Η 15η Ιουλίου μας παραπέμπει σε μια μαύρη σελίδα της ιστορίας μας. Κουβαλά τη βαριά σκιά ενός δίδυμου εγκλήματος σε βάρος του τόπου μας και του λαού μας. Η αρχή γίνεται με το προδοτικό πραξικόπημα, το οποίο άνοιξε την κερκόπορτα στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο.
Η 15η Ιουλίου είναι η απαρχή μιας ανείπωτης τραγωδίας. Είναι η ημέρα που η Χούντα των Αθηνών και οι εδώ εγκάθετοι της, η ΕΟΚΑ Β’, επιχείρησαν να καταλύσουν τη δημοκρατία στον τόπο μας, στρέφοντας τα πυρά τους ενάντια στον αείμνηστο Εθνάρχη Μακάριο και τη νόμιμη Κυβέρνηση του, ενάντια, ουσιαστικά, στην εκπεφρασμένη θέληση του κυπριακού λαού.
Απέναντι στο προδοτικό πραξικόπημα κάποιοι άνθρωποι, θυσιάζοντας την ίδια τους τη ζωή, υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της πατρίδας μας.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους αυτούς τους αγωνιστές του λαού μας που έπεσαν κατά το προδοτικό πραξικόπημα, υπερασπιζόμενοι αρχές και αξίες. Βρισκόμαστε εδώ για να εκφράσουμε τον σεβασμό μας προς τη θυσία τους και την ευγνωμοσύνη μας για την ανιδιοτελή προσφορά τους.
Χάρη στη δική τους θυσία τα άνομα εγκλήματα της Χούντας των Αθηνών και των εδώ εγκάθετων της για κατάλυση της δημοκρατίας κατέρρευσαν. Χάρη στη δική τους θυσία μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και να έχουμε το δικαίωμα να ατενίζουμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.
Δυστυχώς, όμως, οι αίτιοι του προδοτικού πραξικοπήματος σχεδίασαν και προετοίμασαν με κάθε μεθοδικότητα το έγκλημα τους ενάντια στον κυπριακό λαό. Ήξεραν πάρα πολύ καλά ότι οι ενέργειες τους θα καθιστούσαν το νησί ανοχύρωτο και έρμαιο στα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας. Όταν τα πυροβόλα της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ στρέφονταν ενάντια στο Προεδρικό Μέγαρο, στο σύμβολο της Κυπριακής Δημοκρατίας, άνοιγαν τον δρόμο στην τουρκική εισβολή.
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά, ακόμη μετράμε πληγές και θερίζουμε τον πικρό σπόρο της προδοσίας που έσπειραν στο σώμα της Κύπρου. Τριάντα οκτώ χρόνια μετά, ακόμη ξεδιπλώνονται μπροστά μας οι συνέπειες μιας τραγωδίας που βιώνει ο τόπος μας και ο λαός μας από το 1974.
Οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, οι ηρωικοί μας εγκλωβισμένοι, οι διακόσιες χιλιάδες συμπατριώτες μας που έγιναν πρόσφυγες, η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του 37% των εδαφών μας, ο εποικισμός και η λεηλασία της κατεχόμενης γης μας, καθορίζουν από τότε το σκηνικό της κυπριακής πραγματικότητας.
Μια πραγματικότητα ενός στάτους κβο, που όμως αναπτύσσει δυσάρεστες και επικίνδυνες δυναμικές. Ο αριθμός των εποίκων καθημερινά αυξάνεται, ενώ οι περιουσίες των προσφύγων μας γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης.
Τριάντα οκτώ χρόνια από τότε, η πατρίδα μας εξακολουθεί να είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με κατεχόμενα εδάφη. Ωστόσο, οι μνήμες παραμένουν ζωντανές και ο αντικατοχικός μας αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωση.
Μια δικαίωση που μπορεί να έλθει μόνο μέσα από μια λύση του Κυπριακού που θα διασφαλίζει και θα διαφυλάσσει ένα κράτος με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα στη βάση της πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Μια λύση δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη, που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό και θα επανενώνει το έδαφος, τον λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες ολόκληρου του λαού μας, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων.
Σε αυτόν τον αγώνα τάχθηκε και αυτόν τον αγώνα υπηρέτησε με απόλυτη πίστη, αφοσίωση και πατριωτισμό ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας. Σε κάθε στάδιο των διαπραγματεύσεων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργαζόμενος εποικοδομητικά και με ρεαλισμό κατέθετε λογικές προτάσεις με καλή πίστη για να επιτύχουμε την επίλυση του Κυπριακού το συντομότερο δυνατό.
Για να μπορέσουμε, όμως, να φτάσουμε σε λύση του Κυπριακού θα πρέπει όλες οι πλευρές να επιδείξουν την αναγκαία καλή βούληση. Δυστυχώς, η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν εργάστηκε εποικοδομητικά προς αυτή την κατεύθυνση.
Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, θα πρέπει η Τουρκία να αλλάξει ρότα και να εφαρμόσει όλες τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία και την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης της να στηρίξει ενεργά τις προσπάθειες επίτευξης λύσης. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο μόνος δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσει η Τουρκία αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συμπατριώτισσες – συμπατριώτες,
Εμείς παραμένουμε πιστοί στο όραμα μας.
Οραματιζόμαστε μια Κύπρο επανενωμένη, χωρίς ξένα στρατεύματα κατοχής και διαχωριστικά τείχη. Μια Κύπρο της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους τους πολίτες της.
Στο πέρασμα των αιώνων, αυτός ο τόπος και αυτός ο λαός βίωσε πολλές προδοσίες και πολλές τραγωδίες. Σε όλες τις φάσεις της πολυτάραχης ιστορίας μας, όμως, αυτός ο τόπος και αυτός ο λαός κατάφερνε να αποτινάσσει τους ξένους ζυγούς, να επιβιώνει, να προχωρεί, και να προοδεύει.
Σε αυτό τον δρόμο της ελευθερίας και της προόδου θα βαδίσουμε και πάλι. Και έχουμε όλες τις προϋποθέσεις, όλα τα αναγκαία εφόδια και όπλα, για να τα καταφέρουμε. Σημαντικό τέτοιο εφόδιο είναι η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σημαντικό, επίσης, εφόδιο είναι η πρόσφατη ανακάλυψη φυσικού αερίου στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, γιατί ενισχύει και κατοχυρώνει τη θέση της χώρας μας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό και ανοίγει προοπτικές διαρκούς ειρήνης, ευημερίας και ανάπτυξης στον τόπο μας.
Το χρέος μας απέναντι στην ιστορία μας, απέναντι στις θυσίες όλων των ηρώων μας, όπως επίσης και απέναντι στις επόμενες γενιές των Κυπρίων, μας επιβάλλει αυτά τα εφόδια να τα χειριστούμε με σύνεση και σοφία, για να αποδώσουν καρπούς. Για να επανενώσουμε την πατρίδα μας και να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά μας να ζήσουν σε μια ειρηνική, δημοκρατική και ευημερούσα χώρα.
Αυτό το όραμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να το αφήσουμε να ξεφτίσει. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, το όραμα μας τελικά θα βρει τον δρόμο της υλοποίησης και της δικαίωσης.
Τιμή σε αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους στον αγώνα για τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου.
Τιμή σε αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους για τη δική μας αξιοπρέπεια.
Αιωνία η μνήμη τους.
