Ομιλία του Υφυπουργού παρά τω Προέδρω δρος Τίτου Χριστοφίδη στην εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον αγωνιστή Κώστα Μισιαούλη, στο Τσέρι
14/07/2010
Όσα χρόνια και αν περάσουν, οι μνήμες επιστρέφουν στις μαύρες εκείνες ημέρες του 1974, που σκόρπισαν στον τόπο μας την καταστροφή. Ο λαός μας συνεχίζει ακόμη, 36 χρόνια μετά, να μετρά με ανείπωτο πόνο τις πληγές της τραγωδίας του 1974. Τις μνήμες δεν μπορεί κανείς να τις δαμάσει, δεν μπορεί κανείς και τίποτα να τις σβήσει, όταν φέρουν μαζί τους τις βιωματικές εμπειρίες μεγάλων τραγωδιών και εγκλημάτων. Όταν οι μνήμες αφορούν γεγονότα που καθόρισαν με τον πιο εγκληματικό τρόπο την τύχη του λαού μας.
Πριν από 36 χρόνια ζήσαμε ως λαός την τραγωδία του πραξικοπήματος και της εισβολής. Τριάντα έξι χρόνια μετά ζούμε ακόμη τις συνέπειες αυτής της τραγωδίας και οι πληγές είναι ακόμη ανοικτές. Κατοχή, διαίρεση, πρόσφυγες, νεκροί, ανάπηροι, αγνοούμενοι και ένα αβέβαιο μέλλον είναι ό,τι μας κληροδότησε η προδοσία του μαύρου καλοκαιριού του 1974.
Η πρώτη πράξη της τραγωδίας ήταν το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη. Το πραξικόπημα δεν ήταν μια άφρων ενέργεια, όπως τη χαρακτηρίζουν ακόμη και σήμερα ορισμένοι. Το πραξικόπημα είχε προετοιμαστεί από καιρό ως μέρος της συνομωσίας που θα οδηγούσε στην εξόντωση του Μακαρίου, στο κτύπημα των δημοκρατικών δυνάμεων και στο ξεπούλημα της Κυπριακής Δημοκρατίας και γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο ήταν πράξη εσχάτης προδοσίας. Η χούντα της Αθήνας μαζί με τους εδώ συνεργάτες τους στην ΕΟΚΑ Β΄, διεδραμάτισαν το δικό τους εγκληματικό ρόλο σε αυτή τη συνομωσία. Καλύφθηκαν πίσω από βαρύγδουπα συνθήματα περί εθνικοφροσύνης για να ωραιοποιήσουν την επερχόμενη προδοσία. Καπηλεύτηκαν την Ελλάδα και τα ελληνικά σύμβολα. Χρησιμοποίησαν κατά κόρον το φανατισμό, το σοβινισμό και τη μισαλλοδοξία για να αλώσουν συνειδήσεις, ιδιαίτερα ανάμεσα στη νεολαία. Επιδόθηκαν στην τρομοκρατία με ανατινάξεις, δολοφονίες και προπηλακισμούς. Δοκίμασαν, όχι μόνο μια φορά, να δολοφονήσουν τον Μακάριο. Και όλα αυτά κορυφώθηκαν με το έγκλημα της 15ης του Ιούλη.
Για να ακολουθήσει η δημοκρατική αντίσταση και ένα νέο όργιο τρομοκρατίας και εγκλημάτων από πλευράς των πραξικοπηματιών. Σκότωσαν, βασάνισαν, μάντρωσαν κόσμο σε αστυνομικούς σταθμούς και φυλακές, προπηλάκισαν ανθρώπους.
Ανάμεσα στα θύματά τους και ο Κώστας Μισιαούλης, που τη μνήμη και τη θυσία του τιμούμε απόψε. Το «έγκλημα» του Κώστα Μισιαούλη- όπως και πολλών άλλων αντιστασιακών- ήταν ότι υπήρξε ενεργό μέλος του ΑΚΕΛ, ένας αφοσιωμένος αγωνιστής της δημοκρατίας και των λαϊκών δικαίων, ένας πολέμιος του φασισμού. Τον άρπαξαν νύκτα από το σπίτι του οι πραξικοπηματίες, τον οδήγησαν έξω από το χωριό μαζί με άλλους δημοκρατικούς πολίτες και εκεί εν ψυχρώ τον πυροβόλησαν για να πεθάνει λίγες ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο. Τον Κώστα τον σκότωσαν γιατί έτσι θεωρούσαν πως εξαφάνιζαν τις προοδευτικές του ιδέες, τα οράματα και τα ιδανικά του. Λάθεψαν όμως οικτρά γιατί οι ιδέες δεν δολοφονούνται, τα ιδανικά δεν εξαφανίζονται. Ο Κώστας Μισιαούλης μπορεί να χάθηκε, όμως με τη θυσία του έγινε σύμβολο και η μνήμη του μας συντροφεύει συνεχώς στους αγώνες μας.
