11/11/13

Ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Φ. Φωτίου στην τελετή βράβευσης για τον διαγωνισμό κατασκευής μνημείου στο Μαρί

«…να μιλήσω για ήρωες: ο Μιχάλης που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη που έσερνε το ποδάρι του μες τη συσκοτισμένη πολιτεία, ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας».
«Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά», γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στο εξαίσιο δημιούργημά του και πολύ εύστοχα, μας παρουσιάζει τη διαχρονική πορεία των ηρώων της φυλής μας. Δοσμένοι στα αγνά ιδεώδη του ελληνισμού, μοναχικοί διαβάτες της αρετής, ακολουθούν τον ένδοξο δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί τους. Αυτήν την πορεία ολοκληρωτικής κατάθεσης ψυχής, βάδισαν οι δεκατρείς θεόμορφες εικόνες των αδικοχαμένων παλικαριών μας. Ψηλαφίζουν ακόμα τον πόνο μας στο συναπάντημα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος και μετρούν τις νωπές πληγές της ματωμένης μας γης. Ατενίζουν αγέρωχοι τον γαλάζιο ορίζοντα και αναζητούν την απάντηση στα αναρίθμητα «γιατί», τα οποία πλανώνται και προσδίδουν το ελεγειακό τους ύφος στη μουντή ατμόσφαιρα.
Με ανάμεικτα αισθήματα χρέους και τιμής, συγκεντρωθήκαμε σήμερα στον χώρο αυτό, για να απονείμουμε τα βραβεία στους διαγωνιζόμενους, οι οποίοι, μέσα από αξιέπαινη και σκληρή δουλειά, προσπάθησαν να κοσμήσουν τη μνήμη των ηρώων της τραγωδίας στο Μαρί. Ήταν μια πρωτοβουλία, η οποία αρχίζει να αποδίδει καρπούς, προκειμένου να χαρίσει στην κοινωνία μας, ένα μνημείο χρέους και αφύπνισης. Μνημείο «Λογοδοσίας και Τιμής», όπως το χαρακτήρισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά το τελευταίο τρισάγιο εις μνήμην των ηρώων μας στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», για να θυμίζει την ανάγκη λογοδοσίας των πολιτειακών αρχόντων που αρνούνται την ανάληψη ευθυνών ή παραλείψεων, αλλά και τη μεγάλη θυσία των παλικαριών μας. Των ανθρώπων που με αυταπάρνηση, έσωσαν και σώζουν την αξιοπρέπεια του λαού μας που δοκιμάζεται και πασχίζει για επιβίωση.
Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους τους συμμετέχοντες, διακριθέντες και μη. Το Υπουργείο Άμυνας, εκ μέρους της Κυπριακής Πολιτείας, θα ήθελε να εκφράσει τις θερμές του ευχαριστίες προς όλους τους διαγωνιζόμενους, την κριτική επιτροπή για την παραγωγική της συνεργασία, αλλά και προς όλους όσοι με την πολύτιμη βοήθεια και συνεισφορά τους, πέτυχαν την ομαλή και γρήγορη διεξαγωγή του διαγωνισμού, τηρώντας όλες τις θεσμοθετημένες διαδικασίες. Διαδικασίες τις οποίες θέλουμε να διαφυλάξουμε και μέσα από αυτές, να επιδιώξουμε την περαιτέρω ανάπτυξη της βραβευθείσας πρότασης με κάποιες προσθήκες οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη επιπλέον ευαισθησίες των συγγενών και του Υπουργείου Άμυνας.
