Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως κ. Λουκά Λουκά στο ετήσιο εθνικό μνημόσυνο των αγνοουμένων και πεσόντων του Δήμου Λακατάμειας, στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου
04/12/2011
Μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα τους ήρωες και τους πεσόντες του Δήμου Λακατάμειας. Όσους με περίσσιο θάρρος αντιστάθηκαν στον Άγγλο και Τούρκο κατακτητή από το 1955 μέχρι και την τουρκική εισβολή. Την ίδια στιγμή αναπέμπουμε δέηση υπέρ των αγνοουμένων αδελφών μας που τα ίχνη τους χάθηκαν μέσα στη δίνη και τη λαίλαπα της τουρκικής εισβολής.
Τόσο στην παλαιότερη όσο και στη σύγχρονη Ιστορία της μικρής μας πατρίδας, ο μαρτυρικός λαός μας κλήθηκε πολλές φορές να προασπίσει ή να απελευθερώσει τα πάτρια εδάφη από επίδοξους και αδίστακτους κατακτητές, ένα κάλεσμα στο οποίο ορδές ηρώων προσέτρεξαν με αξιοζήλευτο θάρρος και αυταπάρνηση.
Για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του νησιού μας από τον πανίσχυρο αγγλικό ζυγό, αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους πάμπολλα παλληκάρια κατά τα έτη 1955-59. Ο Γεώργιος Χαραλάμπους (Πέρτικος), 20 ετών, έπεσε στην Ευρύχου το 1955 σε μάχη με τους Άγγλους, ο Ανδρέας Λοϊζου έπεσε μαχόμενος κατά Τούρκων και Άγγλων στο ΓΣΠ αφήνοντας πίσω χήρα και δύο παιδιά, ενώ ο Χριστοφής Σαλίδης κατακρεουργήθηκε από τους Τούρκους το 1957.
Η Ανεξαρτησία, όμως, που έφερε ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59, και το νεοσύστατο κυπριακό κράτος, ανέκαθεν βάλλονταν από εχθρικές υπερδυνάμεις, οι οποίες έπαιρναν κάθε ευκαιρία για αποσταθεροποίηση και προώθηση των ύπουλων σχεδίων και συμφερόντων τους.
Κατά την οξύτατη διακοινοτική κρίση που ξέσπασε το 1963, η περιοχή Λακατάμιας είχε το δικό της μερίδιο σε θυσίες: ο Νίκος Αλεξάνδρου, 21 ετών, έπεσε μαχόμενος στο Αμπελικού από ελεύθερο σκοπευτή, ο Φίλιππος Χατζηγεωργίου, 29 ετών, στον Τράχωνα και ο Χαράλαμπος Βαρνάβα στον Άγιο Σωζόμενο, ενώ υπηρετούσε στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου, εγκαταλείποντας χήρα και παιδιά. Ο δεκαεξάχρονος Άγγελος Νικολαΐδης έπεσε στο χωριό Τρυπημένη τον Ιανουάριο του 1964 ενώ ο Γρηγόρης Λουβιάς, 20 ετών, έπεσε τον Αύγουστο του ίδιου έτους στις μάχες της Τηλλυρίας.
Ο κύκλος του αίματος και της θυσίας δεν έμελλε, δυστυχώς, να σταματήσει το 1964. Το πρόσχημα στην προσχεδιασμένη από την Τουρκία και τους συμμάχους της εισβολή του 1974, έδωσε η κατάλυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1967 και η ανάληψη της εξουσίας από τη Χούντα των συνταγματαρχών. Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ στις 15 Ιουλίου 1974 έφεραν στην Κύπρο τον όλεθρο, τα τραγικά αποτελέσματα του οποίου βιώνουμε μέχρι σήμερα, 37 χρόνια μετά.
Μαχόμενοι κατά την τουρκική εισβολή έπεσαν ο Τάσος Χριστοδούλου, 21 ετών, στις μάχες του Λήδρα Πάλας τη μέρα που θα αποπεράτωνε τη στρατιωτική του θητεία, ο Αχιλλέας Αχιλλέως, 20 ετών, στο χωριό Αγριδάκι και ο Αντώνης Παυλίδης, 30 ετών, κατά την απόβαση των Τούρκων στην Κερύνεια. Ο Γεώργιος Σκουφάρης, 19 ετών, απεβίωσε επίσης το 1974 μετά από τραυματισμό του στη CYTA, ενώ ο Σάββας Ξενή φονεύθηκε σε στρατόπεδο στην Αθαλάσσα από βομβαρδισμούς τουρκικών αεροσκαφών. Τον Αύγουστο του 1974, ο δεκαοκτάχρονος Παναγιώτης Αβραάμ έπεσε στην περιοχή Πενταδακτύλου, ενώ οι έφεδροι Άρης Πανταζής και Κύπρος Κυπριανίδης έπεσαν στον Άγιο Παύλο.
