Ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου στο μνημόσυνο των πεσόντων του 398 Τάγματος Πεζικού, στην Ποταμιά
Το εθνικό χρέος οδήγησε σήμερα τα βήματά μας στον ιερό αυτό χώρο για να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρωικώς πεσόντων του 398 Τάγματος Πεζικού που στάθηκαν όρθιοι και γενναίοι στις επάλξεις του αγώνα προασπιζόμενοι την ελευθερία της ιδιαίτερης μας πατρίδας.
Τέτοιες εκδηλώσεις σε καιρούς χαλεπούς για την πατρίδα μας, μας βοηθούν να συντηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη των αγώνων και των ηρώων μας, ενισχύουν την ψυχική μας δύναμη και τονώνουν την εθνική μας συνείδηση. Αλλά, κυρίως, μας βοηθούν να διδασκόμαστε από την Ιστορία μας. Τα ιστορικά διδάγματα, που οφείλουμε όλοι να αντλούμε από το χθες είναι η πυξίδα για την πορεία του αύριο.
Θέλω γι’ αυτό να συγχαρώ τον Πρόεδρο και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Ποταμιάς, όπως και τα μέλη, επίσης, της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Ποταμιάς, που σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Τριμυθούντος και την Εθνική Φρουρά, διοργανώνουν το ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων κατά την τουρκική εισβολή οπλιτών του 398 Τάγματος Πεζικού, και να ευχαριστήσω για την τιμή να είμαι ο ομιλητής.
Οι σελίδες της ιστορίας του τόπου μας είναι γεμάτες από θυσίες λαμπρών αγωνιστών, με πράξεις ηρωισμού και αυταπάρνησης, με πράξεις διεκδίκησης των δικαίων μας. Είναι αυτές οι πράξεις που φωτίζουν το δικό μας δρόμο και χαράσσουν την πορεία μας μπροστά στο εθνικό καθήκον.
Η ιστορία της Εθνικής Φρουράς, έγραψε στη θέση των ένδοξων σελίδων της με χρυσά γράμματα, τον τίτλο του 398 Τάγματος Πεζικού που σήμερα εδρεύει στην προσφυγιά. Τούτο οφείλεται σε όλους, όσοι πολέμησαν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και εξετέλεσαν το καθήκον τους έναντι της πατρίδας. Οφείλεται σε όσους προσέφεραν τη ζωή τους είτε ακόμα αγνοούνται, κατά την προσπάθεια εξάλειψης του τουρκοκυπριακού θύλακα του Τζιάους στις 20 Ιουλίου 1974. Σε όσους έπεσαν βορά, στις ορέξεις της πάνοπλης πολεμικής αεροπορίας και των τεθωρακισμένων μέσων του αντιπάλου κατά την προσπάθεια σύμπτυξης στις 14 Αυγούστου, με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής. Σε όσους αντίκρισαν τα όνειρά τους να σκορπίζονται στον ορυμαγδό της προδομένης μάχης, αλλά συνειδητά, κράτησαν τις θέσεις των κυπριακών Θερμοπυλών και έδωσαν σε μας, το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας.
Τιμούμε ιδιαίτερα 28 άνδρες του 398 Τάγματος Πεζικού που μαζί με τους συμπολεμιστές τους υπερασπίστηκαν με ηρωισμό και αυταπάρνηση την περιοχή Κυθρέας, τα ιερά και τα όσιά μας.
Έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι και με τη θυσία τους προσδιόρισαν το δικό μας χρέος, τις δικές μας ευθύνες έναντι της πατρίδας.
Σήμερα τιμούμε όμως και τους επιζήσαντες οπλίτες του 398 Τάγματος Πεζικού που έθεσαν και αυτοί με ενθουσιασμό και αυταπάρνηση τον εαυτό τους στη διάθεση της πατρίδας. Αυτούς που έζησαν με τους μνημονευόμενους τη φρίκη του πολέμου, αλλά δεν λιποψύχησαν και δεν εγκατέλειψαν τις επάλξεις του αγώνα. Κατά τις δύσκολες εκείνες ώρες ζήτησαν τη βοήθεια των Αγίων. Ζήτησαν τη βοήθεια του Αγίου Νεκταρίου, τον οποίο ευχαρίστησαν λίγα χρόνια μετά ανεγείροντας αυτό το εκκλησάκι προς τιμή του.