Αυτή η πρωτοβουλία, επαναφέρει στη σκέψη μας εικόνες από τις τραγικές μέρες του ζοφερού καλοκαιριού του 2011. Με τη δύναμη της μνήμης, γυρνάμε πίσω τον χρόνο και γονυπετείς, υποκλινόμαστε μπροστά στις ηρωικές μορφές, οι οποίες εκείνο το ξημέρωμα έδιναν άνιση μάχη με τις πύρινες γλώσσες. Οι δεκατρείς λεβέντες δεν έστρεψαν το βλέμμα προς τη δύση αλλά θέλησαν να αντικρίσουν κατάματα το φως του χρέους. Το φως της ανατολής που έσμιξε με τη λάμψη της μεγάλης έκρηξης των ανεύθυνων συμπεριφορών μας. Τα καθαγιασμένα τους σώματα, ευθυτενή σαν τα κυπαρίσσια και τους σταυρούς στον ορίζοντα πάνω από τον κρατήρα, παρελαύνουν σήμερα και κάθε μέρα μπροστά μας. Οι μορφές τους, στέκουν περίβλεπτες και η εκθαμβωτική τους λάμψη περιαυγάζει σε όλη την οικουμένη.
Η ναυτική βάση, ο χώρος στον οποίο εκτυλίχθηκαν οι φρικιαστικές σκηνές της 11ης Ιουλίου, δεν μπορεί να αντέξει το μεγαλείο των πράξεών τους. Κανένα μνημείο και κανένας εγκωμιαστικός λόγος, δεν δύναται να περιγράψει επαρκώς το καθάριο φως που αναδύεται, απαύγασμα της άριστης ψυχής. Γιατί, οι άνθρωποι που φιλοξένησαν μέσα τους τα ιδανικά και τις αξίες αιώνων δεν μπορούν να περιοριστούν σε ασφυκτικά περιγράμματα. Δεν μπορούν να στριμωχτούν στα στενά όρια ενός κομματιού γης ή μιας γρανιτένιας στήλης. Η ανυπέρβλητη ανδρεία που επέδειξαν γίνεται διδαχή και ιερό παράδειγμα για τις παρούσες και τις επερχόμενες γενιές.
Βαρύς ο πόνος και σπαρακτική η απουσία για όλους τους συγγενείς και φίλους. Ο ορυμαγδός που προηγήθηκε της τρομακτικής αύρας του θανάτου, θόλωσε τα χαμόγελα στα πρόσωπα και έσβησε τη λάμψη από τα μάτια. Οι εικόνες, με τις ευτυχισμένες οικογένειες, τα ολόφωτα σπίτια και τις φωνές χαράς και ανεμελιάς, έδωσαν τη θέση τους σε μαυροντυμένες φιγούρες και ανέκφραστα βουρκωμένα βλέμματα. Οι γονείς λύγισαν στο άκουσμα του χαμού των παιδιών τους, οι καρδιές των συζύγων ράγισαν με την ανακοίνωση του θανάτου των αγαπημένων τους. Τα ρολόγια πάγωσαν. Ο χρόνος, υποκλινόμενος στην άνευ ορίων αυταπάρνηση των δεκατριών, άφησε το σύμπαν μετέωρο. Τη στιγμή που η ιστορία άπλωνε ευλαβικά το χαλί της δόξας, για να τους υποδεχθεί με μεγαλοπρέπεια στο πάνθεον των ηρώων, η γύρω φύση, καπνισμένη, έραινε τα ιερά τους σώματα.
Κανένας από τους τιμημένους άνδρες, δεν θα ήθελε να βλέπει κάποιον από εμάς να λυπάται για την εσωτερική, συνειδητή επιλογή της αυτοθυσίας. Κάποια βουνοκορφή, θα φιλοξενεί αυτήν τη στιγμή τις αέρινες, γιγάντιες μορφές τους. Χαμογελαστοί θα αγναντεύουν την ιερή αυτή συνάθροιση και θα μοιράζονται μαζί μας την υπερηφάνεια, που εμείς αισθανόμαστε γι’ αυτούς. Η ευγένεια του χαρακτήρα και το μεγαλείο της ψυχής τους κοσμούν, αυτήν την ώρα, τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε.
