NEWS AGENCY-VOULI.NET-HELLAS AND CYPRUS NEWS
Ομιλία του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Στέφανου Στεφάνου στο μνημόσυνο του ήρωα Δημητράκη Παπαμιλτιάδους, στην Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου
14/03/2010
Σεβαστό Ιερατείο, Αξιότιμη οικογένεια του ήρωα, Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες, Το 1960 μια νέα εποχή άρχιζε για την Κύπρο και το λαό μας. Η εποχή της ελευθερίας και της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Ελευθερία που κερδήθηκε με σκληρούς αντιαποικιακούς αγώνες και θυσίες του λαού μας. Μεγάλα και φιλόδοξα ήταν τα όνειρα και οι προσδοκίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για να οικοδομήσουν μια ευημερούσα πατρίδα. Δυστυχώς, όμως, οι προσδοκίες νωρίς, πολύ νωρίς κατέρρευσαν. Το δοτό, δυσλειτουργικό, γεμάτο δεσμεύσεις Σύνταγμα που επεβλήθη στην Κύπρο, δημιούργησε πολλά αδιέξοδα και προβλήματα. Η αναζήτηση διεξόδων επέβαλλε την ανάγκη για επίδειξη μέγιστου ρεαλισμού, υπομονής και συναίνεσης. Το τότε πολιτικό σκηνικό και περιβάλλον, καθώς και τα δεδομένα της εποχής, περιόριζαν τις επιλογές.
Συγκεκριμένοι κύκλοι διεθνώς συνωμοτούσαν εις βάρος της Κύπρου και απεργάζονταν τη διχοτόμησή της. Εντός της Κύπρου, κύκλοι και στις δύο κοινότητες υπέσκαπταν συνεχώς το νόμιμο κράτος και η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κοινοτήτων βρέθηκε στο ναδίρ. Οι μεν ελληνοκυπριακοί κύκλοι για να πετύχουν την ένωση με την Ελλάδα, όραμα το οποίο ακυρώθηκε από τα αδιέξοδα που ορθώθηκαν μπροστά στον αντιαποικιακό αγώνα. Οι δε τουρκοκυπριακοί κύκλοι για να πετύχουν τη διχοτόμηση, που συνέχιζε να είναι ο στόχος της τουρκοκυπριακής ηγεσίας και της Τουρκίας. Μέσα σε αυτό, λοιπόν, το περιβάλλον και με την κατάσταση να φτάνει στο απροχώρητο λόγω της αδυναμίας του κράτους να λειτουργήσει, ξέσπασαν οι δικοινοτικές συγκρούσεις, τα Χριστούγεννα του 1963. Ένα επεισόδιο στο κέντρο της Λευκωσίας ήταν αρκετό να ανάψει τη θρυαλλίδα και να προκαλέσει την έκρηξη των συγκρούσεων, οι οποίες πολύ γρήγορα επεκτάθηκαν σε πάρα πολλά σημεία της Κύπρου.
Με φόντο τις απειλές της Τουρκίας να εισβάλει, το νόμιμο κράτος κλήθηκε να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της χώρας μας. Νέοι Ελληνοκύπριοι κλήθηκαν στα όπλα για να στελεχώσουν τη νεοσύστατη Εθνική Φρουρά και εθελοντές εντάχθηκαν στην Αστυνομία ως ειδικοί αστυφύλακες. Ανάμεσά τους και ο ήρωας Δημητράκης Παπαμιλτιάδους. Ο Δημητράκης Παπαμιλτιάδους γνώριζε από όπλα, αφού διετέλεσε αγωνιστής της ΕΟΚΑ κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα και έδρασε με την ομάδα της Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου.
Ο ήρωας καταγόταν από την Αργάκα και είχε νυμφευθεί στην Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου τη Βαρβάρα Αναστάση με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.
Η δράση του στην ΕΟΚΑ ήταν πλούσια και σημαντική. Όταν υπεγράφησαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, ο Δημητράκης συνδράμοντας στο άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου για τον τόπο μας, παρακάθισε μαζί με άλλους συναγωνιστές του σε κοινή συνεστίαση με Τουρκοκύπριους και Βρετανούς στρατιώτες και αστυνομικούς, για συμφιλίωση. Κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων, ο Δημητράκης Παπαμιλτιάδους έδρασε στην περιοχή της Πόλεως Χρυσοχούς.
Με προσωπικές ριψοκίνδυνες ενέργειές του κατάφερε να απελευθερώσει τους Ελληνοκύπριους εργαζόμενους στον υδατοφράκτη Αργάκας – Μακούντας που κρατούνταν όμηροι από Τουρκοκύπριους ενώ, στη συνέχεια, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τον ανθρωπισμό και την αγάπη του για την πατρίδα, συνέβαλε στη συμφιλίωση και τη συνεργασία των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων στην περιοχή. Η μοίρα, όμως, επεφύλασσε στον Δημητράκη ένα τραγικό τέλος. Ενώ συμμετείχε στις συγκρούσεις της Πάφου, και στην προσπάθειά του να βοηθήσει τον τραυματισμένο συναγωνιστή του Κώστα Καρνάβαλο, δέχθηκε φονικά πυρά που του αφαίρεσαν τη ζωή.
