Ομιλία Υπουργού Άμυνας κ. Φώτη Φωτίου
με την ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940
(Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2013, 08.00 μ.μ., Οίκημα ΕΝΑΔ, Άγιος Δομέτιος)
Ελληνίδες, Έλληνες,
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, τιμούμε με λαμπρότητα το έπος του ’40. Τιμούμε το μεγαλείο μιας ένδοξης περιόδου, η οποία σημάδεψε την πορεία του Έθνους μας και προκάλεσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Και όταν οι εθνικές ιστορίες γράφονται με αίμα, όταν ο αντίλαλος του μεγάλου «ΟΧΙ» φέρνει στο προσκήνιο την πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, τότε ο καθαρός ήλιος με το γαλανό φόντο, μετατρέπουν το αίθριο φως, σε σελίδες ολόχρυσες, αληθινές και αιώνιες.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση, οι Πανέλληνες, γιορτάζουμε τα μεγάλα και ωραία κατορθώματα των προγόνων μας που γράφτηκαν στις βουνοκορφές της Πίνδου και στα απάτητα φαράγγια της Αρβανιτιάς. Τον πόλεμο ενάντια στον φασισμό, που πολλοί τον χαρακτήρισαν ως πανηγύρι και γιορτή. Μπορεί να ήταν έτσι, ως προς την παλλαϊκή συμμετοχή του κόσμου και τη διάθεση της αυτοπροαίρετης συμμετοχής στον αγώνα υπεράσπισης του εθνικού ιδεώδους. Έμοιαζε με κοινή συστράτευση και ξεφάντωμα ηθικών αξιών, οι οποίες ενεργοποιούσαν μια σύσσωμη προσπάθεια ενάντια στο άδικο, στην τυραννία και στην υποδούλωση.
Κι όμως, ο πόλεμος, ήταν σκληρός και άνισος. Ήταν αντίγραφο της προαιώνιας διαγεγραμμένης πορείας ενός μικρού έθνους, που παλεύει το άδικο για να επιβιώσει. Η φύση του, παραμένει φρικιαστική και αποτρόπαια. Άφησε πίσω του χιλιάδες πεσόντες, τραυματίες και δολοφονηθέντες, ενώ τα επακόλουθά του, βιώνονται ακόμα και σήμερα, με ανθρώπινο πόνο και πένθος. Η τεράστια πολεμική μηχανή του Μουσολίνι, η καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη στρατιωτική επέμβαση, τα υπέρτερα μέσα και τα σύγχρονα οπλικά συστήματα της εποχής, αποτελούσαν αδιάσειστους μάρτυρες της επεκτατικής πρόθεσης για υποδούλωση της Ελλάδας.
Μπροστά στις ορδές του βάρβαρου σοβινισμού, οι υπερασπιστές των ελληνικών συνόρων, ως άλλοι Ακρίτες και άξιοι απόγονοι Μαραθωνομάχων, αντέταξαν τα πανάρχαια ιδεώδη της φυλής μας. Είναι θαυμαστό, το πώς μικρές λέξεις ή προτάσεις, μεταφέρουν το κοινό διαχρονικό σύνθημα για αγώνα μέχρις εσχάτων. Το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα και το «ελευθερία ή θάνατος» της παλιγγενεσίας, σμίγει με το αποφασιστικό «όχι» ενάντια στο δέος του αήττητου μέχρι τότε άξονα.
Αναζητώντας με αντικειμενικότητα την αλήθεια, όπως μας την μεταφέρουν οι μεγάλοι ιστορικοί, πεζογράφοι, ποιητές και δημιουργοί της εποχής, θα ήταν παράλειψη να μην σταθούμε στον ηρωισμό του απλού στρατιώτη, του κάθε Έλληνα που άφησε τις καθημερινές του ασχολίες και έτρεξε να πυκνώσει τις γραμμές του μετώπου. Οι πράξεις τους, προεκτείνονταν στο εσωτερικό, σε κάθε γωνιά της ελεύθερης Ελλάδας, αλλά και στο διεθνές στερέωμα.