Τους τιμούμε και τους ευχαριστούμε. Αυτούς που είδαν τα κορμιά των συμπολεμιστών τους να χάνονται στα πυκνά σύννεφα του άδικου πολέμου. Αυτούς που ένιωσαν την τελευταία τους ανάσα πριν ανηφορίσουν για τα υψηλά δώματα της αθανασίας.
Και από την άλλη, οι χαροκαμένοι γονείς των πεσόντων και αγνοουμένων μας, οι μαυροφορεμένες σύζυγοι και τα ορφανά που έχουν μεγαλώσει χωρίς την ηθική και υλική στήριξη του πατέρα, μα με την περηφάνια και το ένδοξο του όνομα. Το άδικο, συνεχίζει να πλανάται πάνω από τη χιλιολαβωμένη μας πατρίδα και ο λαός μας, ακόμα υποφέρει από τα δεινά που προκάλεσε η βάρβαρη τούρκικη εισβολή.
Μαζί τους και όλοι εμείς, προσκυνητές της θυσίας των ηρώων του τάγματος, η προσφορά του οποίου έχει καταγραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Εθνικής Φρουράς.
Σαράντα έξι χρόνια μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή το 37 τοις εκατό των εδαφών μας εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κατοχή με περισσότερους από 165 χιλιάδες κατοίκους να είναι εκτοπισμένοι και τις περιουσίες τους να σφετερίζονται από τους παράνομους εποίκους της Ανατολίας. Στο απαράδεκτο σκηνικό είναι, μαζί, οι συλημένες βουβές εκκλησιές μας, τα ερειπωμένα μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και οι εγκλωβισμένοι μας που παλεύουν να κρατήσουν το ελληνικό στοιχείο στην πατρώα γη.
Όλα αυτά, μαζί με τη συνεχή προσπάθεια της κατοχικής δύναμης για πλήρη τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση των εδαφών μας, συνθέτουν ένα απαισιόδοξο σκηνικό και ένα συγκαλυμμένο έγκλημα πολέμου που δυστυχώς, μένει ατιμώρητο.
Το άδικο, συνεχίζει να πλανάται πάνω από τη χιλιολαβωμένη μας πατρίδα και ο λαός μας υποφέρει ακόμα από τα δεινά που προκάλεσε η βάρβαρη τούρκικη εισβολή.
Οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, σκοντάφτουν στην αδιαλλαξία, την υπεροψία και τα συμφέροντα του Οθωμανού επιβουλέα, ο οποίος με καθημερινές προκλήσεις, απειλές και εκβιασμούς στοχεύει στην αποστέρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και στην ενίσχυση του παράνομου μορφώματος στα κατεχόμενα για εξυπηρέτηση, στο τέλος, των δικών του παράνομων συμφερόντων.
Ιδιαίτερα κατά το τελευταίο διάστημα ο Τούρκος εισβολέας και κατακτητής εκφοβίζει και απειλεί ανοιχτά κορυφώνοντας τις έκνομες και προκλητικές ενέργειες του σε βάρος ιδιαίτερα της Κύπρου. Σε βάρος της διεθνούς νομιμότητας και της υποχρέωσης όλων των κρατών για σεβασμό των αρχών της καλής γειτονίας και της ειρηνικής συνύπαρξής τους. Η βεβήλωση της μνημειακής εκκλησίας της Αγίας Σοφιάς και η μετατροπή της σε τζαμί είναι ακόμη ένα δείγμα πολιτικής ασέβειας και απύθμενου θράσους της Τουρκίας.
