονα αφορούσαν κυρίως τους χειρισμούς του Υπουργείου Εσωτερικών (Υ.Ε.), του Υπουργείου Υγείας (Υ.Υ.), του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως (Υ.Δ.Δ.Τ.), της Αστυνομίας, του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης (Τ.Α.Π.Μ.) και των Επαρχιακών Διοικήσεων στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της κάθε Aρχής αναφορικά με την εφαρμογή του σχετικού Νόμου. Σε κάποιες περιπτώσεις αφορούσαν και τους χειρισμούς του Υπουργείου Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Υ.Ε.Π.Κ.Α.), του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (Υ.Π.Π.) και των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας (Υ.Κ.Ε.).

3.    Σκοπός της παρούσας Θέσης είναι να εντοπίσει, μέσα από τη διερεύνηση και παρουσίαση των περιπτώσεων που μου υποβλήθηκαν, κενά και παραλείψεις σε επίπεδο νομοθεσίας, διαδικασιών και διοικητικών πρακτικών, και να υποβάλει εισηγήσεις, βασισμένες στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, στη Νομολογία της και σε Συστάσεις Διεθνών Οργανισμών, για την αντιμετώπισή τους, ώστε να διασφαλίζεται η καθολική εγγραφή όλων των παιδιών που γεννιούνται στη χώρα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τη γέννησή τους και χωρίς διακρίσεις.

Β. Βασικές έννοιες/Θεωρία

4. Η εγγραφή/καταχώρηση γέννησης, είναι η επίσημη καταγραφή της γέννησης ενός παιδιού από το κράτος, η οποία αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και ουσιώδες μέσο προστασίας και διασφάλισης άλλων δικαιωμάτων του παιδιού, το οποίο κατοχυρώνεται από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η μη καταχώρηση της γέννησης οποιουδήποτε παιδιού, το καθιστά ουσιαστικά «ανύπαρκτο» έναντι του κράτους, με αποτέλεσμα να μην έχει πολλές φορές πρόσβαση σε κανένα άλλο δικαίωμα και να βρίσκεται εκτεθειμένο σε κινδύνους, π.χ. της εμπορίας, της εκμετάλλευσης, της απαγωγής (για περισσότερες πληροφορίες, σε σχέση με τη σημασία της εγγραφής/καταχώρησης γεννήσεων, καθώς και για τις σοβαρές επιπτώσεις στα εμπλεκόμενα παιδιά από τη μη εγγραφή/καταχώρηση, βλέπε κεφάλαιο Δ. Νομικό Πλαίσιο πιο κάτω).

5. Η κατάσταση και τα ποσοστά των μη καταχωρημένων γεννήσεων, διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αλλά υπολογίζεται ότι, παγκοσμίως δεν είναι καταχωρημένη η γέννηση του 36% των παιδιών κάτω των 5 ετών. Ενδεικτικά, δεν έχει μέχρι τα πέμπτα τους χρόνια καταγράφει, το 63%, των παιδιών στη Νότια Ασία, το 40% στις αναπτυσσόμενες χώρες, το 55% στην Υποσαχάρια Αφρική, το 16% στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, το 19% στην Ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό, ενώ στις αναπτυγμένες βιομηχανικές χώρες το ποσοστό κυμαίνεται στο 2% των παιδιών.[1] Στην Κύπρο δεν έχει, μέχρι σήμερα, πραγματοποιηθεί έρευνα που να καταγράφει το ποσοστό των παιδιών που δεν είναι καταχωρημένα ή που να διερευνά τους παράγοντες που μπορεί να συνιστούν εμπόδιο στην καταγραφή των γεννήσεων.

6.    Οι παράγοντες, σε γενικές γραμμές, που επηρεάζουν τα ποσοστά εγγραφής των γεννήσεων στις διάφορες χώρες είναι, το κατά πόσο η καταγραφή των γεννήσεων έχει τεθεί, σε επίπεδο πολιτικής, ως προτεραιότητα, κατά πόσο υπάρχει ενημέρωση σχετικά με τη σημασία της καταχώρησης γεννήσεων από πλευράς κράτους και κοινωνίας, αν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να ρυθμίζει το θέμα με επάρκεια και αποτελεσματικότητα, αν υπάρχει επαρκής υποδομή και υλικοτεχνολογική υποστήριξη για την εγγραφή καθώς και άλλα εμπόδια (τέλη/πρόστιμα, απόσταση από την αρμόδια για εγγραφή Αρχή), που, ενδεχομένως, οι οικογένειες να συναντούν κατά τη διαδικασία της εγγραφής.[2]

Γ. Μεθοδολογία διερεύνησης

7. Για τη διερεύνηση του θέματος της παρούσας Θέσης: α) προέβηκα, για παράπονα που μου υποβλήθηκαν, σε εξατομικευμένες ή ομαδοποιημένες, προς τις αρμόδιες Αρχές, παρεμβάσεις και σε αξιολόγηση των απαντήσεων που λήφθηκαν (βλέπε Γ.1. πιο κάτω), β) πραγματοποιήθηκε συνάντησή μου με την Υπουργό Εσωτερικών για συζήτηση του θέματος (βλέπε Γ.2. πιο κάτω), γ) υπέβαλα γραπτές παρεμβάσεις προς τον Υπουργό Υγείας (βλέπε Γ.3. πιο κάτω) και δ) πραγματοποιήθηκε συνάντηση Λειτουργού του Γραφείου μου με Λειτουργό της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας, ο οποίος ορίστηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών (βλέπε Γ.4. πιο κάτω).

Γ.1.  Περιπτώσεις παιδιών που μου υποβλήθηκαν, για τα οποία προέκυψαν δυσκολίες στην εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως

Γ.1.1. Μεθοδολογία εξέτασης των παραπόνων και παρουσίαση των περιπτώσεων

8. Κατά την χρονική περίοδο 2008-2014, έλαβα παράπονα που αφορούσαν 15 περιπτώσεις παιδιών (ηλικιών από 2 εβδομάδων μέχρι και 5 χρόνων) για τα οποία παρουσιάστηκαν εμπόδια κατά τη διαδικασία εγγραφής της γέννησής τους και, συνακόλουθα, δεν  ήταν  δυνατή η έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεώς τους. Από αυτές, οι 10 περιπτώσεις αφορούσαν άρνηση από μέρους του γιατρού που ήταν υπεύθυνος για τον τοκετό (7 διαφορετικοί γιατροί) να παραδώσει το απαραίτητο έγγραφο για καταχώρηση της γέννησης στους γονείς,  ως μοχλό πίεσης για εξόφληση των οφειλών για τον τοκετό. Οι υπόλοιπες 5 περιπτώσεις αφορούσαν δυσκολίες, κατά τη διαδικασία/πρακτική εγγραφής, τις οποίες αντιμετώπιζαν ειδικότερα οικογένειες με χαρακτηριστικά που τις εντάσσουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, π.χ. οικογένειες με οικονομική δυσχέρεια, οικογένειες μεταναστών με παράτυπο καθεστώς παραμονής, μονογονιοί. Τα παράπονα, στην πλειοψηφία τους, υπέβαλαν είτε οι ίδιοι οι γονείς, φιλικά πρόσωπα της οικογένειας αλλά και Μ.Κ.Ο. στις οποίες οι γονείς αποτείνονταν για καθοδήγηση και βοήθεια.
9. Για τη διερεύνηση των παραπόνων προέβηκα σε εξατομικευμένες ή ομαδοποιημένες παρεμβάσεις προς τους αρμόδιους πολιτικούς προϊστάμενους (Υπουργό Εσωτερικών, Υπουργό Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως) με κοινοποίηση στον Υπουργό Υγείας και τον Παγκύπριο Ιατρικό Σύλλογο (βλέπε Ετήσιες Εκθέσεις της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, 2008, σελ.67, 2010, σελ. 124 & 202, 2011, σελ. 73 και 2012, σελ. 90).
10. Στη συνέχεια παρουσιάζεται, με σειρά ανάλογα με τη χρονολογία υποβολής του παραπόνου, περίληψη των γεγονότων που αφορούν την κάθε περίπτωση, η οποία στηρίχθηκε σε πληροφόρηση που λήφθηκε, κυρίως, μέσω γραπτών απαντήσεων των αρμόδιων Υπουργών και των σχετικών Υπηρεσιών, μέσω των επιστολών των Διευθυντών, ιδιωτικών Κλινικών και των γιατρών καθώς και μέσω των παραπονούμενων. Στην παρούσα Θέση, για σκοπούς οικονομίας, περιλήφθηκαν μόνο μερικά αποσπάσματα των απαντήσεων που έλαβα, τα οποία έκρινα ως τα πιο αντιπροσωπευτικά των διαδικασιών/διοικητικών πρακτικών που εφαρμόζονται.

Γ.1.2. Περιγραφή των περιπτώσεων

11. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.03.02 (2008)

Σύμφωνα με αναφορά που μου υποβλήθηκε, από την Chief Civil Affairs Officer της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP), παιδί (3 χρόνων κατά την περίοδο υποβολής του παραπόνου) το οποίο γεννήθηκε στο Νοσοκομείο Λεμεσού, από γονείς υπηκόους τρίτης χώρας, χωρίς χαρτιά, δεν εγγράφηκε στο Ληξιαρχείο της συγκεκριμένης Επαρχίας. Αυτό συνέβη διότι οι γονείς του δεν αποτάθηκαν για την εγγραφή του από φόβο σύλληψης και απέλασής τους, λόγω του παράτυπου καθεστώτος παραμονής τους. Σύμφωνα με την αναφορά, το παιδί διέμενε με τους γονείς του, στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, οι οποίοι ζήτησαν από την UNFICYP να μεσολαβήσει, προς τις Κυπριακές Αρχές, για να εκδοθεί το πιστοποιητικό γεννήσεως του παιδιού τους.

Προέβηκα σε παρέμβαση[3] προς τον Υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο αφού παρουσίασα τις σχετικές με το θέμα Αρχές της Σύμβασης, διατύπωσα την άποψη ότι, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής, το νομικό καθεστώς παραμονής και/ή τις οποιεσδήποτε ενέργειες των γονιών, έχει υποχρέωση όπως, ενεργώντας στα πλαίσια του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των προσώπων που βρίσκονται στη δικαιοδοσία του, να προχωρήσει στην έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του εν λόγω παιδιού. 

Με οδηγίες του Υπουργού Εσωτερικών, προς την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού και τη μεσολάβηση της UNFICYP έγινε εφικτή, η εγγραφή και η έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως για το συγκεκριμένο παιδί. Να σημειωθεί ότι, στην πληροφόρηση[4] που έλαβα σχετικά με την περίπτωση από την αρμόδια αρχή, αναφέρεται ότι η γέννηση του παιδιού δεν είχε καταχωρηθεί στο Ληξιαρχικό Βιβλίο Γεννήσεων της συγκεκριμένης Επαρχίας καθότι «[…] ουδέποτε αποτάθηκε οποιοσδήποτε στο γραφείο μου για την καταχώρηση της γέννησης του παιδιού αυτού».

12. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.03.03 (2008)

Σύμφωνα με αναφορά από Μ.Κ.Ο., υπήρχαν δυσκολίες στην εγγραφή παιδιού (2 εβδομάδων κατά την περίοδο υποβολής του παραπόνου), με μητέρα ευρωπαία πολίτιδα χωρίς εγγραφή και πατέρα υπήκοο τρίτης χώρας, χωρίς χαρτιά και χωρίς διαβατήριο, ο οποίος βρισκόταν υπό κράτηση, λόγω του παράτυπου καθεστώτος παραμονής του. Σύμφωνα με την αναφορά, η Επαρχιακή Διοίκηση, απαιτούσε για την εγγραφή, παρουσίαση του διαβατηρίου και των δύο γονιών και ένορκη δήλωση αναγνώρισης από τον πατέρα. Οι γονείς είχαν δυσκολία να εξασφαλίσουν τα συγκεκριμένα έγγραφα διότι έπρεπε να δοθεί σχετική έγκριση από άλλο αρμόδιο Τμήμα (Τ.Α.Π.Μ., Υ.Α.Μ.) για τη μεταφορά του πατέρα, υπό συνοδεία αστυνομικών, στο Δικαστήριο.

Προέβηκα σε παρέμβαση[5] προς τον Υπουργό Εσωτερικών στην οποία παρουσίασα, εκ νέου τις σχετικές με το θέμα Αρχές της Σύμβασης, επεσήμανα ότι οι πράξεις ή το νομικό καθεστώς των γονέων δεν μπορεί να αποτελεί  παράγοντα ο οποίος  να στερεί ένα παιδί από θεμελιώδη δικαιώματά του, όπως αυτό της εγγραφής και ζήτησα όπως η περίπτωση τύχει χειρισμού όπως η προηγούμενη (βλέπε Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.03.02).

Ο Γενικός Διευθυντής του Υ.Ε. με επιστολή[6] του προς τη Διευθύντρια του ΤΑΠΜ, ζήτησε την ετοιμασία και κυκλοφορία Εγκυκλίου «[…] προς τις Επαρχιακές Διοικήσεις για εφαρμογή των εισηγήσεων της Επιτρόπου για το πιο πάνω θέμα».

Δεν λήφθηκε πληροφόρηση σχετικά με την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως.

13. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.08.03.68 (2010)

Σύμφωνα με αναφορά, παιδί (2½ χρονών κατά την περίοδο υποβολής του παραπόνου) με πατέρα τουρκοκύπριο και μητέρα υπήκοο τρίτης χώρας χωρίς χαρτιά, δεν μπορούσε να εγγραφεί και να εκδοθεί πιστοποιητικό γέννησής του παιδιού, καθότι ο γιατρός υπεύθυνος για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού των εξόδων του τοκετού, τον οποίο οι γονείς δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν, λόγω οικονομικών δυσκολιών. Επιπλέον, σύμφωνα με την αναφορά, Λ.Κ.Υ. είχε ήδη προβεί σε συστάσεις και εισηγήσεις προς το γιατρό για τη επίλυση του θέματος, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Για τη διερεύνηση της περίπτωσης προέβηκα σε παρεμβάσεις προς α) τον Υπουργό Εσωτερικών[7], ζητώντας του όπως δώσει οδηγίες για μελέτη του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002 [14(Ι)/2002 όπως τροποποιήθηκε] για να εντοπιστούν τυχόν κενά στο νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να διασφαλίζεται, στην πράξη, η έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως αμέσως, σε κάθε παιδί που γεννιέται στην επικράτεια της Δημοκρατίας, β) τον Αρχηγό Αστυνομίας[8], καλώντας τον να δώσει οδηγίες να διερευνηθεί το συγκεκριμένο περιστατικό με σκοπό να προωθηθούν αμέσως οι απαιτούμενες ενέργειες για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού, γ) το διευθυντή[9] της ιδιωτικής Κλινικής ζητώντας του όπως, μεριμνήσει για την παράδοση, εάν δεν είχε ήδη γίνει, όλων των απαραίτητων εγγράφων για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού και δ), τον γιατρό[10] ενημερώνοντας τον για την καταγγελία και ζητώντας του όπως παραδώσει, εάν δεν το έχει ήδη πράξει, όλα τα απαραίτητα έγγραφα στους γονείς, για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού τους.

Ο γιατρός, με επιστολή[11] μέσω των δικηγόρων του, ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε  ότι, όταν ζήτησε από την μητέρα του παιδιού να του παρουσιάσει έγγραφα που πιστοποιούν την ταυτότητά της, αυτή προσκόμισε διαβατήριο το οποίο είχε λήξει. Επομένως, όπως υποστήριξε ο δικηγόρος, στην επιστολή του:

                «[…]

    Ο Δρ. … φοβούμενος ότι τα παρουσιασθέντα σε αυτόν στοιχεία τα οποία δεν βρίσκονται σε ισχύ ενδεχομένως να καθίστατο συνεργός σε διάπραξη κάποιου ποινικού αδικήματος και/ή θα ήταν υπόλογος στις αρμόδιες αρχές για την πιστοποίηση στοιχείων τα οποία πιθανότατα να μην ήτο αληθή και/ή ανταποκρίνοντο στην πραγματικότητα αρνήθηκε να υπογράψει το εν λόγω έντυπο και ζήτησε από τη μητέρα του παιδιού όπως της παρουσιάσει στοιχεία τα οποία ευρίσκοντο σε ισχύ για να μπορέσει να προχωρήσει με την σχετική πιστοποίηση των στοιχείων του παιδιού και των γονέων του.

    Αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν έχει παραδώσει στους γονείς το σχετικό έντυπο και όχι η μη καταβολή του οφειλομένου ποσού για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στο εν λόγω ζεύγος.

    Συνεπώς δια της παρούσης ο πελάτης μας δηλώνει την ετοιμότητά του όπως παραδώσει […] το σχετικό έντυπο εφόσον προσκομίσουν σε αυτόν ταξιδιωτικά έγγραφα τα οποία βρίσκονται σε ισχύ και/ή έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν την ταυτότητά τους και/ή εφόσον ο πελάτης μας λάβει όλες τις σχετικές διαβεβαιώσεις ότι στα πλαίσια εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας υπέχει την υποχρέωση να παραδώσει το σχετικό έντυπο γνωστοποίησης ανεξάρτητα εάν τα στοιχειά που του έχουν παρουσιαστεί ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και/ή εάν βρίσκονται σε ισχύ.»

Σε απάντησή[12] του ο διευθυντής της ιδιωτικής Κλινικής ανέφερε  ότι σύμφωνα με την ακολουθούμενη πρακτική, τα σχετικά έντυπα για καταχώρηση της γέννησης παιδιού στο Ληξιαρχικό Βιβλίο Γεννήσεων, συμπληρώνονται ουσιαστικά από τους γιατρούς που επιβλέπουν και είναι υπεύθυνοι για τον τοκετό και όχι από τους Διευθυντές του Ιδρύματος ή της Κλινικής στην οποία γεννιέται ένα παιδί. Επίσης, ανέφερε  ότι στο σχετικό έντυπο, υπάρχει μόνο αναφορά σε πιστοποίηση από το γιατρό ή τη μαία οι οποίοι ήταν παρόντες στη γέννηση του παιδιού και όχι οποιαδήποτε αναφορά στον υπεύθυνο του Ιδρύματος στο οποίο διενεργείται ο τοκετός. Στην επιστολή του καταλήγει ότι, έχει ενημερώσει το γιατρό αλλά αυτός αρνείται να υπογράψει το έντυπο.

Σε επιστολή[13] του ο Γενικός Διευθυντής Υ.Ε., κάλεσε την Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., όπως προβεί, σύμφωνα με τις συστάσεις της Επιτρόπου, στις δέουσες, για την περίπτωση, ενέργειες και να υποβληθεί σχετικό νομοσχέδιο στο Υπουργείο Εσωτερικών, σε δύο, τουλάχιστον μήνες.

Από επιστολές[14] του Αρχηγού Αστυνομίας, ενημερώθηκα ότι, για το χειρισμό της περίπτωσης, λήφθηκαν καταθέσεις από τους γονείς του παιδιού και το γιατρό και ότι σχηματίστηκε ποινικός φάκελος, ο οποίος προωθήθηκε στον Κλάδο Εισαγγελίας Λευκωσίας για ποινική δίωξη του γιατρού. Επίσης, με μεταγενέστερη επιστολή[15] του ο Αρχηγός Αστυνομίας με πληροφόρησε ότι, ο ποινικός φάκελος της παρούσας υπόθεσης ορίστηκε για εκδίκαση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου.

