Κυριακή, 1/6/2014
Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων
και Περιβάλλοντος κ. Νίκου Κουγιάλη
στο μνημόσυνο και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα Αρέστη Παναγιώτου, στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής, στην Αμαργέτη
-----------------------------------------------------------------------------------------
Πάντα τα λόγια είναι φτωχά όταν είναι να αποδώσουν το μεγαλείο εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος. Εκείνων που η μοίρα όρισε να φυλάνε Θερμοπύλες. Εξ ου και στους ήρωες δεν χωρούν μοιρολόγια. Μόνο χρέος και θύμηση. Με βαθιά συγκίνηση βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής και αναγνώρισης σε ένα γνήσιο παιδί της Κύπρου, στον Αρέστη Παναγιώτου.
Πριν από ένα χρόνο κηδέψαμε με τις αρμόζουσες τιμές, τον Αρέστη, έναν ακόμη στρατιώτη μας του οποίου τα λείψανα ανευρέθηκαν μετά από 39 χρόνια αγωνίας σε περιοχή κοντά στο χωριό Κορνόκηπος. Το βαρύ χρέος όλων μας και η ανεξίτηλη θύμηση μας φέρνει όλους ξανά εδώ φέτος, συγγενείς και φίλους για να εκφράσουμε προς αυτόν και την οικογένειά του, για άλλη μια φορά, την ειλικρινή μας ευγνωμοσύνη γιατί έγινε θυσία για την πατρίδα και την ελευθερία, προάσπιζοντας την εδαφική ακεραιότητα και τα δίκαια του πολύπαθου νησιού μας.
Η μέρα της εισβολής βρήκε τον Αρέστη να υπηρετεί στην Εθνική Φρουρά, όπου είχε καταταγεί τον Ιούλιο του 1972 για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Μακριά από τους δικούς του – που ζούσαν στην Αμαργέτη – ο Αρέστης αφού προήχθη στον βαθμό του λοχία, επάνδρωνε μαζί με άλλους στρατιώτες τα φυλάκια της περιοχής Δικώμου – Χαμίτ Μάντρες, του 361 Τάγματος Πεζικού. Μετά την πρώτη φάση της τούρκικης εισβολής, το τάγμα του μετακινήθηκε στην Κυθρέα και στη συνέχεια στην περιοχή Παχύαμμου – Άγιου Επίκτητου, όπου και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή άμυνας της Εθνικής Φρουράς. Στις 14 Αυγούστου 1974, με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής το Τάγμα δέχθηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση. Έτσι, διατάχθηκε να οπισθοχωρήσει και να ανασυνταχθεί σε ύψωμα σε περιοχή της Κλεπίνης. Η ολοκλήρωση της επανασυγκρότησης των στρατιωτών μας όμως ήταν αδύνατη καθώς δέχονταν καταιγισμό βλημάτων, με αποτέλεσμα να χωριστούν σε μικρές ομάδες. Τα ίχνη του Αρέστη, όμως, χάθηκαν στην Κλεπίνη, από την ώρα που οι άνδρες του Τάγματος αποφάσισαν να οπισθοχωρήσουν προς τον Πενταδάκτυλο. Εκεί σταμάτησαν τα όνειρα του σε ηλικία μόλις 21 ετών. Για 39 χρόνια η τύχη του αγνοείτο και μάταια η μητέρα του, Μινοδώρα, τον περίμενε να επιστρέψει και πριν από δύο χρόιαο έφυγε από τη ζωή με αυτό τον καημό. Πρόσφατα, μετά από ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε σε περιοχή πλησίον του χωριού Κορνόκηπος ανακαλύφθηκε μέρος των λειψάνων του. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε ταυτοποίησή τους με τη μέθοδο του DΝΑ και έτσι ήρθε η είδηση της επιβεβαίωσης του θανάτου του. Η διακρίβωση της ταυτότητάς του Αρέστη έδωσε τότε τέλος στην πολύχρονη αγωνία των αδελφών του.
Η πολιτεία δηλώνει το «παρών» και καταθέτει τον αιώνιο σεβασμό προς τη θυσία του για την προάσπιση της γενέθλιας γης και των πατρογονικών μας εστιών, ώστε να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Είναι το ελάχιστο χρέος που έχουμε απέναντι στο μεγαλείο της θυσίας του Αρέστη, όπως και των άλλων ηρώων μας. Με κάθε ευκαιρία η πολιτεία τιμά απλά και ανθρώπινα, και εκφράζει αισθήματα παντοτινής εκτίμησης, θαυμασμού και ευγνωμοσύνης προς τους πεσόντες και αγνοούμενους της Κοινότητας Αμαργέτης. Πέρα από τον Αρέστη, δεν λησμονούμε ποτέ ότι στο πάνθεο των ηρώων βρίσκονται οι πεσόντες Σωκράτης Χατζηευαγγέλου και Αθανάσιος Γεωργίου, ενώ όλοι μας αναμένουμε εδώ και 40 χρόνια τη διακρίβωση της τύχης του αδελφού του Αθανάσιου, Γιαννάκη Γεωργίου.
