Ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας κ.
Φώτη Φωτίου στην κηδεία του φονευθέντος από τους Τούρκους το 1974
Ιεροδιάκονου Βασίλη Γιάννακα
Με βαθιά θλίψη συγκεντρωθήκαμε στο ιερό αυτό χώρο για να αποδώσουμε τις πρέπουσες τιμές σε ένα ακόμη αγνοούμενο της Τουρκικής εισβολής και να προσευχηθούμε μαζί με τα συγγενικά του πρόσωπα στον Ύψιστο, όπως αναπαύσει τη ψυχή του και την κατατάξει σε σκηνές δικαίων, αλλά ακόμα και για να ενδυναμώσουμε τις μνήμες μας για το δράμα που βίωσε η πατρίδα και ο λαός μας το 1974.
Αυτή τη φορά, απευθύνουμε το ύστατο χαίρε σε ένα ιεροδιάκονο που υπήρξε και αυτός θύμα της βαρβαρότητας του Αττίλα, αλλά και της έχθρας και του μίσους που διοχέτευσε η Άγκυρα σε σημαντική μερίδα των Τουρκοκυπρίων με στόχο να προωθήσει τα διαιρετικά της σχέδια σε βάρος της Κύπρου.
Αποχαιρετούμε τον Βασίλη Γιάννακα από την Επτακώμη, ο οποίος γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1947 και νυμφεύθηκε λίγες μέρες μόνο πριν την τουρκική εισβολή, επιλέγοντας να υπηρετήσει ως Ιεροδιάκονος τον Κύριο και τους συνανθρώπους του, χωρίς να τρέφει αρνητικά συναισθήματα για κανένα, ούτε για τους Τουρκοκύπριους που διέμεναν τόσο στην Επτακώμη όσο και σε άλλα χωριά της ίδιας περιοχής. Όμως, προστέθηκε και αυτός στα τόσα θύματα της τουρκικής εισβολής όταν συνελήφθη μαζί με συγχωριανούς τους και οδηγήθηκε σε χώρο μαζικής εκτέλεσης.
Μαζί μας δεν βρίσκεται η σύζυγος του Αγγελική, η οποία απεβίωσε πριν έξι μήνες, ούτε οι γονείς του Γιάννης και Παρασκευού, οι οποίοι επίσης έχουν αποβιώσει. Ο ιεροδιάκονος Βασίλης Γιάννακας είχε τέσσερα αδέρφια την αδερφή του Ηλιού, η οποία απεβίωσε λίγο πριν την τουρκική εισβολή τον Αντρέα την Μαρούλλα και την Σοφία που βρίσκονται εν ζωή και όλα αυτά τα χρόνια μαζί με την σύζυγο του και τους γονείς τους παρακαλούσαν τον ύψιστο για την διακρίβωσης της τύχης του δικού τους ανθρώπου.
Οφείλουμε να έχουμε πλήρη συναίσθηση της τραγωδίας που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 με το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή. Δεν πρέπει να ξεχνούμε το δράμα και την καταστροφή με τους νεκρούς, τους αγνοουμένους, τους αιχμαλώτους, τους εγκλωβισμένους, την καταπάτηση των ιερών και των οσίων μας, την κατάληψη του ενός τρίτου του εδάφους μας και την παράνομη κατοχή του, την βίαιη εκρίζωση του πληθυσμού μας, τη μαζική μεταφορά εποίκων από τα βάθη της Ανατολίας για την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού μας, την καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την βάναυση, επίσης, προσπάθεια διαγραφής της ιστορίας και του πολιτισμού που μας ενώνουν, αιώνες τώρα, με κάθε σπιθαμή της γης μας, από νότο προς βορρά και από ανατολάς ως δυσμάς.
Την ημέρα που ξέσπασε η τουρκική εισβολή, ο Ιεροδιάκονος Βασίλης Γιάννακας βρισκόταν στο σπίτι του μαζί με τη σύζυγο του Αγγελική. Αγωνιούσαν για όσα πληροφορούντο ότι συνέβαιναν, χωρίς όμως να μπορέσουν να υπολογίσουν το μέγεθος των επιπτώσεων της εισβολής σε όλο το νησί και στους κατοίκους του. Έτσι παρέμειναν στο σπίτι τους καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης φάσης της εισβολής, όπως και στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι την έναρξη της δεύτερης φάσης.
