Ομιλία Αν. Κυβερνητικού
Εκπροσώπου στην κηδεία του φονευθέντος
από τους
Τούρκους το 1974 Λίνου Ερωτοκρίτου, στη Λεμεσό
Με βαθειά συγκίνηση συγκεντρωθήκαμε σήμερα στο ιερό αυτό ναό για να
απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στο Λίνο Ερωτοκρίτου, ένα παλληκάρι από τα πολλά που
χάσαμε κατά τις μαύρες ημέρες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το καλοκαίρι
του 1974.
Ο Λίνος Ερωτοκρίτου ανταποκρίθηκε με θάρρος και αίσθημα αυτοθυσίας στο
κάλεσμα για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της
πατρίδας και δίκαια περιλαμβάνεται πια στο πάνθεο των ηρώων μας. Έπραξε στο
ακέραιο το καθήκον του και απομένει τώρα σε μας, τους ευρισκόμενους εν ζωή, το
βαρύ καθήκον να δικαιώσουμε τη θυσία του. Αιώνια θα παραμείνει η μνήμη του, όπως
αιώνια θα παραμείνει και η εκτίμηση και ο σεβασμός μας για τη θυσία του.
Γεννημένος
στο Κάτω Βαρώσι τον Ιούνιο του 1955, ο Λίνος διέμενε εκεί με τους γονείς του και
εξασκούσε το επάγγελμα του μαραγκού. Στις ελεύθερες του ώρες και ιδιαίτερα το
καλοκαίρι χαιρόταν με τους φίλους του τις ομορφιές της χιλιοτραγουδημένης πόλης
της Αμμοχώστου την οποία αγαπούσε και λάτρευε, όπως και όλοι οι κάτοικοι της.
Τίποτε δεν προμήνυε την έκταση του μεγάλου κακού που κτύπησε την Αμμόχωστο και
όλη την Κύπρο, όταν ο Λίνος κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να εκπληρώσει τις
στρατιωτικές του υποχρεώσεις τον Ιανουάριο του 1973. Μετά τη βασική του
εκπαίδευση, τοποθετήθηκε στην 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, η έδρα της οποίας
βρισκόταν στο Τρίκωμο. Όταν στις 20 Ιουλίου του 1974 ξέσπασε η τουρκική εισβολή,
η μονάδα μετακινήθηκε σε σημείο κοντά στο Συγχαρί.
Σχεδόν
άμεση ήταν η εμπλοκή της Μοίρας στις πολεμικές επιχειρήσεις, αφού γύρω στις 7 το
πρωί τουρκικά βομβαρδιστικά και μαχητικά αεροπλάνα επιτέθηκαν κατά των θέσεών
της. Μετά το πέρας της επίθεσης, η Μοίρα μετακινήθηκε και ακροβολίστηκε μεταξύ
των χωριών Συγχαρί και Πέλλα Πάϊς, απ’ όπου άρχισε να βάλλει κατά των τουρκικών
θέσεων. Εν τω μεταξύ, με τους κληρωτούς της Μοίρας ενώθηκαν και οι 200 περίπου
έφεδροι της μονάδας που είχαν καταταγεί παρουσιαζόμενοι στην έδρα της στο
Τρίκωμο.
Η Μοίρα
παρέμεινε στη θέση της εκτελώντας με επιτυχία την αποστολή της μέχρι τις 23
Ιουλίου, όταν λήφθηκε απόφαση να μετακινηθεί σε ασφαλέστερο σημείο. Υπήρχε
άμεσος κίνδυνος εγκλωβισμού της αφού στα γύρω υψώματα είχαν συγκεντρωθεί τμήματα
του εχθρού.
Ενεργώντας
οργανωμένα, οι άνδρες επιβιβάστηκαν σε 30 οχήματα τα οποία εν πομπή άρχισαν να
κινούνται προς το ασφαλέστερο σημείο. Δεν άργησαν ωστόσο να δεχθούν ολομέτωπη
επίθεση από τον εχθρό ο οποίος είχε περικυκλώσει την Μοίρα σε σχήμα πετάλου. Το
προπορευόμενο όχημα, πριν διανύσει απόσταση 500 μέτρων, δέχθηκε πρώτο τα
τουρκικά πυρά και ακινητοποιήθηκε.
Οι άνδρες
της Μοίρας πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση και η μάχη κράτησε γύρω στις τρείς ώρες.