Σε επιστολή[16] της, η Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., σχετικά με την περίπτωση, αναφέρει τα εξής:

     «[…]

      2. Το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης δε μπορεί να δώσει οδηγίες για έκδοση πιστοποιητικού γάμου εφ’ όσον δεν πληρούνται οι πρόνοιες, οι οποίες διασφαλίζουν τη γνησιότητα μιας πράξη γάμου σύμφωνα με τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο του 2002 άρθρο 8(1).

   3. Ο υφιστάμενος περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμος Ν.141(Ι)/2002 προνοεί πρόστιμο σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τους σχετικούς κανονισμούς για καταχώρηση γέννησης και για το λόγο αυτό δε δικαιολογείται οποιαδήποτε σχετική τροποποίηση του».

Ενόψει της προαναφερθείσας απάντησης από τη Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., η οποία ήταν εκτός θέματος και δεν απαντούσε τα αιτήματα/ερωτήματα που είχα θέσει, επανήλθα με νέα παρέμβαση[17] προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με την οποία ζητούσα όπως τύχω ενημέρωσης των ενεργειών που διενεργήθηκαν, σχετικά με τη μελέτη και υποβολή του νομοσχεδίου για το οποίο έγινε αναφορά σε προγενέστερη επιστολή[18] του Γενικού Διευθυντή Υ.Ε.. Σε συνέχεια της τελευταίας αυτής παρέμβασης, ο Γενικός Διευθυντής Υ.Ε. με επιστολή[19] του προς τη Διευθύντρια του Τ.Α.Π.Μ. ζήτησε όπως, επισπευτεί η υποβολή του σχετικού νομοσχεδίου στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Παρόλες τις προαναφερθείσες παρεμβάσεις μου και παρά την προώθηση ποινικής δίωξης εναντίον του γιατρού, το συγκεκριμένο παιδί εξακολουθούσε να παραμένει χωρίς πιστοποιητικό γεννήσεως. Δεδομένων των πιο πάνω, παρενέβηκα[20], εκ νέου, στον διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, στον οποίο ανέλυσα, ανάμεσα σε άλλα, τις διατάξεις του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002, οι οποίες επιβάλλουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις στον υπεύθυνο του Ιδρύματος στο οποίο γεννιέται ένα παιδί. Υπό το φως των διατάξεων αυτών, τον κάλεσα, ως υπεύθυνο του Ιδρύματος στο οποίο γεννήθηκε το παιδί, να ζητήσει από τη μαία ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ήταν παρόν στη γέννηση του παιδιού και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πληροφοριοδότης, να πιστοποιήσει τη γέννηση και, στη συνέχεια, να αποστείλει τα έγγραφα στο Ληξίαρχο και να δώσει αντίγραφο στους γονείς του παιδιού.

Η συγκεκριμένη περίπτωση συμπεριλήφθηκε σε νέα παρέμβασή[21] μου προς τον Υπουργό Εσωτερικών, ενόψει δύο νέων αναφορών άρνησης παράδοσης του απαραίτητου εντύπου, για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως, από μέρους γιατρών. Στην εν λόγω επιστολή, παρουσίασα τους ισχυρισμούς για τις νέες αναφορές και επανήλθα  στο υπό αναφορά παράπονο, σύμφωνα με το  οποίο το παιδί εξακολουθούσε να παραμένει χωρίς εγγραφή και πιστοποιητικό γεννήσεως.

Η εγγραφή και το πιστοποιητικό γεννήσεως, του εμπλεκόμενου στην  περίπτωση παιδιού, εκδόθηκε τελικά 20 περίπου μήνες μετά από την ημερομηνία υποβολής του παραπόνου, κατόπιν  συμφωνίας μεταξύ των γονιών και του γιατρού, στα πλαίσια της οποίας, ο γιατρός συμφώνησε να παραδώσει το έντυπο, με την προϋπόθεση οι γονείς, να αποσύρουν τις κατηγορίες τους εναντίον του, για τις οποίες εκκρεμούσε δικαστική υπόθεση.

14. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.35 (2010)

Σύμφωνα με δύο νέες αναφορές από Μ.Κ.Ο., μητέρα, υπήκοος τρίτης χώρας χωρίς χαρτιά, γέννησε δύο παιδιά (3 και 4 ετών κατά την περίοδο υποβολής του παραπόνου), σε ιδιωτική Κλινική στη Λευκωσία. Σύμφωνα με την αναφορά, οι υπεύθυνοι για τους τοκετούς γιατροί, αρνούνταν να παραδώσουν στη μητέρα τα σχετικά έντυπα για την έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεων των παιδιών, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού για τα έξοδα του τοκετού και της νοσηλείας της.

Η Μ.Κ.Ο. που ανέλαβε να μεσολαβήσει για τη μητέρα, προέβηκε επίσης σε γραπτή καταγγελία της παράνομης στάσης των δύο γιατρών και στον Πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου. Ο Πρόεδρος της εν λόγω Επιτροπής, σε επιστολές του προς δύο γιατρούς, οι οποίες μου κοινοποιήθηκαν, επεσήμανε τις υποχρεώσεις τους έναντι του Νόμου, με αποτέλεσμα, ο ένας εκ των δύο γιατρών που διενήργησε τον τοκετό να παραδώσει τελικά στη μητέρα το σχετικό έντυπο για το παιδί.  

Ενόψει του ότι, ο δεύτερος γιατρός, εναντίον του οποίου ήταν η δεύτερη καταγγελία προς εμένα για παρόμοια συμπεριφορά (βλέπε Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.08.03.68) εξακολουθούσε να αρνείται την παράδοση του έντυπου, προέβηκα σε παρεμβάσεις προς τις αρμόδιες Αρχές. Ειδικότερα, προέβηκα σε παρέμβαση προς α) τον Υπουργό Εσωτερικών[22], ζητώντας του όπως δώσει οδηγίες να προωθηθούν ενέργειες για εξασφάλιση πιστοποιητικού γεννήσεως των δύο παιδιών και την καθιέρωση διαδικασιών ή διοικητικών πρακτικών οι οποίες να διασφαλίζουν την εγγραφή παιδιών, μέχρι την ολοκλήρωση της τροποποίησης του Νόμου, β) τον Αρχηγό Αστυνομίας[23], καλώντας τον να δώσει οδηγίες να διερευνηθεί το συγκεκριμένο περιστατικό με σκοπό να προωθηθούν αμέσως οι απαιτούμενες ενέργειες για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού, γ) τον διευθυντή[24] της ιδιωτικής Κλινικής ζητώντας του, σε περίπτωση που ο γιατρός εξακολουθεί να αρνείται την πιστοποίηση, να ζητήσει από τη μαία ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ήταν παρόν στη γέννηση του παιδιού και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πληροφοριοδότης, σύμφωνα με τις διατάξεις του σχετικού νόμου, να πιστοποιήσει τη γέννηση και στη συνέχεια να αποστείλει τα έγγραφα στο Ληξίαρχο, και δ), τον γιατρό[25] ενημερώνοντας τον για την καταγγελία και ζητώντας του όπως παραδώσει, εάν δεν το έχει ήδη πράξει, όλα τα απαραίτητα έγγραφα, στους γονείς για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού τους.

Ο διευθυντής της ιδιωτικής Κλινικής, σε απάντησή[26] του, ανέφερε ότι η μόνη πληροφορία η οποία ήταν καταγραμμένη στο βιβλίο γεννήσεων της Κλινικής ήταν το όνομα της μητέρας, χωρίς άλλα στοιχεία ταυτότητας. Επιπρόσθετα διατύπωσε τη άποψη ότι:

«[…]

Το μαιευτήριο στηρίζετε απόλυτα στα προφορικά στοιχεία που αναφέρει η κάθε ασθενής, χωρίς ποτέ να απαιτείτε η παρουσίαση νομικών αποδείξεων όπως π.χ. η ταυτότητα ή το διαβατήριο της ασθενούς.

Καταλαβαίνετε ότι μια απλή συνωνυμία όπως συμβαίνει σε πάρα πολλά συνηθισμένα ονόματα, μπορεί να πιστοποιηθεί λάθος το πιστοποιητικό γεννήσεως.

[…]

Δεν είναι λογικό μια ασθενής η οποία έρχεται υστερόβουλα εκ των προτέρων στην Κλινική για να κάνει την δουλειά της και να μην πληρώσει να δώσει και ΨΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Τελικά από τις πληροφορίες μας αυτή γέννησε φυσιολογικά η ώρα 11 με 12 μ.μ. (μεσάνυχτα) και το πρωί πριν τις 7 έφυγε από την Κλινική προφανώς για να μην την δει κανένας και να την θυμάται.

Συμπέρασμα: Όλοι οι ασθενείς κατά την είσοδό τους στην κλινική πρέπει να παρουσιάζουν τα νομικά τους έγγραφα, και να υπογράφουν όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά με τον αριθμό δελτίου ταυτότητός τους από κάτω από την υπογραφή τους.»

Ο Αρχηγός Αστυνομίας σε επιστολή[27] του, με συνημμένη επιστολή του Υπεύθυνου του Αστυνομικού Σταθμού που χειρίστηκε την υπόθεση, αναφέρει τη λήψη και το περιεχόμενο της κατάθεσης του γιατρού. Στην κατάθεσή του ο γιατρός ανέφερε ότι, δεν παρακολουθούσε ο ίδιος τη συγκεκριμένη ασθενή και ότι κλήθηκε από νοσοκόμα κατεπείγον στην Κλινική διότι ήταν ετοιμόγεννη. Με την ολοκλήρωση του τοκετού, η ασθενής του ανέφερε ότι δεν είχε χρήματα να καλύψει τον τοκετό. Παράλληλα, ο γιατρός της ζήτησε όπως παρουσιάσει τα προσωπικά της έγγραφα για να καταχωρήσει τον τοκετό την επόμενη μέρα το πρωί, λόγω του ότι ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Την επόμενη ημέρα, η ασθενής έφυγε από την Κλινική, χωρίς να παρουσιάσει στοιχεία που να αποδεικνύουν την ταυτότητα της και χωρίς να πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Αυτή ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που είχε επαφή με την εν λόγω ασθενή. Επιπρόσθετα, ο γιατρός, στην κατάθεσή του αναφέρει ότι, ουδέποτε αρνήθηκε να πράξει το καθήκον του σαν γιατρός και ουδέποτε αρνήθηκε να ενεργήσει σύμφωνα με τις πρόνοιες της Νομοθεσίας αλλά σύμφωνα με τον ίδιο, χωρίς οποιαδήποτε στοιχεία για τη μητέρα δεν μπορούσε να συμπληρώσει και να πιστοποιήσει, επισήμως, τη γέννηση του παιδιού. Τέλος, ο γιατρός ανάφερε ότι, υπό τις περιστάσεις, οποιαδήποτε επαφή με τη μητέρα επιθυμεί να είναι στην παρουσία δικηγόρου και από τις δύο πλευρές και μόνο όταν επιδειχτούν στοιχεία της ταυτότητάς της θα υπογράψει το έντυπο για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως.  

Σε μεταγενέστερη επιστολή[28] του, ο Αρχηγός Αστυνομίας, με πληροφόρησε ότι, ο ποινικός φάκελος ο όποιος σχηματίστηκε για την εν λόγω υπόθεση «[…] τέθηκε ενώπιον του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ο οποίος έδωσε οδηγίες όπως η υπόθεση ταξινομηθεί ως «Μη Αστυνομικής Φύσεως Υπόθεση»» και καθόσον αφορά την έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του εν λόγω παιδιού «…από ενημέρωση που είχαμε από το γυναικολόγο […], μέχρι σήμερα δεν του έχουν προσκομισθεί οποιαδήποτε στοιχεία από τη μητέρα του παιδιού».

Κατά τη διάρκεια παρακολούθησης της υπόθεσης, ενημερώθηκα, από τη Μ.Κ.Ο. που μεσολαβούσε για τη μητέρα, για προβλήματα που αφορούσαν τη φοίτηση του παιδιού σε Δημόσιο Νηπιαγωγείο, λόγω απουσίας του πιστοποιητικού γέννησης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη Διεύθυνση του Δημόσιου Νηπιαγωγείου στο οποίο το παιδί φοιτούσε, η έλλειψη επίσημου εγγράφου που να πιστοποιεί την ύπαρξη του παιδιού, δημιουργούσε στο σχολείο διαδικαστικές και ουσιαστικές δυσκολίες, σε θέματα που αφορούν την ασφάλεια τόσο του ίδιου όσο από των άλλων παιδιών που φοιτούν στο ίδιο σχολείο. Σύμφωνα, επίσης, με τη Διεύθυνση, δεν θα ήταν δυνατή η συνέχιση της φοίτησης του παιδιού, χωρίς την επίσημη έγκριση από αρμόδια Αρχή. Κρίνοντας ότι, αρμόδια Αρχή για το θέμα, ήταν το Υ.Π.Π. προέβηκα σε παρέμβαση[29] προς τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού, στα πλαίσια της οποίας, τον ενημέρωσα σε σχέση με το περιστατικό, και τον κάλεσα μέχρι να επιλυθεί το πρόβλημα με την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως, όπως προβεί, σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να διασφαλιστεί η πρόσβαση του παιδιού στην εκπαίδευση.

Η Γενική Διευθύντρια του Υ.Π.Π. σε απάντησή[30] της με ενημέρωσε ότι «[…] η εγγραφή έγινε από την αρχή της σχολικής χρονιάς και ότι σε καμία χρονική στιγμή το παιδί δεν έχει στερηθεί του δικαιώματος στην εκπαίδευση», ότι με βάση τους Κανονισμούς Λειτουργίας των Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης κάθε παιδί που παρουσιάζεται για πρώτη φορά για εγγραφή πρέπει να προσκομίσει πρωτότυπο πιστοποιητικό γέννησης και ότι:

      «[…]

      Παρ’ όλα αυτά λόγω του ότι συναντώνται πλέον πολλές περιπτώσεις, ιδίως αλλοδαπών, που δεν προσκομίζουν κατά την εγγραφή των παιδιών τους επίσημα έγγραφα, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού επιδιώκοντας ακριβώς να διασφαλίσει το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση εκδίδει τις προαναφερθείσες εγκύκλιες οδηγίες προς τους Διευθυντές των σχολείων.»

Ο γιατρός σε τηλεφωνική επικοινωνία του με Λειτουργό του Γραφείου μου, ισχυρίστηκε  ότι, σε μια προσπάθεια θετικής διάθεσης, επικοινώνησε με τη Μ.Κ.Ο., ζητώντας να του παραχωρηθούν τα στοιχεία επικοινωνίας της μητέρας, χωρίς όμως να λάβει οποιαδήποτε ενημέρωση. Ως εκ τούτου, σε επιστολή[31] μου προς την Μ.Κ.Ο., ζήτησα όπως η Οργάνωση προβεί σε ενέργειες, είτε διαμεσολαβώντας ώστε η μητέρα να έρθει σε επαφή με το γιατρό, είτε παραχωρώντας τα στοιχεία της μητέρας στο γιατρό για να επικοινωνήσει ο ίδιος, μαζί της.

Σε επικοινωνία της Μ.Κ.Ο. με το γιατρό, διευθετήθηκε συνάντηση στο Γραφείο των δικηγόρων του, η οποία όμως έληξε χωρίς αποτέλεσμα. Από τη μια μεριά, σύμφωνα με επιστολή[32] των δικηγόρων του γιατρού, ισχυρίζονταν ότι η μητέρα δεν παρουσίασε ικανοποιητικό αποδεικτικό στοιχείο της ταυτότητάς της και, επίσης, αρνήθηκε να υπογράψει έγγραφο δηλώσεων, το οποίο ετοίμασαν, με το οποίο δήλωνε ότι με την παραλαβή του εντύπου δεν έχει οποιαδήποτε άλλη αξίωση ή απαίτηση εναντίον του γιατρού. Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με επιστολή[33] της Μ.Κ.Ο. ισχυρίζονταν ότι, ο δικηγόρος ζήτησε από τη μητέρα να υπογράψει έγγραφο στο οποίο δήλωνε ότι ποτέ δεν κατάγγειλε στη Μ.Κ.Ο., την άρνηση του γιατρού να υπογράψει το έντυπο. Όταν αυτή αρνήθηκε, σύμφωνα με την επιστολή, ο γιατρός αρνήθηκε να υπογράψει το έντυπο επικαλούμενος το ότι, δεν είχε ικανοποιητική απόδειξη της ταυτότητάς της μητέρας. Η μητέρα σύμφωνα με τη Μ.Κ.Ο. υπέβαλε αίτηση για έκδοση διαβατηρίου προς την πρεσβεία της χώρας της.

Η συγκεκριμένη περίπτωση ομαδοποιήθηκε σε παρέμβασή[34] μου προς τον Υπουργό Εσωτερικών μαζί με άλλα παράπονα που αφορούσαν δυσκολίες στην εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως, τα οποία δεν είχαν επιλυθεί. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν λήφθηκε πληροφόρηση σχετικά με την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως.

15. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.25 (2010)

Υποβλήθηκε αναφορά από οικογενειακή φίλη, εκ μέρους οικογένειας μεταναστών χωρίς χαρτιά, στην οποία αναφερόταν ότι, παιδί (5 χρονών κατά την υποβολή του παραπόνου) δεν είχε εγγραφεί καθότι, οι γονείς δεν αποτάθηκαν στην Επαρχιακή Διοίκηση, φοβούμενοι τη σύλληψη και απέλαση, λόγω του παράτυπου καθεστώτος παραμονής τους.

Για την περίπτωση, προέβηκα σε παρέμβαση[35] προς τον Υπουργό Εσωτερικών επαναφέροντας το θέμα και την ανάγκη μελέτης τροποποίησης του σχετικού νόμου και την καθιέρωση διαδικασιών ή πρακτικών οι οποίες να διασφαλίζουν την έγγραφή παιδιών. Σε απάντησή[36] του, η οποία είναι και η μοναδική που λήφθηκε για το θέμα, ο Υπουργός Εσωτερικών, ανέφερε ότι:

      «[…]

      (β) Η καταχώρηση της γέννησης παιδιού του οποίου οι αλλοδαποί γονείς παραμένουν παράνομα στη Δημοκρατία, αποτελεί υποχρέωση των γονέων, του ιατρού, της μαίας ή του κατόχου ή υπευθύνου Ιδρύματος ή οικίας όπου γεννήθηκε το παιδί και ακόμα κάθε άλλου προσώπου που παρίσταται στη διαδικασία τοκετού ή έχει την ευθύνη του παιδιού, να δώσει πληροφορίες σχετικά με τη γέννηση δυνάμει του άρθρου 9 του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002. Τα άρθρα 10-15 είναι επίσης σχετικά.

      (γ) Δυνάμει του άρθρου 85 του ιδίου Νόμου, παράλειψη ή άρνηση οποιουδήποτε από τους ανωτέρω να δώσει πληροφορίες για τη γέννηση παιδιού αποτελεί ποινικό αδίκημα που τιμωρείται σε περίπτωση καταδίκης με χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα €855 ή με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει του έξι (6) μήνες ή και με τις δύο ποινές μαζί.»