Οι ζωντανές μνήμες είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη συνέχιση του αγώνα μας, γιατί αποτελούν χρήσιμη πυξίδα προσανατολισμού. Θυμόμαστε όχι από αισθήματα ανάξεσης πληγών, αλλά για να αντλούμε δύναμη και κουράγιο στο δύσκολο δρόμο για επίλυση του Κυπριακού και επανένωση της πατρίδας μας. Θυμόμαστε για να διδασκόμαστε από την ιστορία, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.
Θυμόμαστε για να απαλύνουμε τον πόνο από το χαμό προσφιλών μας προσώπων. Μπορεί αυτό να ακούγεται αντιφατικό, αλλά δεν είναι, γιατί η θύμηση της θυσίας των παλικαριών μας μέσα από την τραγικότητά της αναδεικνύει τη δύναμη των ιδανικών και των αξιών που έχει ένας λαός. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ειρήνη είναι υπέρτατα αγαθά που η ανθρωπότητα κατακτά με αγώνες. Και όταν κάθε χρόνο εμείς τιμούμε τους ήρωές μας, τους υπερασπιστές της δημοκρατίας και της πατρίδας, νιώθουμε πολύ περήφανοι. Περήφανοι, γιατί μέσα από τα σπλάχνα του κινήματος της Αριστεράς υπάρχουν πολλοί σαν τον Κώστα Μισιαούλη, που δεν δίστασαν μπροστά στο θάνατο, που δεν δείλιασαν μπροστά στον κίνδυνο, γιατί γαλουχημένοι με αξίες και ιδανικά μέσα στις γραμμές του ΑΚΕΛ και του λαϊκού μας κινήματος, ύψωσαν το μπόι τους ανάχωμα στην επερχόμενη καταστροφή.
Είναι αυτά τα ίδια ιδανικά που συνεχίζουν να μας καθοδηγούν και σήμερα. Είναι τα ίδια ιδανικά που συνεχίζουν να μας εμπνέουν στο αγώνα μας για άρση της κατοχής. Αυτό είναι το χρέος που έχουμε να ξεπληρώσουμε απέναντι στη θυσία του Κώστα Μισιαούλη και όλων των ηρώων που όρθωσαν τα στήθια τους απέναντι στα τάνκς του πραξικοπήματος προσπαθώντας να παρεμποδίσουν την ολοκλήρωση του εγκλήματος με την τουρκική εισβολή.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας καταβάλλει το άπαν των δυνάμεών του για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, για να μετατραπεί η Κύπρος σε κέντρο ειρήνης και ευημερίας όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Εμείς θέλουμε την επανένωση της Κύπρου, του λαού της, των θεσμών, της οικονομίας και του εδάφους της, πάνω στο συμφωνημένο πλαίσιο που είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, όπως αυτή ορίζεται από τα σχετικά Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η Κύπρος θα είναι ένα κράτος με μια και αδιαίρετη κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια και μόνη ιθαγένεια.
Η δική μας θέληση για τη λύση είναι αποδεδειγμένη. Παραμένουμε έτοιμοι για ένα δίκαιο υπό τις περιστάσεις συμβιβασμό. Χρειάζεται, όμως, για αυτό και η συμβολή της άλλης πλευράς. Αυτό σημαίνει ότι η άλλη πλευρά πρέπει να δείξει ευελιξία στις θέσεις που καταθέτει στο τραπέζι των συνομιλιών και αυτές οι θέσεις θα πρέπει να ανταποκρίνονται στη βάση που έχει συμφωνηθεί. Αναμένουμε από τον νέο ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας κ. Έρογλου, να επιδείξει το αναγκαίο πνεύμα συναίνεσης και συνδιαλλαγής και με τις προτάσεις του να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις από το σημείο που έχουν σταματήσει.
Η Τουρκία πρέπει να συμβάλει ουσιαστικά στις συνομιλίες και όχι να περιορίζεται σε παιχνίδια επίρριψης ευθυνών. Η Τουρκία καλείται να αλλάξει πολιτική. Τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον περασμένο Δεκέμβριο, καλούν την Τουρκία να εργαστεί έμπρακτα στη βάση των Ψηφισμάτων για να επιλυθεί το Κυπριακό. Η Άγκυρα πρέπει να συμμορφωθεί με όλες τις υποχρεώσεις της έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων και αυτών απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν μπορεί να υπάρξει ευρωπαϊκός δρόμος για την Τουρκία με άλυτο το Κυπριακό.
