Ομιλία της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κας Σωτηρούλλας Χαραλάμπους στην εκδήλωση της ΣΕΚ στη μνήμη των θυμάτων εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, στη Λευκωσία
28/04/2011
Θα ήθελα να συγχαρώ για μια ακόμη φορά τη Συνομοσπονδία Εργαζομένων Κύπρου (ΣΕΚ) για αυτή τη σεμνή τελετή που διοργανώνει κάθε χρόνο για να τιμήσει τα θύματα των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών. Τους ανθρώπους που χάθηκαν γιατί δεν τηρήθηκαν τα αυτονόητα, τα ελάχιστα, αυτά που αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου.
Ανθρώπινα λάθη και παραλείψεις είναι που μετατρέπουν μια συνηθισμένη ημέρα στη δουλειά σε μια οδυνηρή εμπειρία για έναν άνθρωπο, μια οικογένεια, μια κοινωνία.
Αξίζει σίγουρα να αποδοθεί τιμή και σεβασμός στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, αλλά ταυτόχρονα να λεχθεί και μια μεγάλη συγνώμη για αυτά που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν, για τις παραλείψεις που τους στέρησαν τη ζωή ή την αξιοπρεπή διαβίωση.
Ο σεβασμός και η τιμή, όπως και η συγνώμη μας, δεν αρκούν για να μην χαθούν άλλες ζωές στην πάλη για το μεροκάματο. Χρειάζονται έργα, δράσεις και ενέργειες που θα καταστήσουν την εργασία ασφαλή, παραγωγική και δημιουργική.
Το κράτος αναγνωρίζει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Γι’ αυτό και το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εκσυγχρονίζει συνεχώς τη νομοθεσία, ενδυναμώνει τις αρμόδιες Υπηρεσίες του και προωθεί δράσεις και πρακτικές για την πιο αποτελεσματική επιτήρηση της εφαρμογής της νομοθεσίας αλλά και την καλλιέργεια συνείδησης ασφάλειας μεταξύ των πολιτών.
«Τα συνδικάτα κατοχυρώνουν την ασφάλεια». Ένα εύστοχο σύνθημα για τον ρόλο των συνδικάτων, ο οποίος δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Και το πιο σημαντικό είναι ότι ο ρόλος αυτός αποτελεί καταξίωση και επίτευγμα μέσα από σκληρούς διαχρονικά αγώνες και θυσίες.
Το συνδικαλιστικό κίνημα της Κύπρου δικαιούται να αισθάνεται υπερήφανο για τις μέχρι τώρα διεκδικήσεις του που κατέληξαν σε σημαντικές κατακτήσεις. Σήμερα, σε ένα διαρκώς και παγκόσμια μεταβαλλόμενο περιβάλλον, ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος καθίσταται ακόμη πιο σύνθετος αλλά το ίδιο απαραίτητος όπως και προηγουμένως.
Σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι και η οικονομική κρίση επηρεάζει αρνητικά όλες τις παραμέτρους που αφορούν τον κόσμο της εργασίας. Παράμετρος η οποία έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και την οικονομία είναι η αδήλωτη εργασία η οποία, εκτός των άλλων, περιλαμβάνει και παραβίαση των δικαιωμάτων των μεταναστών για ασφαλή και αξιοπρεπή εργασία.
Όμως το είπα και θα το επαναλάβω. Στα θέματα ασφάλειας και υγείας δεν χωρούν συμβιβασμοί ούτε εξοικονομήσεις και η οικονομική κρίση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να μην λαμβάνονται τα μέτρα προστασίας που απαιτούνται από τη νομοθεσία. Γιατί η ανθρώπινη ζωή αποτελεί αξία αδιαπραγμάτευτη.
Οι αριθμοί των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών αποτελούν ένα ακόμη στίγμα για τη σύγχρονη κοινωνία και δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Ένας εργαζόμενος πεθαίνει κάθε μερικά δευτερόλεπτα και 6.300 εργαζόμενοι πεθαίνουν κάθε μέρα. Το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και των ασθενειών παγκόσμια υπολογίζεται ότι ανέρχεται ετησίως στο 4% περίπου του παγκόσμιου ακαθάριστου προϊόντος.
Στην Κύπρο το 2010 έχασαν τη ζωή τους στην εργασία 20 συνάνθρωποί μας ενώ άλλοι 2.184 εργαζόμενοι είχαν εργατικό ατύχημα. Δυστυχώς, ο αριθμός των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων που συνέβηκαν πέρσι στον τόπο μας δεν συγκρίνεται καθόλου ευνοϊκά με τους αντίστοιχους αριθμούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά όλους μας.
Η πολιτική βούληση της ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων προκειμένου να εφαρμόζονται οι νομοθετικές προβλέψεις και οι θεσμοί υπάρχει, χρειάζεται όμως η έμπρακτη βούληση με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων από πλευράς των εργοδοτών για να υπάρξει η δραστική κίνηση προς τα εμπρός.
Οι προσπάθειες θα πρέπει να ενταθούν σε πνεύμα συλλογικότητας και συνεργασίας ώστε να μην προστεθούν νέα θύματα στον κατάλογο των θυμάτων των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών και η εργασία να καταστεί ασφαλής και αξιοπρεπής για όλους, όπως επιβάλλεται από τα πρότυπα μιας σύγχρονης και υγιούς κοινωνίας.
Με την ελπίδα ότι ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με τη συνεργασία όλων, αποτίω τον προσήκοντα φόρο τιμής στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών.
