Επιμνημόσυνος Λόγος Υπουργού Άμυνας κ. Φώτη Φωτίου
προς τιμήν των πεσόντων - αγνοουμένων Στυλιωτών και του Αντιστράτηγου Κατσάνη Γεώργιου
(Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013, στις 07.00 μ.μ., Χώρος Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων Στυλιωτών, Μαρί)
«Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους, και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων σου».
Πανιερότατε,
Κυρίες και κύριοι,
Με αυτά τα μεστά ομηρικά λόγια, ο Γλαύκος, φέρνει στη μνήμη του την ιερή παρακαταθήκη που του άφησε ο πατέρας του. Σήμερα, επαναφέροντας στη θύμησή μας τις ηρωικές πράξεις των πεσόντων και αγνοουμένων μας, πραγματικά αισθανόμαστε ρίγη υπερηφάνειας και αξεπέραστη ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι, μας επιτρέπουν να χρησιμοποιούμε ακόμη αυτή τη φράση, εμποτισμένη με το αίμα τους και την ανιδιοτέλεια του ηρωισμού τους.
Βρισκόμαστε σήμερα, σ’ ένα συμβολικό πάρκο στο Μαρί, το οποίο κοσμείται από το μνημείο που μας θυμίζει αξεπέραστες στιγμές μεγαλείου και δόξας. Αδιάψευστος μάρτυρας αέναης θυσίας των Πεσόντων και Αγνοουμένων Στυλιωτών, αλλά και του ήρωα Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών, Αντιστράτηγου Κατσάνη Γεώργιου. Μνημονεύουμε σήμερα μια ομάδα αθανάτων και γινόμαστε κοινωνοί, έστω και κατ΄ ελάχιστον, της άσβεστης φλόγας του πατριωτικού τους φρονήματος. Αξέχαστοι στη μνήμη μας, θα παραμείνουν οι Στυλιώτες αδελφοί μας, Θεοδόσης Χατζηθεοδοσίου, πεσόντας κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, Ανθυπολοχαγός Ανδρέας Αλεξάνδρου, Στρατιώτες Ανδρέας Νικολή Κάρουλλας και Δημητράκης Δημητρίου, καθώς και οι Αντωνάκης Ευσταθίου, Μιχάλης Ζαννέτου, Ευστάθιος Ευσταθίου, Ανδρέας Κάρουλλας, Σάββας Κατσούρης, και Γιάννης Λαγός, πεσόντες και αγνοούμενοι κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974.
Η έναρξη της νεότερης ιστορίας της Κύπρου μας, σημαδεύτηκε από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ ενάντια στον αγγλικό ζυγό και οδήγησε την πατρίδα μας στην ανεξαρτησία. Το λαμπρό αυτό έπος, φώτισε πρόσωπα ηρώων όπως αυτό του Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου, γνωστού για την αφοσίωση του στον ακούραστο αγώνα της οργάνωσης. Μετέτρεψε την οικία του σε καταφύγιο για τους αγωνιστές της λευτεριάς και κράτησε μέσα στη ψυχή του, άσβεστη την ελληνική φλόγα. Τον Δεκέμβριο του 1957, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια, άφησε την τελευταία του πνοή για να αναβαπτίσει νεότερες γενιές Στυλιωτών, δείχνοντάς τους τον δρόμο του καθήκοντος και της αξιοπρέπειας.
Πέρασαν 17 δύσκολα χρόνια, τα οποία σφράγισαν μια πολυτάραχη περίοδο για την Πατρίδα μας. Την 20η Ιουλίου 1974, ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία στον οποίο είναι αφιερωμένη και η εκκλησία των Στύλλων, γράφτηκε ο επίλογος μιας προδοσίας που έφερε τον όλεθρο και την καταστροφή. Τριανταεννέα χρόνια μετά, τιμούμε και υποκλινόμαστε στην ηρωική θυσία των πεσόντων και αγνοουμένων μας, που έταξαν το εθνικό συμφέρον υπεράνω της ζωής τους.
Οι εκδοχές, σύμφωνα με τις οποίες προήλθε το όνομα του χωριού Στύλλοι, φαίνεται να συνδέονται άρρηκτα με τις υλικές κολόνες, κατάλοιπα του παλαιού υδραγωγείου που μετέφερε νερό από την Κυθρέα στη Σαλαμίνα, ή τους «στύλλους» του βασιλιά της Σαλαμίνας Ευαγόρα, για επέκταση της τότε πρωτεύουσάς του. Σήμερα, με γνώμονα την ιστορική αλήθεια, είμαστε βέβαιοι ότι μπορούν να αντικατασταθούν από τους άυλους στυλοβάτες της λευτεριάς, τους ηρωικώς πεσόντες και αγνοουμένους που χάρισαν τα πάντα για το κατεχόμενο σήμερα χωριό τους και την Κύπρο μας. Ο γιός, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο παππούς, όλοι τους, στο εθνικό κάλεσμα, έδωσαν ζωηρά το παρών τους και διεκδίκησαν μια θέση στο πάνθεον των ηρώων. Η θυσία τους, θα αποτελεί πλέον τις διαχρονικές κολόνες πάνω στις οποίες θα ρέει άφθονο το νερό της λευτεριάς. Στη σκιά τους, θα δυναμώνει η δίψα για επιστροφή, η επιθυμία για να ζήσουμε στη γη των προγόνων μας, σε συνθήκες ασφάλειας, η επέκταση του κελεύσματος για αφύπνιση και αγώνα μέχρις εσχάτων.