Μαζί με τους προαναφερθέντες ήρωες μας, τιμούμε και μνημονεύουμε σήμερα τα τραγικά θύματα της τουρκικής επέλασης, τους άδικα δολοφονηθέντες Νίκο Ανδρέου – Λακαταμίτη και Κωστάκη Μαρδαπίττα, οι οποίοι σκοτώθηκαν εν ώρα υπηρεσίας στις ψυχιατρικές μονάδες στην Αθαλάσσα από τον βομβαρδισμό άμαχου πληθυσμού.
Αποβιώσαντες τις μαρτυρικές εκείνες χρονιές για τον τόπο μας είναι, επίσης, ο Χαράλαμπος Παπέττας το 1973 και ο Σάββας Αντωνιάδης το 1974. Οι ήρωες Πέτρος Καϊλής, Ανδρέας Μιχαηλίδης, και Νίκος Ευθυμίου που μέχρι πρόσφατα αγνοείτο η τύχη τους και που έχουν αναγνωριστεί με τη μέθοδο του DNA και ταφεί με τις δέουσες τιμές. Μάρτυρες του αγώνα υπήρξαν και οι Γιάγκος Ηλία Ματθαίου και η Ρεβέκκα Γιάγκου Ματθαίου, που κατακρεουργήθηκαν από τους Τούρκους το 1977.
Τη σημερινή μέρα η μνήμη μας ανατρέχει και στην τραγικότερη πτυχή του κυπριακού δράματος, στους συνανθρώπους μας τα ίχνη των οποίων χάθηκαν στα πεδία μαχών και που οι οικογένειές τους αγωνιούν μέχρι σήμερα για την τύχη τους. Ανάμεσα στις δεκάδες οικογένειες, που 37 χρόνια μετά συνεχίζουν να βιώνουν καθημερινά την αγωνία για τα προσφιλή τους πρόσωπα, αναμένοντας καρτερικά τη διακρίβωση της τύχης τους, είναι και οι οικογένειες των 28 αγνοουμένων από την ευρύτερη περιοχή Λακατάμειας: του Σάββα Διάκου, Αντρέα Θεοδώρου, Δημήτρη Θεοχαρίδη, Νέαρχου Ξενοφώντος, των αδελφιών Αντρέα και Κώστα Ζαχαριάδη, του ζεύγους Πέτρου και Χρυσταλλούς Χατζηκωνσταντή, του Ιάκωβου Θεοδώρου, Νικόλα Κυριάκου, Γεώργιου Λειβαδιώτη, Αντρέα Πίσση, Αντρέα Ρώσσου, Ιωάννη Ιωάννου, Σωτήρη Σπύρου, Αντρέα Σταύρου, Αντρέα Στυλιανού, Αντρέα Τζιάμπου, Μιχάλη Χατζηγιάννη, Ευστάθιου Χριστοδουλίδη, Κωνσταντή Χριστούδια, Χριστάκη Χατζηχριστοδούλου, Κωνσταντίνου Μερακλή, Αντρέα Φιλιππίδη, Μιχαήλ Μιχαήλ, Ιωάννη Σαββίδη, Αγγελή Σοφόκλη και Γρηγόρη Δημητρίου.
Η Κύπρος αναγνωρίζει και τιμά όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας του λαού μας. Τιμά όσους αντιστάθηκαν ενάντια στον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή, μνημονεύει τους ήρωες που έχασαν τη ζωή τους και θυμάται και αγωνίζεται για τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας.
Τα μνημόσυνα των ηρώων μας είναι ημερολόγιο μνήμης των αγώνων για τη δημοκρατία και την ελευθερία αυτού του τόπου. Είναι όμως παράλληλα και προσκλητήριο αγώνα για όλους εμάς. Αγώνα για να επανενώσουμε την πατρίδα μας και να αποκαταστήσουμε τα δίκαια του μαρτυρικού μας λαού.
Η επανένωση του τόπου μας και του λαού μας, η επιστροφή στην κατεχόμενη γη μας, η ειρηνική συμβίωση χωρίς ξένους στρατούς, παραμένει το ελπιδοφόρο όραμα όλων μας. Η επίτευξη αυτού του οράματος είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους ηρωικούς πεσόντες, τους δολοφονηθέντες και τους αγνοουμένους μας, των οποίων η ηρωική θυσία είναι ο φωτεινός φάρος που φωτίζει τα βήματα μας προς τη δικαίωση των αγώνων μας για ελευθερία και επανένωση του λαού και του τόπου μας.
Με την ευχή και την ελπίδα σύντομα να διακριβωθεί η τύχη των αγνοουμένων της Λακατάμειας αλλά και όλων των αγνοουμένων μας, αποτίνουμε σήμερα τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηρωικούς αυτούς αγωνιστές της Λακατάμειας, εκφράζοντας την αιώνια ευγνωμοσύνη μας για τη μεγάλη θυσία τους.
Η επανένωση της πατρίδας μας, μέσα στα πλαίσια μιας συμφωνημένης λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα τερματίζει την κατοχή και θα διασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη όλων των κατοίκων, θα είναι για τους ηρωικούς νεκρούς μας το καλύτερο μνημόσυνο.
Ας είναι αιώνια η μνήμη τους.