Επίσης με παρέμβασή[37] μου προς την παραπονούμενη που εκπροσωπούσε την οικογένεια, επεσήμανα την υποχρέωση όλων, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών, για εγγραφή της γέννησης του παιδιού τους και την ενημέρωσα σε σχέση με διαβεβαίωση, που είχα, σε άλλες υποθέσεις, από τις αρμόδιες Αρχές ότι, γονείς χωρίς χαρτιά μπορούν να προβαίνουν σε εγγραφή του παιδιού τους, ανεξάρτητα από το καθεστώς παραμονής τους. Δεν λήφθηκε πληροφόρηση σχετικά με την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως.

16. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.82 (2011)

Υποβλήθηκε αναφορά από οικογενειακή φίλη, εκ  μέρους οικογένειας μεταναστών χωρίς χαρτιά, που διαμένει στην Πάφο, η οποία ανάμεσα σε άλλα θέματα τα οποία αντιμετώπιζαν, ανέφερε  ότι δεν είχε εκδοθεί για το τρίτο παιδί, (2 χρονών κατά την υποβολή του παραπόνου), πιστοποιητικό γεννήσεως, λόγω απουσίας εγγράφων των γονιών (δεν είχαν διαβατήρια, ούτε ΔΕΑ).

Λειτουργός του Γραφείου μου, καθοδήγησε την οικογένεια στην έκδοση των απαραίτητων εγγράφων και προέβηκε σε τηλεφωνικές παρεμβάσεις προς τις αρμόδιες Υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης και της Επαρχιακής Διοίκησης Πάφου και σε διάστημα μερικών εβδομάδων εκδόθηκε το πιστοποιητικό γεννήσεως του παιδιού.

17. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.66 (2011)

Σύμφωνα με αναφορά από κύπριο πατέρα, δεν μπορούσε να προβεί σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού του (8 μηνών κατά την υποβολή του παραπόνου), καθότι ο γιατρός υπεύθυνος για τον τοκετό, αρνείτο να παραδώσει στους γονείς το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Με τηλεφωνική παρέμβασή μου προς τον γιατρό, τον ενημέρωσα σχετικά με τις υποχρεώσεις του έναντι του νόμου, να παραδώσει το έντυπο στους γονείς και τα δικαιώματα του παιδιού που παραβιάζονται λόγω της μη εγγραφής του. Ο γιατρός αρχικά προέβαλε διάφορες εξηγήσεις για τους λόγους που δεν παράδωσε το σχετικό έντυπο, στη συνέχεια δήλωσε άγνοια σε σχέση με τις υποχρεώσεις του οι οποίες απορρέουν από τη Νομοθεσία και, τέλος, ισχυρίστηκε ότι παρόλο ότι προσπάθησε πολλές φορές να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον πατέρα για διευθέτηση του θέματος, αυτός δεν ανταποκρίθηκε. Τελικά ο γιατρός συμφώνησε να παραδώσει το έντυπο στους γονείς.

Λειτουργός του Γραφείου μου παρακολούθησε την εξέλιξη της περίπτωσης διατηρώντας επικοινωνία με τον πατέρα και την Κλινική και, τελικά, μετά από αυστηρές τηλεφωνικές παραινέσεις προς τον πατέρα, ο οποίος, για διάφορους λόγους, αμελούσε/κωλυσιεργούσε στο να προβεί στις ενέργειες που απαιτούνταν για εγγραφή και έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως, αυτό τελικά εκδόθηκε, τρεις μήνες μετά από την ημερομηνία υποβολής του παραπόνου.

18. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.85 (2011)

Σύμφωνα με αναφορά από Μ.Κ.Ο., παιδί (4 μηνών κατά την υποβολή του παραπόνου) μητέρας, υπηκόου τρίτης χώρας χωρίς χαρτιά και πατέρα, υπήκοο τρίτης χώρας, αιτητή πολιτικού ασύλου, δεν είχε ακόμη εγγραφεί. Σύμφωνα με την αναφορά δεν είχε γίνει κατορθωτή η έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού διότι η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, απαιτούσε, για την εγγραφή, παρουσίαση του διαβατηρίου της μητέρας, το οποίο όμως βρισκόταν στην κατοχή της Υ.Α.Μ.. Σύμφωνα με την αναφορά, παρόλες τις προσπάθειες των γονιών, η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού δεν αποδεχόταν την παρουσίαση αντίγραφου του διαβατηρίου της μητέρας, ενώ σε αίτημα του πατέρα προς την Υ.Α.Μ., για προσκόμιση του διαβατηρίου, η απάντηση ήταν αρνητική.

Σχετικά με την περίπτωση προέβηκα σε παρέμβαση[38] προς τον Υπουργό Εσωτερικών και αφού επεσήμανα, εκ νέου, τις υποχρεώσεις του κράτους σε σχέση με την εφαρμογή του σχετικού νόμου και της προστασίας του παιδιού από τους πιθανούς κινδύνους που διατρέχει με τη μη έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως, τον κάλεσα, ανάμεσα σε άλλα, όπως δώσει οδηγίες αμέσως να γίνουν οι απαιτούμενες ενέργειες για εξασφάλιση πιστοποιητικού γεννήσεως του αναφερόμενου παιδιού.

Λειτουργός του Γραφείου μου παρακολούθησε την εξέλιξη της περίπτωσης και προέβαινε σε τηλεφωνικές παρεμβάσεις, με σκοπό τη διαμεσολάβηση εκ μέρους των γονιών προς τις Υπηρεσίες και για συντονισμό των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών (Υ.Ε., Υ.Α.Μ., Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού). Τελικά το πιστοποιητικό γεννήσεως του παιδιού εκδόθηκε, αρκετούς μήνες μετά από την ημερομηνία υποβολής του παραπόνου.  

19. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.103 (2012)

Σύμφωνα με αναφορά από γονείς, ευρωπαίους πολίτες, δεν μπορούσαν να προβούν σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού τους (2 χρονών κατά την χρόνο υποβολή του παραπόνου), καθότι ο γιατρός υπεύθυνος για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Σε διάστημα μερικών ημερών, από την ημερομηνία υποβολής του παραπόνου, φιλικό πρόσωπο της οικογένειας, κατέβαλε μέρος του οφειλόμενου ποσού στον γιατρό, ο οποίος εν συνεχεία παρέδωσε το έντυπο και κατέστηκε δυνατή η εγγραφή και έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού. Ως εκ τούτου δεν προέβηκα σε εξατομικευμένες παρεμβάσεις σχετικά με την περίπτωση.

20. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.86 (2012)

Σύμφωνα με αναφορά από την Επαρχιακή Επιτροπή Λευκωσίας, της Παγκύπριας Οργάνωσης Πολυτέκνων, γονείς, Κύπριοι πολίτες, δεν μπορούσαν να προβούν σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού τους (2 μηνών κατά την υποβολή του παραπόνου), καθότι ο γιατρός υπεύθυνος για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία Λειτουργού του Γραφείου μου με την οικογένεια του παιδιού, πληροφορήθηκα ότι μετά από πιέσεις μελών της οικογένειας και προειδοποιήσεις ότι θα καταγγείλουν το θέμα στα Μ.Μ.Ε., ο γιατρός υποχώρησε και παρέδωσε το έντυπο για εγγραφή του παιδιού. Ανεξάρτητα με την έκβαση της υπόθεσης, η περίπτωση συμπεριλήφθηκε σε ομαδοποιημένη παρέμβασή[39] μου προς τον Υπουργό Εσωτερικών μαζί με άλλες περιπτώσεις αναφορών που αντιμετώπιζαν δυσκολίες κατά την εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως.

21. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.101 (2012)

Σύμφωνα με αναφορά από οικογενειακή φίλη, μητέρας, υπηκόου τρίτης χώρας χωρίς χαρτιά, δεν μπορούσε να προβεί σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού της (2 ½ χρονών κατά την υποβολή του παραπόνου), καθότι ο γιατρός υπεύθυνος για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο είχε πληρώσει μερικώς (ίδιος γιατρός με την Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.08.03.68, Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.35).

Για διερεύνηση του περιστατικού προέβηκα σε παρέμβαση[40] προς το γιατρό και το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής. Στην εν λόγω παρέμβασή μου καλούσα, το γιατρό, τη Διεύθυνση της ιδιωτικής Κλινικής, την πολίτιδα που εκπροσωπούσε τη μητέρα καθώς και τη μητέρα, σε συνεργασία μεταξύ τους, όπως προβούν σε ενέργειες ώστε, να παραδοθεί στη μητέρα το απαραίτητο έγγραφο που χρειάζεται για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού. Επεσήμανα ταυτόχρονα ότι, σε περίπτωση που το θέμα δεν επιλυθεί, θα προχωρήσω με παρεμβάσεις στις αρμόδιες Υπηρεσίες και Αρχές, για να προβούν σε ενέργειες στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους.

Σε  απάντησή[41] του, ο διευθυντής της ιδιωτικής Κλινικής, με ενημέρωσε ότι:

      «[…] το περιστατικό που αναφέρετε δεν είναι εις γνώση μας, η Κα … δεν οφείλει χρήματα στην κλινική μας ούτε είχαμε οποιοδήποτε αίτημα από την κυρία αυτή […]

      Όπως σας έχω αναφέρει σε προηγούμενη επιστολή μου (όπου και σας είχα επισυνάψει το σχετικό έντυπο για να διαπιστώσετε πως δεν υπάρχει πρόνοια για υπογραφή του υπεύθυνου του ιδρύματος) η κλινική δεν ασχολείται με τη διαδικασία παράδοσης του έντυπου για έκδοση της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως (πιστοποιητικού γεννήσεως) καθώς το παραδίδει στους γιατρούς οι οποίοι το υπογράφουν και ακολούθως το παραδίδουν στους ασθενείς τους.»

Ακολούθως, σε τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχαν Λειτουργοί του Γραφείου μου με το γιατρό και την πολίτιδα, η οποία εκπροσωπούσε τη μητέρα, διαφάνηκαν δυσκολίες οι οποίες αφορούσαν και την αρνητική στάση της μητέρας, ακόμα και με συνοδεία προσώπων της εμπιστοσύνης της, να συναντηθεί και να παραλάβει η ίδια, το σχετικό έντυπο από το γιατρό, προϋπόθεση την οποία είχε θέσει ο γιατρός.

Δεδομένου ότι το εμπλεκόμενο παιδί εξακολουθούσε να μην είχε εγγραφεί, προέβηκα σε παρέμβαση[42] προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τον Αρχηγό Αστυνομίας, καλώντας τους όπως δώσουν οδηγίες να διερευνηθεί το συγκεκριμένο περιστατικό με σκοπό να προωθηθούν αμέσως οι απαιτούμενες ενέργειες, τόσο προς τη μητέρα όσο και προς το γιατρό, στα πλαίσια των δικών τους αρμοδιοτήτων, προς εξασφάλιση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού.

Στα πλαίσια χειρισμού του θέματος από μέρους της Αστυνομίας, ο Ανώτερος Υπαστυνόμος του Αστυνομικού Σταθμού που ανέλαβε την υπόθεση, ζήτησε συνάντηση μαζί μου, για συζήτηση της περίπτωσης και για λήψη περαιτέρω πληροφοριών. Κατά τη συνάντηση επεσήμανα ότι, η Αστυνομία οφείλει να διερευνήσει κατά πόσον ο γιατρός και η Κλινική ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους, ως αρμόδιοι πληροφοριοδότες, με βάση τη σχετική Νομοθεσία, σχετικά με τη γέννηση του εν λόγω παιδιού και να ελέγξει κατά πόσον διαπράχθηκε, ποινικό αδίκημα.

Σε μεταγενέστερη απάντησή[43] του, ο Αρχηγός Αστυνομίας με πληροφόρησε ότι:

«[…] από εξετάσεις που έγιναν ο Δρ… προσπάθησε αρκετές φορές να επικοινωνήσει με τη μητέρα του παιδιού ώστε να εξασφαλίσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να προχωρήσει στην έκδοση του πιστοποιητικού, χωρίς αυτό να γίνει κατορθωτό, αφού η ίδια αρνείτο να τον επισκεφθεί.

[…]     

Στις 20/02/2013 Ο  Δρ… εξέδωσε σχετικό έντυπο με τα στοιχεία που είχε στη διάθεση του και το παρέδωσε στην Αστυνομία για να δοθεί στη μητέρα του παιδιού.

Με βάση τα όσα αναφέρονται πιο πάνω από τις εξετάσεις που έγιναν δεν προέκυψε οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα και ο φάκελος ταξινομήθηκε.»

Με βάση πληροφόρηση που έλαβα από την πολίτιδα που μεσολαβούσε για τη μητέρα, πρόσωπο που εκπροσωπούσε τη μητέρα, συναντήθηκε με το γιατρό, καθότι η ίδια αρνιόταν να τον συναντήσει, και αφού του παράδωσε το ποσό των 1000 ευρώ, ο γιατρός υπέγραψε και παρέδωσε το έντυπο. Παρόλο που, με την παράδοση του εντύπου προέκυψαν επιπρόσθετα εμπόδια που δυσχέραιναν την εγγραφή, αυτά ξεπεράστηκαν με τη συνεργασία και τους κατάλληλους χειρισμούς από μέρους της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας. Καθόλη τη διάρκεια του χειρισμού του παραπόνου, Λειτουργός του Γραφείου μου παρενέβαινε τηλεφωνικά προς τις αρμόδιες Αρχές, καθοδηγούσε την πολίτιδα η οποία εκπροσωπούσε τη μητέρα και παρακολουθούσε την εξέλιξη των χειρισμών μέχρι και την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως.

Με αφορμή το εν λόγω περιστατικό, η Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας απέστειλε, επιστολή προς όλα τα Νοσοκομεία και τις Μαιευτικές Κλινικές Επαρχίας Λευκωσίας, με την οποία τους ενημέρωνε σχετικά με τη διαδικασία που πρέπει να εφαρμόζεται, σε σχέση με την εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως.

22. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.97 (2012)

Σύμφωνα με αναφορά γονιών, ευρωπαίων πολιτών, δεν μπορούσαν να προβούν σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού τους (1 χρονών κατά την υποβολή του παραπόνου), καθότι η γιατρός υπεύθυνη για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο δεν μπορούσαν να πληρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Η Επικεφαλής του Γραφείου μου με στόχο τη διευθέτηση του θέματος, προέβηκε σε δύο τηλεφωνικές παρεμβάσεις προς τη γιατρό, επισημαίνοντας τις υποχρεώσεις της έναντι του νόμου, για παράδοση του συγκεκριμένου εντύπου. Παρόλες τις πιο πάνω παρεμβάσεις, η γιατρός δε φάνηκε να αντιλαμβάνεται τις νομικές της υποχρεώσεις, ενώ αντίθετα, δήλωσε ότι θα παραδώσει τα έντυπα, εφόσον της εξοφληθεί όλο το οφειλόμενο ποσό.

Ενόψει της πιο πάνω απάντησης της γιατρού, προέβηκα σε παρεμβάσεις προς τον Αρχηγό Αστυνομίας[44], ζητώντας την διερεύνηση του περιστατικού με σκοπό την προώθηση αμέσως των απαιτούμενων ενεργειών για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού.

Σε επιστολή[45] του ο Αρχηγός Αστυνομίας, με συνημμένη επιστολή του Υπεύθυνου του Αστυνομικού Σταθμού, που χειρίστηκε το περιστατικό, με πληροφόρησε ότι μέλη του Αστυνομικού Σταθμού επισκέφθηκαν την ιδιωτική Κλινική και έλαβαν γραπτή κατάθεση από τη γιατρό, στην οποία ανάφερε ότι «[…] το ζευγάρι δεν παρουσιάστηκε για να πληρώσει το οφειλόμενο ποσό και κατά διαστήματα η ιατρός προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους μέσω του κινητού τους τηλέφωνου και στην συνέχεια έχασε κάθε επαφή μαζί τους γιατί το τηλέφωνο τους ήταν συνέχεια απενεργοποιημένο. Επίσης ανάφερε ότι είναι πρόθυμη να δώσει το πιστοποιητικό γέννησης στους γονείς εφόσον παρουσιαστούν στην κλινική.»

Με αφορμή δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο που αφορούσαν διάφορα θέματα που η συγκεκριμένη οικογένεια αντιμετώπιζε, προέβηκα σε παρέμβαση[46] προς τη Διευθύντρια Υ.Κ.Ε., ζητώντας όπως προβούν σε ενέργειες, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους.

Κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας Λειτουργού του Γραφείου μου με την οικογένεια, ενημερώθηκα ότι η γιατρός τελικά παρέδωσε το σχετικό έντυπο στους γονείς λόγω των παρεμβάσεών μου και των πιέσεων που της ασκηθήκαν, με τη δημοσιοποίηση της περίπτωσης, στα Μ.Μ.Ε.

Η Διευθύντρια Υ.Κ.Ε., σε επιστολή[47] της, με ενημέρωσε ότι, από επαφές ΛΚΥ με την οικογένεια διαπιστώθηκε ότι, παρόλο ότι, η γιατρός τελικά παρέδωσε το σχετικό έντυπο στους γονείς, το πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού δεν έχει ακόμα εκδοθεί, καθώς ζητήθηκε από τη μητέρα να προσκομίσει συγκεκριμένα έγγραφα από τη χώρα καταγωγής της, τα οποία περίμενε να της αποσταλούν. Τελικά το πιστοποιητικό γεννήσεως εκδόθηκε μετά από ένα περίπου χρόνο από την ημερομηνία υποβολής του παραπόνου.

23. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.155 (2013)

Σύμφωνα με αναφορά από γονείς, ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι δεν ήταν εγεγγραμμένοι  δεν μπορούσαν να προβούν σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού τους (2½ χρονών κατά την υποβολή του παραπόνου), καθότι ο γιατρός υπεύθυνος για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο δεν μπορούσαν να πληρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Από την πληροφόρηση και τα έγγραφα που ο πατέρας προσκόμισε, διαπιστώθηκε ότι, σχεδόν αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού, ο πατέρας άλλαξε αριθμό κινητού τηλεφώνου, για το οποίο δεν ενημερώθηκε ο γιατρός ή η Κλινική και δεν είχαν καμία επικοινωνία με το γιατρό, τα δύο τελευταία 2 χρόνια.  

Δεδομένων των πιο πάνω, πριν προβώ σε παρεμβάσεις, ο πατέρας καθοδηγήθηκε να επικοινωνήσει εκ νέου, με το γιατρό ή/και την Κλινική και να ζητήσει το έγγραφο για την εγγραφή και έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως. Σε μεταγενέστερη τηλεφωνική επικοινωνία, Λειτουργού του Γραφείου μου με τον παραπονούμενο, ενημερώθηκα ότι, ο πατέρας επικοινώνησε με το γιατρό, ο οποίος συμφώνησε να παραδώσει το έγγραφο και προγραμματίστηκε σχετική συνάντηση. Δεν λήφθηκε περαιτέρω πληροφόρηση σχετικά με την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως.

24. Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.264 (2014)

Σύμφωνα με αναφορά από παππού, γονείς, ευρωπαίοι πολίτες, οι οποίοι δεν ήταν εγγεγραμμένοι  δεν μπορούσαν να προβούν σε εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού τους (ηλικίας 2½ χρονών κατά τον χρόνο υποβολής του παραπόνου), καθότι η γιατρός υπεύθυνη για τον τοκετό, αρνείτο να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο, ως μοχλό πίεσης για εξόφληση του λογαριασμού, τον οποίο δεν μπορούσαν να πληρώσουν λόγω οικονομικών δυσκολιών (ίδια γιατρός με την Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.97 πιο πάνω).

Σύμφωνα με τον παραπονούμενο, σε συνάντηση που είχε με την γιατρό, αυτή αρνήθηκε να τους παραδώσει τα σχετικά έντυπα για την έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού, εάν δεν εξοφλείτο πρώτα το χρηματικό ποσό για τα έξοδα του τοκετού και της νοσηλείας, ενώ το αίτημά του να δει το διευθυντή της Κλινικής, δεν έγινε δεκτό, πληροφορώντας τον ότι ο διευθυντής δεν έχει σχέση με το θέμα. Στη συνέχεια, ο παραπονούμενος αποτάθηκε, για να καταγγείλει την άρνηση της γιατρού να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της να παραδώσει το έντυπο, στην Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας, αλλά, όπως ισχυρίζεται, δεν βρήκε ανταπόκριση ούτε βοήθεια για το χειρισμό του θέματος.

Λαμβάνοντας, επομένως υπόψη την απαξιωτική στάση, σε προηγούμενη περίπτωση (βλέπε Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π.11.17.09.02.97), της γιατρού, έναντι του Θεσμού της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, καθώς και την εσκεμμένη παράβλεψη από μέρους της, να συμμορφωθεί στις υποδείξεις που της έγιναν μέσα από τις τηλεφωνικές επικοινωνίες από την Επικεφαλής του Γραφείου μου, αποφάσισα για το χειρισμό της νέας αναφοράς, όπως προβώ άμεσα σε γραπτή παρέμβαση προς τις αρμόδιες Αρχές, για τη διερεύνηση της υπόθεσης.

      Για διερεύνηση της περίπτωσης προέβηκα:

      Ι. Σε παρέμβαση[48] προς τον Υπουργό Εσωτερικών και τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, επισημαίνοντας ότι η συγκεκριμένη αναφορά είναι η δεύτερη που λαμβάνω σε σχέση με άρνηση, από μέρους της συγκεκριμένης γιατρού, να παραδώσει το απαραίτητο έντυπο σε γονείς για έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως, ως μοχλό πίεσης για αποπληρωμή του χρέους του τοκετού και της νοσηλείας, το οποίο συνιστά και ποινικό αδίκημα. Επιπλέον, στην εν λόγω παρέμβαση, επεσήμανα ότι, δημιουργούνται ανησυχίες κατά πόσον υπάρχει ικανοποιητική ενημέρωση των Κλινικών και των γιατρών ως προς τις υποχρεώσεις τους και τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθούν για την εγγραφή παιδιών και αν πραγματοποιείται, από τις αρμόδιες Υπηρεσίες, επαρκής έλεγχος προς τις Κλινικές και τους γιατρούς, σε σχέση με την τήρηση των σχετικών υποχρεώσεών τους για την καταγραφή των γεννήσεων. Ως εκ τούτου, κάλεσα:

Ø  τον Υπουργό Εσωτερικών, όπως προωθήσει ενέργειες για διερεύνηση  του συγκεκριμένου περιστατικού και έθεσα γενικότερα ερωτήματα ως προς την ενημέρωση/ τον έλεγχο και την παρακολούθηση που το αρμόδιο Τμήμα προβαίνει σε σχέση με την ενδεδειγμένη διαδικασία για την καταγραφή των γεννήσεων.

Ø  τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, ο Αρχηγός Αστυνομίας, όπως δώσει οδηγίες για προώθηση ενεργειών για διερεύνηση του κατά πόσον υφίστανται υπόνοιες διάπραξης ποινικού αδικήματος, εναντίον των εμπλεκόμενων μερών.

                   ΙΙ. Σε παρέμβαση[49] προς τη γιατρό και το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής με την οποία τους ενημέρωνα για την καταγγελία, επεσήμανα τις σχετικές υποχρεώσεις τους όπως αυτές απορρέουν από τη σχετική Νομοθεσία και τους κάλεσα όπως παραδώσουν, στους γονείς εάν δεν το είχαν ήδη κάνει, όλα τα απαραίτητα έγγραφα που χρειάζονται για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού τους.

Η εν λόγω επιστολή μου κοινοποιήθηκε στην Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας, Λειτουργοί της οποίας, με την παραλαβή της προέβηκαν σε γραπτή παρέμβαση[50], προς τη γιατρό με την οποία της ζήτησαν να παραδώσει υπογεγραμμένο το έντυπο «Ληξιαρχικό Βιβλίο Γεννήσεων» και συμπληρωμένο με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που αναφέρονται στο παιδί και τους γονείς του. Επίσης στάλθηκε από την Επαρχιακή Διοίκηση, επιστολή[51] προς το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής επισημαίνοντας το δικαίωμα του Ληξίαρχου να ασκεί έλεγχο των γεννήσεων και να μεριμνά ώστε να του αποστέλλονται όλες οι αναγκαίες πληροφορίες για την καταχώρηση γέννησης, καθώς και τις απορρέουσες εκ του νόμου υποχρεώσεις του, στη βάση των οποίων τον καλεί όπως, τους ενημερώσει, γραπτώς, για όλα τα στοιχεία που αφορούν το παιδί και τους γονείς του, τα οποία έχουν καταχωρηθεί στο αρχείο γεννήσεων της κλινικής.

Ο σύζυγος της γιατρού, επίσης γιατρός, με χειρόγραφη επιστολή[52] του, προς εμένα, υποστήριξε ότι  η σύζυγός του, δεν αρνήθηκε να δώσει πιστοποιητικό στους γονείς του παιδιού, αλλά ότι, οι γονείς εξαφανίσθηκαν και υποστήριξε ότι η σύζυγός του δεν νομιμοποιείτο να παραδώσει το έντυπο, σε ένα άγνωστο, προς αυτήν, κύριο ο οποίος εμφανίστηκε μετά από τρία χρόνια και ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι ο παππούς του παιδιού. Σε νέα παρέμβασή[53] μου προς την γιατρό και το σύζυγό της, ανάμεσα σε άλλα επεσήμανα ότι, αφενός η γιατρός δεν μπορούσε να δώσει το συγκεκριμένο έντυπο σε άγνωστο πρόσωπο, αλλά αφετέρου διατύπωσα την άποψη ότι, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η μεσολάβηση ατόμου, του οποίου τα στοιχεία διαπιστωθούν με έγκυρα έγγραφα, ώστε να έρθει σε επικοινωνία με τους γονείς για να τους παραδώσει το σχετικό έντυπο. Καταλήγοντας, υπενθύμισα τις διατάξεις του Άρθρου 11 του νόμου το οποίο καθορίζει τις υποχρεώσεις που απορρέουν με κάθε γέννηση παιδιού, για παράδοση του εντύπου και στο Ληξιαρχείο και την κάλεσα να συμμορφωθεί με τις διατάξεις  του νόμου, σε σχέση με την παράδοση του εντύπου. Μετά από την τελευταία αυτή παρέμβασή μου, με νέα επιστολή[54] του προς εμένα, ο σύζυγος της γιατρού, παρουσιάζει τις δικές του εξηγήσεις σε σχέση με τις δύο καταγγελίες, στις οποίες εμπλέκεται η σύζυγός του, καταλογίζοντας ευθύνες στη στάση των γονιών, οι οποίοι όπως αναφέρει «εκμεταλλεύτηκαν την καλοσύνη της» ενώ καταλήγει ότι «Εάν εγνώριζε τις πρόνοιες της νομοθεσίας θα έδινε και στις δύο περιπτώσεις το σχετικό έντυπο στο αρχείο πληθυσμού».

Με επιστολή[55] του ο Αν. Έπαρχος με πληροφόρησε ότι, κατόπιν ενεργειών του Αν. Έπαρχου Λευκωσίας,  Ληξίαρχου της οικείας Επαρχίας όπου διενεργήθηκε η γέννηση, εξασφαλίστηκε το έντυπο «Ληξιαρχικό βιβλίο Γεννήσεων», με τις απαραίτητες πληροφορίες που αφορούσαν το παιδί και τους γονείς και καταχωρήθηκαν τα στοιχεία γέννησης στο Μηχανογραφημένο Σύστημα του Αρχείου Πληθυσμού. Η έκδοση του Πιστοποιητικού Γέννησης του παιδιού έγινε μετά από δύο περίπου μήνες καθότι οι γονείς δεν μπορούσαν να καταβάλουν το πρόστιμο. Επίσης, με ενημέρωσε ότι, με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, έγιναν, εκ νέου, υποδείξεις τόσο στο διευθυντή της συγκεκριμένης Κλινικής όσο και στη συγκεκριμένη γιατρό, για τις υποχρεώσεις τους και την ενδεδειγμένη διαδικασία που πρέπει να ακολουθούν, σχετικά με την καταγραφή και τον έλεγχο των γεννήσεων, όπως προβλέπεται από τη σχετική Νομοθεσία.

Γ.2. Συνάντηση με την Υπουργό Εσωτερικών

25. Ενόψει του ότι, παρόλες τις παρεμβάσεις μου προς τους εκάστοτε Υπουργούς Εσωτερικών, δεν υπήρξε ανταπόκριση από πλευράς του αρμόδιου Υπουργείου, είτε για την επίλυση του προβλήματος των συγκεκριμένων περιπτώσεων (βλέπε Περίπτωση με Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25), είτε για επίλυση, γενικότερα, του προβλήματος για την εγγραφή των γεννήσεων το οποίο επεσήμανα, θεώρησα ότι, επιβαλλόταν η πραγματοποίηση συνάντησης με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών, για συζήτηση του θέματος. Ως εκ τούτου, το 2011, προέβηκα σε παρέμβαση[56] προς τον τότε Υπουργό Εσωτερικών, στην οποία επεσήμανα ότι, ενόψει του ότι εν γνώσει όλων των εμπλεκόμενων Υπουργείων και των αρμόδιων Τμημάτων τους, τουλάχιστο δύο παιδιά ηλικίας, 3 χρόνων, δεν έχουν εγγραφεί στο Αρχείο Γεννήσεων και δεν έχουν πιστοποιητικά γεννήσεων, ζήτησα την πραγματοποίηση συνάντησης.
26. Δεν υπήρξε ανταπόκριση, εκ μέρους του Υπουργού Εσωτερικών, σε σχέση με το αίτημά μου για διευθέτηση συνάντησης μαζί του και, ως εκ τούτου, προέβηκα σε δύο νέες παρεμβάσεις. Στην μια παρέμβαση[57] υπό τη μορφή Υπενθύμισης, επεσήμανα  ότι, η απουσία ανταπόκρισης εκ μέρους του, εκλαμβάνεται ως έλλειψη διάθεσης για την επίλυση των εν λόγω προβλημάτων και τον κάλεσα, εκ νέου, για διευθέτηση της εν λόγω συνάντησης και στην άλλη παρέμβαση[58] ομαδοποιηθήκαν δύο νέες αναφορές παιδιών, για τα οποία δεν εκδόθηκαν πιστοποιητικά γεννήσεως, λόγω άρνησης των γιατρών να παραδώσουν στους γονείς τα σχετικά έντυπα και, ανάμεσα σε άλλα, ζήτησα ξανά τη διευθέτηση της σύσκεψης.
27. Τελικά, ένα χρόνο αργότερα, στις 23/05/2012 πραγματοποιήθηκε συνάντηση με την Υπουργό Εσωτερικών και με Λειτουργούς του Υπουργείου της, με την οποία συζητήθηκαν εκτός από το θέμα των διαδικασιών εγγραφής και έκδοσης των πιστοποιητικών γεννήσεων και άλλα θέματα, που αφορούσαν παιδιά μεταναστών, τα οποία ομαδοποιηθήκαν. Στόχος της συνάντησης ήταν η εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισης, των ομαδοποιημένων αυτών θεμάτων σε επίπεδο νομοθετικό ή/και πολιτικών ή πρακτικών διαδικασιών, ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματα της εν λόγω ομάδας παιδιών (βλέπε Ετήσια Έκθεση της Επιτρόπου 2011, σελ. 72 και 2012, σελ. 89).

28. Σε σχέση με την εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικών γέννησης, παρουσίασα, κατά τη εν λόγω σύσκεψη, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρατηρούνται, σε κάποιες περιπτώσεις, λόγω της διαδικασίας/πρακτικής που εφαρμόζεται, τα οποία εξακολουθούσαν να υφίστανται, όπως εξάλλου διαπιστώθηκε και με νέες αναφορές που υποβλήθηκαν, από γονείς, στο Γραφείο μου, κατά το 2012. Η τότε Υπουργός Εσωτερικών, στα πλαίσια της συζήτησης, συμφώνησε ότι φαίνεται να υπάρχει κάποιο κενό το οποίο το κράτος οφείλει να θεραπεύσει. Δεν αποδέχθηκε  όμως ότι τούτο αφορά το Υπουργείο Εσωτερικών και ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τροποποίηση του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου [14(Ι)/2002 όπως τροποποιήθηκε]. Υποστήριξε ότι το θέμα αφορά το Υπουργείο Υγείας, στο οποίο υπάγονται και ελέγχονται τόσο οι κλινικές, όσο και οι γιατροί.

29. Σε αυτό αντέταξα το επιχείρημα ότι, το θέμα αφορά την κυβέρνηση η οποία οφείλει να το επιλύσει. Επιπρόσθετα ανέφερα ότι, από τη στιγμή που το εν λόγω πρόβλημα οδηγεί σε παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών και το οποίο τίθεται από έναν ανεξάρτητο ελεγκτικό μηχανισμό ενώπιον μιας Υπουργού, η Υπουργός οφείλει, εάν θεωρεί ότι τούτο εμπίπτει στις αρμοδιότητες άλλου Υπουργού, να το αναφέρει στον Υπουργό που θεωρεί αρμόδιο και/ή να το παραπέμψει στο Υπουργικό Συμβούλιο για λήψη απόφασης.

Γ.3. Ενημέρωση/παρέμβαση προς τον Υπουργό Υγείας

30. Το 2011, σε άρθρο, καθημερινής εφημερίδας που αφορούσε επισημάνσεις μου για το θέμα, οι οποίες περιλήφθηκαν στην Ετήσια Έκθεση του 2010, αναφερόταν ότι: «Ο Υπουργός Υγείας […], σχολιάζοντας το σχετικό δημοσίευμα […], ανέφερε ότι το υπουργείο του δεν έχει καμία ενημέρωση για το θέμα. Ωστόσο, πρόσθεσε, το «συγκεκριμένο θέμα πρέπει να διερευνηθεί». Υποστήριξε ωστόσο ότι δεν νομίζει «να συμβαίνει κάτι τέτοιο και να χρησιμοποιείται το πιστοποιητικό γεννήσεως σαν μοχλός πίεσης από πλευράς των γιατρών»».
31. Με αφορμή το πιο πάνω δημοσίευμα, προέβηκα σε παρέμβαση[59], προς τον Υπουργό Υγείας, στην οποία επεσήμανα ότι, πολλαπλές σχετικές εξατομικευμένες παρεμβάσεις μου προς  τις αρμόδιες Αρχές είχαν συστηματικά κοινοποιηθεί στον Υπουργό Υγείας και ότι, παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις μου, κανένας Υπουργός Εσωτερικών, δεν είχε προβεί σε οποιεσδήποτε ενέργειες, είτε για επίλυση του προβλήματος εγγραφής των συγκεκριμένων παιδιών, είτε για την τροποποίηση της Νομοθεσίας. Επιπρόσθετα, εξέφρασα την ευαρέσκειά μου για την πρόθεσή του να διερευνήσει το θέμα και ζήτησα όπως, ενημερωθώ σχετικά με τα αποτελέσματα της διερεύνησής του, καθώς και για τις ενέργειες, στις οποίες προτίθεται να προβεί.
32. Σε απαντητική επιστολή[60] του ο Γενικός Διευθυντής του Υ.Υ., αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«[…] εξ αρμοδιότητας το εν λόγω ζήτημα εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών, ως άλλωστε επισημαίνεται και στην υπ’ αναφορά επιστολή σας.

Επιπροσθέτως το θέμα ex officio επιλαμβάνεται και ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος ως το πλέον αρμόδιο-θεσμοθετημένο όργανο που επιλαμβάνεται θεμάτων άμεσα συνυφασμένων με την ενάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος.»

33. Από την πιο πάνω επιστολή είναι προφανές ότι, ο Υπουργός Υγείας δεν αποδέχεται τη θέση που εκφράστηκε από την Υπουργό Εσωτερικών σε σχέση με το ποιου αρμοδιότητα είναι το συγκεκριμένο πρόβλημα (βλέπε Γ.2. πιο πάνω).

34. Ακολούθως, σε νέα παρέμβασή[61] μου προς τον Υπουργό Υγείας υπενθύμισα ότι η επιστολή μου προέκυψε ενόψει δηλώσεων, στις οποίες ο Υπουργός φερόταν να δηλώνει ότι, το Υπουργείο του δεν έχει καμία ενημέρωση για το θέμα, ότι το συγκεκριμένο θέμα πρέπει να διερευνηθεί και ότι δεν νομίζει ότι χρησιμοποιείται το πιστοποιητικό γεννήσεως, σαν μοχλός πίεσης από πλευράς των γιατρών. Επιπρόσθετα, επεσήμανα ότι ο καθ΄ ύλην αρμόδιος για την εφαρμογή του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου είναι μεν ο Υπουργός Εσωτερικών, όμως θεωρώ ότι το θέμα αφορά  και το Υ.Υ. και, για το λόγο αυτό, όλες οι μέχρι σήμερα παρεμβάσεις μου είχαν κοινοποιηθεί και στον Υπουργό Υγείας.  Επομένως, το θέμα της μη παραχώρησης από μέρους γιατρών ή κλινικών των, εκ του νόμου, απαιτουμένων πιστοποιητικών και, κατά συνέπεια, της μη καταχώρησης όλων των τοκετών που διενεργούνται σε νοσηλευτήρια στη Κύπρο και της μη εγγραφής όλων των παιδιών που γεννιούνται, έχει ευρύτερες προεκτάσεις και θα πρέπει να απασχολήσει και το Υ.Υ.

