Κάθε φορά που τιμούμε ήρωες, όπως ο Αντώνης Ανδρονίκου,
τιμούμε στο πρόσωπό τους όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για τη
δημοκρατία και την ελευθερία, για να μην περάσουν τα ξενοκίνητα σχέδια
της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’. Οι αδικοσκοτωμένοι ήρωές μας, δυστυχώς,
δεν είναι λίγοι για έναν μικρό τόπο όπως είναι η Κύπρος. Μαζί με τους
ήρωές μας εκφράζουμε την αγάπη του λαού μας για τη δημοκρατία, την
ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Τιμούμε τη θέληση του λαού μας για αντίσταση σε όσους επιβουλεύονται το μέλλον του.
Ο Αντώνης Ανδρονίκου γεννήθηκε στη Μελίνη Λάρνακας, αλλά οι συνθήκες της ζωής τον έφεραν στην Παρεκκλησιά μαζί με τη γυναίκα του Μαρία και τα έξι παιδιά τους. Ο Αντώνης ήταν άνθρωπος της βιοπάλης και του μόχθου. Ασκούσε το επάγγελμα του γεωργοκτηνοτρόφου. Τον χαρακτήριζαν όλα εκείνα τα γνωρίσματα του παραδοσιακού ανθρώπου του μόχθου. Ήταν εργατικός, φιλόξενος, φιλικός και εκδηλωτικός με τους γύρω του. Ήταν ταυτόχρονα βαθιά δημοκράτης.
Η αγάπη του Αντώνη για την πατρίδα του και η
πίστη του στη Δημοκρατία ήταν χαρακτηριστικά τα οποία δεν μπορούσε να
γίνουν ανεκτά από τους ανθρώπους της ΕΟΚΑ Β’ που καραδοκούσαν για να
καταργήσουν τη δημοκρατία και να επιβάλουν τον φασισμό και την
τρομοκρατία καταλαμβάνοντας την εξουσία. Στις 10 Δεκεμβρίου 1973 ο Αντώνης Ανδρονίκου απήχθη από τους κουκκουλοφόρους της ΕΟΚΑ Β’. Τρεις μέρες μετά βρέθηκε νεκρός από τις σφαίρες του φασισμού και της εσχάτης προδοσίας στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας. Με αυτό τον τρόπο σίγησαν τον Αντώνη. Με αυτό τον τρόπο ο φασισμός προσπάθησε να καταργήσει τη δημοκρατία στον τόπο μας. Με σφαίρες, με τρομοκρατία και με αίμα.
Υποκλινόμαστε με δέος στη γυναίκα του Αντώνη, την ηρωική σύζυγό του Μαρία, η οποία βρέθηκε άξαφνα μόνη, χωρίς τον σύντροφό της.
Βρήκε όμως τη δύναμη και το κουράγιο να μεγαλώσει τα έξι ορφανά της και
να πλάσει ανθρώπους που αποτελούν σήμερα παραδείγματα ότι η ζωή τελικά
προχωρά και επιβάλλεται. Αποτελούν ζωντανή μαρτυρία για τα «κατορθώματα» του φασισμού στον τόπο μας που προκάλεσαν τον θάνατο και έντυσαν στα μαύρα πολλές οικογένειες.
Φίλες και φίλοι,
Το τίμημα από την κατάργηση της Δημοκρατίας
από τη μεγαλύτερη προδοσία στην κυπριακή ιστορία το πλήρωσε ακριβά ο
κυπριακός λαός. Κάθε φορά που καταργείται με τα όπλα η δημοκρατία, το τίμημα το πληρώνει ο λαός. Και, δυστυχώς, ο λαός μας υποφέρει ακόμη από
την καταστροφή που επήλθε με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά ο τόπος μας ακόμα φέρει βαθιά τα τραύματα από
τη μεγάλη προδοσία.
Για να κλείσουν οι πληγές της προδοσίας πρέπει
να επέλθει τελικά η κάθαρση. Εμείς έχουμε χρέος απέναντι στον λαό να
δούμε μπροστά. Να προχωρήσουμε μπροστά με καθοδηγητικό φάρο το όραμα της
ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Για να
προχωρήσουμε όμως ενωμένοι πρέπει καθολικά να αναγνωριστεί το έγκλημα
που έγινε εις βάρος του λαού μας.
Να καταδικαστούν για πάντα στη συνείδηση του
λαού όχι απλά οι ένοχοι αλλά τα κατάπτυστα ιδεολογήματα και οι
συμπεριφορές που οδήγησαν στη μεγάλη προδοσία. Χαιρετίζουμε ενέργειες
όπως το πρόσφατο πόρισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων. Με τη στήριξη της
πλειοψηφίας των κομμάτων το πόρισμα έχει καταδείξει με τεκμηριωμένο
τρόπο τους αυτουργούς του εγκλήματος. Μόνο μέσα από τέτοιου είδους
ενέργειες μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι.