Οι θυσίες και οι αγώνες των ηρώων μας το ’74 παραμένουν ακόμα αδικαίωτοι, ενώ η αγωνία των συγγενών των αγνοουμένων εξακολουθεί να συνεχίζεται. Η Κύπρος του σήμερα, δυστυχώς, δεν είναι αυτή για την οποία έδωσαν τη ζωή τους οι στρατιώτες μας. Ας σταθούμε με περίσκεψη απέναντι στην κρισιμότητα των στιγμών που περνά η πατρίδα μας και ας προσμετρήσουμε τις ευθύνες μας. Πρέπει ενωμένοι να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση της πατρίδας μας και όλοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, να παλέψουμε για την επανόρθωση της οικονομίας μας.
Ο λαός μας, σήμερα, δοκιμάζεται. Βιώνει ακόμη τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής, αλλά και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Απαιτείται η συλλογικότητα, η επιμονή και η αγωνιστικότητα για να εξέλθουμε από τα οικονομικά αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται ο τόπος μας και να οδηγηθούμε προς την ανάπτυξη.
Αποτίωντας φόρο τιμής σε έναν ακόμα ήρωα, απευθύνουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι συνεχίζουμε, με πίστη στο δίκαιό μας, τον αγώνα για μια έντιμη, αξιοπρεπή, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος. Για μια λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα τουρκικά στρατεύματα, θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Ας επιστρατευτούμε όλοι μαζί, λαός και πολιτική ηγεσία, για να στηρίξουμε τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δίκαιη λύση του Κυπριακού και εθνική δικαίωση.
Τελούμε σήμερα τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωά μας και εκ μέρους της Κυπριακής Πολιτείας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του Αρέστη Παναγιώτου, αλλά και προς όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την προστασία των υπέρτατων αγαθών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Ο σεβασμός, η βαθιά εκτίμηση και η αγάπη όλων μας θα είναι πάντα έννοιες συνδεδεμένες με το όνομα και την ιστορία του. Αιωνία του η μνήμη.
Πάντα τα λόγια είναι φτωχά όταν είναι να αποδώσουν το μεγαλείο εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους υπέρ πίστεως και πατρίδος. Εκείνων που η μοίρα όρισε να φυλάνε Θερμοπύλες. Εξ ου και στους ήρωες δεν χωρούν μοιρολόγια. Μόνο χρέος και θύμηση. Με βαθιά συγκίνηση βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής και αναγνώρισης σε ένα γνήσιο παιδί της Κύπρου, στον Αρέστη Παναγιώτου.
Πριν από ένα χρόνο κηδέψαμε με τις αρμόζουσες τιμές, τον Αρέστη, έναν ακόμη στρατιώτη μας του οποίου τα λείψανα ανευρέθηκαν μετά από 39 χρόνια αγωνίας σε περιοχή κοντά στο χωριό Κορνόκηπος. Το βαρύ χρέος όλων μας και η ανεξίτηλη θύμηση μας φέρνει όλους ξανά εδώ φέτος, συγγενείς και φίλους για να εκφράσουμε προς αυτόν και την οικογένειά του, για άλλη μια φορά, την ειλικρινή μας ευγνωμοσύνη γιατί έγινε θυσία για την πατρίδα και την ελευθερία, προάσπιζοντας την εδαφική ακεραιότητα και τα δίκαια του πολύπαθου νησιού μας.