Οι επιτιθέμενοι βρίσκονταν όμως σε πλεονεκτική θέση και υπερτερούσαν τόσο σε
αριθμό ανδρών όσο και σε εξοπλισμό. Αργά το απόγευμα, και αφού τα πολεμοφόδια
της Μοίρας είχαν αρχίσει να εξαντλούνται, οι εθνοφρουροί που είχαν απομείνει να
μάχονται, αναγκάστηκαν να παραδοθούν.
Στην
εξέλιξη της ημέρας, οδηγήθηκαν σε χώρο συγκέντρωσης αιχμαλώτων και στη συνέχεια
σε φυλακές στην Τουρκία για να αφεθούν αργότερα ελεύθεροι.
Αριθμός
ανδρών της Μοίρας, μεταξύ των οποίων και ο Λίνος Ερωτοκρίτου, δεν έδωσαν σημεία
ζωής. Τα λείψανα του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή Συγχαρί- Πέλλα Πάϊς,
στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής
Επιτροπής που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Ο Λίνος
Ερωτοκρίτου και οι άλλοι άνδρες της Μοίρας έδωσαν μια από τις πιο σκληρές μάχες
του 1974 κατά του Αττίλα και δίκαια κέρδισαν την εκτίμηση και τον θαυμασμό όλων.
Στη μνήμη
τους κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ. Αγωνίστηκαν και έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενοι για να
συνεχίσουμε να υπάρχουμε εμείς και να διεκδικούμε τα δίκαια και τα δικαιώματα
του λαού μας, σε μια προσπάθεια να δικαιώσουμε και τη δική τους θυσία.
Αυτός είναι
ο στόχος μας για όλες τις περιπτώσεις των νεκρών και αγνοουμένων μας. Η
περίπτωση των αγνοουμένων μας, 40 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα σε
βάρος της Κύπρου, εξακολουθεί να παραμένει η πιο τραγική πτυχή. Οι προσπάθειες
για την εξακρίβωση της τύχης όλων ανεξαίρετα προσκρούουν ωστόσο στην έλλειψη της
απαιτούμενης συνεργασίας από την άλλη πλευρά.
Θα πρέπει
δίχως άλλη καθυστέρηση η τουρκική πλευρά να επιτρέψει την είσοδο των συνεργείων
εκταφής σε όλα τα σημεία των λεγόμενων στρατιωτικών ζωνών, και, επίσης, να δώσει
τις αναγκαίες πληροφορίες από τα αρχεία του Τουρκικού στρατού ώστε να φωτιστεί η
κάθε περίπτωση αγνοουμένου μας. Και, φυσικά, να δοθούν απαντήσεις για το πού
μετακινήθηκαν από τους αρχικούς χώρους ταφής τα λείψανα ενός μεγάλου αριθμού
αγνοουμένων μας.
Οι
συγγενείς έχουν πλήρες και κατοχυρωμένο διεθνώς το δικαίωμα να γίνουν δέκτες
όλης της αλήθειας για την τύχη των αγαπημένων τους. Και η αλήθεια δεν μπορεί να
αποκρυβεί, όταν τα γεγονότα βοούν.
Αποχαιρετώντας σήμερα τον Λίνο Ερωτοκρίτου ευχόμαστε να επέλθει σύντομα η
λύση του ανθρωπιστικού προβλήματος των αγνοουμένων μας. Και μαζί, να επιτευχθεί
μια λύση που να επανενώνει τη χώρα μας και να την μετατρέψει σε τόπο ειρήνης,
ελευθερίας και ευημερίας για όλους τους νόμιμους κατοίκους της.
Γι’ αυτή τη
λύση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αναμένοντας ότι και η τουρκική πλευρά θα
επιδείξει το ίδιο πνεύμα καλής βούλησης και συνεργασίας, εγκαταλείποντας την
αδιαλλαξία και την τακτική των εκβιασμών της. Οι δικές μας θέσεις βασίζονται σε
διεθνώς παραδεκτές αρχές δικαίου και σε αξίες και ιδεώδη που δεν μπορούν ούτε να
αμφισβητηθούν ούτε και να παραγνωριστούν. Με τη συστράτευση, την ενότητα και την
ομοψυχία όλων, μπορούμε και πρέπει να επιτύχουμε. Αυτό επιβάλλει η θυσία του
Ερωτοκρίτου και των άλλων ηρώων μας.
________________