Κοινή ευχή και ελπίδα όλων μας αποτελεί η απάλυνση του πόνου και η γιατρειά των εκδορών που προκλήθηκαν στις ψυχές των συγγενών και φίλων των δεκατριών παλικαριών. Το ερεβώδες κενό, που άφησε το θλιβερό πρωινό εκείνης της αποφράδας μέρας, αποδεικνύεται τραγικά δυσαναπλήρωτο. Η μνήμη παραμένει ζωντανή, δηλώνει παρούσα και είναι αδυσώπητη. Η θύμηση τους, εγείρει συναισθήματα θλίψης, θρήνου, σπαραγμού αλλά και απεριόριστου θαυμασμού και υπερηφάνειας. Η κάμινος της ζωοδόχου πνοής, που οι δεκατρείς λεβέντες διατηρούν αναμμένη με τη θυσία τους, μεταλαμπαδεύει στους υπόλοιπους το μυροφόρο μήνυμα της συνεχούς προσπάθειας. Ένα μήνυμα το οποίο μας χαρίζει ανάσες αναζωογόνησης και μας απελευθερώνει από την απολιθωμένη σκέψη, την αποχαύνωση της κοινωνίας, την ανευθυνότητα των κρατούντων, τη διχόνοια που απομακρύνει τους ανθρώπους.
Η σημερινή εκδήλωση δεν αποτελεί παρά την ελάχιστη ένδειξη σεβασμού και τιμής εκ μέρους της Κυπριακής Πολιτείας αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης, η οποία γνώρισε τι θα πει λήθη και άγνοια και κουράστηκε να πληρώνει τις παραλείψεις και την ολιγωρία με το αθώο αίμα των παιδιών της. Η εκ βάθρων αναδόμηση των τομέων που μαστίζονται από αυτού του είδους τις συμπεριφορές, είναι η μόνη υγιής λύση. Ο εκσυγχρονισμός οφείλει να υποστηρίζει και να προωθεί, με θέρμη, την επιστημονική γνώση, την αξιοκρατία και την ορθολογική λήψη αποφάσεων.
Αλησμόνητοι ηρωομάρτυρες,
Η θυσία σας αποτελεί τρανή επιβεβαίωση του ενάρετου χαρακτήρα, του σθένους και της φλογερής αγάπης για το καθήκον, που φώλιαζε στα εσώψυχά σας. Εμείς δεν μπορούμε παρά να σας υποσχεθούμε τη συνέχιση της λαμπρής πορείας, που εσείς χαράξατε με τις ηρωικές σας πράξεις. Πιστοί στο ρητό του Πλάτωνα ότι «Όλος ο πλούτος της γης, δεν είναι αντάξιος της αρετής», σας εκφράζουμε αιώνια ευγνωμοσύνη και με ευλάβεια προσκυνούμε τις πανίερες μορφές σας.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Η σύνεση, το συλλογικό πνεύμα και η συνεργασία για την επίτευξη του κοινού καλού, μπορούν να μας οδηγήσουν σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Ο λαός μας, δεν μπορεί να αντέξει άλλα περιστατικά όπως αυτά του Μαρί. Το χρονολόγιο της κυπριακής ιστορίας, έχει γεμίσει με παρόμοια περιστατικά εγκληματικής αμέλειας και αναβλητικών συμπεριφορών. Όλοι γνωρίζουμε πόση σημασία έχει η γνώση του παρελθόντος για τη ροή του μέλλοντος. Η απώλεια της ιστορικής μνήμης δεν αποτελεί επιλογή. Ας δώσουμε επιτέλους στον τόπο μας την αισιοδοξία που του αξίζει. Ας προσπαθήσουμε μονιασμένοι, πέρα από κάθε ατομική φιλοδοξία, με συλλογική ωριμότητα και εθνική αυτογνωσία για να πετύχουμε την κοινωνική πρόοδο και ευημερία. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας, το παρόν και το μέλλον του τόπου μας.