Γ.4. Συνάντηση με Λειτουργό της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας

35. Με επιστολή[62] μου προς τον Αν. Γενικό Διευθυντή Υ.Ε., τον ενημέρωσα  για την ετοιμασία της παρούσας Θέσης, σχετικά με τις διαδικασίες εγγραφής παιδιού και έκδοσης πιστοποιητικού γεννήσεως και ζήτησα συνάντηση Λειτουργού του Γραφείου μου με Λειτουργούς της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας –οι οποίοι γνωρίζουν τη Νομοθεσία και την πρακτική που ακολουθείται σε σχέση με την εγγραφή παιδιών και την έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεων- για συζήτηση του θέματος.
36. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από πλευράς Υπουργείου, ορίστηκε συγκεκριμένος Λειτουργός της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας, και πραγματοποιήθηκε συνάντησή του με Λειτουργό του Γραφείου μου. Κατά τη συνάντηση, η οποία κρίθηκε ως εποικοδομητική και διαφωτιστική, συζητήθηκαν οι διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που εφαρμόζονται σε σχέση με την εγγραφή παιδιών, προβλήματα τα οποία παρατηρούνται συγκεκριμένες περιπτώσεις, καθώς και εισηγήσεις για αντιμετώπισή τους. Η ενημέρωση που λήφθηκε κατά τη συνάντηση και οι απόψεις που διατυπώθηκαν, λήφθηκαν υπόψη στην ετοιμασία της παρούσας Θέσης.

Δ. Νομικό Πλαίσιο

Δ.1. Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού και Νομολογία της, σε σχέση με την εγγραφή των γεννήσεων και την έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεως

37. Η Σύμβαση επιβάλλει όπως, σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές Αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα, να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού [Άρθρο 3(1)]. Επιπλέον, τα κράτη «υποχρεούνται να εξασφαλίζουν στο παιδί την αναγκαία για την ευημερία του προστασία και φροντίδα, λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων του, των νόμιμων κηδεμόνων του ή των άλλων προσώπων που είναι νομικά υπεύθυνοι γι' αυτό, και παίρνουν για το σκοπό αυτόν όλα τα κατάλληλα νομοθετικά και διοικητικά μέτρα» [Άρθρο 3(2)].
38. Η υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει δεόντως υπόψη το  συμφέρον του παιδιού περιλαμβάνει όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές και τα νομοθετικά σώματα, των οποίων το έργο και οι αποφάσεις έχουν αντίκτυπο στα παιδιά και στη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Επομένως, υποχρέωση να λαμβάνουν υπόψη το συμφέρον του παιδιού έχουν, όχι μόνο οι οργανισμοί εκείνοι που σχετίζονται με τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα (π.χ. της φροντίδας, της υγείας, της εκπαίδευσης, της ψυχαγωγίας), αλλά και φορείς που ασχολούνται με τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των παιδιών (π.χ. εγγραφή γεννήσεων, προστασία έναντι βία)[63].
39. Επιπλέον, κατά την εφαρμογή της Αρχής του Συμφέροντος του Παιδιού, επιβάλλεται με τη συμμετοχή όλων των φορέων, η ανάπτυξη προσέγγισης βασισμένης στα δικαιώματα ώστε να εξασφαλίζεται η ολιστική, σωματική, ψυχολογική, ηθική και πνευματική ακεραιότητα των παιδιών και η προώθηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς τους. Ως εκ τούτου, κατά τη διαδικασία λήψης απόφασης που είναι δυνατό να επηρεάσει ένα παιδί ή ομάδα παιδιών, θα πρέπει να γίνεται αξιολόγηση των πιθανών επιπτώσεων (θετικών ή αρνητικών) της απόφασης, στο εν λόγω παιδί/παιδιά και για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του παιδιού πρέπει να διασφαλίζονται όλες οι απαραίτητες διαδικαστικές εγγυήσεις. Επιπλέον, η αιτιολογία της τελικής απόφασης, κάθε φορά, πρέπει να αποδεικνύει ότι το συμφέρον του παιδιού, έχει ληφθεί ρητά υπόψη[64].

40. Σύμφωνα με την Αρχή της Μη Διάκρισης που κατοχυρώνεται με το Άρθρο 2 της Σύμβασης, τα κράτη υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώματα κάθε παιδιού και να του τα εξασφαλίζουν, χωρίς καμία διάκριση και ανεξάρτητα από την κατάσταση και το νομικό καθεστώς του ιδίου ή των γονέων του.

41. Η Αρχή του Δικαιώματος στη Ζωή, στην Επιβίωση και στην Ανάπτυξη που κατοχυρώνεται στο Άρθρο 6 της Σύμβασης, καθορίζει ότι, τα κράτη οφείλουν να αναγνωρίζουν ότι κάθε παιδί έχει εγγενές δικαίωμα στη ζωή και ότι έχουν την υποχρέωση να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να το διασφαλίζουν.

42. Η Επιτροπή τονίζει την υποχρέωση των κρατών να εξασφαλίσουν ότι η υγεία των παιδιών δεν υπονομεύεται ως αποτέλεσμα διακρίσεων. Επομένως, θα πρέπει να εντοπιστούν και να εξαλειφθούν οποιαδήποτε οικονομικά, θεσμικά και πολιτιστικά εμπόδια υπάρχουν στην πρόσβαση των παιδιών σε υπηρεσίες υγείας. Η δωρεάν εγγραφή γεννήσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτελεί προϋπόθεση για την πρόσβαση στην υγεία[65].

43. Σύμφωνα με το Άρθρο 7 της Σύμβασης, το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννησή του και έχει, από εκείνη τη στιγμή, το δικαίωμα ονόματος, το δικαίωμα να αποκτήσει ιθαγένεια και, στο μέτρο του δυνατού, το δικαίωμα να γνωρίζει τους γονείς του και να ανατραφεί από αυτούς. Τα συμβαλλόμενα κράτη, σύμφωνα με την εθνική τους νομοθεσία και με τις υποχρεώσεις που τους επιβάλλουν οι ισχύουσες σ' αυτό τον τομέα διεθνείς συνθήκες, έχουν την υποχρέωση να μεριμνούν για την εφαρμογή αυτών των δικαιωμάτων, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις κατά τις οποίες, ελλείψει αυτών, το παιδί θα ήταν άπατρις.

44. Όπως ρητά αναφέρεται στο εν λόγω Άρθρο το παιδί θα πρέπει να εγγραφεί «αμέσως μετά τη γέννηση», ενέργεια που, όπως το ίδιο το άρθρο επιβάλλει, πρέπει να γίνει σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ημερών και όχι μηνών. Ωστόσο, αν για οποιοδήποτε λόγο τα παιδιά δεν καταχωρηθούν ή, εάν τα αρχεία τους έχουν χαθεί, τότε, όπως αναφέρει η Επιτροπή, η παράλειψη αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από το κράτος.[66] Επιπρόσθετα, καθορίζει ότι, η καταχώρηση γέννησης, πρέπει να ρυθμίζεται νομοθετικά, ώστε να αποτελεί υποχρεωτικό καθήκον, τόσο των γονιών, όσο και των σχετικών διοικητικών αρχών και πρέπει να είναι οικουμενική, δηλαδή ότι, πρέπει να απαιτείται η εγγραφή όλων των παιδιών που γεννιούνται εντός του κράτους, ανεξάρτητα από την υπηκοότητά  τους και το καθεστώς παραμονής των γονιών τους[67].

45. Σύμφωνα με το Άρθρο 8 της Σύμβασης, τα κράτη μέλη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να διαφυλάττει την ταυτότητά του, συμπεριλαμβανομένης της ιθαγένειας του, του ονόματός του και των οικογενειακών σχέσεών του, όπως αυτά αναγνωρίζονται από το νόμο, χωρίς παράνομη παρέμβαση. Όταν ένα παιδί στερείται παράνομα ορισμένα ή όλα τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητά του, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να του παράσχουν κατάλληλη υποστήριξη και προστασία, ώστε η ταυτότητά του να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατόν.
46. Σύμφωνα με το Άρθρο 32 της Σύμβασης, τα κράτη μέλη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να παρακωλύσει την εκπαίδευση του ή να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του.
47. Σύμφωνα με το Άρθρο 35 της Σύμβασης, τα κράτη μέλη οφείλουν να παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα επί εθνικού, διμερούς ή πολυμερούς επιπέδου, για να εμποδίσουν την απαγωγή, την πώληση ή τη δουλεμπορία παιδιών για οποιοδήποτε σκοπό και με οποιαδήποτε μορφή.
48. Επομένως, στη βάση των πιο πάνω άρθρων της Σύμβασης, η Επιτροπή επισημαίνει τη σημασία και την αναγκαιότητα της εγγραφής όλων των γεννήσεων, για τους πιο κάτω λόγους:

     Ι. Η εγγραφή είναι η πρώτη επίσημη αναγνώριση της ύπαρξης του παιδιού από το κράτος, αντιπροσωπεύει την αναγνώριση της ατομικής σημασίας του κάθε παιδιού. Σε περιπτώσεις παιδιών που δεν είναι γραμμένα είναι σαν να μην υπάρχουν, θεωρούνται λιγότερο σημαντικά και συχνά ανήκουν σε ομάδες που υφίστανται πολλές μορφές διακρίσεων[68].

    ΙΙ. Η καταχώρηση των γεννήσεων είναι, επίσης, ένα σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο για τον εθνικό σχεδιασμό για τα παιδιά, διότι παρέχει τη δημογραφική βάση πάνω στην οποία μπορούν να οικοδομηθούν αποτελεσματικές στρατηγικές, να αξιολογηθεί η αποδοτική χρήση των πόρων και να αναπτυχθούν κατάλληλα και στοχευμένα προγράμματα που αφορούν τα παιδιά[69].

  ΙΙΙ. Η εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεων για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην επικράτεια του κράτους, επιπλέον, είναι ένα ισχυρό μέσο προστασίας των παιδιών από τον κίνδυνο εμπορίας, του δουλεμπορίου, της παιδοκτονίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης και της απαγωγής, ή από άλλες μορφές μεταχείρισής τους, που είναι ασύμβατες με την απόλαυση των δικαιωμάτων τους[70].

ΙV. Η εγγραφή είναι, επιπλέον, ένα μέσο διασφάλισης άλλων δικαιωμάτων των παιδιών, όπως το να γνωρίζουν την ταυτότητα, την οικογένεια και την καταγωγή τους, είναι εργαλείο εντοπισμού και αναγνώρισής τους μετά από σύρραξη, και του κατά πόσον εμπίπτουν κάτω/πάνω από νομικά όρια ηλικίας για απασχόληση, στρατολόγηση και ποινική ευθύνη. Σε πολλές χώρες, η έκδοση πιστοποιητικού γέννησης, είναι απαραίτητη προκειμένου, τα παιδιά, να έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και άλλες κοινωνικές παροχές[71].

49. Περαιτέρω, η Επιτροπή, αναγνωρίζοντας τη σημασία της διασφάλισης των δικαιωμάτων των παιδιών στα πρώτα χρόνια ζωής τους, έχει, ειδικά, για την πρώιμη παιδική ηλικία, η οποία ορίζεται για τα παιδιά μέχρι τα οκτώ χρόνια, δημοσιοποιήσει Γενικό Σχόλιο[72], στο οποίο καλεί τα κράτη να αναπτύξουν πολιτική/διαδικασίες/πρακτικές/στρατηγικές σε σχέση με όλα τα παιδιά έως 8 ετών, τα οποία να είναι βασισμένα στα δικαιώματα, προκειμένου να διασφαλίζεται ότι το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών είναι πάντα το σημείο εκκίνησης για το σχεδιασμό και την παροχή υπηρεσιών. Μια από τις πολιτικές και τα προγράμματα που περιλαμβάνονται στις υπηρεσίες που πρέπει να διασφαλίζονται για όλα τα παιδιά, είναι η εγγραφή των γεννήσεων. Η Επιτροπή[73], στο εν λόγω Γενικό Σχόλιο σημειώνει ότι, η καταχώρηση όλων των παιδιών κατά τη γέννηση, αποτελεί το πρώτο βήμα για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων για την επιβίωση, την ανάπτυξη και την πρόσβαση σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας για όλα τα παιδιά. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός καθολικού, καλά διαχειριζόμενου συστήματος εγγραφής που να είναι προσιτό, ευέλικτο, δωρεάν και να ανταποκρίνεται στις συνθήκες των οικογενειών. Επιπρόσθετα, η Επιτροπή εισηγείται να διευκολύνονται οι καθυστερημένες εγγραφές γεννήσεων και να διασφαλίζεται ότι τα παιδιά που δεν έχουν καταχωρηθεί έχουν ισότιμη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, την προστασία, την εκπαίδευση και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες.

50. Η Επιτροπή, σε διάφορα κείμενα και εκθέσεις της, έχει προβεί σε συγκεκριμένες εισηγήσεις για διαδικασίες και καλές πρακτικές σε σχέση με την καταχώρηση γεννήσεων, οι οποίες έχουν επιλεκτικά συμπεριληφθεί στο κεφάλαιο Ε. πιο κάτω.

Δ.2. Εθνική Νομοθεσία

51. Ο περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμος του 2002 [141(I)/2002 όπως τροποποιήθηκε] [Ν. 141(I)/2002] προβλέπει και επιβάλλει την τήρηση βασικών διαδικασιών για την εγγραφή των γεννήσεων και την έκδοση πιστοποιητικού γέννησης.

52. Η εγγραφή γέννησης παιδιού, σύμφωνα με το Άρθρο 8 του Νόμου, γίνεται από το Ληξιαρχείο της Επαρχίας όπου γεννήθηκε το παιδί για καταχώρηση στο μητρώο γεννήσεων της Επαρχίας. Οι λεπτομέρειες που πρέπει να καταχωρούνται, θα παρέχονται εντός δεκαπέντε ημερών από την ημέρα της γέννησης στο Ληξίαρχο, με το έντυπο καταχώρησης γεννήσεων και θα περιλαμβάνουν λεπτομέρειες που αφορούν το παιδί και τους γονείς του, το όνομα, διεύθυνση και υπογραφή αρμόδιου πληροφοριοδότη και πιστοποίηση ιατρού ή μαίας.

53. Ο αρμόδιος πληροφοριοδότης, σύμφωνα με το Άρθρο 9, μπορεί να είναι η μητέρα του παιδιού, ο πατέρας, κάθε πρόσωπο που είναι παρόν στη διαδικασία του τοκετού, κάθε πρόσωπο που έχει την ευθύνη του παιδιού, ο ιατρός ή η μαία, ή ο κάτοχος ή ο υπεύθυνος Ιδρύματος ή οικίας όπου γεννήθηκε το παιδί. Επίσης, ο αρμόδιος πληροφοριοδότης, σύμφωνα με το Άρθρο 10, οφείλει να παράσχει εάν του ζητηθεί, όσο καλύτερα γνωρίζει και πιστεύει, προς τον Υπεύθυνο του Ιδρύματος, στο οποίο γεννήθηκε το παιδί ή στον ιατρό ή τη μαία που διενήργησαν τη γέννηση του παιδιού ή στο Ληξίαρχο της Επαρχίας, τις απαραίτητες πληροφορίες που αναφέρονται στο παιδί και τους γονείς του και να υπογράφει το έντυπο καταχώρησης γεννήσεων.

54. Σε ότι αφορά σε γέννες εντός Ιδρύματος σύμφωνα με το Άρθρο 11, ο κάτοχος ή ο υπεύθυνος του Ιδρύματος οφείλει να συμπληρώσει, στο έντυπο καταχώρησης γεννήσεων πληροφορίες αναφορικά με το παιδί και τους γονείς του και, αφού υπογραφεί από έναν αρμόδιο πληροφοριοδότη και πιστοποιηθεί από τον ιατρό ή τη μαία, να αποστέλλεται στο Ληξίαρχο εντός 15 ημερών. Αντίγραφο του πιο πάνω εντύπου δίδεται στους γονείς. Η ίδια διαδικασία, σύμφωνα με το Άρθρο 12 προβλέπεται και σε γεννήσεις παιδιών εκτός Ιδρύματος με τη διαφορά ότι το έντυπο συμπληρώνεται από τον ιατρό ή την μαία που διενήργησαν τον τοκετό.

55. Αναφορικά με την έκδοση πιστοποιητικού γέννησης, σύμφωνα με το Άρθρο 13, όταν ο αρμόδιος πληροφοριοδότης παραδώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες στον Ληξίαρχο και, όταν ο ίδιος, διαπιστώσει την ορθότητα των γεγονότων και καταβληθεί το καθορισμένο τέλος, που με βάση τον Πρώτο Πίνακα του εν λόγω Νόμου, είναι 5 ευρώ, εκδίδεται το πιστοποιητικό γέννησης και πληροφορεί, κατάλληλα, το δικαιούχο πρόσωπο για την παραλαβή του πιστοποιητικού.

56. Σύμφωνα με το Άρθρο 14, ο Ληξίαρχος δύναται να χρησιμοποιεί κάθε μέσο που είναι στη διάθεσή του, ώστε να ενημερώνεται για τις γεννήσεις που λαμβάνουν χώρα στην Επαρχία του, και να μεριμνά, ούτως ώστε, οι λεπτομέρειες που αφορούν τις γεννήσεις αυτές, να αποστέλλονται στο Ληξιαρχείο για καταχώρηση. Σε οποιοδήποτε χρόνο μετά την παρέλευση της καθορισμένης προθεσμίας ο Ληξίαρχος δύναται, εάν ακόμη δεν του έχουν αποσταλεί πληροφορίες που αφορούν τη γέννηση, να ζητήσει, γραπτώς, από αρμόδιο πληροφοριοδότη, όπως αυτός δώσει μέσα σε δεκαπέντε μέρες από τη λήψη της απαίτησης, τις αναγκαίες πληροφορίες για την καταχώρηση της γέννησης.

57. Ο κάτοχος Ιδρύματος όπου λαμβάνουν χώρα γεννήσεις και κάθε ιατρός ή μαία που διενεργούν γεννήσεις εκτός Ιδρυμάτων, σύμφωνα με το Άρθρο 15, είναι υπεύθυνοι για την τήρηση στοιχείων αναφορικά με τις γεννήσεις αυτές. Τα στοιχεία θα περιλαμβάνουν, τις λεπτομέρειες που καθορίζονται στο Άρθρο 9, του εν λόγω Νόμου και οι οποίες θα παρέχονται στο Ληξίαρχο, όταν αυτός προβεί σε έλεγχο και επιθεώρηση των πληροφοριών αυτών.

58. Το Άρθρο 16, προβλέπει επιβαρυντικά τέλη/πρόστιμα, στις περιπτώσεις όπου δεν παραχωρηθεί εντός 15 ημερών, από την ημερομηνία γέννησης, η απαραίτητη πληροφόρηση στο Ληξίαρχο. Συγκεκριμένα, το εδάφιο (1) του Άρθρου αυτού, προσδιορίζει ότι, σε οποιοδήποτε χρόνο, πριν την πάροδο τριών μηνών από την ημερομηνία της γέννησης, η γέννηση μπορεί να καταχωρηθεί από το Ληξίαρχο συγχρόνως με την παροχή σ' αυτόν των λεπτομερειών από τον αρμόδιο πληροφοριοδότη και με την πιστοποίηση του ιατρού ή της μαίας που διενήργησαν τη γέννηση και την καταβολή του επιβαρυντικού τέλους, των €30. Περαιτέρω, σύμφωνα με το εδάφιο (2), μετά την πάροδο τριών μηνών από την ημερομηνία γέννησης, η γέννηση καταχωρείται μόνο με την έγκριση του Ληξίαρχου, αφού προηγουμένως, παρασχεθεί τέτοια μαρτυρία, την οποία ήθελε αυτός ορίσει και με την καταβολή του καθορισμένου επιβαρυντικού τέλους το οποίο θα είναι πενταπλάσιο από το τέλος που προβλέπεται στο εδάφιο (1) του Άρθρου αυτού και ανέρχεται στα €150.

