Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέλαβε από τους επικριτές του στο ΑΚΕΛ ένα κράτος υπό κατάρρευση, στο χείλος της χρεοκοπίας και με έναν τραπεζικό τομέα διαλυμένο, την Κύπρο εκτός διεθνών αγορών για μεγάλο χρονικό διάστημα με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης -3%, με ανεργία που ξεπερνούσε το 15% και μνημονιακά μέτρα που έφερε η Κυβέρνηση ΑΚΕΛ-Χριστόφια χωρίς καν να συνομολογηθεί μνημόνιο με τον Μηχανισμό Στήριξης.
Τεσσεράμισι χρόνια μετά, η Κύπρος επέστρεψε στις διεθνείς αγορές και απολαμβάνει το χαμηλότερο επιτόκιο 15ετίας, χρηματοδοτώντας χωρίς δεκανίκια τις ανάγκες της, οι κρατικοί προϋπολογισμοί επί διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη είναι πλήρως ισοσκελισμένοι – ακόμη και σήμερα ανακοινώθηκαν πλεονάσματα για το πρώτο επτάμηνο του 2017 ύψους 215 εκ. ευρώ – η ανεργία βρίσκεται σε συνεχή πτωτική τάση, ενώ όλες οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου είναι σε πλήρη άνοδο, με αποτέλεσμα η χώρα μας, αφού απαλλάχθηκε ενωρίτερα από ό,τι προγραμματιζόταν από τα μνημονικά δεσμά, να καταγράφει ανάπτυξη 3,5% διαψεύδοντας και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.
Αν ακολουθείτο η πολιτική που εισηγείτο το ΑΚΕΛ αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια και εκφραζόταν με τη στάση του κόμματος εντός της Βουλής των Αντιπροσώπων, η Κύπρος θα ήταν ακόμη σε μνημόνιο.
Την ίδια ώρα, το γεγονός ότι η Κύπρος κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια της, έδωσε την ευκαιρία στον Πρόεδρο Αναστασιάδη να εμπλακεί έντιμα και ειλικρινά σε διαπραγματεύσεις για επίλυση του κυπριακού προβλήματος καταφέρνοντας να επιτύχει τέσσερα βασικά πράγματα:
Πρώτον, σημαντικές συγκλίσεις που βελτίωναν οτιδήποτε άλλο υπήρχε στο παρελθόν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Δεύτερον, κατάφερε την τουρκική πλευρά να καταθέσει χάρτη με σημαντική επιστροφή εδαφών εντός συμφωνημένου πλαισίου απόκλισης, ώστε να χαρακτηρίζεται ως απόσταση αναπνοής για την επίτευξη συμφωνίας.
Τρίτον, κατάφερε να φέρει στο τραπέζι των συνομιλιών κάτι που κανείς Πρόεδρος τα προηγούμενα χρόνια δεν κατάφερε. Την Τουρκία ως συνομιλητή στη Γενεύη και στο Κραν Μοντανά για όσα ευθύνεται, δηλαδή για την εισβολή και την κατοχή, αλλά και για τα θέματα Ασφάλειας και Εγγυήσεων, παρεμβατικών δικαιωμάτων και κατοχικών στρατευμάτων.
Τέταρτον, κατάφερε να γίνει θέση των Ηνωμένων Εθνών και του Γενικού Γραμματέα ότι για να εξευρεθεί συνολική λύση του Κυπριακού, θα πρέπει να επιλυθούν τα θέματα Ασφάλειας, Εγγυήσεων, παρεμβατικών δικαιωμάτων και κατοχικών στρατευμάτων.
Μάλιστα, ο ΓΓ και τα ΗΕ για πρώτη φορά υιοθέτησαν τη θέση ότι θα πρέπει να καταργηθούν τα εγγυητικά και τα παρεμβατικά δικαιώματα και να μειωθεί δραστικά και άμεσα ο στρατός κατοχής.
Δυστυχώς, το ΑΚΕΛ αντί να καταδείξει την αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς – η οποία επέμενε σε διατήρηση των εγγυητικών και παρεμβατικών δικαιωμάτων και εσαεί ύπαρξης στρατιωτικής βάσης στην Κύπρο, και οδήγησε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη στο Κραν Μοντανά – κατηγορεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι τάχα δεν επέδειξε την απαιτούμενη ευελιξία δίδοντας «όπλα» στην τουρκική προπαγάνδα.
Είναι το ΑΚΕΛ που πραγματικά τελεί υπό προεκλογικό πανικό, αφού δεν έχει να προτείνει τίποτα το ουσιαστικό απέναντι στο έργο της Κυβέρνησης στην Οικονομία, αλλά και στις πολλές μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης Αναστασιάδη προσπαθώντας ταυτόχρονα να χρησιμοποιήσει, και πάλι προεκλογικά, το εθνικό θέμα νομίζοντας πως έτσι πλήττει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη.
Ο λαός και κρίση έχει και μνήμη διαθέτει.