Η μέρα της εισβολής βρήκε τον Αρέστη να υπηρετεί στην Εθνική Φρουρά, όπου είχε καταταγεί τον Ιούλιο του 1972 για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Μακριά από τους δικούς του – που ζούσαν στην Αμαργέτη – ο Αρέστης αφού προήχθη στον βαθμό του λοχία, επάνδρωνε μαζί με άλλους στρατιώτες τα φυλάκια της περιοχής Δικώμου – Χαμίτ Μάντρες, του 361 Τάγματος Πεζικού. Μετά την πρώτη φάση της τούρκικης εισβολής, το τάγμα του μετακινήθηκε στην Κυθρέα και στη συνέχεια στην περιοχή Παχύαμμου – Άγιου Επίκτητου, όπου και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή άμυνας της Εθνικής Φρουράς. Στις 14 Αυγούστου 1974, με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής το Τάγμα δέχθηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση. Έτσι, διατάχθηκε να οπισθοχωρήσει και να ανασυνταχθεί σε ύψωμα σε περιοχή της Κλεπίνης. Η ολοκλήρωση της επανασυγκρότησης των στρατιωτών μας όμως ήταν αδύνατη καθώς δέχονταν καταιγισμό βλημάτων, με αποτέλεσμα να χωριστούν σε μικρές ομάδες. Τα ίχνη του Αρέστη, όμως, χάθηκαν στην Κλεπίνη, από την ώρα που οι άνδρες του Τάγματος αποφάσισαν να οπισθοχωρήσουν προς τον Πενταδάκτυλο. Εκεί σταμάτησαν τα όνειρα του σε ηλικία μόλις 21 ετών. Για 39 χρόνια η τύχη του αγνοείτο και μάταια η μητέρα του, Μινοδώρα, τον περίμενε να επιστρέψει και πριν από δύο χρόιαο έφυγε από τη ζωή με αυτό τον καημό. Πρόσφατα, μετά από ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε σε περιοχή πλησίον του χωριού Κορνόκηπος ανακαλύφθηκε μέρος των λειψάνων του. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε ταυτοποίησή τους με τη μέθοδο του DΝΑ και έτσι ήρθε η είδηση της επιβεβαίωσης του θανάτου του. Η διακρίβωση της ταυτότητάς του Αρέστη έδωσε τότε τέλος στην πολύχρονη αγωνία των αδελφών του.
Η πολιτεία δηλώνει το «παρών» και καταθέτει τον αιώνιο σεβασμό προς τη θυσία του για την προάσπιση της γενέθλιας γης και των πατρογονικών μας εστιών, ώστε να ζούμε εμείς ελεύθεροι. Είναι το ελάχιστο χρέος που έχουμε απέναντι στο μεγαλείο της θυσίας του Αρέστη, όπως και των άλλων ηρώων μας. Με κάθε ευκαιρία η πολιτεία τιμά απλά και ανθρώπινα, και εκφράζει αισθήματα παντοτινής εκτίμησης, θαυμασμού και ευγνωμοσύνης προς τους πεσόντες και αγνοούμενους της Κοινότητας Αμαργέτης. Πέρα από τον Αρέστη, δεν λησμονούμε ποτέ ότι στο πάνθεο των ηρώων βρίσκονται οι πεσόντες Σωκράτης Χατζηευαγγέλου και Αθανάσιος Γεωργίου, ενώ όλοι μας αναμένουμε εδώ και 40 χρόνια τη διακρίβωση της τύχης του αδελφού του Αθανάσιου, Γιαννάκη Γεωργίου.
Οι θυσίες και οι αγώνες των ηρώων μας το ’74 παραμένουν ακόμα αδικαίωτοι, ενώ η αγωνία των συγγενών των αγνοουμένων εξακολουθεί να συνεχίζεται. Η Κύπρος του σήμερα, δυστυχώς, δεν είναι αυτή για την οποία έδωσαν τη ζωή τους οι στρατιώτες μας. Ας σταθούμε με περίσκεψη απέναντι στην κρισιμότητα των στιγμών που περνά η πατρίδα μας και ας προσμετρήσουμε τις ευθύνες μας. Πρέπει ενωμένοι να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση της πατρίδας μας και όλοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, να παλέψουμε για την επανόρθωση της οικονομίας μας.
Ο λαός μας, σήμερα, δοκιμάζεται. Βιώνει ακόμη τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής, αλλά και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Απαιτείται η συλλογικότητα, η επιμονή και η αγωνιστικότητα για να εξέλθουμε από τα οικονομικά αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται ο τόπος μας και να οδηγηθούμε προς την ανάπτυξη.
Αποτίωντας φόρο τιμής σε έναν ακόμα ήρωα, απευθύνουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι συνεχίζουμε, με πίστη στο δίκαιό μας, τον αγώνα για μια έντιμη, αξιοπρεπή, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος. Για μια λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα τουρκικά στρατεύματα, θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Ας επιστρατευτούμε όλοι μαζί, λαός και πολιτική ηγεσία, για να στηρίξουμε τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δίκαιη λύση του Κυπριακού και εθνική δικαίωση.
Τελούμε σήμερα τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωά μας και εκ μέρους της Κυπριακής Πολιτείας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του Αρέστη Παναγιώτου, αλλά και προς όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την προστασία των υπέρτατων αγαθών της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. Ο σεβασμός, η βαθιά εκτίμηση και η αγάπη όλων μας θα είναι πάντα έννοιες συνδεδεμένες με το όνομα και την ιστορία του. Αιωνία του η μνήμη.
