Ομιλία της Υπουργού Συγκοινωνιών και ΄Εργων δρος Ερατώς Κοζάκου-Μαρκουλλή στην εκδήλωση Μνήμης Γρηγόρη Αυξεντίου, στο Καλό Χωριό Λάρνακας
03/03/2011
Με ιδιαίτερη συγκίνηση αποδέχθηκα την πρόσκληση να χαιρετίσω την εκδήλωση Μνήμης του Σταυραετού του Μαχαιρά, του Γρηγόρη Αυξεντίου, οδηγού ταξί το επάγγελμα, που γεννήθηκε στην κωμόπολη της Λύσης της επαρχίας Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου 1928. Έπεσε μαχόμενος ενάντια στους Άγγλους κατακτητές στις 3 Μαρτίου 1957 στο κρησφύγετό του κοντά στην Ιερά Μονή Μαχαιρά, σε μια αυτόβουλη και συνειδητή πράξη θυσίας και αυταπάρνησης. Ευχαριστώ θερμά το Δήμο Λύσης, το Κοινοτικό Συμβούλιο και το Δημοτικό Σχολείο Καλού Χωριού καθώς και την οικογένεια του ήρωα για την τιμή που μου έκαναν να βρεθώ σήμερα μαζί σας για να προσκυνήσουμε το μεγάλο μας ήρωα.
Για άλλη μια χρονιά αποδίδουμε την πρέπουσα τιμή σε μια από τις πιο μεγάλες μορφές όχι μόνο της σύγχρονης αλλά και ολόκληρης της κυπριακής ιστορίας. Υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας του εικοσιεννιάχρονου νέου από τη Λύση που με σημαία την ελευθερία και τα αγνά ιδανικά της γενιάς του μπήκε στην αιωνιότητα με τον απαράμιλλο ηρωϊσμό και το μεγαλείο του, πληρώνοντας με τη ζωή του το υπέρτατο χρέος για τη λευτεριά της πατρίδας.
Η Κύπρος στη μακραίωνη ιστορία της γνώρισε πολλούς κατακτητές. Ο μαρτυρικός λαός μας κλήθηκε πολλές φορές να προασπιστεί και να απελευθερώσει τα πάτρια εδάφη από επίδοξους και αδίστακτους κατακτητές τόσο στο μακρινό παρελθόν όσο και στη νεότερη και σύγχρονη περίοδο της ιστορίας μας.
Ο αγώνας του 1955-59 καταξιώθηκε στην ιστορία ως ένας απαράμιλλος λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στην αποικιοκρατική δύναμη της Βρετανίας η οποία αρνείτο να αποδώσει ελευθερία και να παραχωρήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον κυπριακό λαό. Στη διάρκεια αυτού του υπέροχου αγώνα, νέα κυρίως και γενναία παλληκάρια άνοιξαν το δρόμο της λευτεριάς με την αντρειοσύνη τους και το φωτεινό τους παράδειγμα αυτοθυσίας, πλημμυρίζοντας όλο τον κόσμο με τις αξίες και τα ιδανικά τους και ντροπιάζοντας μια πανίσχυρη αυτοκρατορία.
Στον απελευθερωτικό αυτό αγώνα ο Γρηγόρης Αυξεντίου, επικηρυγμένος και προδομένος, δεν λύγισε, δεν οπισθοχώρησε, αλλά επέλεξε να πολεμήσει γενναία στα βουνά του Μαχαιρά αρνούμενος να παραδοθεί. Είχε επιλογή να υποκύψει και να σώσει τη ζωή του. Ο Γρηγόρης, όμως, σήκωσε την περηφάνια ενός ολόκληρου λαού στους νεανικούς του ώμους και προτίμησε να παραδοθεί στις φλόγες με το κεφάλι ψηλά. Ελεύθερος, συνειδητός ήρωας, βάδισε στην αιωνιότητα αθάνατος.
Πενήντα τέσσερα χρόνια από την ημέρα της ιστορικής του θυσίας ο Γρηγόρης Αυξεντίου εξακολουθεί να εμπνέει όλους μας και να μας υπενθυμίζει το καθήκον και την ιστορική ευθύνη να επανενώσουμε την πατρίδα μας, να διασφαλίσουμε την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία της, ανατρέποντας τα τετελεσμένα που δημιούργησε στον τόπο μας η τουρκική εισβολή και κατοχή. Καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα που αυτός χάραξε για ελευθερία, πρόοδο και προκοπή, με το ίδιο σθένος και αποφασιστικότητα μέχρι τη μέρα της δικαίωσης και της επανένωσης της πατρίδας και του λαού μας.
Η λύση του Κυπριακού, που θα οδηγήσει στην αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, αποτελεί χρέος όχι μόνο προς αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας αλλά και προς τις γενιές που θα έρθουν. Ο Γρηγόρης έδωσε το φωτεινό του παράδειγμα στη δική του γενιά αλλά και σε όλες τις επόμενες γενιές, αφήνοντας το δικό του μήνυμα ότι «Τ' αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της λευτεριάς».
Στον αγώνα που διεξάγουμε για επανένωση του νησιού μας εμπνεόμαστε από την ηρωϊκή μορφή του Γρηγόρη Αυξεντίου αλλά και όλων όσων θυσιάστηκαν στους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας οραματιζόμενοι μια ελεύθερη και ακέραιη πατρίδα. Με τούτη την αγάπη για τη λευτεριά, όπως λέει και ο ποιητής: «Με τούτη την αγάπη, λέω, πως μια μέρα, οι ξύλινοι σταυροί θα μπουμπουκιάσουν τριαντάφυλλα – ναι, κι ο δικός μου ο σταυρός, ο καμένος, ο πέτρινος με τούτη, λέω, την αγάπη μια μέρα θα λυγίσουμε κείνους που φέρνουν τ' άδικο και σπέρνουνε το μίσος. Τούτη είναι η εντολή μου – μ΄ όλο που αυτή την ώρα δεν το ξέρω το μίσος σα να μην το' μαθα ποτές ή να το ξέχασα. Γεια σας».
Προσκυνούμε το μεγαλείο σου, Γρηγόρη Αυξεντίου, και δίνουμε την υπόσχεση να χτυπήσουμε μια μέρα τις χαρμόσυνες καμπάνες στην εκκλησία της Παναγίας της Λύσης και στο ξωκλήσι του Αγίου Ευφημιανού που περιμένουν καρτερικά την επιστροφή των κατοίκων του ηρωϊκού Δήμου της Λύσης. Είμαστε σίγουροι ότι θα είσαι μαζί μας στη μεγάλη γιορτή και θα πιεις μαζί μας το γλυκό κρασί της λευτεριάς.
