Ομιλία του Υπουργού Γεωργίας στο μνημόσυνο του Σωματείου
ΠΑΟ Προσφύγων στη
Λεμεσό για τους πεσόντες κατά την εισβολή
Με απέραντο δέος
προσήλθαμε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους αγωνιστές της
ελευθερίας και της δημοκρατίας. Κάθε καλοκαίρι εδώ και 40 χρόνια η σκέψη και η
ανεξίτηλη θύμηση μας φέρνει όλους εδώ
για να καταθέσουμε με αισθήματα συγκίνησης, τον αιώνιο σεβασμό μας προς τη
θυσία των ηρωικώς πεσόντων, που έδωσαν
τη ζωή τους πολεμώντας εναντίον των
βάρβαρων τούρκων εισβολέων. Με την υπέρτατη θυσία τους οι ήρωες που τιμούμε
σήμερα κατατάσσονται στην ατέλειωτη στρατιά των μαρτύρων του έθνους μας που δεν
δίστασαν να δώσουν την ίδια τη ζωή τους για να απολαύσει η πατρίδα και το έθνος
τον ήλιο της ελευθερίας.
Η τουρκική εισβολή
προκάλεσε στο λαό μας μια τραγωδία που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία
του νησιού. Το τραγικό εκείνο καλοκαίρι ένας πανάρχαιος ελληνικός πολιτισμός
καταστρέφεται και τα ιερά μας βεβηλώνονται. Αν οι προηγούμενοι κατακτητές
επεδίωκαν να εκμεταλλευτούν τη θέση και τον πλούτο της Κύπρου, ο σημερινός
κατακτητής θέλει να βάλει μόνιμο πόδι στο νησί
με μοναδικό τελικό του σκοπό τον εξανδραποδισμό του κυπριακού ελληνισμού.
Είναι γι’ αυτό που το
νόημα της θυσίας των ηρώων που τιμούμε σήμερα είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.
Μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα δεν επιτρέπεται ούτε εφησυχασμός ούτε
υποτίμηση των υπαρκτών κινδύνων. Η Κύπρος επέζησε ανά τους αιώνες διά μέσου
ποικιλώνυμων κατακτητών χάρις στον ανεξάντλητο ψυχικό και πνευματικό δυναμισμό
του λαού μας. Ακριβώς τον ίδιο αυτό δυναμισμό επιδεικνύει και τώρα ο λαός μας
αποφασισμένος να αποτρέψει τα ιταμά σχέδια της Τουρκίας και να επιβιώσει όπως
και οι επερχόμενες γενεές στα ιερά τούτα χώματα της ελληνικής μας πατρίδας.
Οφείλουμε λοιπόν να
επιστρατεύσουμε το σθένος, την ενότητα, τον δυναμισμό και τις αρετές της φυλής
μας για να περάσουμε από τις νέες συμπληγάδες. Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι
ενότητα και ένα κοινό μέτωπο για αγώνα επιβίωσης και απελευθέρωσης στη βάση
μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής και με γνώμονα τις αρχές του διεθνούς
δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων ανεξαίρετα των γηγενών
πολιτών της χώρας, ανεξάρτητα από εθνότητα ή θρήσκευμα. Επιβάλλεται να
πρυτανεύσει φρόνημα αγωνιστικό και πνεύμα ομοψυχίας και αδιάσπαστης εθνικής
ενότητας. Γιατί στον δύσκολο αγώνα που διεξάγει ο κυπριακός Ελληνισμός κανένας
στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς καθολική και ανεπιφύλακτη συσπείρωση γύρω
από τον υπέρτατο σκοπό της σωτηρίας του νησιού μας.
Μέσα και από τις
οικονομικές αντιξοότητες που βιώνει ο τόπος μας, οφείλουμε να βρούμε τη δύναμη
να σταθούμε όρθιοι. Οφείλουμε να συμπεριφερθούμε με τη μέγιστη σοβαρότητα και
υπευθυνότητα. Με τους λόγους και τις πράξεις μας να προσπαθήσουμε να
επουλώνουμε πληγές. Όχι να τις αναξέουμε. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να
αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
40 χρόνια μετά,
καλούμαστε και φέτος να επιτελέσουμε ένα οφειλόμενο καθήκον, κάτω από συνθήκες δύσκολες για όλους τους
πολίτες αυτού του τόπου. Σήμερα, με ενδυναμωμένη και ακλόνητη την πίστη μας
στην ελευθερία και τη δημοκρατία, αλλά και την πεποίθηση μας ότι η καλλιέργεια
και η ανοχή του φανατισμού, του μίσους, των ακροτήτων και του διχασμού
αποτελούν δυναμίτη στα θεμέλια της δημοκρατίας μας, επαναλαμβάνουμε ότι θα
παραμείνουμε προσηλωμένοι σε μια πορεία που να οδηγεί τον τόπο μας μπροστά.
