Μαζευτήκαμε
σήμερα στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους στην Αγλαντζιά, που την
ανοικοδόμησε στην προσφυγιά η πίστη και το πείσμα, το κουράγιο και η
ελπίδα των Νιοχωριτών, για να τιμήσουμε τη μνήμη των πεσόντων, των
εκτελεσθέντων και των αγνοουμένων του Νέου Χωριού Κυθρέας, 38 χρόνια
μετά το τραγικό καλοκαίρι του 1974.
Το Νέο Χωριό κατέβαλε βαρύ το τίμημα. Μακρύς
ο κατάλογος των πεσόντων, των εν ψυχρώ δολοφονηθέντων και των
αγνοουμένων. Περίσσεψε το αίμα, ο πόνος και το δάκρυ. Ο τραγικός
απολογισμός θέλει την κοινότητα του Νέου Χωριού να κατέχει το θλιβερό
προνόμιο να μετρά συγκριτικά τα περισσότερα θύματα μέσα στη λαίλαπα του
πολέμου και της καταστροφής.
Με την εισβολή, οι νέοι του Νέου Χωριού
ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της πατρίδας και επιστρατεύονται ως έφεδροι
στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς να υπερασπιστούν την προδομένη και
κινδυνεύουσα πατρίδα.
Την πρώτη κιόλας ημέρα της εισβολής πέφτει ο
Κώστας Λαμπρίας ηρωικά μαχόμενος σε πολεμική επιχείρηση στα Σακάρια της
Αμμοχώστου.
Ο Γιώργος Χατζηγιάννης και ο Κώστας
Κωνσταντινίδης και οι δύο με σύζυγο και μικρά παιδιά, υπηρετούν ως
έφεδροι στο 398 Τάγμα Πεζικού στην περιοχή Τζιάους όπου συμμετέχουν σε
σκληρές και άνισες μάχες ενάντια στον εισβολέα κατά την έναρξη της
δεύτερης εισβολής. Από τότε παρέμειναν αγνοούμενοι μέχρι που τα οστά
τους ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.
Στην ίδια περιοχή άλλο ένα παλληκάρι
προσφέρει τη ζωή του υπηρετώντας στο ίδιο Τάγμα της Εθνικής Φρουράς. Ο
Γιάννης Παπαγιάννης, ο οποίος μαζί με τέσσερις άλλους εθνοφρουρούς
συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι από τα τουρκικά στρατεύματα, εκτελούνται εν
ψυχρώ και ρίχνονται σ΄ ένα ξεροπήγαδο στο Τζιάος. Η χαρακτηριστική
φωτογραφία τους κατά την ώρα της σύλληψης ταξιδεύει στα πέρατα της
οικουμένης και γίνεται σύμβολο των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας
και αδιάψευστη μαρτυρία της βάρβαρης και παράνομης εκτέλεσης αιχμαλώτων
από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής.
Άλλοι τρείς έφεδροι εθνοφρουροί, ο
Κωνσταντίνος Ευθυμίου, ο Γιώργος Θεοδώρου και ο Στέλιος Ορφανίδης ακόμη
αγνοούνται καθώς τα ίχνη τους χάθηκαν κατά τη δεύτερη εισβολή ενώ
υπηρετούσαν στις μονάδες τους.
Ο κύκλος της ανθρωποθυσίας κλείνει το 1996
με τον νεαρό εθνοφρουρό Στέλιο Παναγή ο οποίος πυροβολήθηκε από Τούρκους
στρατιώτες απρόκλητα και εν ψυχρώ ενώ βρισκόταν σε υπηρεσία σε φυλάκιο
της πράσινης γραμμής.
Το Νέο Χωριό Κυθρέας μετρά συνολικά 73
πεσόντες, εκτελεσθέντες και αγνοουμένους από 14 έως 84 ετών. Το δάκρυ
ακόμη δεν έχει στερέψει. Μνημονεύουμε και τιμούμε όσους πρόσφεραν τη ζωή
τους και αναπέμπουμε δέηση και εμμένουμε στην πλήρη διακρίβωση της
τύχης των αγνοουμένων μας.
Τριανταοκτώ χρόνια μετά και η κυπριακή
τραγωδία δεν έχει τέλος. Οι έποικοι πολλαπλασιάζονται, οι περιουσίες μας
λεηλατούνται, η πολιτιστική μας κληρονομιά καταστρέφεται, η κατοχή του
βόρειου τμήματος του νησιού συνεχίζεται ενώ τα τουρκικά στρατεύματα
αποτελούν μόνιμη απειλή για το μέλλον.
