Επικήδειος λόγος του Διευθυντή του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Βάσου Γεωργίου, εκ μέρους της Κυβέρνησης, στην κηδεία των λειψάνων του Αντώνη Αντωνίου, στο Πελένδρι
28/02/2010
Όσα χρόνια κι αν περάσουν οι μνήμες επιστρέφουν στις μαύρες εκείνες μέρες του 1974 που σκόρπισαν στον τόπο μας τον όλεθρο και την καταστροφή, που γέμισαν την Κύπρο μας με χιλιάδες μαυροφορεμένες μάνες και άλλες με μια φωτογραφία στο χέρι. Παρόλο που έχουν περάσει 36 σχεδόν χρόνια από το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, εντούτοις εμείς συνεχίζουμε το μακάβριο έργο της ταυτοποίησης και της ταφής οστών ηρωικών νεκρών μας. Ο λαός μας, οι οικογένειες των αγνοουμένων και των πεσόντων συνεχίζουν, 36 σχεδόν χρόνια μετά, να μετρούν με ανείπωτο πόνο τις πληγές της τραγωδίας. Συνεχίζουμε να κλαίμε και να τιμούμε τα παλληκάρια της Κύπρου που προδομένα οδηγήθηκαν στο θάνατο. Η διενέργεια του φασιστικού πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου του 1974 ήταν η κορύφωση της υπονομευτικής δράσης της Χούντας των Αθηνών και της φασιστικής ΕΟΚΑ Β΄ σε βάρος της νόμιμης κυβέρνησης του Προέδρου Μακαρίου και των δημοκρατικών θεσμών. Το φασιστικό και προδοτικό πραξικόπημα πρόσφερε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει στρατιωτικά στην Κύπρο και να τη διχοτομήσει ντε φάκτο με την κατοχή του 37% του εδάφους της. Οι πραξικοπηματίες έστειλαν τα παιδιά του λαού μας στη σφαγή χωρίς έστω υποτυπώδη σχεδιασμό και οργάνωση, χωρίς επαρκή οπλισμό και πολεμοφόδια. Αυτά όμως αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση μέχρι τελικής πτώσης στο πεδίο της αξιοπρέπειας και της τιμής, υπερασπιζόμενοι την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Μαχόμενο με ηρωισμό και αυταπάρνηση έπεσε στο πεδίο της τιμής και το 20χρονο τότε παλληκάρι του Πελενδρίου Αντώνης Αντωνίου, τα λείψανα του οποίου κηδεύουμε τώρα. Σήμερα ζούμε ξανά ολοζώντανη την τραγωδία του 1974 και την τραγική πραγματικά ιστορία του Αντώνη, ο οποίος προδομένος έπεσε σε μια άνιση μάχη στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας στις 22 Ιουλίου. Ο Αντώνης, ο οποίος γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1954 στο Πελένδρι και διέμενε στο χωριό με τους γονείς του και τα αδέλφια του, το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974 υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία με το βαθμό του Δόκιμου Έφεδρου Ανθυπολοχαγού στην 33η Μοίρα Καταδρομών που είχε έδρα το Πελλαπάις, λίγο έξω από την Κερύνεια. Μετά την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου, οι άνδρες της 33ης Μοίρας Καταδρομών προχώρησαν στην κατάληψη του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνος. Στη μάχη αυτή, ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ήταν και ο Αντώνης. Τη Δευτέρα 22 Ιουλίου, όμως, μετά που οι αποβατικές δυνάμεις των Τούρκων είχαν καταλάβει και ελέγξει πλήρως την περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας, οι άνδρες της 33ης Μοίρας Καταδρομών πήραν διαταγή για μετάβαση τους στην περιοχή, με σκοπό να βοηθήσουν στην ανακοπή της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων προς την Κερύνεια. Γύρω στις 11 το πρωί της ίδιας μέρας, η 33η Μοίρα Καταδρομών ενεπλάκη σε μάχη με τους εισβολείς λίγο έξω από τον Άγιο Γεώργιο. Η μάχη ήταν άνιση αφού πέραν των σύγχρονων αρμάτων οι εισβολείς είχαν και την κάλυψη της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Διεξήχθη σκληρή μάχη, μοιραία όμως οι άνδρες της 33ης Μοίρας διατάχθηκαν να οπισθοχωρήσουν κάτω από τα πυκνά πυρά των Τούρκων. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, ο Αντώνης μαζί με πενήντα περίπου στρατιώτες και το Διοικητή της Μοίρας κατέληξαν σε μια χαράδρα μεταξύ του Αγίου Γεωργίου και του τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος. Γύρω στις τρεις το απόγευμα της ίδιας μέρας, οι τουρκικές δυνάμεις εντόπισαν τους στρατιώτες μας, τους περικύκλωσαν και άρχισαν να τους βάλλουν από όλες τις πλευρές. Αυτοί ανταπόδωσαν τα πυρά και αντεπιτέθηκαν με στόχο να διασπάσουν τον κλοιό των τουρκικών στρατευμάτων και να απομακρυνθούν. Υπήρξε πραγματικά μια κόλαση πυρός. Ένας αριθμός στρατιωτών κατάφερε να απομακρυνθεί από τη