Όταν αυτή άρχισε στις 14 Αυγούστου, πρώτα με τις μάχες στην περιοχή Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη και την εκεί διάσπαση της αμυντικής γραμμής της Εθνικής Φρουράς, και στη συνέχεια με την προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων προς τη Μεσαορία, την Αμμόχωστο και πιο πέρα προς την Καρπασία, το αποτέλεσμα ήταν να αποκοπεί μεγάλος αριθμός χωριών από τις ελεύθερες περιοχές και να εγκλωβιστούν πολλοί από τους κατοίκους τους. Ανάμεσα τους και η Επτακώμη της οποίας πολλοί κάτοικοι εγκλωβίστηκαν, μεταξύ τους και ο Ιεροδιάκονος Βασίλης με τη σύζυγο του.
Την επόμενη ημέρα, στο δεκαπενταύγουστο, οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι της Επτακώμης ζήτησαν από τους εγκλωβισθέντες Ελληνοκύπριους συγχωριανούς τους να παραδώσουν τα κυνηγετικά τους όπλα, σε αναμονή τμημάτων του τουρκικού στρατού.
Το απόγευμα της ιδίας μέρας, Τούρκοι στρατιώτες και ένοπλοι τουρκοκύπριοι του χωριού Γαλάτεια, έφθασαν στην Επτακώμη και διέταξαν όλους τους εγκλωβισθέντες να συγκεντρωθούν στο προαύλιο της εκκλησίας. Όλους που είχαν ηλικία μεταξύ 16 και 65 χρόνων, τους μετέφεραν στη Γαλάτεια. Ανάμεσα τους και ο Βασίλης.
Στη Γαλάτεια, που είχε μετατραπεί τότε σε χώρο συγκεντρώσεως αιχμαλώτων, μετέφεραν άρρενες κατοίκους και άλλων κοντινών χωριών. Η αγωνία όλων έφθασε στο κατακόρυφο όταν πέντε μέρες μετά, στις 20 Αυγούστου, μια ομάδα τουρκοκυπρίων και τούρκων, διαχώρισε τους αιχμαλώτους σε δύο ομάδες με κριτήριο την ηλικία τους, άνω των 45 και κάτω των 45 χρόνων. Στη Γαλάτεια κράτησαν τους νεότερους.
Το βράδυ της ιδίας μέρας, τούρκοι στρατιώτες κάλεσαν ονομαστικώς τον Γιάννακα και ακόμη πέντε αιχμαλώτους και αφού τους διέταξαν να επιβιβαστούν σε όχημα τύπου λάντ-ρόβερ, τους οδήγησαν σε άγνωστο μέρος και έκτοτε δεν έδωσαν σημεία ζωής.
Τα οστά και των έξι εντοπίστηκαν το 2017 σε περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Γαλάτεια.
Όλων τα οστά έφεραν τραύματα από σφαίρες, είτε στο κρανίο είτε στα υπόλοιπα οστά, αδιάσειστο στοιχείο της αποτρόπαιης πράξης της εν ψυχρώ δολοφονίας των έξι συλληφθέντων, ανάμεσα τους και ένα νεαρό παιδί ηλικίας 17 μόλις χρονών, ο Σολωμής Σολωμού του οποίου αύριο θα κηδέψουμε τα μαρτυρικά του οστά μαζί με τον πατέρα του, Παύλο Παύλου, ο οποίος επίσης βρισκόταν ανάμεσα στους έξι συλληφθέντες και δολοφονηθέντες.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Το θέμα των αγνοουμένων είναι η πιο τραγική πτυχή του δράματος που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 και ποτέ δεν θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για την διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου.
Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι για το θέμα αυτό τεράστιες. Επιτρέπει μόνο με περιορισμούς και υπό τον έλεγχο πάντα του τουρκικού στρατού τις εκταφές στις λεγόμενες στρατιωτικές ζώνες των κατεχομένων. Ταυτόχρονα, αρνείται την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού όπου με βεβαιότητα οι ερευνητές θα μπορέσουν να βρουν την άκρη για πολύ περισσότερες περιπτώσεις αγνοουμένων μας. Και το χειρότερο, αρνείται να δώσει στοιχεία για τις μετακινήσεις οστών από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους που παραμένουν άγνωστοι. Και αυτό, για να αποκρυβούν οι ευθύνες για τις μαζικές εκτελέσεις μεγάλου αριθμού συλληφθέντων συμπατριωτών μας.
Οι πάμπολλες μαρτυρίες και τα μέχρι τώρα ευρήματα καταδεικνύουν πως μεγάλος αριθμός αγνοουμένων μας εκτελέστηκαν μαζικά σε διάφορους χώρους. Σαράντα τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά η αλήθεια δεν μπορεί να αποκρύβεται. Είναι απλή και πρέπει να λάμψει. Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου και όπως ισχύει για όλα τα εγκλήματα πολέμου, δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ελαφρυντικά. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις παρά μόνο η επικράτηση του παραλογισμού που οδηγεί σε χιλιάδες αναπάντητα γιατί. Στη περίπτωση δε της Κύπρου, το έγκλημα αυτό δεν είναι στιγμιαίο, καθόσον επί σειρά τόσων ετών αποκρύβονται πληροφορίες, προβάλλονται εμπόδια και συγκαλύπτονται ευθύνες.
Ποια δικαιολογία άραγε υπάρχει για την εξαφάνιση εκατοντάδων πολιτών; Ποιο επιχείρημα μπορεί να προσφέρει κάλυψη στην εξαφάνιση εκατοντάδων άοπλων ανθρώπων, γυναικόπαιδων, γερόντων, αμούστακων παιδιών; ‘Όπως και του Ιεροδιάκονου Βασίλη Γιάννακα που αποχαιρετούμε σήμερα; Ενός ανθρώπου που καταδίκαζε την όποια βία και αποφάσισε από αγάπη προς το Θεό να αφιερωθεί σε αυτόν και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του;
Ελληνίδες, Έλληνες,
Τελευταία γινόμαστε όμως μάρτυρες της αποκάλυψης του πραγματικού προσώπου της Άγκυρας σε ό,τι αφορά και στην επίλυση του Κυπριακού. Μάρτυρες της διογκούμενης συνεχώς αλαζονείας της Τουρκίας που προσχηματικά αναφέρεται στην ανάγκη εξεύρεσης λύσης, αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκει την αποδοχή από μέρους μας όχι απλώς των τετελεσμένων της εισβολής και της παράνομης κατοχής, αλλά την υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου υπό τον έλεγχο της. Οι προκλήσεις της μάλιστα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου και ιδιαίτερα στην αποκλειστική οικονομική μας ζώνη, έχουν δυναμιτίσει το κλίμα μέχρι σημείου να φαίνεται αδύνατη η επανάληψη των διαπραγματεύσεων υπό τις δεδομένες συνθήκες.
Δυστυχώς, στο χορό των προκλήσεων και της έντασης εισήλθαν και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί που θέλοντας να είναι αρεστοί στην Άγκυρα προβάλλουν θέσεις και αξιώσεις που είναι εντελώς απαράδεκτες και εκτός οποιασδήποτε συζήτησης. Η δική μας πλευρά επιθυμεί το διάλογο και επιδιώκει την επανάληψη των συνομιλιών, αλλά σε συνθήκες και με προϋποθέσεις που να το επιτρέπουν και να καθιστούν την διαπραγμάτευση λογική και γόνιμη.
Οι θέσεις της δικής μας πλευράς είναι σαφείς. Ζητούμε μια λύση που να επανενώνει τη χώρα μας και να τερματίζει την κατοχή. Μια λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και δικαιώματα επέμβασης, που θα μετατρέπει την Κύπρο σε ένα κανονικό κράτος, τόπο ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας για όλους τους κατοίκους του με όλα τα δικαιώματα και τις βασικές τους ελευθερίες διασφαλισμένες, χωρίς αγωνία και αβεβαιότητα για το αύριο.