Τονίζουμε την ανάγκη
προσήλωσης όλων μας στις διαδικασίες εκείνες που προάγουν και στηρίζουν την
νηφάλια πολιτική σκέψη και τον αδογμάτιστο πολιτικό διάλογο. Αυτό θα αποτελούσε
και την καλύτερη τιμή προς όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα, την ελευθερία και
τη δημοκρατία. Αυτό που σήμερα επιβάλλεται είναι η αποφυγή της όποιας
προσπάθειας πόλωσης και αναμόχλευσης των διχαστικών παθών σε μια προσπάθεια
αποπροσανατολισμού από τα τραγικά γεγονότα των ημερών.
Στο χρονικό διάστημα που
μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974, η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε
αδιάλλακτη, αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική της
στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των
τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία με
προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου και
ο σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για
τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.
Με νωπές τις μνήμες και
ανεπούλωτα τα τραύματα, οφείλουμε να παραμείνουμε σταθεροί στην υπεράσπιση των
βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού. Με ανάπτυξη πρωτοβουλιών και κινήσεων από τη
δική μας πλευρά, με πλήρη και συνεχή συντονισμό με την Ελλάδα και με
σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας, μπορούμε να προσβλέπουμε βάσιμα στη λύτρωση
από τα δεινά που επισώρευσε το έγκλημα
του 1974.
Παρά τις ειλικρινείς
προσπάθειες που διαχρονικά καταβάλλουμε για εξεύρεση μιας ειρηνικής, δίκαιης
και βιώσιμης λύσης, πάντα προσκρούομε
στις παράλογες απαιτήσεις της κατοχικής δύναμης αφού βρισκόμαστε,
δυστυχώς, αντιμέτωποι με την άρνηση της τουρκικής πλευράς να ανταποκριθεί στα
όσα έχει δεσμευτεί στο πλαίσιο των συνομιλιών.
Παρά την απογοήτευση, έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε την αναζήτηση μιας
δίκαιης λύσης αφού η επιλογή του διαλόγου είναι η ορθότερη οδός, προκειμένου να
επιτύχουμε τους στόχους μας. Θα επιμένουμε στην αξιοποίηση της παρουσίας μας
στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην αξιοποίηση της ευρωπαϊκής διάστασης του κυπριακού
προβλήματος, αλλά και στην αξιοποίηση χωρών που εμπλέκονται και που μπορούν να ασκήσουν επιρροή στην Τουρκία ώστε
να ανατραπεί η τουρκική αδιαλλαξία.
Είναι χρέος απέναντι στους ήρωές μας να
συνεχίσουμε την αντίσταση και τον αγώνα, να απαιτήσουμε την εφαρμογή και στην
Κύπρο του ευρωπαϊκού και του διεθνούς δικαίου, διακηρύσσοντας την αντίθεσή μας
στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής.
Το κράτος βρίσκεται
σήμερα αντιμέτωπο με καθοριστικές για το μέλλον του προκλήσεις, στις οποίες
πρέπει να ανταποκριθεί με τη δέουσα αμεσότητα και υπευθυνότητα. Η Κυβέρνηση
μάχεται ώστε μέσα από την προώθηση της ανάπτυξης και την αποκατάσταση της
εμπιστοσύνης στην οικονομία, να επανέλθει η σταθερότητα και να διασφαλιστεί η
ευημερία των συμπολιτών μας.
Ας συστρατευτούμε για να
παραδώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας μια Κύπρο απαλλαγμένη από τα λάθη
του παρελθόντος, μια Κύπρο της ειρήνης, της συνεργασίας, της ευημερίας και της
προκοπής. Μια Κύπρο όπως την ονειρεύτηκαν και την οραματίστηκαν όσοι έδωσαν τη
ζωή τους γι αυτήν.
