Η βουλευτής
Στέλλα Κυριακίδου μίλησε στην ολομέλεια
της ΚΣΣΕ
εκ μέρους της
Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος
Μιλώντας
σήμερα στην ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής
Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης
(ΚΣΣΕ), εκ μέρους της πολιτικής της Ομάδας
του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, για το
θέμα των εναλλακτικών μεθόδων κράτησης
παιδιών μεταναστών, η Γενική Εισηγήτρια
του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα παιδιά,
βουλευτής κα Στέλλα Κυριακίδου, επεσήμανε
πως η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του
Παιδιού αναφέρει ότι η σύλληψη, κράτηση
ή φυλάκιση ενός παιδιού πρέπει να
χρησιμοποιείται μόνο ως έσχατο μέτρο
και να είναι της μικρότερης δυνατής
χρονικής διάρκειας. Κάθε παιδί υπό
κράτηση, συνέχισε, πρέπει οπωσδήποτε
να έχει πρόσβαση σε νομική εκπροσώπηση
και να τυγχάνει του απόλυτου σεβασμού
όλων των δικαιωμάτων του, όπως αυτά
προνοούνται στη Σύμβαση.
Αυτό,
δυστυχώς, τόνισε η κα Κυριακίδου, δεν
συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις σήμερα,
αφού σε πολλές χώρες μεγάλος αριθμός
παιδιών μεταναστών, συχνά ασυνόδευτα,
καταλήγουν υπό κράτηση κάθε χρόνο και
στερούνται της ελευθερίας τους, του
δικαιώματός τους στην οικογένεια, την
εκπαίδευση και την απαραίτητη πρόσβαση
σε κατάλληλες υπηρεσίες υγείας.
Μαρτυρίες
παιδιών
υπό κράτηση, επεσήμανε στην συνέχεια η
κα Κυριακίδου, αναφέρουν πως σε πολλές
περιπτώσεις αυτά υφίστανται σωματική,
λεκτική ή ακόμη και σεξουαλική κακοποίηση
ενώ τελούν υπό κράτηση, ενώ οι εκτιμήσεις
για την κατάσταση της υγεία τους σπάνια
είναι παιδοκεντρικές και συχνά παραβιάζουν
το δικαίωμα του παιδιού στη σωματική
του ακεραιότητα.
Ως
εκ
τούτου, συνέχισε η κα Κυριακίδου, η ΚΣΣΕ
οφείλει να διασφαλίσει, μεταξύ άλλων,
ότι οι μέθοδοι εναλλακτικής κράτησης
πρέπει να είναι πάντοτε προτεραιότητα,
ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά. Πρέπει
επίσης να διασφαλίσει την εφαρμογή
νόμων, που αν και πολλές φορές υπάρχουν,
σε αρκετές περιπτώσεις δεν τηρούνται,
καθώς και τη θέσπιση νέας σχετικής
νομοθεσίας, πάντοτε με το βλέμμα στραμμένο
στις αρνητικές επιπτώσεις της κράτησης
για ένα παιδί και κυρίως για τη σωματική
και συναισθηματική του ανάπτυξη.
Τέλος,
υπογραμμίζοντας
πως τα παιδιά είναι καθ’ εαυτά μια
ευάλωτη ομάδα, ενώ τα ασυνόδευτα παιδιά
βρίσκονται σε ακόμη πιο ευάλωτη θέση,
υποστήριξε την αδήριτη ανάγκη για μια
ενιαία προσέγγιση και τις κατευθυντήριες
γραμμές που πρέπει να εφαρμόζονται,
πάντοτε με γνώμονα το καλώς νοούμενο
συμφέρον των παιδιών.
---------------------------------------------