Ο ποιητής, για να περιγράψει τη δύναμη των μαχητών, αναφέρει:
«Πρέπει να υπάρχει ένας μύθος στην ψυχή όλων αυτών των ανθρώπων. Νίκησαν τα βουνά, τα ποτάμια, τη βροχή, το χιόνι, την πείνα, τον ύπνο, την κούραση, τη λάμψη, το φασισμό, τη βία, τον αριθμό. Όλοι έχουν στο πρόσωπό τους ένα ήρωα, όπως στέκουνται περήφανοι, ανίκητοι πάνου σ’ αυτά τα μεγάλα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας».
Ας αφήσουμε του ανέμου τον χρόνο, να μας ταξιδέψει πίσω στις ένδοξες στιγμές και να μυρίσουμε μαζί το άρωμα της εποχής. Μιας χρονικής περιόδου της οποίας προηγήθηκαν γεγονότα τέτοια, που συνέβαλαν στην ανάπτυξη δυσαρέσκειας και μίσους μεταξύ των λαών της γηραιάς ηπείρου. Οι προβληματικές συνθήκες ειρήνης που ακολούθησαν τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δημιούργησαν οικονομική αστάθεια, πολιτικοστρατιωτικές ανισορροπίες και συνθήκες εμφάνισης ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Ο εγκλωβισμός της Γερμανίας και η απελπισία του λαού της, διευκόλυναν την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία. Με όραμα την αναγέννηση του ισχυρού Ράιχ και θεωρώντας υπεύθυνα τα άλλα έθνη, προχώρησαν στη δημιουργία συμμαχιών για εκδίκηση και επικράτηση στην Ευρώπη αλλά και παγκόσμια, με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος.
Το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, βρίσκει την αδύναμη Ελλάδα, να αντιστέκεται ενάντια στην πάνοπλες ιταλικές δυνάμεις, οι οποίες θεωρούσαν την κατάληψή της, θέμα λίγων ημερών. Η τακτική των δήθεν φιλικών προθέσεων, έδωσε τη θέση της στην τρομοκρατία η οποία συνοδεύτηκε με το γνωστό ιταμό τελεσίγραφο άνευ αποτελέσματος. Η προκλητικότητα που άρχισε μήνες πριν με παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου αλλά και με τον θρασύδειλο τορπιλισμό του καταδρομικού «Έλλη», ανήμερα της εορτή της Παναγίας στο λιμάνι της Τήνου, οδηγούσαν πλέον τις σχέσεις των δύο χωρών σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις έντασης. Τα σύννεφα του πολέμου, ήταν πλέον ορατά.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, το σκηνικό ήταν παρόμοιο. Η Ναζιστική Γερμανία κατάφερνε με επιτυχία να υλοποιεί τους στόχους της ανενόχλητη. Η Πολωνία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Νορβηγία, η κεντρική Ευρώπη και οι πλείστες Βαλκανικές χώρες, υποκύπτουν στις επιβουλές του Άξονα, ενώ η Αγγλία, δέχεται τα ανελέητα κτυπήματα από τις αεροπορικές της επιδρομές. Οι ΗΠΑ, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα μέτωπο αντίστασης αλλά ανέτοιμες ακόμα, αρκούνται σε προτροπές. Η Σοβιετική Ένωση, βρίσκεται σε ετοιμότητα, επιλέγοντας αρχικά την διπλωματική οδό, ενώ η Ιαπωνία, εντάσσεται στον Γερμανικό Άξονα.