χαράδρα και το πεδίο της μάχης. Ορισμένοι, ωστόσο, μαζί και ο Αντώνης, παρέμειναν στην περιοχή, καλύπτοντας την υποχώρηση. Από την ώρα της αντεπίθεσης και της οπισθοχώρησης χάθηκε και οποιοδήποτε σημείο ζωής του Αντώνη. Κανένας δεν τον είδε νεκρό, αλλά ούτε και ζωντανό μέσα σ΄ εκείνες τις τραγικές συνθήκες. Οι γονείς του και τα αδέλφια του άδικα περίμεναν τον αγαπημένο τους να επιστρέψει. Με τη φωτογραφία του Αντώνη στο χέρι, ο πατέρας του τον περίμενε μέχρι και το θάνατο του πριν από 26 χρόνια. Τα λείψανα του Αντώνη εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο στην περιοχή Κερύνειας στα πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου. Η κηδεία των λειψάνων του ήρωα βάζει ένα τέλος στο μαρτύριο της προσμονής και της αβεβαιότητας στην οποία για χρόνια ολόκληρα έζησε η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι του. Σήμερα ανανεώνουμε τη δέσμευση μας προς τους συγγενείς όλων των αγνοουμένων της Κύπρου ότι θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τη πλήρη διερεύνηση και διακρίβωση της τύχης τους. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε με πράξεις και όχι με λόγια το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής ώστε να επιταχυνθεί η όλη διαδικασία και να τερματισθεί το πολύχρονο δράμα που ζουν. Το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή έφερε στη χώρα και το λαό μας τον πόνο, την προσφυγιά, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους. Η εισβολή έφερε την κατοχή μεγάλου μέρους του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Αυτές τις πληγές αγωνιζόμαστε να θεραπεύσουμε και να επιτύχουμε τη λύτρωση και τη δικαίωση μέσα από την επανένωση της πατρίδας μας. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι προσηλωμένος στο στόχο της λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από ξένες εξαρτήσεις και θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Ο Πρόεδρος διαπραγματεύεται με ειλικρίνεια και σοβαρότητα με μοναδικό στόχο την επίτευξη βιώσιμης και λειτουργικής λύσης το συντομότερο δυνατό. Η προσπάθεια είναι σκληρή και δύσκολη. Πολλά τα εμπόδια, πολλές οι δυσκολίες, πολύπλοκα μερικά από τα υπό συζήτηση θέματα. Οι προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια συνεχίζονται με πίστη, υπομονή, επιμονή, καλή θέληση, ευελιξία αλλά και διεκδικητικότητα βασισμένη πάνω σε αρχές. Θα επαναλάβουμε αυτά που είπαμε πολλές φορές. Ότι στοχεύουμε σε μια διζωνική δικοινοτική ομόσπονδη Κύπρο με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, την οποία θα χαρακτηρίζει η ενότητα του εδάφους, των θεσμών, της οικονομίας και των ίδιων των ανθρώπων της. Παραμένουμε προσηλωμένοι στους στόχους για τη δημιουργία μιας ειρηνικής, ενωμένης και ευημερούσας πατρίδας για όλους τους κατοίκους της, ανεξάρτητα από την εθνοτική τους προέλευση. Η κυπριακή φιλόξενη γη μπορεί και είναι σε θέση να αγκαλιάσει με στοργή και αγάπη όλα τα παιδιά της και να τους χαρίσει ευημερία και μια άνετη ειρηνική ζωή, μέσα σε συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας. Αυτό οφείλουμε στις νέες γενιές, αυτό οφείλουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Η δική μας θέληση για λύση είναι δεδομένη και αποδεδειγμένη. Θέλουμε όμως να τονίσουμε ξανά ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε την οποιαδήποτε λύση, παρόλο ότι επειγόμαστε και αγωνιζόμαστε σκληρά για να μπορέσουμε να φτάσουμε σ΄ αυτήν το συντομότερο. Η λύση πρέπει να είναι βιώσιμη και λειτουργική για να μπορεί να γίνει αποδεκτή. Κατηγορηματικά απορρίπτουμε τον ισχυρισμό της Τουρκίας ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν ενδιαφέρονται τάχα και δεν επείγονται για λύση. Εμείς επειγόμαστε πολύ για λύση. Για να φτάσουμε όμως σ΄ αυτήν, η Τουρκία και η Τουρκοκυπριακή ηγεσία πρέπει να εγκαταλείψουν τις αδιάλλακτες θέσεις τους ώστε να φτάσουμε σ΄ ένα λογικό συμβιβασμό. Η λύση όσο το δυνατό πιο σύντομα είναι ο στόχος μας και για την υλοποίηση του αγωνιζόμαστε με συνέπεια. Αυτή είναι η δέσμευση μας έναντι των νεκρών μας. Αυτή είναι η δέσμευση μας έναντι της νέας γενιάς αλλά και έναντι των επόμενων γενεών. Αντώνη, ας είναι αιωνία η μνήμη σου. Ο σεβασμός και η αγάπη μας θα σε συνοδεύουν για πάντα.