Αν η τουρκική πλευρά όντως επιδιώκει μια λύση βιώσιμη, θα φανεί από τις θέσεις που καταθέτει στις συνομιλίες. Η τουρκική πλευρά πρέπει να μετακινηθεί από τις μη ρεαλιστικές της θέσεις, ώστε να μπορούμε να φθάσουμε σε λύση το συντομότερο δυνατόν. Είναι η Τουρκία που εδώ και 36 χρόνια κατέχει παράνομα το 36% της χώρας μας. Είναι η Τουρκία που σε καθημερινή βάση παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα του κυπριακού λαού. Η Τουρκία είναι που με τον εποικισμό αλλάζει ραγδαία το δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού μας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλοι οι εμπλεκόμενοι στο Κυπριακό πρέπει να στραφούν προς την Τουρκία. Να πειστεί η Τουρκία ότι μια βιώσιμη και λειτουργική διευθέτηση είναι προς το συμφέρον της και ότι με αυτό τον τρόπο θα διευκολυνθεί η ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πραγματικές διαθέσεις της άλλης πλευράς κρίνονται και θα πρέπει να κρίνονται από όλους, όχι μέσα από το επικοινωνιακό παιχνίδι των διακηρύξεων, αλλά με κριτήριο τις προτάσεις που κατατίθενται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι συνομιλίες θα συνεχιστούν σε δημιουργικό πνεύμα για να επιτύχουμε μια αποδεκτή για όλους συμβιβαστική λύση, το συντομότερο δυνατόν. Είμαστε πανέτοιμοι για ένα λογικό και υπό τις περιστάσεις δίκαιο συμβιβασμό. Η ασπίδα της πλευράς μας είναι η συνεπής προσήλωση στη διαδικασία και στη βάση της διαπραγμάτευσης, η εμμονή στη λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδεικνύει κάθε καλή θέληση, την ίδια στιγμή όμως, υπερασπίζεται αρχές.
Πρέπει και εμείς όλοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, να θέσουμε ως προτεραιότητα, επιτέλους, τα κοινά μας συμφέροντα ως πολίτες αυτού του ευρωπαϊκού κράτους και όχι οποιαδήποτε άλλα ξένα προς εμάς συμφέροντα. Πρέπει να έχουμε ως όραμα τη λύση. Λύση κυπριακή, που θα επιτρέπει σε Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους να ζουν ειρηνικά μαζί, σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας. Η συνέχιση της σημερινής κατάστασης δεν μας ικανοποιεί. Γνωρίζουμε ότι η παρέλευση του χρόνου δυσχεραίνει τις προσπάθειες για λύση, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο παράγοντας χρόνος θα μας υποχρεώσει να συμφωνήσουμε σε μη αποδεκτή λύση.
Γι’ αυτό και επιμένουμε ότι η διαδικασία των διαπραγματεύσεων είναι κυπριακής ιδιοκτησίας και είμαστε κάθετα ενάντια στις ξένες παρεμβάσεις, επιδιαιτησίες και τεχνητά χρονοδιαγράμματα. Οι εμπειρίες από παρόμοιες προσεγγίσεις στο παρελθόν είναι αρνητικές και δεν θέλουμε την επανάληψή τους.
Επαναλαμβάνουμε πως επειγόμαστε για λύση. Καθοριστικό στοιχείο για την επίτευξη λύσης είναι οι προτάσεις που κατατίθενται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων απ’ όλες τις πλευρές να στηρίζονται στη συμφωνημένη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, που αποτελεί στρατηγικό στόχο της πλευράς μας από το 1977. Προτάσεις που να διευκολύνουν τις συγκλίσεις, που θα μας επιτρέψουν να επιτύχουμε μια κοινά αποδεκτή συμφωνημένη λύση, η οποία θα τεθεί ενώπιον των δύο κοινοτήτων προς έγκριση σε ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Ούτε και μας βρίσκει σύμφωνους η θέση ότι η σημερινή κατάσταση πραγμάτων μπορεί να αποτελέσει τη λύση του προβλήματός μας. Μια τέτοια διχοτομική εξέλιξη δεν μπορεί και δεν θα είναι το τέλος της πορείας μας. Θα επισωρεύσει νέα δεινά και νέες τραγωδίες αφού θα επιτρέψει στην Τουρκία τον ανεξέλεγκτο μαζικό εποικισμό και την πιθανή μελλοντική προσάρτηση των εδαφών μας.
Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με συνέπεια βασισμένοι στις αρχές λύσης του Κυπριακού. Θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για τη λύση του Κυπριακού, τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση του εδάφους, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας. Για αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών ολόκληρου του λαού. Κοινός στόχος όλων πρέπει να είναι το συμφέρον της Κύπρου και του λαού μας, για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια επανενωμένη πατρίδα για όλους τους Κυπρίους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Για την ευόδωση όμως των πιο πάνω στόχων, όσο ποτέ άλλοτε, απαιτείται η ενότητα στο εσωτερικό μας μέτωπο και η στήριξη των προσπαθειών του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μας θλίβει η σημερινή κατάσταση κατακερματισμού του εσωτερικού μας μετώπου, που μόνο αποδυνάμωση των προσπαθειών της δικής μας πλευράς στις συνομιλίες προκαλεί.
Καλύτερο μνημόσυνο για τα παλικάρια που χάθηκαν, μαζί με αυτούς και του Κώστα Μισιαούλη, δεν υπάρχει από την επανένωση της Κύπρου μας, από το κτίσιμο μιας κοινής, ειρηνικής και ευημερούσας πατρίδας Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων.