Η εμμονή της Άγκυρας για αμφισβήτηση, αλλά και για καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και της Ελλάδας στις θαλάσσιες τους περιοχές καταδεικνύει την εμμονή της στην παραβατικότητα και την πλήρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου. Ο μεγαλοϊδεατισμός της τουρκικής ηγεσίας και η προσπάθειά της για αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με την ανάληψη ηγεμονικού ρόλου στην περιοχή, θα πρέπει να καταδικαστεί από όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα. Αυτό επιβάλλει η κρισιμότητα των καιρών. Η Τουρκία να λάβει από τη διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρότατα μηνύματα καταδίκης των έκδηλα παράνομων και προκλητικών ενεργειών της και μέσα από την υιοθέτηση μιας πιο αποφασιστικής στάσης και των κατάλληλων μέτρων να επιφέρει κόστος ώστε να εξαναγκαστεί να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές της καλής γειτονίας και της ειρηνικής συνύπαρξης των κρατών.
Παρά τις απαισιόδοξες προβλέψεις, παρά την άρνηση της άλλης πλευράς να ανταποκριθεί στόχος και συνεχής προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη είναι η εξεύρεση μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης, βασισμένης στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στο διεθνές δίκαιο και στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας λύσης που θα τερματίζει τους στρατούς κατοχής και τις διαχωριστικές γραμμές, μιας λύσης που θα επανενώνει την πατρίδα μας.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Αντέχουμε στις δοκιμασίες και διατηρούμε την αγωνιστικότητά μας, έχοντας ως ιερή παρακαταθήκη τα διδάγματα από τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των ηρώων μας, όπως και τους αγώνες και τις θυσίες των προηγούμενων γενεών σε αυτό τον τόπο που σφράγισαν την ιστορία, τις παραδόσεις και την εθνική μας συνείδηση και ταυτότητα.
Δεν έχουμε δικαίωμα να αποδειχθούμε κατώτεροι και επιλήσμονες. Αυτό θα το πετύχουμε, μετατρέποντας τη θυσία τους σε φάρο αντίστασης κατά των τουρκικών επιβουλών. Πυξίδα ενότητας και κοινής στράτευσης. Υποσχόμενοι ότι δε θα συμβιβαστούμε με λίγο ουρανό. Ότι δε θα εξοικειωθούμε με το σφαγιασμό των δικαίων μας, δε θα συμφιλιωθούμε με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δε θα αποδεχτούμε τα τετελεσμένα της εισβολής. Ότι η θέα του σκλαβωμένου Πενταδακτύλου, θα προκαλεί πάντα τα εθνικά αντανακλαστικά μας.
Το χρέος μας επιβάλλει να συνεχίσουμε τη διεκδίκηση των δικαίων μας μέχρις ότου πνεύσει στο νησί μας παντού ο άνεμος της ελευθερίας, μέχρις ότου δικαιωθούν οι ήρωές μας για την ανυπέρβλητη θυσία και προσφορά τους, μέχρις ότου επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, μέχρις ότου διευκρινιστεί, επιτέλους, η τύχη όλων των αγνοουμένων μας και αναπαυθούν οι ψυχές των ιδίων και των συγγενών τους, και μέχρις ότου ανθίσει ξανά το χαμόγελο και η ελπίδα στα πρόσωπα όσων γενικά υπέφεραν από τα δεινά και τη φρίκη του πολέμου.
Στη μνήμη των ηρώων μας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και τιμούμε την προσφορά τους προς την πατρίδα. Η μνήμη τους δεν τελειώνει μετά από κάθε μνημόσυνο. Η μνήμη τους διαρκεί ως ασίγαστη φωνή της συλλογικής μας συνείδησης, για να μείνουμε άγρυπνοι στις επάλξεις του αγώνα για σωτηρία της μικρής μας πατρίδας και για τη λύτρωση του προδομένου και αδικημένου λαού μας.
Στη δικαίωση αυτού του αγώνα βρίσκεται και η δικαίωση της δικής τους θυσίας.
Παντοτινή είναι η ευγνωμοσύνη μας προς τους πεσόντες του 398 Τάγματος Πεζικού και τους άλλους ήρωές μας.
Δόξα και τιμή σε όλους τους ήρωές μας.
Δόξα και τιμή στους ήρωες του 398 ΤΠ.
Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.
