Δήλωση
της Υπουργού Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
κας
Ζέτας Αιμιλιανίδου σχετικά με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές
Αναφορικά
με το θέμα πουέχει εγερθεί εν σχέση με την αναπομπή του Νόμου για τη ρύθμιση των
οφειλών προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ) και με δηλώσεις που έχουν
γίνει ότι δήθεν η Κυβέρνηση δεν θέλει να αξιοποιήσει το σύστημα για αποπληρωμή
των οφειλών με δόσεις που προτάθηκε, αλλά και για δηλώσεις ότι δήθεν το πρόβλημα
με το Νόμο που ψηφίστηκε είναι ότι οι 48 δόσεις έγιναν 60, απαντώ με πραγματικά
στοιχεία:
Καταρχάς,
να γίνεικατανοητό ποιός κατέθεσε το Νομοσχέδιο για να μην κινδυνεύουν οι πολίτες
και οι μικρομεσαίοι που δεν μπορούν αποπληρώσουν το χρέος τους στο Ταμείο
Κοινωνικών Ασφαλίσεων: Την πρωτοβουλία για την κατάθεση του νομοσχεδίου την είχε
η Κυβέρνηση, το όλο σύστημα σχεδιάστηκε από την Κυβέρνηση και ο μηχανισμός
διεκπεραίωσης δρομολογήθηκε από την Κυβέρνηση. Έχει δημιουργηθεί, εσφαλμένα, η
εντύπωση ότι διαφωνούμε με αυτό το σύστημα. Πώς είναι δυνατό να διαφωνεί αυτός,
ο οποίος σχεδίασε το όλο σύστημα, από το Νομοσχέδιο μέχρι το απαραίτητο
Μηχανογραφικό Σύστημα και τα σχετικά έντυπα;
Μέσα
σε όλα τα άλλαμέτρα Κοινωνικής Πολιτικής της Κυβέρνησης, ήταν και αυτό το μέτρο
που δεν αφορά μόνο τρέχοντα χρέη προς τα διάφορα ταμεία, αλλά σε συνεννόηση με
τον Γενικό Εισαγγελέα δόθηκε η δυνατότητα και σε όσα πρόσωπα έχουν ήδη
καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου για οφειλές προς τα ταμεία, αλλά και σε
ποινικές διώξεις που έχουν καταχωρηθεί και εκκρεμούν ενώπιον ποινικών
δικαστηρίων, να ενταχθούν στη ρύθμιση.
Το
πρόβλημα του Νόμου ,πουέχει ψηφίσει η Βουλή, τροποποιώντας το νομοσχέδιο που
κατέθεσε η Κυβέρνηση, δεν είναι οι 60 δόσεις, όπως εσφαλμένα παρουσιάζεται. Το
πρόβλημα είναι ότι οι τροποποιήσεις που έγιναν δημιούργησαν ένα Νόμο, ο οποίος,
εκτός από νομικά λανθασμένος, είναι και δυσλειτουργικός με αποτέλεσμα να
καθίσταται ανεφάρμοστος. Ένα Νόμο, ο οποίος απλά δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει
τον πολίτη και την επιχείρηση.
Ο
λόγος δεν είναι ηαριθμητική αύξηση των δόσεων σε 60, αλλά η επιλεκτική, χωρίς
κανένα κριτήριο δυνατότητα σε κάποιους να μπορούν να ζητούν 60 δόσεις και σε
κάποιους όχι. Δεν αυξήθηκαν οι δόσεις σε 60, αλλά απλά δόθηκε διακριτική
εξουσία, χωρίς κανένα κριτήριο αξιολόγησης, μετά την υποβολή της αίτησης, να
δύνανται να αυξηθούν οι δόσεις σε 60, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και χωρίς να
τροποποιηθεί ταυτόχρονα το άρθρο του ίδιου Νόμου, το οποίο καθορίζει την
ελάχιστη μηνιαία δόση σε 100 ευρώ. Παραδειγματικά αναφέρω, την περίπτωση πολίτη
που οφείλει 5.000 ευρώ, ο οποίος μπορεί να έχει μόνο 50 δόσεις, ενώ εκείνος που
οφείλει 50.000 μπορεί να έχει 60 δόσεις.
Περαιτέρω,
ενώ με βάσητο Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης υπήρχε διάταξη για να μην διώκονται οι
δικαιούχοι του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (ΕΕΕ) και λήπτες δημοσίου
βοηθήματος, έστω και εάν δεν μπορούσαν να ενταχθούν στο σύστημα και να
καταβάλουν δόση, προστέθηκαν από τη Βουλή και οι λήπτες ανεργιακού επιδόματος,
ενώ είναι καλά γνωστό ότι οι αυτοεργοδοτούμενοι δεν λαμβάνουν ανεργιακό επίδομα
επειδή δεν το δικαιούνται. Γιατί κρίθηκε ότι οι αυτοεργοδοτούμενοι που κατά
κανόνα έχουν μικρές επιχειρήσεις δεν έπρεπε να συμπεριληφθούν σε αυτή την
πρόνοια; Γιατί αυτή η διάκριση; Συμπεριλήφθηκαν οι λήπτες ανεργιακού επιδόματος,
οι οποίοι είναι μισθωτοί υπάλληλοι και οι οποίοι δεν χρωστούν εκείνοι στο Ταμείο
Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αλλά οι εργοδότες τους.
Σε
τελική ανάλυση, οΝόμος όπως τροποποιήθηκε και ψηφίστηκε, εκτός από τα νομικά
προβλήματα, είναι ένας Νόμος ανεφάρμοστος που δεν εξυπηρετεί τον πολίτη όπως
ήταν και ο αρχικός μας στόχος, αλλά ένας Νόμος ο οποίος ουσιαστικά δεν θα
μπορούσε να εφαρμοστεί στην πράξη αφού θα υποβαλλόταν ο πολίτης σε μια απίστευτη
ταλαιπωρία, να αναμένει για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα την έγκριση της
αίτησης του ή την εξέταση της ένστασης του. Αντίθετα, με το όλο σύστημα που
σχεδιάσαμε και το Νομοσχέδιο που καταθέσαμε ο στόχος ήταν και παραμένει η άμεση
εξυπηρέτηση του πολίτη, με ένα μηχανογραφημένο σύστημα, με απλοποιημένες
διαδικασίες και η απαλλαγή του πολίτη από τον κίνδυνο της φυλάκισης.
Το
πραγματικό ερώτημαπου πρέπει πιστεύω να τίθεται, είναι το γιατί δεν ψηφίστηκε το
ολοκληρωμένο και νομοτεχνικά επεξεργασμένο Νομοσχέδιο, με τις 48 δόσεις, όπως
συμφωνήσαμε, το οποίο καταθέσαμε και όπως συζητήθηκε στην Κοινοβουλευτική
Επιτροπή Οικονομικών, στην παρουσία μου, και ήμασταν έτοιμοι να εφαρμόσουμε από
την επόμενη μέρα;