Μέσα στο κλίμα αυτό της αβεβαιότητας και της απαισιοδοξίας, η μη υπολογίσιμη Ελλάδα, καταφέρνει να θαυματουργήσει. Ορθώνει το μικρό της ανάστημα και ανασηκώνει στους ώμους της, τις τύχες της ανθρωπότητας, όπως έκανε άλλοτε και με άλλους κατακτητές που απειλούσαν τον παγκόσμιο πολιτισμό και το πνεύμα. Το ξημέρωμα της 28ης του Οκτώβρη, βρίσκει τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, να αρνείται την παραχώρηση κυριαρχίας στον Ιταλό Πρέσβη. Η απίστευτη δύναμη του ιστορικού «όχι», μεταλαμπαδεύεται από γωνιά σε γωνιά, και πυροδοτεί το σύνθημα της νίκης. Το προνόμιο των ολίγων ενάντια στους υπέρτερους αριθμητικά, αναβιώνει και προκαλεί δέος στον αντίπαλο ο οποίος αναγκάζεται να παραδεχτεί το μεγαλείο του Έλληνα στρατιώτη.
Ο φόβος, παραχωρεί τη θέση του στον ενθουσιασμό και στη λεβεντιά. Με αποφασιστικότητα και ομαδικό πνεύμα, παραδίδουν μαθήματα αυταπάρνησης και χρέους στις αφιλόξενες βουνοκορφές της Ηπείρου. Τα φαράγγια αντιλαλούν παλληκαριά και η ιαχή «αέρα» εμψυχώνει και ενισχύει την πίστη για την τελική νίκη. Οι προφυλακές και τα τμήματα προκαλύψεως της ψυχής μας, απορροφούν την επιθετική ισχύ του αντιπάλου και η μια νίκη, διαδέχεται την άλλη. Ο Ελληνικός Στρατός, απελευθερώνει την Κορυτσά, τη Μοσχόπολη, την Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο, τη Χειμάρρα και την Κλεισούρα.
Η σθεναρή αντίσταση της Ελλάδας και η περίτρανη νίκη της, δίνουν ανάσα και αναπτερώνουν το ηθικό των σκλαβωμένων λαών της Ευρώπης. Παρά την επέμβαση της πανίσχυρης Γερμανίας στα τέλη Μαΐου του 1941 και την ολοκληρωτική κατάληψή της, η Ελλάδα παρέμεινε σε αγώνα αντίστασης. Οι φρικαλεότητες του εισβολέα, έφεραν τον σκοταδισμό και την εξαθλίωση, όμως δεν κατάφεραν να κάμψουν την αδούλωτη Ελληνική ψυχή. Μέσα από την αντίσταση που ακολούθησε, η πολυπόθητη λευτεριά, έστεψε και πάλι το λίκνο της αιωνιότητας, την Ακρόπολη των Αθηνών με τη γαλανόλευκη.
Η μικρή μας Κύπρος, δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχη στο πανελλήνιο αυτό κάλεσμα. Με τμήματα που οργανώθηκαν από την πρώτη στιγμή, έδωσε συνέχεια στην ιστορική παράδοση που θέλει τις δύο χώρες, να συμβαδίζουν στο κοινό κάλεσμα της μοίρας, για επιβίωση στην πατρώα θαλασσοφίλητη Ελληνική γη. Το τίμημα και ο φόρος αίματος ήταν μεγάλος. Άξιζε όμως και την τελευταία ρανίδα γιατί καταξίωσε την ιδιαίτερη μας πατρίδα, στον παγκόσμιο χάρτη των χωρών που συνεισέφεραν έμπρακτα στην προσπάθεια αντιμετώπισης του φασισμού.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Σήμερα, υποκλινόμαστε στη μνήμη όσων προσέφεραν τη ζωή και τις υπηρεσίες τους, για το καλό της ανθρωπότητας. Σ’ αυτούς αλλά και στις επερχόμενες γενιές, χρωστάμε πολλά. Καλούμαστε να φανούμε αντάξιοι των απαιτήσεων και των προσδοκιών του λαού μας, που πασχίζει να επιβιώσει στο «ακρωτήρι» αυτό του Ελληνισμού. Ενός λαού που δικαιούται να ελπίζει σε καλύτερες μέρες, έχοντας δώσει μεγάλους αγώνες για να διατηρήσει την ελευθερία του.