Ήταν 9 Μαρτίου 1964, ημέρα των 33ων γενεθλίων του. Οι δικοινοτικές συγκρούσεις του 1963-’64 ήταν τα προεόρτια της μεγάλης τραγωδίας που έπληξε την Κύπρο το 1974. Οι συγκρούσεις προκάλεσαν τον πρώτο πληθυσμιακό διαχωρισμό με τον εγκλεισμό μεγάλου αριθμού Τουρκοκυπρίων σε θύλακες. Αυτό αποτέλεσε στρατηγική επιλογή της τότε σοβινιστικής τουρκοκυπριακής ηγεσίας αλλά και της Τουρκίας η οποία, εν μέσω απειλών για πραγματοποίηση εισβολής, βομβάρδισε την Τυλληρία, τον Αύγουστο του 1964, προκαλώντας πολλά θύματα ανάμεσα σε αμάχους. Τις συγκρούσεις του 1963-’64 ακολούθησαν οι συγκρούσεις του 1967-’68 με την Τουρκία να συνεχίζει να απειλεί ότι θα εισβάλει. Σε αυτή την κατάσταση της ανωμαλίας, των προβλημάτων και των κινδύνων, ήλθε να προστεθεί η αντικυπριακή δράση της χούντας των Αθηνών, που πραξικοπηματικά κατέλαβε την εξουσία με το Απριλιανό πραξικόπημα του 1967. Αυτή της η δράση σε συνεργασία με την ΕΟΚΑ Β’ οδήγησε στο πραξικόπημα του Ιούλη, που άνοιξε την κερκόπορτα στην Τουρκία να εισβάλει, να προσφυγοποιήσει, να σκοτώσει, να βιάσει. Έκτοτε, ο λαός μας ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά περιμένοντας τη δικαίωση και την ανάστασή του.
Για 35 χρόνια αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε λύση στο Κυπριακό, που να τερματίζει την κατοχή και να επανενώνει τη χώρα και το λαό στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία αποτελεί το συμβιβασμό που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συνήψε το 1977, για να απαλλάξει την Κύπρο από την κατοχή και τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την παρουσία των χιλιάδων κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Από τότε, όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας ως διαπραγματευτές της ελληνοκυπριακής πλευράς, διαπραγματεύθηκαν πάνω σε αυτή τη βάση για την εξεύρεση λύσης. Πάνω σε αυτή την ίδια βάση και ο σημερινός
Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας διαπραγματεύεται για την επίτευξη δίκαιης υπό τις περιστάσεις, βιώσιμης και λειτουργικής αμοιβαία αποδεκτής λύσης, η οποία θα κατατεθεί ενώπιον των δύο κοινοτήτων προς έγκριση σε ξεχωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις διαπραγματεύσεις καθοδηγείται και στηρίζεται στα περί Κύπρου Ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στις αρχές του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου και στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979. Ο στόχος είναι με τη λύση, πέρα από τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της χώρας και του λαού, να αποκατασταθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες του λαού μας.
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντούμε στις προσπάθειες για επίτευξη λύσης δεν μας πτοούν και δεν μας καθηλώνουν. Συνεχίζουμε τις προσπάθειες και ό,τι περνά από το δικό μας χέρι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για να πετύχουμε λύση το συντομότερο.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η παρέλευση του χρόνου δυσχεραίνει τα δεδομένα για επίτευξη λύσης, αλλά αυτό δεν μας οδηγεί στην αποδοχή μιας όποιας λύσης. Αυτή έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές οι οποίες πρέπει να τηρηθούν για να είναι η λύση λειτουργική και βιώσιμη. Θα συνεχίσουμε να προσερχόμαστε στις διαπραγματεύσεις με καλή θέληση και ειλικρίνεια, πάντοτε καθοδηγούμενοι από αρχές και με την επίδειξη του απαραίτητου ρεαλισμού. Θα συνεχίσουμε, με την έντονη διεθνή δραστηριότητα που αναπτύσσουμε, να θέτουμε την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της για να αλλάξει την αρνητική της στάση και να ανοίξει ο δρόμος για τη λύση. Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες, Την άνοιξη του 1997, παιδιά του ήρωα ενώ βρίσκονταν σε εκδρομή στην περιοχή του εγκαταλειμμένου τουρκοκυπριακού χωριού Λαπηθιού στην Πάφο μαζεύοντας αγριολούλουδα, εισήλθαν σε νεκροταφείο όπου αντίκρισαν Μνημείο Τουρκοκυπρίων πεσόντων κατά τις μάχες της Πάφου το 1964 στις οποίες σκοτώθηκε και ο Δημητράκης Παπαμιλτιάδους. Αυθόρμητα, αλλά και συνειδητά εναπόθεσαν τα αγριολούλουδα στη μνήμη του πατέρα τους και των Τουρκοκυπρίων.
Συγκινητική και μεγαλόψυχη η ενέργειά τους που εκπέμπει ένα μήνυμα τεράστιας σημασίας για την Κύπρο και το λαό μας.
Ότι η λύση του Κυπριακού περνά μέσα από την πολιτική διευθέτηση του προβλήματος. Χρειάζεται, όμως, να περάσει και μέσα από την απόφαση των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων να αφήσουν πίσω το τραυματικό παρελθόν και με τη συγγνώμη που θα εκφράσουν η μια κοινότητα στην άλλη, μαζί να πορευθούν οικοδομώντας ένα ειρηνικό μέλλον για όλους. Αυτό θα δικαιώσει τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας. Θα δικαιώσει τη θυσία των ηρώων μας, όπως αυτή του Δημητράκη Παπαμιλτιάδους. Τιμή και δόξα στους ήρωές μας. Αιωνία η μνήμη στο παλικάρι Δημητράκη Παπαμιλτιάδους.
