Επιμνημόσυνος λόγος του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Μάριου Καρογιάν στο μνημόσυνο του Γεώργιου Ξ. Ιωαννίδη, στην Πάφο
20/02/2011
Μνημονεύουμε σήμερα και αποτίνουμε φόρο τιμής και εκτίμησης σε έναν διακεκριμένο ευπατρίδη, έναν σπουδαίο και εμπνευσμένο πολιτικό, έναν φλογερό πατριώτη, ένα ξεχωριστό τέκνο της Πάφου και της Κύπρου.
Είμαστε εδώ για να μνημονεύσουμε και να τιμήσουμε τον Γεώργιο Ιωαννίδη, τον αείμνηστο Υπουργό, Βουλευτή, συνομιλητή, Δημοτικό Σύμβουλο, παράγοντα του πολιτισμού και του αθλητισμού του οποίου η συνολική προσφορά στην Κύπρο, καθώς και η ιδιαίτερη προσφορά του προς την Πάφο υπήρξε πλούσια και σημαντική.
Μνημονεύουμε σήμερα τον Κοκή Ιωαννίδη και θυμόμαστε όχι μόνο την πλούσια προσφορά του, αλλά και το άριστο ήθος του, τα σπουδαία οράματά του, τους φιλοσοφημένους στοχασμούς του, το υψηλό αίσθημα ευθύνης που τον διέκρινε, τη συνέπειά του, την εντιμότητά του, τις αδιαπραγμάτευτες δημοκρατικές του πεποιθήσεις, καθώς και τη διαλεκτική προσέγγιση των πραγμάτων, τον συνετό του λόγο και το βάθος και την ευρύτητα της σκέψης του.
Τόσο στην πολιτική του διαδρομή όσο και στην επαγγελματική του δραστηριότητα, καθώς και στην κοινωνική του δράση, αλλά και σε κάθε δημόσια παρέμβαση και δράση του αναδείκνυε τις σταθερές αρχές και αξίες που υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή και πρότασσε πάντοτε το συμφέρον του τόπου και του λαού. Υπήρξε υπηρέτης της πατρίδας και της κοινωνίας. Υπήρξε άριστος υπηρέτης του δημόσιου συμφέροντος. Άριστος και ως άνθρωπος, άριστος και ως οικογενειάρχης, ως συγγενής, ως φίλος, ως συνεργάτης.
Υπήρξε, παράλληλα, αυθεντικός και ανεπιτήδευτος. Αγαπητός και προσήνης, καλόκαρδος και γλυκομίλητος. Κέρδιζε την εμπιστοσύνη και τη φιλία, καθώς και την εκτίμηση και την αναγνώριση γιατί ήταν απλός και καταδεκτικός, δίκαιος, με καθαρή και τολμηρή σκέψη, με ώριμη και καίρια άποψη και συνεπής στις αρχές του.
Παιδί μιας τυπικής αστικής παφίτικης οικογένειας της περιόδου του μεσοπολέμου, ο Κοκής Ιωαννίδης, ύστερα από κάποια προσωρινή απασχόληση μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, εκπλήρωσε το όνειρό του και απέκτησε πτυχίο δικηγόρου στην Αγγλία. Επιστρέφοντας στην Κύπρο το 1948 άνοιξε το δικηγορικό του γραφείο στην Πάφο και, παράλληλα, αναμείχθηκε ενεργά στα κοινά της πόλης. Συμμετείχε στα διοικητικά του ΑΠΟΠ και του Γυμναστικού Συλλόγου Κόροιβος και στη Σχολική Εφορεία, ενώ τον επόμενο χρόνο αναδείχθηκε Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Πάφου.
Την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-'59, υπήρξε συνήγορος πολλών μελών της Οργάνωσης. Διετέλεσε, επίσης, υπεύθυνος της Παγκύπριας Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα στην Πάφο. Το 1958 συνελήφθη από τους Βρετανούς αποικιοκράτες και αφού κρατήθηκε αρχικά στο Δασούδι μεταφέρθηκε στη συνέχεια στα κρατητήρια της Πύλας. Αποφυλακίστηκε μετά από λίγους μήνες ύστερα από έντονες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των συναδέλφων του δικηγόρων.
Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με τη μέλλουσα σύζυγο και στοργική σύντροφό του, Μαρούλα, με την οποία νυμφεύθηκε τον Αύγουστο του 1959 και η οποία σίγουρα κουβαλά πολλές και δυνατές αναμνήσεις από τη συμβίωσή της με τον αείμνηστο Κοκή. Οι πλούσιες αυτές αναμνήσεις και το σπουδαίο όνομα που κατέλιπε ο αείμνηστος Κοκής απαλύνουν τον πόνο της για τη φυσική του απουσία.
Με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Γεώργιος Ιωαννίδης εξελέγη Βουλευτής Πάφου. Παράλληλα, υπήρξε ανταποκριτής των εφημερίδων «Έθνος» και «Ο Φιλελεύθερος» και για δύο περίπου χρόνια εξέδιδε στην Πάφο την τοπική εφημερίδα «Αγών». Στις διακοινοτικές ταραχές του 1963-'64 ήταν υπεύθυνος των ενόπλων ομάδων που σχηματίστηκαν στην Πάφο προς υπεράσπιση του κυπριακού κράτους και για αντιμετώπιση της τουρκανταρσίας.
Αργότερα ο αείμνηστος Εθνάρχης Μακάριος, ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση προς τον Κοκή Ιωαννίδη, τον συμπεριέλαβε στο Υπουργικό Συμβούλιο όπου τον επαναδιόρισε και μετά την επιστροφή του στην Κύπρο ύστερα από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Ο διάδοχος του Μακαρίου, ο αείμνηστος Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού, του ανέθεσε το 1978 το Υπουργείο Προεδρίας και τον επόμενο χρόνο τα καθήκοντα συνομιλητή στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
Στη μακρά πολιτική του διαδρομή ο Κοκής Ιωαννίδης γεύτηκε και χαρές και πίκρες. Επιτυχίες και αποτυχίες. Ικανοποίηση και απογοήτευση. Πάντοτε, όμως, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης, γιατί είχε σταθερές, συνεπείς θέσεις και απόψεις και έναν πράο συναινετικό χαρακτήρα.
Η πολιτική του σκέψη, η άποψή του, γενικά η θεώρηση των πολιτικών πραγμάτων τύγχαναν σεβασμού και εκτίμησης απ' όλους, ανεξαρτήτως εάν κάποιοι είχαν και διαφωνίες.
Ο αείμνηστος Κοκής Ιωαννίδης προσδιόρισε με την όλη δράση και προσφορά του, με το παράδειγμα και το ήθος του το μέτρο και το πρότυπο του πολιτικού που πολιτεύεται με σταθερό γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και με διάθεση προσφοράς στον τόπο και την κοινωνία.
Σήμερα, δυστυχώς, σπάνια συναντούμε στην πολιτική ζωή του τόπου το παράδειγμα και το πρότυπο πολιτικού που ο Γεώργιος Ιωαννίδης μάς έχει κληροδοτήσει.
Ναι, η απουσία του ευπατρίδη και υπεύθυνου πολιτικού Κοκή Ιωαννίδη έχει αφήσει ένα μεγάλο κενό.
Αιωνία ας είναι η μνήμη του. Φωτεινό ας κρατήσουμε το παράδειγμά του.