Δυστυχώς,
ενώ το πόρισμα πρόσφερε μια εξαιρετική ευκαιρία για να επιτευχθεί η
εθνική ομοψυχία, η ενότητα και η κάθαρση, η στάση συγκεκριμένων
πολιτικών δυνάμεων να το καταψηφίσουν ματαίωσε μια σημαντική προοπτική.
Όπως μαχαιριά στην ενότητα του λαού και στον λαό γενικότερα συνιστούν οι
τιμές προς πραξικοπηματίες και, γενικότερα,
η προσπάθεια συγκάλυψης και τελικά επιβράβευσης της προδοσίας.
Ενέργειες που τελικά αναπαράγουν τα ιδεολογήματα που οδήγησαν στο
φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Μετά από τόσα χρόνια ο αγώνας του λαού μας
συνεχίζεται και θα συνεχίζεται ενόσω υπάρχει η κατοχή και η διαίρεση του
τόπου μας. Η υφιστάμενη κατάσταση του βίαιου διαχωρισμού και της
παρουσίας χιλιάδων κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων δεν μπορεί να
είναι η λύση που επιζητούμε.
Η στάση της Τουρκίας σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό δεν είναι καθόλου εποικοδομητική. Αντίθετα παραμένει προκλητική,
επιστρατεύοντας διάφορες απειλές κατά της Κύπρου και των γειτονικών
λαών. Η ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή μας της
δίνει την ευκαιρία να πλασάρεται ως ο χωροφύλακας της περιοχής. Η
ενθάρρυνση από πλευράς παραδοσιακών συμμάχων της Άγκυρας την καθιστά
ολοένα και πιο επικίνδυνη.
Με φόντο αυτή την ανησυχητική κατάσταση,
πρέπει όλοι μαζί να διατηρήσουμε ζωντανό το όραμα για τη λύση του
Κυπριακού. Λύση που να στηρίζεται στα περί Κύπρου ψηφίσματα του ΟΗΕ, στο
διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του
1977 και 1979. Σε αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να πάψουμε να καλούμε
και τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας να συμβάλουν. Η κατοχή και ο
εποικισμός αποτελούν κίνδυνο πρώτα απ’ όλα για τη δική τους φυσική
παρουσία στο νησί μας.
Εμείς πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε
αυτή τη συγκυρία. Η πλευρά μας με τις θέσεις που καταθέτει δεν πρέπει να
δίνει την εντύπωση ότι στρεψοδικεί. Οι καινοφανείς προτάσεις περί διεύρυνσης της διαδικασίας και περί «χαλαρής ομοσπονδίας» και οι προτάσεις για συνομιλίες από μηδενική βάση μόνο ζημιά μπορούν να προκαλέσουν στο
Κυπριακό, διότι είτε θα οδηγήσουν σε υιοθέτηση των τουρκικών επιδιώξεων
είτε θα δώσουν την ευκαιρία στην κατοχική Τουρκία να επιτύχει πάγιους
στόχους, θέτοντας επίσημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τη θέση για
λύση δύο κρατών.
Η πολυδιαφημισμένη ένταξή μας στο ΝΑΤΟ δεν θα έχει για τον λαό μας ευεργετικές συνέπειες. Αντίθετα, θα αποτελέσει έναν ακόμα μηχανισμό δέσμευσης της Κύπρου στα όσα θα σχεδιάζονται για μας χωρίς εμάς. Άλλωστε η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί την Κύπρο στο ΝΑΤΟ, και, κατά συνέπεια, τέτοιες διακηρύξεις μόνο λαϊκισμός μπορούν να χαρακτηριστούν.
Για να κλείσουν οι πληγές, λοιπόν, πρέπει
να τερματιστεί η κατοχή και να επανενωθεί η Κύπρος. Η τελική δικαίωση
θα έρθει μόνο μέσα από την πραγματική επανένωση της πατρίδας μας, των
θεσμών, της οικονομίας και του λαού μας. Η λύση του Κυπριακού πρέπει να
παραμείνει ο αμετάθετος στόχος μας.
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Αποτίνουμε σήμερα φόρο τιμής σε έναν ήρωα της Δημοκρατίας, της νομιμότητας και της ελευθερίας, στον Αντώνη Ανδρονίκου. Ο Αντώνης θυσίασε το υπέρτατο αγαθό της ζωής για τη βαθιά του πίστη για τη Δημοκρατία. Έδειξε
την έμπρακτη αφοσίωσή του στις πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις και
έπεσε υπερασπίζοντας τη νομιμότητα και τον Πρόεδρο Μακάριο.
Σήμερα αποτίνουμε φόρο τιμής στους αγωνιστές της αντίστασης, πεσόντες και ζώντες.
Στους δύσκολους καιρούς που διάγουμε ο
καλύτερος φόρος τιμής προς τους ανθρώπους αυτούς είναι η υπόσχεση όλων
μας ότι ο τόπος δεν θα ξαναπεράσει τέτοιου είδους κακοτοπιές. Ποτέ ξανά
φασισμός. Ποτέ ξανά προδοσία. |
|