59. Ο Γενικός Ληξίαρχος, σύμφωνα με  το Άρθρο 35, τηρεί Γενικό Αρχείο των γεννήσεων που έχουν καταχωρηθεί σε όλες τις Επαρχίες, ο δε Ληξίαρχος τηρεί ειδικό Αρχείο γεννήσεων σε κάθε Επαρχία ξεχωριστά.

60. Στον εν λόγω Νόμο, στο Άρθρο 85, προβλέπονται και καθορίζονται αδικήματα και ποινές λόγω παράλειψης πληροφοριοδότη να παράσχει τις δέουσες πληροφορίες. Συγκεκριμένα, σε περιπτώσεις όπου, α) ο υπεύθυνος Ιδρύματος, όπου επεσυνέβηκε γέννηση,  ή ο ιατρός ή η μαία οι οποίοι βρίσκονταν σε γέννηση εκτός Ιδρύματος, αρνούνται ή παραλείπουν χωρίς εύλογη αιτία, να παραδώσουν στον Ληξίαρχο το έντυπο και β) αρμόδιος πληροφοριοδότης, ενώ καλείται να δώσει τις απαιτούμενες πληροφορίες που αναφέρονται στη γέννηση, σύμφωνα με το Άρθρο 14 του Νόμου αυτού, αρνείται ή παραλείπει, χωρίς εύλογη αιτία, να παράσχει τις ζητούμενες πληροφορίες στο Ληξίαρχο, είναι ένοχοι ποινικού αδικήματος. Σε περίπτωση καταδίκης υπόκειται σε χρηματική ποινή, που δεν υπερβαίνει τα χίλια ευρώ ή σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες, ή και στις δύο ποινές μαζί και, ταυτόχρονα, το Δικαστήριο δύναται να διατάξει τον πληροφοριοδότη, να εκτελέσει το καθήκον που επιβάλλεται σ' αυτόν, από το Νόμο αυτό.

61. Επιπλέον, στον εν λόγω Νόμο, περιλαμβάνονται πρόνοιες που αφορούν την καταχώρηση γέννησης παιδιού γεννημένου χωρίς γάμο των γονέων του, την καταχώρηση στοιχείων έκθετου βρέφους και την καταχώρηση γέννησης παιδιού σε πλοίο ή αεροσκάφος.

Δ.3. Διαδικασία/Διοικητική Πρακτική η οποία εφαρμόζεται στην Κύπρο

62. Με βάση πληροφόρηση που έλαβα από την ιστοσελίδα[74] του Τ.Α.Π.Μ. του Υπουργείου Εσωτερικών, από επιστολές και έγγραφα που έλαβα από την Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας και από τη συνάντηση με Λειτουργό της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας (βλέπε Γ.4. πιο πάνω), η πρακτική η οποία ακολουθείται για σκοπούς εφαρμογής των πιο πάνω νομοθετικών διατάξεων για την εγγραφή γέννησης και έκδοσης πιστοποιητικού γεννήσεως είναι η εξής:
63. Το έντυπο («Ληξιαρχικό Βιβλίο Γεννήσεων») για την εγγραφή νεογέννητου παιδιού, συμπληρώνεται σε τρία αντίγραφα από τους γονείς και υπογράφεται από το αρμόδιο γιατρό ή Μαία, προσυπογράφεται από τους γονείς και προωθείται ως ακολούθως:

·         το ένα αντίγραφο της αίτησης (χρώματος κίτρινου) παραμένει στα αρχεία του νοσοκομείου/κλινικής, όπου γεννήθηκε το παιδί,

·         το δεύτερο αντίγραφο (χρώματος γαλάζιου) αποστέλλεται από το νοσοκομείο/κλινική απευθείας στην οικεία Επαρχιακή Διοίκηση και

·         το τρίτο αντίγραφο (χρώματος άσπρου) δίνεται στους γονείς του παιδιού, για να το υποβάλουν με τη σειρά τους στην οικεία Επαρχιακή Διοίκηση για εγγραφή του νεογέννητου στο ληξιαρχείο γεννήσεων.

64. Η εγγραφή του παιδιού, μπορεί να διενεργείται σε οποιοδήποτε Γραφείο της Επαρχιακής Διοίκησης, ανεξάρτητα από τον τόπο γέννησης του παιδιού.
65. Η έκδοση πιστοποιητικού γέννησης είναι δυνατή μόνο αν τα στοιχεία του προσώπου  το οποίο αποτελεί τον αρμόδιο πληροφοριοδότη, είναι καταχωρημένα στο Σύστημα Αρχείου Πληθυσμού. Επομένως, κατά την εγγραφή, πρέπει να παρουσιάζονται τα Δελτία Πολιτικής Ταυτότητας του πατέρα και της μητέρας. Σε περίπτωση αλλοδαπού το Δελτίο Εγγραφής Αλλοδαπού (ΔΕΑ), αν υπάρχει. Σε περίπτωση Εκτοπισμένου Πατέρα πρέπει να παρουσιάζεται η Έγκυρη Προσφυγική του Ταυτότητα, ενώ σε περίπτωση εγγραφής παιδιού χωρίς γάμο των γονιών του χρειάζεται ένορκη δήλωση εκούσιας αναγνώρισης και από τους δύο γονείς.
66. Υπάρχει καταβαλλόμενο τέλος €5 για κάθε πιστοποιητικό, νοουμένου φυσικά ότι η γέννηση έχει καταχωρηθεί εντός των 15 ημερών, όπως καθορίζεται από το Νόμο.

67. Για τις περιπτώσεις εγγραφών γεννήσεων μετά τις 15 ημέρες αλλά πριν περάσουν τρεις μήνες, επιβάλλεται επιβαρυντικό τέλος €30 ενώ μετά την εκπνοή της περιόδου των τριών μηνών από την γέννηση, χρειάζεται ένορκη δήλωση από τον ένα από τους δύο γονείς σε καθορισμένο έντυπο και επιβάλλεται επιβαρυντικού τέλος €150.

Δ.4. Πρακτικές άλλων χωρών

68. Παρατηρούνται, συγκλίσεις και αποκλίσεις μεταξύ των διαδικασιών/πρακτικών που ακολουθούνται, για την εγγραφή και την έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως, στις διάφορες χώρες.

69. Στον Καναδά, η αίτηση γίνεται στην παρουσία ενός Συμβολαιογράφου Δικαιοσύνης ή του Επιτρόπου Ορκωμοσίας και υπεύθυνοι για τη συμπλήρωση των εγγράφων είναι οι γονείς. Σε περιπτώσεις γέννας σε Νοσοκομείο, το Ίδρυμα απαιτεί τη συμπλήρωση, πριν την αποχώρηση της μητέρας, της αίτησης για εγγραφή του παιδιού, η οποία αποστέλλεται από το Νοσοκομείο στις αρμόδιες Αρχές. Αν όμως το παιδί γεννηθεί στο σπίτι, τότε οι γονείς έχουν την υποχρέωση να επικοινωνήσουν με τις Αρχές για να ζητήσουν την αίτηση για εγγραφή του παιδιού τους.

70. Στη Γερμανία για τις περιπτώσεις γέννησης παιδιού σε Ίδρυμα, το Νοσοκομείο αναλαμβάνει την εγγραφή του παιδιού, καθώς και την παραλαβή οποιωνδήποτε εγγράφων απαιτούνται για την έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως, ενώ σε περίπτωση γέννησης παιδιού στο σπίτι, η μαία έχει την υποχρέωση να παραδώσει τα απαραίτητα έντυπα στην οικογένεια. Η Πορτογαλία, εγκαινίασε πρόσφατα ένα νέο πρόγραμμα, κατά το οποίο η εγγραφή του παιδιού πραγματοποιείται στο Νοσοκομείο ή στην Κλινική που το παιδί γεννήθηκε. Στο Βέλγιο ευθύνη για την εγγραφή έχουν οι γονείς οι οποίοι, αφού συμπληρώσουν το έντυπο εγγραφής, πρέπει να το παραδώσουν στο Δημαρχείο της περιοχής όπου το παιδί γεννήθηκε και στη Δανία, οι γονείς, αφού παραλάβουν το έντυπο συμπληρωμένο από τη μαία, το παραδίδουν, ανεξαρτήτως θρησκείας στα Γραφεία της τοπικής Κρατικής Εκκλησίας, για να εκδοθεί το πιστοποιητικό γέννησης.    

71. Στην Ισπανία και τη Γαλλία, τα έντυπα για την εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης υπάρχουν και σε διαδικτυακή σελίδα όπου οι γονείς μπορούν να τα κατεβάσουν, να τα συμπληρώσουν και να τα αποστείλουν στην αρμόδια Αρχή ή στο Ληξιαρχείο. Στην Ισπανία υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα τα έντυπα να αποσταλούν με το ταχυδρομείο, διευκολύνοντας έτσι τα άτομα που κωλύονται ή αδυνατούν να μετακινηθούν για να τα παραλάβουν οι ίδιοι.

72. Σημαντικές διαφορές, μεταξύ των χωρών, εντοπίζονται στην προθεσμία που υπάρχει ως προς την εγγραφή γέννησης παιδιού. Πολύ αυστηρή χρονική προθεσμία θέτει η Γαλλία και η Γερμανία υποχρεώνοντας η εγγραφή γέννησης παιδιών να γίνεται εντός 3 και 7 ημερών, αντίστοιχα, από τη ημέρα γέννησης. Ακολουθεί η Δανία, η οποία επιβάλλει την εγγραφή εντός 14 ημερών, ενώ ο Καναδάς, το Βέλγιο και η Βραζιλία εντός 15 ημερών. Η Βραζιλία επεκτείνει την προθεσμία στους 3 ½ μήνες, για τις περιπτώσεις όπου οι γονείς διαμένουν 30 Km μακριά από το Ληξιαρχείο. Η Αγγλία και η Αυστραλία θέτουν την προθεσμία για εγγραφή της γέννησης εντός 42 και 60 ημερών αντίστοιχα. Στην Ισπανία η προθεσμία, ορίστηκε στους 3 μήνες και τέλος, στην Ινδία, η προθεσμία είναι μεγαλύτερη συγκριτικά με άλλες χώρες και φτάνει το 1 έτος.

73. Σε σχέση με την επιβολή τέλους για έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως, στη Γαλλία, στον Καναδά, στην Ισπανία, στην Αυστραλία, στη Βραζιλία και στην Γκάμπια η εγγραφή είναι δωρεάν. Στις περιπτώσεις της Βραζιλίας και της Γκάμπιας, η εφαρμογή της πιο πάνω πρακτικής, συνέτεινε στην αύξηση του ποσοστού καταγραφής γεννήσεων, ειδικά από τις ευάλωτες ομάδων πληθυσμού, οι οποίες αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.[75]

Ε. Διαπιστώσεις και Συστάσεις                   

74. Από τη διερεύνηση του θέματος, προκύπτουν διαπιστώσεις καθόσον αφορά την Νομοθεσία και τις Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές που αφορούν την εγγραφή των γεννήσεων και την έκδοση πιστοποιητικών γέννησης, για τις οποίες προβαίνω σε συγκεκριμένες συστάσεις και εισηγήσεις.

E.1. Νομοθεσία

Ε.1.1. Διαπιστώσεις καθόσον αφορά τη Νομοθεσία

75. Έχω την άποψη ότι, οι πρόνοιες του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου [141(I)/2002 όπως τροποποιήθηκε] που καθορίζουν την εγγραφή (Άρθρο 8), τη διαδικασία συμπλήρωσης του εντύπου καταχώρησης γεννήσεων για γέννες εντός και εκτός Ιδρύματος (Άρθρα 11 και 12) και την έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως (Άρθρο 13) είναι γενικές, ασαφείς και επιδέχονται πολλών ερμηνειών στην εφαρμογή τους. Συγκεκριμένα, οι εν λόγω πρόνοιες, πρώτον, δεν καθορίζουν με ποιο από τα δυο αντίγραφα του εντύπου θα γίνεται η εγγραφή της γέννησης παιδιού, π.χ. αυτό που στέλνει ο κάτοχος του Ιδρύματος ή αυτό που δίνεται στους γονείς. Δεύτερον, δεν καθορίζουν τη μεταχείριση που θα τυγχάνει, από το Ληξίαρχο, το έντυπο καταχώρησης γεννήσεων, όταν αυτό θα αποστέλλεται από τον κάτοχο ή τον υπεύθυνο του Ιδρύματος. Τρίτον, δεν διασαφηνίζουν κατά πόσον η εγγραφή και η έκδοση πιστοποιητικού αποτελούν δύο ξεχωριστές διαδικασίες, οι οποίες μπορούν να διενεργούνται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Δηλαδή, δεν καθορίζεται κατά πόσον η εγγραφή θα γίνεται αμέσως με την παραλαβή του αντίγραφου του εντύπου καταχώρησης γεννήσεως, που σύμφωνα με το Άρθρο 11 ο κάτοχος ή ο υπεύθυνος του Ιδρύματος οφείλει να στείλει, ή αν η εγγραφή θα γίνεται μαζί με την έκδοση του πιστοποιητικού, αφότου διαπιστωθεί η ορθότητα των γεγονότων από τον αρμόδιο πληροφοριοδότη. 
76. Από τη διερεύνηση του θέματος διαπιστώνω ότι, τα πιο πάνω νομοθετικά κενά και ασάφειες  στην εγγραφή και  έκδοση πιστοποιητικών γεννήσεως, τα οποία θέτουν τα παιδιά σε πιθανούς κινδύνους, δεν αντιμετωπίζονται, από πλευράς Πολιτείας, ως θέμα προτεραιότητας, το οποίο χρήζει άμεσης αντιμετώπισης με την τροποποίηση της Νομοθεσίας, καθώς και με τη συνεργασία των συναρμόδιων Υπουργείων.
77. Από τη μια μεριά, παρά το μεγάλο αριθμό εξατομικευμένων και ομαδοποιημένων παρεμβάσεων, που προέβηκα στον εκάστοτε καθ’ ύλην αρμόδιον Υπουργό Εσωτερικών, παρατήρησα απουσία θετικής διάθεσης και πολιτικής βούλησης από μέρους τους, για την προώθηση αποτελεσματικών ενεργειών, προκειμένου να επιλυθούν τα προβλήματα της εγγραφής των γεννήσεων, τα οποία εντόπιζα. Χαρακτηριστικά, αναφέρω ότι, ενώ αρχικά, υπήρξε ανταπόκριση από το Υπουργείο Εσωτερικών στην εισήγησή μου για μελέτη τροποποίησης της Νομοθεσίας προωθώντας την στο Τ.Α.Π.Μ. για απόψεις, εντούτοις έκτοτε, δεν έλαβα οποιαδήποτε άλλη σχετική ενημέρωση. Όσον αφορά, επίσης το κατ’ επανάληψη αίτημά μου για διευθέτηση σύσκεψης, αυτή, διευθετήθηκε με τεράστια καθυστέρηση. Επιπρόσθετα, η τότε Υπουργός Εσωτερικών, σε συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος στο πλαίσιο της εν λόγω σύσκεψης, αντιμετώπισε, το κενό το οποίο προκύπτει, ως θέμα που αφορά το Υπουργείο Υγείας, στο οποίο υπάγονται και ελέγχονται τόσο οι κλινικές, όσο και οι γιατροί και όχι ως θέμα του Υπουργείου που η ίδια προΐστατο. Όμως η Υπουργός Εσωτερικών, παρόλο ότι αναγνώρισε το πρόβλημα, ουδέποτε ανέλαβε πρωτοβουλία  να το συζητήσει με τον Υπουργό Υγείας (που από τις δικές μου παρεμβάσεις διαφανεί ότι θεωρεί ότι το θέμα εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Υπουργού Εσωτερικών) ούτε και να το θέσει ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου, θέτοντας το θέμα ως υποχρέωση της κυβέρνησης να το επιλύσει.
78. Από την άλλη μεριά, το Υπουργείο Υγείας, παρά το ότι αποτελεί την αρμόδια Αρχή εποπτείας, σε σχέση με τους επαγγελματίες της Υγείας και των νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, οι οποίοι είναι άμεσα εμπλεκόμενοι για εφαρμογή της Νομοθεσίας για τη διασφάλιση της εγγραφής, αντικρίζει το θέμα, πρωτίστως, ως θέμα που εμπίπτει στην αρμοδιότητα του  Υπουργείου Εσωτερικών και του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου, ως το αρμόδιο θεσμοθετημένο όργανο που επιλαμβάνεται θεμάτων άμεσα συνυφασμένων με την ενάσκηση του ιατρικού επαγγέλματος. Το Υ.Υ. θεωρεί ότι το θέμα δεν εμπίπτει στο φάσμα των αρμοδιοτήτων του και, ως εκ τούτου, δεν προωθούνται ενέργειες, είτε για ενημέρωση των επαγγελματιών της Υγείας σε σχέση με τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από σχετική Νομοθεσία, αλλά ούτε και σε επιβολή κυρώσεων στις περιπτώσεις όπου, επαγγελματίες της Υγείας παραβιάζουν την ενδεδειγμένη διαδικασία, εκθέτοντας παιδιά σε κινδύνους και παραβιάζοντας σειρά δικαιωμάτων τους.

79. Σε περιπτώσεις όπου, Υπηρεσίες κλήθηκαν να εμπλακούν και να συνδράμουν στο χειρισμό εξατομικευμένων περιπτώσεων με εμπόδια στη διαδικασία της εγγραφής, διαπίστωσα δυσκολίες στη συνεργασία και τον συντονισμό μεταξύ τους. Συγκεκριμένα, εντόπισα κωλυσιεργία, αρνητική διάθεση και γραφειοκρατικά κωλύματα από τις Υπηρεσίες, σε περιπτώσεις που αφορούσαν την εγγραφή και έκδοση πιστοποιητικού γέννησης παιδιών οικογενειών άτυπων μεταναστών, στις οποίες οι γονείς δεν ήταν σε θέση να προσκομίσουν, για λόγους που συνδέονται με το παράτυπο καθεστώς παραμονής τους, όλα τα έγγραφα που ζητούνται. Η εν λόγω διαπίστωσή μου προκύπτει αβίαστα, ιδιαίτερα από τις περιπτώσεις όπου, ο ένας γονιός, λόγω του παράτυπου καθεστώτος παραμονής του, βρισκόταν υπο κράτηση και, επομένως, για την εξασφάλιση των εγγράφων (διαβατήριο, ένορκη δήλωση) που απαιτούνται να προσκομίσει για την εγγραφή, χρειάστηκε η εμπλοκή και συνδρομή άλλων Τμημάτων (Τομέας Μετανάστευσης, Τ.Α.Π.Μ., Υ.Α.Μ.). Το συντονισμό και την καθοδήγηση των ενεργειών σε αρκετές από αυτές τις περιπτώσεις, αναγκαζόταν, να αναλάβει Λειτουργός του Γραφείου μου. Ακόμα και εντός των Επαρχιακών Διοικήσεων, παρατηρούνται διαφοροποιήσεις ως προς τις διαδικασίες/πρακτικές που εφαρμόζονται, π.χ. σε κάποιες Επαρχίες ζητείται, για την έκδοση του πιστοποιητικού γέννησης, η παρουσία και των δύο γονιών, ενώ σε άλλες, είναι αποδεκτό να πραγματοποιείται και από συγγενικό πρόσωπο των γονιών, ενώ οι γονείς καλούνται μόνο στο ενδεχόμενο εντοπισμού λαθών ή παραλείψεων στα στοιχεία που συμπληρώθηκαν στο έντυπο.  