Έτσι θα δικαιώσουμε και τη θυσία των ηρώων και μαρτύρων μας, του ιεροδιάκονου Βασίλη Γιάννακα και όλων των άλλων.
Αγαπητά αδέλφια του ήρωα μας, Αντρέα, Μαρούλλα και Σοφία,
Αγαπητοί συγγενείς,
Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.
Αιώνια ας είναι η μνήμη του.
Αυτή τη φορά, απευθύνουμε το ύστατο χαίρε σε ένα ιεροδιάκονο που υπήρξε και αυτός θύμα της βαρβαρότητας του Αττίλα, αλλά και της έχθρας και του μίσους που διοχέτευσε η Άγκυρα σε σημαντική μερίδα των Τουρκοκυπρίων με στόχο να προωθήσει τα διαιρετικά της σχέδια σε βάρος της Κύπρου.
Αποχαιρετούμε τον Βασίλη Γιάννακα από την Επτακώμη, ο οποίος γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1947 και νυμφεύθηκε λίγες μέρες μόνο πριν την τουρκική εισβολή, επιλέγοντας να υπηρετήσει ως Ιεροδιάκονος τον Κύριο και τους συνανθρώπους του, χωρίς να τρέφει αρνητικά συναισθήματα για κανένα, ούτε για τους Τουρκοκύπριους που διέμεναν τόσο στην Επτακώμη όσο και σε άλλα χωριά της ίδιας περιοχής. Όμως, προστέθηκε και αυτός στα τόσα θύματα της τουρκικής εισβολής όταν συνελήφθη μαζί με συγχωριανούς τους και οδηγήθηκε σε χώρο μαζικής εκτέλεσης.
Μαζί μας δεν βρίσκεται η σύζυγος του Αγγελική, η οποία απεβίωσε πριν έξι μήνες, ούτε οι γονείς του Γιάννης και Παρασκευού, οι οποίοι επίσης έχουν αποβιώσει. Ο ιεροδιάκονος Βασίλης Γιάννακας είχε τέσσερα αδέρφια την αδερφή του Ηλιού, η οποία απεβίωσε λίγο πριν την τουρκική εισβολή τον Αντρέα την Μαρούλλα και την Σοφία που βρίσκονται εν ζωή και όλα αυτά τα χρόνια μαζί με την σύζυγο του και τους γονείς τους παρακαλούσαν τον ύψιστο για την διακρίβωσης της τύχης του δικού τους ανθρώπου.
Οφείλουμε να έχουμε πλήρη συναίσθηση της τραγωδίας που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 με το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή. Δεν πρέπει να ξεχνούμε το δράμα και την καταστροφή με τους νεκρούς, τους αγνοουμένους, τους αιχμαλώτους, τους εγκλωβισμένους, την καταπάτηση των ιερών και των οσίων μας, την κατάληψη του ενός τρίτου του εδάφους μας και την παράνομη κατοχή του, την βίαιη εκρίζωση του πληθυσμού μας, τη μαζική μεταφορά εποίκων από τα βάθη της Ανατολίας για την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού μας, την καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την βάναυση, επίσης, προσπάθεια διαγραφής της ιστορίας και του πολιτισμού που μας ενώνουν, αιώνες τώρα, με κάθε σπιθαμή της γης μας, από νότο προς βορρά και από ανατολάς ως δυσμάς.
Την ημέρα που ξέσπασε η τουρκική εισβολή, ο Ιεροδιάκονος Βασίλης Γιάννακας βρισκόταν στο σπίτι του μαζί με τη σύζυγο του Αγγελική. Αγωνιούσαν για όσα πληροφορούντο ότι συνέβαιναν, χωρίς όμως να μπορέσουν να υπολογίσουν το μέγεθος των επιπτώσεων της εισβολής σε όλο το νησί και στους κατοίκους του. Έτσι παρέμειναν στο σπίτι τους καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης φάσης της εισβολής, όπως και στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι την έναρξη της δεύτερης φάσης.
