Είναι με ιδιαίτερη συγκίνηση αλλά και σεβασμό,
που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον ιερό τούτο χώρο, για να τιμήσουμε τους ήρωες
Ανδρέα Τσιέλεπο, Κώστα Καρνάβαλλο και Βλαδίμηρο Ηρακλέους, ως έχουμε υποχρέωση
και οφειλή απέναντι στην Ιστορία και τις επερχόμενες γενεές.
Τιμούμε τρεις
ξεχωριστούς ανθρώπους, τρεις ημίθεους, που έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και
πατρίδος κατά την περίοδο της Τουρκοανταρσίας του ’63-’64, υπερασπιζόμενοι το
πάτριο έδαφος, την τιμή και αξιοπρέπεια του έθνους, την ανεξαρτησία και εδαφική
ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι και οι τρεις
τους διετέλεσαν ενεργά μέλη της ΕΟΚΑ το ’55-’59. Από τη νιότη τους, έταξαν
εαυτόν στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας, συνεχίζοντας την αγωνιστική
ιστορική παράδοση του ελληνισμού, ταλαιπωρήθηκαν στο αντάρτικο (και οι τρεις
τους), στα κρατητήρια και τις φυλακές των Άγγλων αποικιοκρατών (ο Κώστας
Καρνάβαλλος), αλλά δεν τα έβαλαν κάτω.
Συνέχισαν απτόητοι τον αγώνα μέχρι τη λήξη
του, το ’59, πάντα μπροστά, πάντα πρώτοι, χωρίς εφησυχασμό, παρόντες στο
κάλεσμα της πατρίδας, αψηφώντας τον κίνδυνο του θανάτου που καθημερινά
διέτρεχαν.
Ο Ανδρέας, ο Κώστας, ο Βλαδίμηρος, ήσαν γόνοι
φτωχών, πολυμελών και θρήσκων οικογενειών. Θέλω να εκθειάσω τις παραδοσιακές
οικογένειες της Κύπρου, εκείνης της εποχής, που αφειδώλευτα πρόσφεραν τα παιδιά
τους θυσία και ολοκαύτωμα στην πατρίδα, για να ποτιστεί το δένδρο της κυπριακής ελευθερίας.
Και οι τρεις ήρωες, ήσαν εμποτισμένοι με την
αγνότητα και την ανιδιοτέλεια των Ελλήνων της Κύπρου, των ανθρώπων του μόχθου, για
τους οποίους η αξιοπρέπεια και η αξία της ζωής είναι άμεσα συνυφασμένες με την
ιδέα της ελευθερίας.
Μετά τη λήξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
της ΕΟΚΑ, θα ανέμενε κανείς ότι οι δαφνοστεφανωμένοι νέοι της Πάφου θα
εφησύχαζαν και θα μεριμνούσαν, κυρίως, για την προσωπική και επαγγελματική τους
αποκατάσταση. Όμως, εξακολούθησαν να θέτουν το χρέος απέναντι στην πατρίδα ως
ύψιστη προτεραιότητα και υπέρτατο καθήκον. Μόνο όσοι έχουν μέσα τους έναν
ηρωικό προορισμό και είναι φτιαγμένοι για μεγάλα και δύσκολα έργα είναι σε θέση
να αντιληφθούν ότι η προσωπική ευδαιμονία δεν σημαίνει τίποτε αν η πατρίδα
υφίσταται ζυγό δουλείας.
Ό,τι και να πούμε, λοιπόν, για τους τρεις
ήρωες των οποίων τη μνήμη τιμούμε σήμερα, είναι λίγο. Σίγουρα, δεν θα ήταν
αρκετό για να εξηγήσει κανείς και να περιγράψει το νόημα της αυταπάρνησης και της
θυσίας τους, πολύ δε περισσότερο να εμβαθύνει στα μεγαλείο της ψυχής και της σκέψης
τέτοιας εμβέλειας προσωπικοτήτων.
Επιτρέψετε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιες
σκέψεις του δρα Κλείτου Ιωαννίδη, από το βιβλίο του αφιέρωμα για τον Κυριάκο
Μάτση, που ισχύουν, όμως, και ταιριάζουν απόλυτα, και στην περίπτωση των τριών παλικαριών
της Πάφου, του Ανδρέα Τσιέλεπου, του Κώστα Καρνάβαλλου και του Βλαδίμηρου
Ηρακλέους: «Στη ζωή μου», λέει ο δρ Ιωαννίδης, «αγάπησα δύο τύπους ανθρώπου:
τον άγιο και τον ήρωα. Ο άγιος είναι ο ήρωας της Εκκλησίας και ο ήρωας είναι ο
άγιος του έθνους. Εκείνο που είναι σημαντικό και στις δύο περιπτώσεις είναι η ιερότητα
που εκδηλώνουν τόσο ο άγιος όσο και ο ήρωας. Φτάνουν τα έσχατα όρια της ύπαρξης
και κάνουν το μεγάλο άλμα της μαρτυρικής αυθυπέρβασης».
Εκείνο που μετρά στην προκειμένη περίπτωση
δεν είναι οι λεπτομέρειες του θανάτου των τριών παλικαριών. Έπεσαν, όπως είπα
πιο πάνω ηρωικώς μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, υπερασπιζόμενοι τα χώματα
της Πάφου απέναντι στην εκδήλωση της Τουρκοανταρσίας του ’63-’64. Και ας μου
επιτραπεί να προσθέσω τη φράση ‘εντελώς φυσιολογικά’ για τους ίδιους, γιατί
αυτή ήταν η πορεία της ζωής τους ευθύς εξαρχής.