Μέσα από ενότητα και κοινές προσπάθειες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδιώκει την επανέναρξη ενός ουσιαστικού διαλόγου για επίλυση του κυπριακού προβλήματος, ενός προβλήματος εισβολής, κατοχής, καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκληματικών ενεργειών. Η διαχρονική στάση του Ελληνισμού σε θέματα αρχών, αξιών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρουσιάζεται αυτή την επέτειο του «ΟΧΙ», επίκαιρη όσο ποτέ προηγουμένως. Και τότε και σήμερα, πολεμούμε για τα ίδια ιδεώδη. Η θέση μας παραμένει σταθερή. Γι’ αυτό καλούμε την διεθνή κοινότητα να αφουγκραστεί τα δίκαια αιτήματα του λαού μας αλλά και του Ελληνισμού γενικότερα και να ασκήσει πιέσεις εκεί που απαιτείται. Στην πηγή αδιαλλαξίας και αποσταθεροποίησης, η οποία ιστορικά, τασσόταν υπέρ συμμαχιών που εξυπηρετούσαν τα δικά της συμφέροντα όπως ο Άξονας, ανεξαρτήτως κόστους για την ανθρωπότητα. Στην αιτία που σήμερα διακηρύττει την ετοιμότητά της να αναγνωρίσει το μόρφωμα του ψευδοκράτους, εφόσον η πλευρά μας δεν αποδεχτεί τη δική της λύση, στον δικό της χρόνο.
Μπροστά στις προκλήσεις, απαντούμε με όπλο μας το διεθνές δίκαιο και την ισχυρή βούληση του λαού μας για επιστροφή στην πατρώα γη και απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων. Καταθέτουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι, δεν θα αποδεχτούμε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, συνομιλίες χωρίς ξεκάθαρη βάση και διαδικασίες, οι οποίες θα οδηγούν σε παραγνώριση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών για μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα.
Σεβόμενοι ακριβώς τις αρχές, τις αξίες και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, ο οποίος αναπήδησε μέσα από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιθυμούμε να δώσουμε συνέχεια και ευκαιρία στη διεθνή ειρήνη. Ως σταθεροποιητικός παράγοντας στην ευρύτερη περιοχή, είμαστε έτοιμοι να συνδράμουμε προς αυτή την κατεύθυνση, αναζητώντας συνολική και όχι επιλεκτική εφαρμογή των αποφάσεων του οργανισμού. Ζητούμε τον ανάλογο σεβασμό προς τον απανταχού Ελληνισμό, που στάθηκε κυματοθραύστης στη φουρτούνα του ναζιστικού ιμπεριαλισμού. Ο διεθνής παράγοντας, έχει χρέος αλλά και συμφέρον να ενισχύσει τη διαδικασία του διαλόγου για επίλυση του κυπριακού, μέσα από απτές ενέργειες.
Η διεκδίκηση και ενάσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, δε θα δεχτούμε να γίνει κομμάτι οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης. Ο Ελληνισμός της Κύπρου δεν έχει πλέον περιθώρια για εκπτώσεις. Διεκδικούμε την επιβίωση και την ύπαρξή μας, με ασπίδα το διεθνές δίκαιο και την νομιμότητα. Με έντονη αμυντική διπλωματία και ανασχεδιασμό στο εσωτερικό μας, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις, για αποτελεσματική αντιμετώπιση των τουρκικών απειλών και των σύγχρονων προκλήσεων.
Φίλες και Φίλοι,
Ο αγωνιστής Κυπριακός Ελληνισμός, είναι έτοιμος να δεχτεί μια δίκαιη λειτουργική και αξιοπρεπή λύση. Δεν είναι όμως έτοιμος να παραχωρήσει την αξιοπρέπειά του για χάριν μιας οποιασδήποτε λύσης. Γιατί ακριβώς, σέβεται τους αγώνες των προγόνων του, τις εκατόμβες των θυσιασθέντων παλληκαριών του που αψήφησαν τον θάνατο προτιμώντας τη λευτεριά. Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου, θα βαραίνει τις συνειδήσεις και θα καθοδηγεί τα εθνικά μας βήματα, μέχρι την τελική δικαίωση.
Σας ευχαριστώ.