Όταν αυτή άρχισε στις 14 Αυγούστου, πρώτα με τις μάχες στην περιοχή Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη και την εκεί διάσπαση της αμυντικής γραμμής της Εθνικής Φρουράς, και στη συνέχεια με την προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων προς τη Μεσαορία, την Αμμόχωστο και πιο πέρα προς την Καρπασία, το αποτέλεσμα ήταν να αποκοπεί μεγάλος αριθμός χωριών από τις ελεύθερες περιοχές και να εγκλωβιστούν πολλοί από τους κατοίκους τους. Ανάμεσα τους και η Επτακώμη της οποίας πολλοί κάτοικοι εγκλωβίστηκαν, μεταξύ τους και ο Ιεροδιάκονος Βασίλης με τη σύζυγο του.
Την επόμενη ημέρα, στο δεκαπενταύγουστο, οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι της Επτακώμης ζήτησαν από τους εγκλωβισθέντες Ελληνοκύπριους συγχωριανούς τους να παραδώσουν τα κυνηγετικά τους όπλα, σε αναμονή τμημάτων του τουρκικού στρατού.
Το απόγευμα της ιδίας μέρας, Τούρκοι στρατιώτες και ένοπλοι τουρκοκύπριοι του χωριού Γαλάτεια, έφθασαν στην Επτακώμη και διέταξαν όλους τους εγκλωβισθέντες να συγκεντρωθούν στο προαύλιο της εκκλησίας. Όλους που είχαν ηλικία μεταξύ 16 και 65 χρόνων, τους μετέφεραν στη Γαλάτεια. Ανάμεσα τους και ο Βασίλης.
Στη Γαλάτεια, που είχε μετατραπεί τότε σε χώρο συγκεντρώσεως αιχμαλώτων, μετέφεραν άρρενες κατοίκους και άλλων κοντινών χωριών. Η αγωνία όλων έφθασε στο κατακόρυφο όταν πέντε μέρες μετά, στις 20 Αυγούστου, μια ομάδα τουρκοκυπρίων και τούρκων, διαχώρισε τους αιχμαλώτους σε δύο ομάδες με κριτήριο την ηλικία τους, άνω των 45 και κάτω των 45 χρόνων. Στη Γαλάτεια κράτησαν τους νεότερους.
Το βράδυ της ιδίας μέρας, τούρκοι στρατιώτες κάλεσαν ονομαστικώς τον Γιάννακα και ακόμη πέντε αιχμαλώτους και αφού τους διέταξαν να επιβιβαστούν σε όχημα τύπου λάντ-ρόβερ, τους οδήγησαν σε άγνωστο μέρος και έκτοτε δεν έδωσαν σημεία ζωής.
Τα οστά και των έξι εντοπίστηκαν το 2017 σε περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Γαλάτεια.
Όλων τα οστά έφεραν τραύματα από σφαίρες, είτε στο κρανίο είτε στα υπόλοιπα οστά, αδιάσειστο στοιχείο της αποτρόπαιης πράξης της εν ψυχρώ δολοφονίας των έξι συλληφθέντων, ανάμεσα τους και ένα νεαρό παιδί ηλικίας 17 μόλις χρονών, ο Σολωμής Σολωμού του οποίου αύριο θα κηδέψουμε τα μαρτυρικά του οστά μαζί με τον πατέρα του, Παύλο Παύλου, ο οποίος επίσης βρισκόταν ανάμεσα στους έξι συλληφθέντες και δολοφονηθέντες.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Το θέμα των αγνοουμένων είναι η πιο τραγική πτυχή του δράματος που έζησε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 και ποτέ δεν θα παύσουμε να αγωνιζόμαστε για την διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου.
Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι για το θέμα αυτό τεράστιες. Επιτρέπει μόνο με περιορισμούς και υπό τον έλεγχο πάντα του τουρκικού στρατού τις εκταφές στις λεγόμενες στρατιωτικές ζώνες των κατεχομένων. Ταυτόχρονα, αρνείται την πρόσβαση στα αρχεία του τουρκικού στρατού όπου με βεβαιότητα οι ερευνητές θα μπορέσουν να βρουν την άκρη για πολύ περισσότερες περιπτώσεις αγνοουμένων μας. Και το χειρότερο, αρνείται να δώσει στοιχεία για τις μετακινήσεις οστών από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους που παραμένουν άγνωστοι. Και αυτό, για να αποκρυβούν οι ευθύνες για τις μαζικές εκτελέσεις μεγάλου αριθμού συλληφθέντων συμπατριωτών μας.
