Επιμνημόσυνη ομιλία του Υπουργού Άμυνας κ. Κώστα Παπακώστα στο ετήσιο μνημόσυνο του πεσόντα κατά την τούρκικη εισβολή του 1974 Λοχία Σάββα Σάββα του 399 Τάγματος Πεζικού, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στη Γεράσα
01/08/2010
Με βαθιά συγκίνηση βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στη Γεράσα, στο ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα της κυπριακής ελευθερίας, Σάββα Σάββα, που θυσιάστηκε υπερασπιζόμενος τις πατρογονικές εστίες απέναντι στις αριθμητικά υπέρτερες και πάνοπλες ορδές του τουρκικού Αττίλα, το εφιαλτικό καλοκαίρι του ’ 74.
Αείμνηστε ήρωα της ελευθερίας Σάββα.
Στεκόμαστε όλοι - κλήρος, πολιτεία και λαός- με ευλάβεια και δέος και εναποθέτουμε στη μνήμη σου στεφάνια ευγνωμοσύνης και αγάπης. Επειδή έτσι αρμόζει σε κάθε ανιδιοτελή αγωνιστή της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που ανήκει επάξια στην ουράνια συνοδεία των αθανάτων.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Μια αναδρομή στη σύντομη ζωή και τον αγώνα του Σάββα, που με τη θυσία του για την πατρίδα καταξιώνεται στις συνειδήσεις όλων μας, είναι η ελάχιστη τιμή που μπορούμε να του προσφέρουμε.
Ο Σάββας Σάββα γεννήθηκε στη Γεράσα στις 3 Ιανουαρίου του 1953. Ήταν το τελευταίο από τα τέσσερα παιδιά του Ευριπίδη και της Ελπίδας Σάββα μετά τον Ανδρέα, τη Μαρούλλα και τη Γεωργία.
Τα πρώτα γράμματα του τα έμαθε στο Δημοτικό Σχολείο της Γεράσας και, ακολούθως, φοίτησε στο Γυμνάσιο και στην Εμπορική Ακαδημία Λεμεσού από την οποία αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1972.
Αμέσως μετά κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Τοποθετήθηκε στο 399 Τάγμα Πεζικού με το βαθμό του Λοχία. Με την έναρξη της εισβολής του 1974, το Τάγμα του βρέθηκε στην περιοχή CYTA στη Λευκωσία, όπου πολέμησε σκληρά μαζί με τους συναδέλφους του και συνέβαλε στο να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων εισβολέων η περιοχή.
Μετά την εκεχειρία που ακολούθησε, το 399 Τάγμα Πεζικού έλαβε αποστολή να ενισχύσει τις γραμμές τις Εθνικής Φρουράς στην περιοχή της σχολής Γρηγορίου και να καλύψει την αναδίπλωση της ΕΛΔΥΚ, η οποία δεχόταν σφοδρό βομβαρδισμό από την τουρκική πολεμική αεροπορία.
Στις 16 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια των σκληρών μαχών στην περιοχή της Σχολής Γρηγορίου και ενώ η μονάδα του Σάββα κατορθώνει να καταλάβει το ύψωμα της περιοχής, ο Σάββας προσπάθησε να υψώσει την ελληνική σημαία επί του υψώματος για να δώσει, έτσι, σαφή ένδειξη στους άνδρες της ΕΛΔΥΚ για τις θέσεις της Εθνικής Φρουράς.
Μια σφαίρα του εχθρού, όμως, δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει την αποστολή του.
Μέσα σε εκείνες τις τραγικές στιγμές, το νεκρό σώμα του παρέμεινε στο πεδίο της μάχης και τάφηκε μετά σε ομαδικό τάφο.
Οι χαροκαμένοι γονείς για πολλά χρόνια ζητούσαν να μάθουν τον τόπο που βρισκόταν αναπαυμένο το παιδί τους. Δυστυχώς, όμως, το 1996, οι γονείς του Σάββα, Ευριπίδης και Ελπίδα, έφυγαν από την ζωή χωρίς να έχουν την ευκαιρία να αγκαλιάσουν τα κόκαλα του παιδιού τους και να τα θάψουν με τις τιμές που του αξίζουν.
Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Οι θυσίες των παιδιών του λαού μας στους αγώνες για ελευθερία και δικαίωση και η δοκιμασία που υφίστανται οι συγγενείς των αγνοουμένων μας, μας φέρνουν μπροστά στη δική μας ευθύνη για το μέλλον της πατρίδας μας. Χρέος μας απέναντι σε αυτούς είναι η επιμονή στον αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.
Η εποχή εκείνη συνδέεται με τη συγκυρία που ζούμε σήμερα. Εμείς, με πρωτεργάτη τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια, αναζητούμε το στοιχειώδες, φυσικό και πανανθρώπινο δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι σε μια επανενωμένη πατρίδα χωρίς στρατούς κατοχής, χωρίς έποικους, χωρίς τα τείχη της διαίρεσης, χωρίς πρόσφυγες και αγνοούμενους. Διεκδικούμε την ειρήνη και την ευημερία του λαού ολόκληρης της νήσου μας.
Συνειδητοποιούμε και αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να ανατραπούν τα τετελεσμένα που δημιούργησε η εισβολή, η πολύχρονη κατοχή και η διαίρεση της πατρίδας μας.
Στην πορεία μας θα συναντούμε αντίξοες συνθήκες και δυσκολίες που θα φαίνονται απροσπέλαστες. Όμως, θα πρέπει να έχουμε ως πυξίδα μας τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης, στο πλαίσιο μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται από τα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η προδοσία του '74 δεν μας αφήνει, δυστυχώς, περιθώρια να διεκδικήσουμε με πιθανότητες επιτυχίας καλύτερη λύση από αυτήν, η οποία αποτελεί τον ιστορικό συμβιβασμό της πλευράς μας για να επιτύχουμε την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Για να κερδίσουμε τη μάχη και να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε, πρέπει να είμαστε ενωμένοι, πρέπει να διασφαλίσουμε την εθνική και κοινωνική μας συνοχή και αλληλεγγύη για να αποκτήσουμε ένα κοινό μέλλον για τον τόπο μας, για την επιβίωσή μας.
Σεβαστή οικογένεια, Μαρούλλα και Γεωργία, αδελφές του ήρωα, λοιποί συγγενείς, συναγωνιστές και συγχωριανοί του Σάββα,
Απευθύνομαι σε σας για να σας εκφράσω, καταρχήν, την κατανόηση αλλά και τον θαυμασμό μας για την υπομονή και την καρτερικότητα που επιδεικνύετε, μέχρι ο Γολγοθάς, τον οποίο ανεβαίνετε εδώ και 36 ολόκληρα χρόνια, να φτάσει στο τέλος του με την επικείμενη ταυτοποίηση των λειψάνων του δικού σας ανθρώπου.
Σίγουρα θα θέλατε, όπως και εμείς, ο Σάββας να βρίσκετε σήμερα ανάμεσά μας. Δυστυχώς η μοίρα αποφάσισε διαφορετικά. Η θυσία του δικού σας ανθρώπου, που υπερασπίστηκε την τιμή και την ελευθερία όλων μας, θα πρέπει να σας κάνει για πάντα υπερήφανους.
Μπορεί να μην πρόλαβε ο Σάββας να ζήσει πολλά χρόνια, όμως, στην ολιγόχρονη ζωή του καταξιώθηκε στις συνειδήσεις όλων μας για το ήθος, τον πατριωτισμό και την αυτοθυσία του.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του Σάββα Σάββα, του νεαρού μας ήρωα! Και η θυσία του ας γίνει φάρος που θα φωτίζει τα βήματα μας στο δύσβατο δρόμο του αγώνα που διεξάγουμε, για ελευθερία και επανένωση της Κύπρου μας.