Με τρόπο έντονο,
κατηγορηματικό και απερίφραστο επαναλαμβάνουμε την καταδίκη του εγκλήματος που διαπράχθηκε σε βάρος του
κυπριακού λαού από τον τουρκικό Αττίλα
και για άλλη μια φορά, αναγνωρίζουμε το μέγεθος της προσφοράς αλλά και
της θυσίας όλων όσοι αντιστάθηκαν στον Τούρκο εισβολέα. Επαναλαμβάνουμε όλοι
την ενδυναμωμένη και ακλόνητη πίστη μας στις αρχές τις ελευθερίας και της
δημοκρατίας, αλλά και την πεποίθησή μας ότι η καλλιέργεια και η ανοχή του
φανατισμού, του μίσους, των ακροτήτων και του διχασμού, αποτελούν δυναμίτη στα
θεμέλια της δημοκρατίας.
Αυτό πρέπει να είναι το
μεγάλο ιστορικό δίδαγμα από την τραγωδία του ‘74 και την περίοδο που προηγήθηκε
και αυτό πρέπει να τηρούμε ως φάρο και οδηγό στην συμπεριφορά και στην
καθημερινή ζωή μας. Αυτό θα αποτελούσε και την καλύτερη τιμή προς όσους έπεσαν
προασπιζόμενοι την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Αυτή την περίοδο που η
Κύπρος μας μαστίζεται από τις πρωτόγνωρες συνέπειες της οικονομικής κρίσης, το
μήνυμά μας θα πρέπει να γίνει ακόμη πιο ξεκάθαρο προς όλους. Κάτω από το βάρος
της οικονομικής κρίσης, ο κυπριακός Ελληνισμός δεν υποχωρεί από τα δίκαιά του
και δεν αποδέχεται την επιβολή άδικης λύσης, λύσης που να θέτει σε κίνδυνο την
εθνική και φυσική επιβίωσή μας στην πατρώα γη, λύσης που να μην διασφαλίζει την
προοπτική ειρηνικής συμβίωσης όλων των νομίμων κατοίκων του νησιού σε συνθήκες
ασφάλειας και δημοκρατίας.
Πολεμούμε για την
επιστροφή των προσφύγων στη γη τους, για την απαλλαγή από τα τουρκικά
στρατεύματα κατοχής και τους εποίκους,
και για την αποκατάσταση των βασικών ελευθεριών, τη δικαίωση μέσα από την διαδικασία
της διακρίβωσης της τύχης όλων των αγνοουμένων μας και την απόλυτη εφαρμογή του
κοινοτικού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κύπρου. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς ελευθερία,
γιατί η ειρήνη θα έλθει ως απότοκος της ελευθερίας.
Το πρόβλημα της Κύπρου,
πρόβλημα εισβολής και κατοχής, δεν είναι μόνο θέμα διεθνούς προβολής, διεθνούς
ενδιαφέροντος και διαπραγμάτευσης, αλλά και θέμα ψυχικής δύναμης, εθνικής
σύμπνοιας και ομοψυχίας, ηθικής και αγωνιστικής διάθεσης κάτω από εθνικούς
στόχους.
Η λύση που επιδιώκουμε
για το κυπριακό πρόβλημα και που είναι το ελάχιστο που θα αποδεχθούμε, θα
πρέπει να τερματίζει την κατοχή, να διασφαλίζει την εθνική επιβίωση του
ελληνισμού στην Κύπρο, να εξασφαλίζει την ενότητα και ακεραιότητα της πολιτείας
μας και να εγγυάται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών.
Όσο και αν οι συνθήκες
είναι αντίξοες και οι προοπτικές δύσκολες, θα βρούμε τη δύναμη και θα σταθούμε
όρθιοι. Οφείλουμε να συμπεριφερθούμε, τόσο
με τους λόγους όσο και τις πράξεις μας, με τη μέγιστη σοβαρότητα και
υπευθυνότητα. Ήλθε η ώρα ενωμένοι να συστρατευθούμε και να στηρίξουμε τον
Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στον δύσκολο αγώνα που διεξάγει για να
πετύχουμε μια λύση που θα ακυρώνει τα τετελεσμένα της κατοχής και της εισβολής
για μια Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και είναι υποχρέωση όλων μας λαού και πολιτικών δυνάμεων να στηρίξουμε τον
Πρόεδρο κ. Νίκο Αναστασιάδη.
Αιωνία λοιπόν ας είναι η μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους για
την ελευθερία, όσων πολέμησαν και έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος
τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974 ενάντια στον Τούρκο εισβολέα για να
μπορέσει να επιβιώσει τούτος ο τόπος και ο λαός, για να είμαστε σε θέση να
διεκδικούμε και να επιδιώκουμε το βέλτιστο για μας και τα παιδιά μας. Θα τους
θυμόμαστε και θα τους τιμούμε πάντα.
Τιμή και δόξα στους
ήρωές μας.
-------------------------