Οι συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων
Εθνών βρίσκονται σε αδιέξοδο. Η διχοτομική αδιαλλαξία και οι
υπαναχωρήσεις της τουρκικής πλευράς δεν επιτρέπουν καμία αισιοδοξία. Η
καλή θέληση και η πολιτική βούληση της ελληνοκυπριακής πλευράς δεν είναι
από μόνη της αρκετή για να φτάσουμε σε βιώσιμη λύση στη βάση των
ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και
των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου.
Η Τουρκία αντί να συμβάλει στη λύση απειλεί,
προκαλεί και παρανομεί στα θέματα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της
Κύπρου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εκτρέπεται, προκαλεί,
αυθαιρετεί και παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομιμότητα σε σχέση με την
Κυπριακή Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η Τουρκία δεν μπορεί να
καθορίζει τη λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών. Το θράσος και η αλαζονεία
ασφαλώς δεν γίνονται αποδεκτά από τα όργανα και τους θεσμούς της ΕΕ. Το
πρόβλημα είναι της Τουρκίας, η οποία με τις συμπεριφορές της επιβαρύνει
ακόμη περισσότερο τις ευρωπαϊκές της ανεπάρκειες.
Σήμερα η Ευρώπη επιχειρεί να ξεπεράσει την
τρέχουσα κρίση ενισχύοντας τους δεσμούς, τους θεσμούς και την ενότητα
των κρατών και των λαών της. Η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι
η προοπτική και το μέλλον της ΕΕ.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία αποτελεί θλιβερή
παραφωνία. Επιμένει στον αναχρονισμό της στρατιωτικής κατοχής και της
βίαιης διχοτόμησης, παραβιάζοντας στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και
ελευθερίες όλων των Κυπρίων.
Επιδιώκουμε τη λύση, εργαζόμαστε για τη λύση
και είμαστε έτοιμοι για έναν έντιμο και βιώσιμο συμβιβασμό. Αλλά σε
καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε τα τετελεσμένα της
εισβολής και να υποκύψουμε στους όρους του κατακτητή, θέτοντας σε
κίνδυνο την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού. Αυτό να μην το περιμένει
κανείς.
Δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή και τη
διαίρεση. Η διχοτόμηση δεν μπορεί να είναι η μοίρα της πατρίδας μας και
το μέλλον των παιδιών μας. Τριανταοκτώ χρόνια διχοτόμησης είναι πολλά.
Οι ώρες που περνούμε είναι δύσκολες και
πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε ενωμένοι. Πρέπει ν΄ αφήσουμε τον διχασμό
μια για πάντα στο παρελθόν. Πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις. Η ενότητα είναι
όρος επιβίωσης. Εάν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας πως θα
πείσουμε τους ξένους;
Δεν αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα προβλήματα με
συνεχείς αντιπαραθέσεις και ατελείωτες αντιδικίες. Μπορούμε να
προχωρήσουμε μπροστά μέσα από τον διάλογο, τη μετριοπάθεια, τη
συναίνεση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τη συνεννόηση και την
ενότητα.
Οι συνθήκες μπορεί να είναι δύσκολες, αλλά
θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με θέληση, συνέπεια και υπευθυνότητα να
ανατρέψουμε την κατοχή, να ανακόψουμε τον εποικισμό, να αποτρέψουμε τον
εφιάλτη και την κατάρα της διχοτόμησης. Διαθέτουμε τα ψυχικά αποθέματα,
το σθένος και τις αντοχές να προχωρήσουμε μπροστά ενωμένοι, να υπερβούμε
τις δυσκολίες, να δώσουμε μήνυμα αισιοδοξίας και προοπτικής στον λαό
μας.
Τιμούμε σήμερα τους πεσόντες, τους
εκτελεσθέντες και τους αγνοουμένους του Νέου Χωριού Κυθρέας και
μνημονεύουμε την αδικαίωτη προσφορά τους.
Η θυσία τους λειτουργεί ως εθνική συνείδηση
και καταμαρτυρεί το χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια πατρίδα της
ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους της, για ένα
καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας, για τις γενιές που μας
έρχονται.
|
|