Οι πάμπολλες μαρτυρίες και τα μέχρι τώρα ευρήματα καταδεικνύουν πως μεγάλος αριθμός αγνοουμένων μας εκτελέστηκαν μαζικά σε διάφορους χώρους. Σαράντα τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά η αλήθεια δεν μπορεί να αποκρύβεται. Είναι απλή και πρέπει να λάμψει. Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου και όπως ισχύει για όλα τα εγκλήματα πολέμου, δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ελαφρυντικά. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις παρά μόνο η επικράτηση του παραλογισμού που οδηγεί σε χιλιάδες αναπάντητα γιατί. Στη περίπτωση δε της Κύπρου, το έγκλημα αυτό δεν είναι στιγμιαίο, καθόσον επί σειρά τόσων ετών αποκρύβονται πληροφορίες, προβάλλονται εμπόδια και συγκαλύπτονται ευθύνες.
Ποια δικαιολογία άραγε υπάρχει για την εξαφάνιση εκατοντάδων πολιτών; Ποιο επιχείρημα μπορεί να προσφέρει κάλυψη στην εξαφάνιση εκατοντάδων άοπλων ανθρώπων, γυναικόπαιδων, γερόντων, αμούστακων παιδιών; ‘Όπως και του Ιεροδιάκονου Βασίλη Γιάννακα που αποχαιρετούμε σήμερα; Ενός ανθρώπου που καταδίκαζε την όποια βία και αποφάσισε από αγάπη προς το Θεό να αφιερωθεί σε αυτόν και να βοηθήσει τους συνανθρώπους του;
Ελληνίδες, Έλληνες,
Τελευταία γινόμαστε όμως μάρτυρες της αποκάλυψης του πραγματικού προσώπου της Άγκυρας σε ό,τι αφορά και στην επίλυση του Κυπριακού. Μάρτυρες της διογκούμενης συνεχώς αλαζονείας της Τουρκίας που προσχηματικά αναφέρεται στην ανάγκη εξεύρεσης λύσης, αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκει την αποδοχή από μέρους μας όχι απλώς των τετελεσμένων της εισβολής και της παράνομης κατοχής, αλλά την υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου υπό τον έλεγχο της. Οι προκλήσεις της μάλιστα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου και ιδιαίτερα στην αποκλειστική οικονομική μας ζώνη, έχουν δυναμιτίσει το κλίμα μέχρι σημείου να φαίνεται αδύνατη η επανάληψη των διαπραγματεύσεων υπό τις δεδομένες συνθήκες.
Δυστυχώς, στο χορό των προκλήσεων και της έντασης εισήλθαν και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί που θέλοντας να είναι αρεστοί στην Άγκυρα προβάλλουν θέσεις και αξιώσεις που είναι εντελώς απαράδεκτες και εκτός οποιασδήποτε συζήτησης. Η δική μας πλευρά επιθυμεί το διάλογο και επιδιώκει την επανάληψη των συνομιλιών, αλλά σε συνθήκες και με προϋποθέσεις που να το επιτρέπουν και να καθιστούν την διαπραγμάτευση λογική και γόνιμη.
Οι θέσεις της δικής μας πλευράς είναι σαφείς. Ζητούμε μια λύση που να επανενώνει τη χώρα μας και να τερματίζει την κατοχή. Μια λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και δικαιώματα επέμβασης, που θα μετατρέπει την Κύπρο σε ένα κανονικό κράτος, τόπο ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας για όλους τους κατοίκους του με όλα τα δικαιώματα και τις βασικές τους ελευθερίες διασφαλισμένες, χωρίς αγωνία και αβεβαιότητα για το αύριο.
Έτσι θα δικαιώσουμε και τη θυσία των ηρώων και μαρτύρων μας, του ιεροδιάκονου Βασίλη Γιάννακα και όλων των άλλων.
Αγαπητά αδέλφια του ήρωα μας, Αντρέα, Μαρούλλα και Σοφία,
Αγαπητοί συγγενείς,
Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.
Αιώνια ας είναι η μνήμη του.