80. Η επιβολή τέλους και, κυρίως, στις περιπτώσεις καθυστερημένης καταχώρησης, η επιβολή επιβαρυντικού τέλους θεωρώ ότι, αποτελεί ένα σημαντικό εμπόδιο για την εγγραφή παιδιών, το οποίο πλήττει ειδικότερα τις ευάλωτες ομάδων πληθυσμού οι οποίες, όπως προκύπτει και από τα πιο πάνω παράπονα, αντιμετωπίζουν ήδη αρκετά προβλήματα με την εγγραφή των παιδιών τους, και έρχεται σε αντίθεση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Η επιβολή κύρωσης με τη μορφή επιβαρυντικού τέλους, ύψους μάλιστα 150 ευρώ όπως έχει νομοθετικά καθοριστεί στην Κύπρο με τροποποίηση του Νόμου το 2013 [Ν.36(Ι)/2013], οδηγεί σε διπλή διάκριση εις βάρος των παιδιών ευάλωτων ομάδων πληθυσμού[76] καθότι, αποτρέπει πολλούς γονείς από το να προσέλθουν για καταχώρηση της γέννησης του παιδιού τους, για το λόγο ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν το τέλος  που θα τους ζητηθεί. Όπως και η Επιτροπή επισημαίνει, η εγγραφή παιδιών πρέπει να είναι δωρεάν ή τουλάχιστο δωρεάν για τις ευάλωτες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού[77], καθότι η επιβολή χρηματικών προστίμων ή άλλων κυρώσεων στους γονείς για την αποτυχία να εγγράψουν τα παιδιά τους, στα πλαίσια της επίσημης προθεσμίας για εγγραφή, είναι πιθανό να είναι αντιπαραγωγική και να αποτελεί εμπόδιο για την εγγραφή των παιδιών.
81. Στο σημείο αυτό θεωρώ σημαντικό να αναφέρω ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, υπήρξε θετική και άμεση ανταπόκριση από τις Επαρχιακές Διοικήσεις, ειδικότερα της Λευκωσίας, λόγω μεγαλύτερου αριθμού περιπτώσεων, για αντιμετώπιση και επίλυση εξατομικευμένων υποθέσεων εγγραφής παιδιών, για τις οποίες προέβαινα σε παρέμβαση. Επίσης, θεωρώ θετική εξέλιξη, από πλευράς κράτους, τη διαβούλευση που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγους μήνες, μεταξύ των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών (Τ.Α.Π.Μ., Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, Επαρχιακές Διοικήσεις, Κέντρο Εξυπηρέτησης του Πολίτη) για επικαιροποίηση των διαδικασιών/πρακτικών που ακολουθούνται, με σκοπό την ομοιόμορφη εφαρμογή τους, για την οποία έχω ενημερωθεί, στα πλαίσια της συνάντησης Λειτουργού μου με Εκπρόσωπο της Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας (βλέπε Γ.4. πιο πάνω).

Ε.1.2. Συστάσεις καθόσον αφορά τη Νομοθεσία

82. Είναι επιτακτική και απόλυτη ανάγκη να υπάρξει, αρχικά, πολιτική δέσμευση για καθολική, ελεύθερη και έγκαιρη καταγραφή των γεννήσεων για όλα τα παιδιά και το εν λόγω θέμα να αντιμετωπίζεται ως υποχρέωση του κράτους, με την απαραίτητη συνεργασία των συναρμόδιων Υπουργείων και Υπηρεσιών. Η εν λόγω πολιτική δέσμευση θα πρέπει στη συνέχεια να αντικατοπτριστεί στη Νομοθεσία με την τροποποίησή της, όπως παρατίθεται πιο κάτω.
83. Να προωθηθεί μελέτη τροποποίησης του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002 [141(Ι)/2002 όπως τροποποιήθηκε], ώστε να περιληφθούν ρυθμίσεις οι οποίες να:

·         αποσαφηνίζουν τις ασάφειες των Άρθρων 8, 11, 12 και 13 του πιο πάνω Νόμου που επιτρέπουν πολλές ερμηνείες στην εφαρμογή τους.

·         συντείνουν στην εξάλειψη των εμποδίων που παρακωλύουν την εγγραφή των γεννήσεων παιδιών που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένης και ρύθμισης για κατάργηση του τέλους εγγραφής και των επιβαρυντικών τελών για τις εκπρόθεσμες εγγραφές.

84. Να μελετηθούν τρόποι σύνδεσης ή/και ενσωμάτωσης των Υπηρεσιών της Εγγραφής με τις Υπηρεσίες της Υγείας, καθότι τόσο η καταγραφή των γεννήσεων όσο και η υγεία, αποτελούν  δικαιώματα των παιδιών, τα οποία  το κράτος έχει την ευθύνη να διασφαλίζει. Στην εισήγηση για σύνδεση των δύο αυτών Υπηρεσιών προβαίνει η UNICEF, η οποία μελετά το θέμα της εγγραφής των γεννήσεων πάνω από 60 χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο και η οποία έχει διαπιστώσει ότι η συγκεκριμένη τακτική, αυξάνει τα ποσοστά εγγραφών[78]. Παραδείγματα, τρόπων σύνδεσης ή/και ενσωμάτωσής των δύο αυτών τομέων, τα  οποία συστήνω είναι:

·         διενέργεια κοινής μελέτης από τα εμπλεκόμενα Υπουργεία, Εσωτερικών και Υγείας, ώστε να εντοπιστούν τα εμπόδια που παρουσιάζονται σε σχέση με τις εγγραφές των γεννήσεων,

·         κυκλοφορία κοινής εγκυκλίου από τα συναρμόδια Υπουργεία προς όλους τους επαγγελματίες της Υγείας, σε σχέση με τη σημασία της εγγραφής των γεννήσεων, τις διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που απαιτούνται και τις απορρέουσες υποχρεώσεις τους,

·         συμπερίληψη της εγγραφής γεννήσεων στις εκστρατείες για τη δημόσια υγεία, ειδικότερα στην εβδομάδα υγείας του παιδιού, στις εκστρατείες ενημέρωσης εμβολιασμού, κ.ά.,

·         μελέτη για προώθηση σχεδίου επιβολής πειθαρχικών κυρώσεων, σε περιπτώσεις επαγγελματιών της Υγείας που δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους σε σχέση με την εγγραφή γεννήσεων.

Ε.2. Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές

Ε.2.1. Διαπιστώσεις καθόσον αφορά τις Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές

85. Από τη διερεύνηση του θέματος, διαπιστώνω προβληματικές πτυχές στις διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που εφαρμόζονται για την εγγραφή και την έκδοση πιστοποιητικού γέννησης στην Κύπρο, ως αποτέλεσμα των προαναφερθεισών ασαφειών στη Νομοθεσία, οι οποίες επιτρέπουν πολλές ερμηνείες/αποκλίσεις κατά την πρακτική εφαρμογή τους. Διαπιστώνω, επίσης, κενά και παραλείψεις κατά την εφαρμογή συγκεκριμένων διατάξεων του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου [141(Ι)/2002 όπως τροποποιήθηκε].  
86. Οι διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που εφαρμόζονται για την εγγραφή γέννησης και έκδοσης πιστοποιητικού γέννησης θεωρώ ότι είναι προβληματικές καθότι «επιτρέπουν», σε πολλές περιπτώσεις, παιδιά να παραμένουν μη καταχωρημένα και, κατά συνέπεια, να θεωρούνται, για τους σκοπούς του κράτους, ως «ανύπαρκτα». Συγκεκριμένα:

α) Οι κάτοχοι ή υπεύθυνοι Ιδρυμάτων, ενώ σύμφωνα με τη Νομοθεσία, έχουν την υποχρέωση να διασφαλίζουν ότι  το έντυπο συμπληρώνεται κατάλληλα και να μεριμνούν όπως, αφού υπογραφεί από έναν αρμόδιο πληροφοριοδότη και πιστοποιηθεί από τον γιατρό ή τη μαία, αυτό αποστέλλεται στο Ληξίαρχο, έχουν αυθαίρετα και παράτυπα εναποθέσει τη συγκεκριμένη υποχρέωση στους γιατρούς, που είναι υπεύθυνοι για τον τοκετό, καθιστώντας τους ως, αποκλειστικούς διαχειριστές του συγκεκριμένου εντύπου. Φαίνεται ότι, μικρή μερίδα γιατρών, εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που συνοδεύεται με τη διαχείριση του εντύπου, είτε από άγνοια είτε με σκοπιμότητα, αρνείται να υπογράψει και να παραδώσει το έντυπο για εγγραφή, ως μοχλό πίεσης προς τους γονείς για εξόφληση των οφειλών τους. Κατανοώ και σέβομαι την πρόθεση οποιουδήποτε επαγγελματία να προστατεύσει το δικαίωμα του για αμοιβή για τις παρεχόμενες από αυτόν υπηρεσίες, όμως τούτο θα πρέπει να διεκδικείται στα πλαίσια νόμιμων διαδικασιών και όχι παραβιάζοντας τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από τη Νομοθεσία και τα δικαιώματα των παιδιών. Σε κάποιες περιπτώσεις, μετά από ενημέρωση των εμπλεκόμενων γιατρών σε σχέση με τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το Νόμο, συμμορφώθηκαν, παραδίνοντας το έντυπο, ενώ άλλοι, παρότι έλαβαν ενημέρωση, εξακολουθούσαν να αρνούνται να υπογράψουν και, κατεπέκταση, να παραδώσουν αντίγραφο στους γονείς, με την πρόφαση ότι, δεν έχουν συμπληρωθεί όλες οι πληροφορίες που ζητούνται στο έντυπο ή διότι δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλήφθηκαν.

β) Σύμφωνα με τις υφιστάμενες διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές, ο Ληξίαρχος προβαίνει σε καταχώρηση της γέννησης και σε έκδοση του πιστοποιητικού γεννήσεως, μόνο όταν οι γονείς προσέλθουν στην Επαρχιακή Διοίκηση, προσκομίζοντας το δικό τους αντίγραφο του εντύπου καταχώρησης γεννήσεων. Υπάρχουν περιπτώσεις δε, όπου οι γονείς, οι οποίοι έχουν την αποκλειστική ευθύνη για παράδοση του εντύπου για εγγραφή του παιδιού τους στο σχετικό Επαρχιακό Ληξιαρχείο -για διάφορους λόγους, που αναφέρονται πιο κάτω- δεν προσέρχονται για την εγγραφή, με αποτέλεσμα η γέννηση των παιδιών να μην καταχωρείται και, ως εκ τούτου, τα επηρεαζόμενα παιδιά παραμένουν εκτεθειμένα σε κινδύνους. Με βάση την ισχύουσα πρακτική είναι σαφές ότι, το κράτος εγγράφει και ουσιαστικά έχει γνώση της ύπαρξης μόνον όσων παιδιών, οι γονείς τους αποτάθηκαν για την εγγραφή κι όχι απαραίτητα όλων των παιδιών τα οποία έχουν γεννηθεί στη χώρα.

87. Οι περιπτώσεις των παιδιών που πλήττονται περισσότερο από τις προβληματικές αυτές διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού και είναι τα παιδιά με μεταναστευτικό υπόβαθρο, τα παιδιά που ζουν στα όρια της φτώχειας και τα παιδιά που συνδυάζουν και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά. Τα παιδιά οικογενειών με σοβαρή οικονομική δυσχέρεια, ανεξαρτήτως  καθεστώτος παραμονής, αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου για να παραμείνουν μη καταχωρημένα , λόγω της δυσκολίας της οικογένειάς τους να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις έναντι του γιατρού, και, επομένως, να τύχουν της πιο πάνω τακτικής που εφαρμόζει μικρή μερίδα γιατρών, αλλά και λόγω της δυσκολίας για καταβολή του επιβαρυντικού τέλους  που επιβάλλει η Νομοθεσία για καθυστερημένη εγγραφή. Καθόσον αφορά, παιδιά οικογενειών μεταναστών χωρίς χαρτιά, συχνά παρατηρείται μεγάλη καθυστέρηση στην προσέλευση για εγγραφή, για λόγους που συνδέονται άμεσα με το παράτυπο καθεστώς παραμονής τους, όπως για παράδειγμα από φόβο σύλληψής τους ή/και λόγω του ότι δεν έχουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα που ζητούνται για την εγγραφή. Σε κάποιες περιπτώσεις, γονείς, μπορεί να μην αποταθούν έγκαιρα για την εγγραφή των παιδιών τους και για άλλους από τους πιο πάνω λόγους, όπως λόγω επιπλοκών που ακολούθησαν τον τοκετό στη μητέρα  ή/και στο παιδί, από αμέλεια κ.ά.

88. Διαπιστώνω ότι, δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση του κοινού και των εμπλεκόμενων επαγγελματιών της Υγείας, κυρίως του ιδιωτικού τομέα (γιατροί, κάτοχοι ή υπεύθυνοι Ιδρυμάτων), σε σχέση τις υποχρεώσεις τους έναντι της Νομοθεσίας καθώς και τις διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που καλούνται να εφαρμόζουν.
89. Η εν λόγω διαπίστωση απορρέει, καταρχάς, από γραπτές και προφορικές, δηλώσεις, των ίδιων των επαγγελματιών, ειδικά όσων μετά από παρεμβάσεις μου ή παρεμβάσεις Λειτουργών της Επαρχιακής Διοίκησης συμμορφώθηκαν τελικά με τις υποχρεώσεις τους. Σχετικές με την εν λόγω διαπίστωση είναι και οι απαντήσεις των υπευθύνων ή κατόχων Ιδρυμάτων, στις οποίες διαφαίνεται η τάση για αποποίηση των ευθυνών που η Νομοθεσία τους εναποθέτει, ως προς την υποχρέωσή τους για συμπλήρωση και καταγραφή των σχετικών στοιχείων στο έντυπο καταχώρησης γεννήσεων, την αποστολή του εντύπου στον Ληξίαρχο και την παράδοση αντίγραφου στους γονείς του παιδιού. Επιπρόσθετα, δεν φαίνεται οι κάτοχοι Ιδρύματος όπου λαμβάνουν χώρα γεννήσεις, να γνωρίζουν την υποχρέωσή τους για την τήρηση στοιχείων αναφορικά με τις γεννήσεις αυτές και δεν αποστέλλουν τα αντίγραφα των εντύπων εντός των 15 ημερών όπως προνοεί ο Νόμος, αλλά όταν συγκεντρωθεί, από μέρους της Κλινικής, συγκεκριμένος αριθμός εντύπων.
90. Κατά δεύτερον, η πιο πάνω διαπίστωση προκύπτει από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εγκύκλιοι ή κατευθυντήριες γραμμές που να αναλύουν τη Νομοθεσία και τις απορρέουσες υποχρεώσεις, όλων των εμπλεκόμενων, με το θέμα, μερών. Η μοναδική πληροφόρηση η οποία είναι δημοσιευμένη και προσβάσιμη στο ευρύ κοινό, είναι αυτή που υπάρχει στην ιστοσελίδα του Τ.Α.Π.Μ., η οποία δίνει πληροφόρηση ως προς τη διαδικασία/πρακτική η οποία ακολουθείται. Επιπλέον, Επεξηγηματικές Σημειώσεις για τη Συμπλήρωση του Εντύπου υπάρχουν στην πίσω σελίδα του εντύπου εγγραφής οι οποίες, κυρίως, επεξηγούν τον τρόπο συμπλήρωσης των πεδίων του εντύπου εγγραφής.
91. Κατά τρίτον, προκύπτει ότι οι επαγγελματίες της Υγείας δεν γνωρίζουν τη διαδικασία/πρακτική που πρέπει να ακολουθούν, ή ακόμα και αν τη γνωρίζουν δεν την εφαρμόζουν.Τούτο ενισχύεται και από το περιεχόμενο επιστολής[79], σύμφωνα με την οποία αναφέρεται ότι, έχει περιέλθει στην αντίληψη του Επάρχου ότι, ορισμένα νοσοκομεία και Μαιευτικές Κλινικές παραδίδουν και τα τρία αντίγραφα του Εντύπου «Ληξιαρχικό Βιβλίο Γεννήσεων» στους γονείς για προώθηση της εγγραφής γέννησης του νεογέννητου παιδιού τους στο οικείο Ληξιαρχείο. Όπως σχετικά αναφέρεται στην εν λόγω επιστολή, οιαδήποτε παρέκκλιση από σωστή μεταχείριση του εντύπου, εγκυμονεί κινδύνους για τα νεογέννητα, τα οποία σε ότι αφορά το κράτος θα είναι «ανύπαρκτα», εάν οι γονείς, για δικούς τους λόγους, έχοντας στα χέρια τους και τα τρία αντίγραφα του εντύπου, δεν αποταθούν για εγγραφή της γέννησης και έκδοσης του πιστοποιητικού γέννησης του παιδιού τους.

92. Παρατηρώ ότι, ενώ σύμφωνα με τη Νομοθεσία, ο Ληξίαρχος δύναται να χρησιμοποιεί κάθε μέσο που έχει στη διάθεση του ώστε, να ενημερώνεται για τις γεννήσεις που λαμβάνουν χώρα στην Επαρχία του και να μεριμνά ούτως ώστε οι λεπτομέρειες που αφορούν τις γεννήσεις αυτές να αποστέλλονται στο Ληξιαρχείο για καταχώρηση, δεν υπάρχει συστηματικότητα/προγραμματισμός/συνέπεια στη διενέργεια ελέγχων, ως προς τις γεννήσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα, τις γεννήσεις που καταχωρούνται και τα πιστοποιητικά που τελικά εκδίδονται. Συνήθως, ελεγκτικές παρεμβάσεις από μέρους του Ληξίαρχου και των Επαρχιακών Διοικήσεων, γίνονται σε κάποιο Ίδρυμα, μετά από την υποβολή παραπόνου, σε σχέση με την άρνηση γιατρού να παραδώσει το έντυπο στους γονείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η Επαρχιακή Διοίκηση, προβαίνει σε γραπτή επιστολή προς τον κάτοχο του Ιδρύματος και το γιατρό, ενημερώνοντας τους σε σχέση με τις υποχρεώσεις τους και καλώντας τους να συμμορφωθούν, αποστέλλοντας το έντυπο ή/και ζητώντας πληροφόρηση για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Σε περίπτωση άρνησης από μέρους τους να παράσχουν τις δέουσες πληροφορίες, καταγγέλλεται η περίπτωση στην Αστυνομία, η οποία προβαίνει σε ενέργειες με βάση τη Νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία προβλέπονται και καθορίζονται αδικήματα και ποινές λόγω παράλειψης πληροφοριοδότη να παράσχει τις δέουσες πληροφορίες.