Μια πορεία που οι ίδιοι συνειδητά επέλεξαν,
από την εποχή της θρυλικής ΕΟΚΑ του ’55-’59, αυτή της συνεχούς και αδιάλειπτης
προσφοράς προς την πατρίδα, το έθνος και τον λαό μας. Πάντα στην πρώτη γραμμή
και στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα για δικαίωση και ελευθερία. Το μαρτυρικό τους
τέλος είναι κατά κάποιο τρόπο η κατακλείδα αυτής της επιλογής και αυτής της
ηρωικής πορείας, μπροστά στην οποίαν κλίνουμε, εν σιωπή, ευλαβικά το γόνυ.
Νιώθουμε δέος απέναντι στις ηρωικές μορφές
των Ανδρέα Τσιέλεπου, Κώστα Καρνάβαλλου και Βλαδίμηρου Ηρακλέους. Είχαν το
ψυχικό σθένος να αναμετρηθούν με την ιστορία σε μαρμαρένια αλώνια, να γίνουν
ολοκαύτωμα και αυτοθυσία, χωρίς ίχνος δισταγμού, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς το
συναίσθημα του φόβου που κατακλύζει εμάς, τους κοινούς θνητούς.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Η απόδοση τιμής στους ήρωες των αγώνων του
λαού μας είναι οφειλόμενη και διαχρονική επιταγή.
Μια πράξη υπόμνησης της μαρτυρικής αγωνιστικής
πορείας της πατρίδας μας, που άρχισε με τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του
1955-1959, συνεχίστηκε με την αντιμετώπιση της Τουρκανταρσίας του 1963 - 64 και
κατέληξε, δυστυχώς, μετά από δικά μας λάθη, στο πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική
εισβολή του 1974.
Σήμερα, η σκέψη όλων εμάς που ζήσαμε τα
τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου, στρέφεται πίσω
στον χρόνο, στο ’74. Νεκροί και αγνοούμενοι, πρόσφυγες και εγκλωβισμένοι,
κατοχή πατρογονικών εδαφών, καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, των εκκλησιών ακόμα και των νεκροταφείων μας,
συνθέτουν το μέγεθος της τραγωδίας που συνεχίζεται από το ’74 για 39 τόσα
χρόνια με την ανοχή, δυστυχώς, της διεθνούς κοινότητας.
Συναισθανόμαστε πλήρως τις βαρύτατες ευθύνες
της δικής μας γενιάς απέναντι στην πατρίδα και στα παιδιά μας.
Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, η
σημαντικότερη αρετή του Έθνους των Ελλήνων, η πολυτιμότερη αλήθεια και η ουσία
της ύπαρξής μας, η ύψιστη αξία του εθνικού μας βίου και ο αναλλοίωτος πυρήνας
της συλλογικής μας ταυτότητας, υπήρξε και είναι το ιδανικό της ελευθερίας.
Αποδεδειγμένα ο λαός μας διαθέτει και την
αρετή και την τόλμη που θα του επιτρέψουν να ανακτήσει την ελευθερία του, στο
πλαίσιο μιας συμφωνημένης, αμοιβαία αποδεκτής, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης
του Κυπριακού. Μιας λύσης που θα σέβεται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και το Διεθνές
Δίκαιο. Μιας λύσης που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νόμιμων κατοίκων
της νήσου και που θα διασφαλίζει χωρίς προβλήματα ή προσκόμματα το δικαίωμα των
ελλήνων της Κύπρου να ζήσουν ελεύθεροι στη γη των προγόνων τους.
Όπως
γνωρίζετε, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει αναλάβει μια νέα εντατική πρωτοβουλία
προώθησης των προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού, τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο
και σε επίπεδο ΟΗΕ, με στόχο την επανέναρξη διαπραγματεύσεων για συνολική
επίλυση του Κυπριακού, επαναλαμβάνω, στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων
Εθνών, του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου και της διασφάλισης των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων.
Δεν έχουμε το δικαίωμα μιας νέας αποτυχίας.
Γι’ αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση για την Κυβέρνηση, προκειμένου να ξεκινήσουν
ουσιαστικές διαπραγματεύσεις, είναι η επιβεβαίωση της βάσης και της μεθοδολογίας
των συνομιλιών, καθώς και η κατάλληλη, πλήρης και σωστή προετοιμασία. Για να
μπορέσουν, έτσι, να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, που να δημιουργούν ελπίδες για
ένα καλό αποτέλεσμα. Στόχος μας δεν είναι μια ακόμα ατέρμονη και άγονη
διαδικασία αλλά η ορθή επίλυση του εθνικού μας θέματος. Θέλουμε και επιδιώκουμε
λύση, η οποία να σέβεται την ιδιότητα μας ως ευρωπαϊκού κράτους και γι’ αυτόν
ακριβώς τον λόγο απαιτείται και η ουσιαστική εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις
διαπραγματεύσεις.
Τελικά, οι άοκνες προσπάθειες του Προέδρου
της Δημοκρατίας να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις με τον πιο ενδεδειγμένο
τρόπο, με τον καθορισμό πρώτα της βάσης των συνομιλιών μέσω ενός κοινού
ανακοινωθέντος, και η επιμονή του σε θέσεις αρχών, φαίνεται να αποδίδουν
καρπούς.
Ελληνίδες, Έλληνες
Σήμερα, τιμούμε τους πεσόντες, τα τρία
αθάνατα παλικάρια της Πάφου, Ανδρέα Τσιέλεπο, Κώστα Καρνάβαλλο και Βλαδίμηρο
Ηρακλέους, που έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τη ζωή τους, για την
υπεράσπιση της γενέτειράς τους και της πατρίδας.
Αθάνατοι ήρωες της Πάφου, τιμούμε και
υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σας. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια
και ο δικός μας αγώνας θα είναι συνεχής μέχρι την τελική δικαίωση.
-------------------------