Με το μνημόσυνο αυτό, καταθέτουμε ακόμα μια φορά, την ευγνωμοσύνη της κυπριακής πολιτείας, προς τον Αντγο Κατσάνη Γεώργιο, τον αείμνηστο Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών, ο οποίος, το πρωινό της 21η Ιουλίου 1974, έπεσε μαχόμενος στα υψώματα του Αγίου Ιλαρίωνα. Αξέχαστος και αγέραστος στη μνήμη μας, θα παραμείνει ο αητός της λευτεριάς, που με τα φτερά του σκέπασε τα παλληκάρια της Μονάδας του κατά τις σκληρές και άνισες μάχες ενάντια στον εισβολέα. Αργότερα, το πέταγμά του, αγκάλιασε ολόκληρη τη σκλαβωμένη μας πατρίδα και έγινε φάρος που καθοδηγεί τα εθνικά μας βήματα. Ο εμπνευσμένος Ταγματάρχης, ο γενναίος πολεμιστής σύμβολο των καταδρομέων μας, άφησε την τελευταία του πνοή, τιμώντας τον όρκο του Έλληνα Αξιωματικού. Η γης που τόσο αγάπησε, αγκάλιασε το άψυχο σώμα του με περίσσια στοργή, προσφέροντας ανακούφιση στους συντρόφους του που δεν κατάφεραν να του αποδώσουν τις οφειλόμενες νεκρικές τιμές.
Τέτοιες πράξεις ηρωισμού, ανιδιοτέλειας, ολοκληρωτικής κατάθεσης ψυχής σε ιδανικά και αξίες, οφείλουν να γίνονται μαθήματα ιστορικής διαπαιδαγώγησης και λάβαρα πατριωτικής υπεράσπισης. Οι πληγές της βίαιης και άνανδρης τουρκικής εισβολής, είναι ακόμα ανοικτές και το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα και τους ήρωες μας, βαρύ και ανεξόφλητο. Οι πρόσφυγες, δεν ξεχνούν τους τόπους τους, οι συγγενείς των αγνοουμένων μας δεν ησυχάζουν όσο τα δικά τους πρόσωπα παραμένουν στις μακρές λίστες των διερευνητικών επιτροπών, οι εκκλησίες μας δεν αντέχουν άλλο βουβές και αλειτούργητες. Αυτή είναι η εικόνα της τραγικής κατάληξης της τουρκικής εισβολής και αυτά καλούμαστε να ανατρέψουμε μέσα από συλλογικές προσπάθειες. Γιατί δε μας πάει μισή πατρίδα, γιατί δεν ταιριάζει στον ποτισμένο με αίμα ηρωικό Πενταδάκτυλο, το ντροπιαστικό σύμβολο της βίαιης διχοτόμησης.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Στο μεταίχμιο της ιστορίας, καλούμαστε σήμερα να ανασηκώσουμε στις πλάτες μας βαριές παρακαταθήκες. Να προσπαθήσουμε να ξαναφέρουμε ελπίδα και προοπτική στον πολύπαθο τόπο μας. Είναι γι’ αυτό που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έταξε ως υπέρτατο στόχο του, την προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού, μέσα από έντονη προπαρασκευή και κινήσεις που αναμένεται να διευκολύνουν τη διαδικασία και να την ωθήσουν αποφασιστικά προς θετική έκβαση. Η προτάσεις για κτίσιμο αμοιβαίας εμπιστοσύνης, φαίνεται να βρίσκει πρόσφορο έδαφος και υποστηρικτές, όχι μόνο στη διεθνή σκηνή, αλλά και μεταξύ των απλών πολιτών. Του λαού μας, ο οποίος έχει δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια στον τόπο που γεννήθηκε και να απολαμβάνει των βασικών ελευθεριών.
Η οποιαδήποτε όμως προοπτική, απαιτεί ενότητα και συλλογική προσπάθεια. Η δύσκολη πορεία επανένωσης της πατρίδας μας, δεν αποτελεί ευθύνη ολίγων, αλλά επιτακτικό έργο που πρέπει να αγκαλιάζεται από το σύνολο του κυπριακού λαού. Με σύμπνοια και αίσθημα ευθύνης, επιδιώκουμε την προώθηση ουσιαστικών προτάσεων, όπως αυτή της Αμμοχώστου, για υπερπήδηση των όποιων αδιεξόδων. Παράλληλα, διαμηνύουμε ότι, σε καμία περίπτωση, δε θα απεμπολήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα, ούτε και θα παραγνωρίσουμε τις προσδοκίες των προσφύγων και των συγγενών των αγνοουμένων μας. Του κάθε νέου και νέας, που ονειρεύεται να ζήσει στον τόπο του σε συνθήκες ασφάλειας. Έχουμε την υποχρέωση και θα απαιτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους λοιπούς Ευρωπαίους πολίτες. Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να απαιτήσουμε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής που καταπατούν και προσβάλλουν καθημερινά το διεθνές δίκαιο και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης υπόστασης.
Προσευχόμαστε σήμερα, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των τιμημένων ηρώων μας και απευθύνουμε δέηση στον Πανάγαθο, για διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου μας, που χάθηκε εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974.
Ηρωικοί Στυλιώτες, αθάνατε Αντιστράτηγε Κατσάνη Γεώργιε, μπροστά στους συγγενείς και τους φίλους σας, διαβεβαιώνουμε ότι η θυσία σας δεν πήγε χαμένη. Το πατριωτικό φρόνημα του Έλληνα Κύπριου, παραμένει άσβεστο και ο νόστος της επιστροφής, ατέρμονος. Οι όποιες δυσκολίες, δεν μπορούν λυγίσουν ένα λαό που αγωνίζεται ενωμένος και πασχίζει σε συλλογικά μονοπάτια. Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες σας μέχρι την τελική δικαίωση του λαού μας.
Αιωνία σας η μνήμη.