93. Σχετική με την πιο πάνω διαπίστωση είναι και η απουσία διενέργειας μέχρι σήμερα, από μέρους του κράτους, μελέτης έρευνας μέσα από την οποία να γίνεται επεξεργασία δεδομένων και στατιστικές αναλύσεις των γεννήσεων που πραγματοποιούνται στη χώρα, των πιστοποιητικών τα οποία τελικά εκδίδονται, αξιολόγηση της υφιστάμενης διαδικασίας/διοικητικής πρακτικής και εντοπισμό των κενών ή των προβλημάτων. Μια τέτοια μελέτη έρευνας θα αναδείκνυε, ενδεχομένως, κενά που επιτρέπουν πολλά παιδιά να παραμένουν άγραφα και χωρίς πιστοποιητικό γέννησης.

94. Η απουσία πιστοποιητικού γεννήσεως παρεμποδίζει παιδιά από το να έχουν πρόσβαση σε άλλα δικαιώματά τους, καθότι για να υπάρχει πρόσβαση σε διάφορες Υπηρεσίες, όπως της Υγείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας και της Εκπαίδευσης, απαιτείται η παρουσίαση πιστοποιητικού γέννησης. Η σύνδεση του πιστοποιητικού γέννησης με άλλες Υπηρεσίες είναι μεν χρήσιμη και συστήνεται ως καλή πρακτική, αφού φαίνεται ότι συντείνει στη διασφάλιση της εγγραφής και έκδοσής του, δεν θα πρέπει όμως δε, η μη εγγραφή παιδιών να χρησιμοποιείται τιμωρητικά προς το παιδί, στερώντας του πρόσβαση σε βασικές Υπηρεσίες. Συνεπακόλουθα, θεωρώ πολύ σημαντική την τακτική που το ΥΠΠ φαίνεται να ακολουθεί στο θέμα, σύμφωνα με την οποία δεν παρεμποδίζει την φοίτηση των παιδιών που δεν έχουν πιστοποιητικά γέννησης.

Ε.2.2. Συστάσεις καθόσον αφορά τις Διαδικασίες/Διοικητικές Πρακτικές

95. Έχω την άποψη ότι η ετοιμασία Οδηγού/κατευθυντήριων γραμμών στα οποία να περιγράφονται οι απορρέουσες από τη Νομοθεσία υποχρεώσεις όλων των εμπλεκόμενων μερών, καθώς και η διαδικασία την οποία πρέπει να εφαρμόζουν, θα αποτελεί χρήσιμο εργαλείο. Επίσης, στη βάση του Οδηγού συστήνεται, επιπλέον, η ετοιμασία ενημερωτικού διπτύχου, το οποίο να απευθύνεται στους γονείς, και να είναι μεταφρασμένο σε διάφορες γλώσσες. Εκτιμώ ότι, η δημιουργία των πιο πάνω, θα αντιμετωπίσει το κενό που εντοπίστηκε, καθόσον αφορά την έλλειψη ενημέρωσης. Στο εν λόγω έντυπο, συστήνεται, να αποσαφηνίζονται θέματα όπως σε ποιον αναλογεί η ευθύνη του ελέγχου της εγκυρότητας των πληροφοριών που συμπληρώνουν οι γονείς, τι γίνεται σε περιπτώσεις όπου οι γονείς δεν συμπληρώσαν όλες τις πληροφορίες που ζητούνται ή σε περιπτώσεις όπου οι γονείς εξαφανίζονται, χωρίς να παραλάβουν το αντίγραφο του εντύπου από το γιατρό.  

96. Εισηγούμαι επίσης, την προώθηση εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε όλα τα επίπεδα, που να αποσκοπεί στην ενημέρωση της σημασίας καταχώρησης των γεννήσεων, τις διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που απαιτούνται και στην ενθάρρυνση των γονιών που δεν έχουν εγγράψει τα παιδιά τους να προσέλθουν για να το πράξουν. Στην εκστρατεία, μπορούν να συνδράμουν, εκτός από τα εμπλεκόμενα Υπουργεία και άλλοι σχετιζόμενοι φορείς (π.χ. ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος) και Μ.Κ.Ο. που ασχολούνται με ευάλωτες ομάδες πληθυσμού (π.χ. Μ.Κ.Ο. που ασχολούνται με οικογένειες με μεταναστευτικό υπόβαθρο και με οικογένειες με οικονομική δυσπραγία). Πιθανές δράσεις στα πλαίσια μιας τέτοιας εκστρατείας είναι:

·         η προώθηση του Οδηγού και του διπτύχου σε όλα Νοσοκομεία, τις ιδιωτικές Κλινικές, τους γιατρούς και τις μαίες που διενεργούν γεννήσεις και, επίσης, η ανάρτησή του στην ιστοσελίδα του Τ.Α.Π.Μ.,

·         η προώθηση εγκυκλίου μέσω του Υ.Π.Π. που να καθοδηγεί τη Διεύθυνση του Σχολείου ως προς τη διαδικασία (σε συνεννόηση με τους γονείς και υπό το συντονισμό της Επαρχιακής Διοίκησης) που πρέπει να ακολουθήσει, μόλις εντοπίσει περιστατικά μη καταχωρημένων  παιδιών,

·         εστιασμένες δράσεις εντός των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού όπου εντοπίζονται τα περισσότερα άγραφα παιδιά.

97. Περαιτέρω εισηγούμαι τα εξής:

     I.   Τον χειρισμό, από πλευράς Επαρχιακών Διοικήσεων, κατά προτεραιότητα, των περιπτώσεων καθυστερημένων εγγραφών παιδιών, που αποτείνονται σε αυτούς.

II.    Διασφάλιση, από μέρους των αρμόδιων Αρχών ότι, τα παιδιά των οποίων οι γεννήσεις δεν έχουν καταχωρηθεί, μέχρι να καταχωρηθούν, να έχουν πρόσβαση και σε άλλες βασικές υπηρεσίες, εκτός της εκπαίδευσης, όπως αυτής της υγείας[80].

III. Να μελετηθούν τρόποι αξιοποίησης της τεχνολογίας, των υπολογιστών, της πληροφορικής και του διαδικτύου, ώστε να ενδυναμωθεί το κεντρικό σύστημα καταγραφής γεννήσεων, να εξασφαλίζεται ταχύτερη εξυπηρέτηση, αυτοματοποιημένη έκδοση των πιστοποιητικών, αποτελεσματικότερη παρακολούθηση/μελέτη των εγγραφών των γεννήσεων, που να επιτρέπει τη μελέτη και τη στατιστική επεξεργασία τους[81].

     IV. Να συστηματικοποιηθούν και να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι από μέρους των Επαρχιακών Διοικήσεων προς τους επαγγελματίες της Υγείας, ως προς τις υποχρεώσεις τους έναντι της Νομοθεσίας και τις διαδικασίες/διοικητικές πρακτικές που πρέπει να εφαρμόζουν.

Στ. Κατακλείδα

98. Η παρούσα Θέση, αφορά χειρισμούς των αρμόδιων Αρχών σε σχέση με τις δυσκολίες και τα προβλήματα που, οι γονείς των περιπτώσεων που διερεύνησα, αντιμετώπισαν κατά την εγγραφή της γέννησης και έκδοσης πιστοποιητικού γεννήσεως του παιδιού τους. Στην Θέση περιλαμβάνονται διαπιστώσεις και συστάσεις σε επίπεδο Νομοθεσίας, διαδικασιών και διοικητικών πρακτικών, και υποβάλλονται εισηγήσεις, βασισμένες στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, στη Νομολογία της και σε Συστάσεις Διεθνών Οργανισμών, για την αντιμετώπισή τους, ώστε να διασφαλίζεται η καθολική εγγραφή όλων των παιδιών που γεννιούνται στη χώρα.

99. Για το λόγο αυτό, η παρούσα Θέση[82], διαβιβάζεται στον Υπουργό Εσωτερικών, τον Υπουργό Υγείας, τον Αν. Διευθυντή Τ.Α.Π.Μ. και τους Έπαρχους Λευκωσίας, Λεμεσού, Λάρνακας, Πάφου και Αμμοχώστου για δικές τους ενέργειες, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους. Παράλληλα, κοινοποιείται στον Πρόεδρο και Μέλη της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εσωτερικών και τον Πρόεδρο και Μέλη της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ίσων ευκαιριών μεταξύ Ανδρών και Γυναικών, για σκοπούς κοινοβουλευτικού ελέγχου, καθώς και στην Υπουργό Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, τον Αρχηγό Αστυνομίας, το Future Worlds Center, την Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό (ΚΙΣΑ) και στους παραπονούμενους που, κατά καιρούς, μου έχουν διαβιβάσει περιπτώσεις, για σκοπούς ενημέρωσης.

           Λήδα Κουρσουμπά

Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού

Λευκωσία, Ιούνιος 2015                                             

---

[1] UNICEF, 2005, The Rights Start to Life – A Statistical analysis of Birth Registration.

[2] ο.π.

[3] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 20/02/2008 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.03.02.

[4] Επιστολή από τον Έπαρχο Επαρχιακής Διοίκησης Λεμεσού, προς τον Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, με ημερ. 20/03/2008 και Αρ. Φακ.: 88/56Η/28, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[5] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 17/12/2008 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.03.03.

[6] Επιστολή από το Γενικό Διευθυντή Υ.Ε., προς την Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., με ημερ. 21/01/2009 και Αρ. Φακ.: 6.11.9/4, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[7] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 29/01/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68.

[8] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Αρχηγό Αστυνομίας, με ημερ. 29/01/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68.

[9] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, με ημερ. 29/01/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68.

[10] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς το γιατρό, με ημερ. 29/01/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68.

[11] Επιστολή από τους δικηγόρους που εκπροσωπούν το γιατρό, προς την Επίτροπο, με ημερ. 10/03/2010.

[12] Επιστολή από το Διευθυντή ιδιωτικής Κλινικής, προς την Επίτροπο, με ημερ. 02/02/2010.

[13] Επιστολή από τον Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, προς τη Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., με ημερ. 17/03/2010 και Αρ. Φακ.: 6.11.9/4, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[14] Επιστολές από τον Αρχηγό Αστυνομίας, προς την Επίτροπο, με ημερ. 15/04/2010 και ημερ. 29/04/2010 και Αρ. Φακ.: ΤΑΕ/256/1(ΙΙΙ).

[15] Επιστολή από τον Αρχηγό Αστυνομίας, προς την Επίτροπο, με ημερ. 08/07/2010 και Αρ. Φακ.: ΤΑΕ/256/1(ΙΙΙ).

[16] Επιστολή από τη Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., προς την Επίτροπο, με ημερ. 14/07/2010 και Αρ. Φακ.: 7/78/BIV.

[17] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς την Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 27/07/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68.

[18] Επιστολή από τον Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, προς τη Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., με ημερ. 17/03/2010 και Αρ. Φακ.: 6.11.9/4, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[19] Επιστολή από τον Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, προς τη Διευθύντρια Τ.Α.Π.Μ., με ημερ. 19/10/2010 και Αρ. Φακ.: 6.11.9/4, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[20] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, με ημερ. 29/10/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68.

[21] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 25/11/2010 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[22] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 25/11/2010 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[23] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Αρχηγό Αστυνομίας, με ημερ. 25/11/2010 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35.

[24] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, με ημερ. 25/11/2010 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35.

[25] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς το γιατρό, με ημερ. 25/11/2010 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35.

[26] Επιστολή από το διευθυντή ιδιωτικής Κλινικής, προς την Επίτροπο, με ημερ. 29/11/2010.

[27] Επιστολή από τον Αρχηγό Αστυνομίας, προς την Επίτροπο, με ημερ. 24/01/2011 και Αρ. Φακ.: ΤΑΕ/256/1(ΙΙΙ) με συνημμένη επιστολή του Υπεύθυνου του Αστυνομικού Σταθμού Αγ. Δομετίου, με ημερ.: 30/12/2010 και Αρ. Φακ.: Λ/ΑΔ/256/1.

[28] Επιστολή από τον Αρχηγό Αστυνομίας, προς την Επίτροπο, με ημερ. 12/01/2012 και Αρ. Φακ.: ΤΑΕ/256/1(ΙΙΙ).

[29] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού, με ημερ. 12/12/2011 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35.

[30] Επιστολή από Γενική Διευθύντρια τουΥ.Π.Π., προς την Επίτροπο, με ημερ. 15/02/2012 και Αρ. Φακ.: 3.1.04.

[31] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Εκτελεστικό Διευθυντή της Μ.Κ.Ο., με ημερ. 12/01/2012 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35.

[32] Επιστολή από τους δικηγόρους που εκπροσωπούν το γιατρό, προς την Επίτροπο, με ημερ. 07/02/2012.

[33] Επιστολή από τον Εκτελεστικό Διευθυντή της Μ.Κ.Ο., προς την Επίτροπο, με ημερ. 02/02/2012.

[34] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 09/02/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.85, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.86, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[35] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 13/05/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[36] Επιστολή από τον Υπουργό Εσωτερικών, προς την Επίτροπο, με ημερ. 12/10/2010 και Αρ. Φακ.: 11.11.010, 6.11.9/5.

[37] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς την παραπονούμενη, με ημερ. 14/05/2010 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[38] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 09/02/2012 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.85, ΓΕΠ 11.17.09.02.86, ΓΕΠ 11.17.09.02.35, ΓΕΠ 11.17.08.03.68, ΓΕΠ 11.17.09.02.25.

[39] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 09/02/2012 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.85, ΓΕΠ 11.17.09.02.86, ΓΕΠ 11.17.09.02.35, ΓΕΠ 11.17.08.03.68, ΓΕΠ 11.17.09.02.25.

[40] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς το γιατρό και το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, με ημερ. 22/07/2012 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.101.

[41] Επιστολή από το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, προς την Επίτροπο, με ημερ. 28/06/2012.

[42] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και τον Αρχηγό Αστυνομίας, με ημερ. 25/01/2013 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.101.

[43] Επιστολή από τον Αρχηγό Αστυνομίας, προς την Επίτροπο, με ημερ. 16/04/2013 και Αρ. Φακ.: ΤΑΕ/256/1(V).

[44] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Αρχηγό Αστυνομίας, με ημερ. 17/01/2013 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.97.

[45] Επιστολή από τον Αρχηγό Αστυνομίας, προς την Επίτροπο, με ημερ. 10/04/2013 και Αρ. Φακ.: ΤΑΕ/256/1(V) με συνημμένη επιστολή του Υπεύθυνου του Αστυνομικού Σταθμού Αγ. Δομετίου, με ημερ.: 02/14/2013 και Αρ. Φακ.: Λ/ΑΔ/256/1.

[46] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς την Διευθύντρια Υ.Κ.Ε., με ημερ. 04/06/2013 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.97.

[47] Επιστολή από τη Διευθύντρια Υ.Κ.Ε., προς την Επίτροπο, με ημερ. 17/07/2013 και Αρ. Φακ.: 11.11.68.03.03.

[48] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών και τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, με ημερ. 05/12/2014 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.264.

[49] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς την γιατρό και τον Διευθυντή ιδιωτικής Κλινικής, με ημερ. 05/12/2014 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.264.

[50] Επιστολή από Αν. Έπαρχο Ληξίαρχο Επαρχίας Λευκωσίας, προς τη γιατρό, με ημερ. 29/12/2014 και Αρ. Φακ.: 6.11.2, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[51] Επιστολή από Αν. Έπαρχο Ληξίαρχο Επαρχίας Λευκωσίας, προς το διευθυντή της ιδιωτικής Κλινικής, με ημερ. 07/01/2015 και Αρ. Φακ.: 6.11.2, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επίτροπο.

[52] Επιστολή του συζύγου της γιατρού, προς την Επίτροπο, δεν αναγραφόταν ημερομηνία, παραλήφθηκε στις 16/12/2014.

[53] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς την γιατρό και το σύζυγό της, με ημερ. 07/01/2015 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.264.

[54] Επιστολή του συζύγου της γιατρού, προς την Επίτροπο, δεν αναγραφόταν ημερομηνία, παραλήφθηκε στις 14/01/2015.

[55] Επιστολή από Αν. Έπαρχο, προς την Επίτροπο, με ημερ. 27/01/2015 και Αρ. Φακ.: 6.11.2.

[56] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 31/05/2011 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[57] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 12/12/2011 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[58] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με ημερ. 09/02/2012 και Αρ. Φακ.: Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.85, ΓΕΠ 11.17.09.02.86, ΓΕΠ 11.17.09.02.35, ΓΕΠ 11.17.08.03.68, ΓΕΠ 11.17.09.02.25.

[59] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Υγείας, με ημερ. 05/01/2012 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[60] Επιστολή από το Γενικό Διευθυντή Υ. Υ., προς την Επίτροπο, με ημερ. 03/02/2012 και Αρ. Φακ.: Υ.Υ. 11.11.09(4).

[61] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Υπουργό Υγείας, με ημερ. 02/04/2012 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.35, Γ.Ε.Π. 11.17.08.03.68, Γ.Ε.Π. 11.17.09.02.25.

[62] Παρέμβαση της Επιτρόπου, προς τον Αν. Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, με ημερ. 25/11/2014 και Αρ. Φακ.:  Γ.Ε.Π. 11.11.62.

[63] General Comment No. 14 (2013) on the right of the child to have his or her best interests taken as a primary

consideration (art. 3, para. 1), CRC/C/GC/14, (par.25-26).

[64] ο.π.

[65] General Comment No. 15 (2013). On the right of the child to the enjoyment of the highest attainable

standard of health, CRC/C/GC/15, (art. 24).

[66] Hodgkin, R., & Newell, P. (2007). Implementation Handbook for the Convention on the Rights of the

Child. Geneva: UNICEF.

[67] ο.π.

[68] Hodgkin, R., & Newell, P. (2007). Implementation Handbook for the Convention on the Rights of the

Child. Geneva: UNICEF.

[69] ο.π.

[70] o.π.

[71] ο.π.

[72] General Comment No. 7 (2006). Implementing child rights in early childhood, CRC/C/GC/7/Rev.1,

(par. 22).

[73] General Comment No. 7 (2006). Implementing child rights in early childhood, CRC/C/GC/7/Rev.1,

(par.25).

[74]http://www.moi.gov.cy/moi/CRMD/crmd.nsf/All/35C87314AE1A1FBAC2257D1E001D7AB2?OpenDocument

[75] UNICEF, 2009, Good Practices in Integrating Birth Registration into Health Systems (2000-2009) : Case

studies: Bangladesh, Brazil, the Gambia and Delhi, India, New York.

[76] UNICEF, 2005, The Rights Start to Life – A Statistical analysis of Birth Registration.

[77] Hodgkin, R., & Newell, P. (2007). Implementation Handbook for the Convention on the Rights of the

Child. Geneva: UNICEF.

[78] UNICEF, 2013, Every Child’s Birth Right – Inequities and trends in birth registration.

[79] Επιστολή Έπαρχου, Επαρχίας Λευκωσίας, προς όλα τα Νοσοκομεία και Μαιευτικές Κλινικές Επαρχίας Λευκωσίας, ημερ.: 31/01/2013 και Αρ. Φακ.: 6.11.08.

[80] Hodgkin, R., & Newell, P. (2007). Implementation Handbook for the Convention on the Rights of the

Child. Geneva: UNICEF.

[81] UNICEF, 2013, Every Child’s Birth Right – Inequities and trends in birth registration.

[82] Η παρούσα Θέση βρίσκεται αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού www.childcom.org.cy στο σύνδεσμο «Επίσημες Θέσεις και Εκθέσεις της Επιτρόπου».