Μύθος η "έξοδος" της Κύπρου από
τις μνημονικές πολιτικές
του Νεοκλή Συλικιώτη*
Τις τελευταίες μέρες
παρακολουθήσαμε τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ, για την
"έξοδο" της Κύπρου από το μνημόνιο. Αυτό που ξέχασαν να μας πουν είναι πως τώρα,
μετά τις τόσες αιματηρές θυσίες του κυπριακού λαού, μετά το κούρεμα των
καταθέσεων, μετά το ξεπούλημα των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην
Ελλάδα και την φτωχοποίηση του λαού, η Κύπρος θα συνεχίσει να βρίσκεται υπό την
στενή επιτήρηση των δανειστών της μέχρι την αποπληρωμή του 75% του χρέους της.
Και αυτό αναμένεται να γίνει λίγο πριν το 2031! Αρά τουλάχιστον μέχρι τότε η
Κύπρος δεν θα μπορέσει να επανακτήσει το μέρος της κυριαρχίας που απώλεσε. Αυτό
επιβεβαίωσε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο και ο Αντιπρόεδρος της
Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις, ο οποίος μάλιστα τόνισε πως είναι πολύ σημαντικό
να συνεχίσει η Κύπρος στον ίδιο δρόμο των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της
υφιστάμενης δημοσιονομικής πολιτικής.
Αυτές οι περαιτέρω
μεταρρυθμίσεις για τις οποίες ήδη δεσμεύτηκε ο Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου,
δεν είναι τίποτε άλλο από την συνέχιση των ίδιων αντιλαϊκών νεοφιλελεύθερων
πολιτικών που εφάρμοσε μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση. Η Κύπρος λοιπόν "βγαίνει" από
το μνημόνιο αλλά οι μνημονιακές πολιτικές της σκληρής λιτότητας θα παραμείνουν
στην Κύπρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν θα μπορούσε να είναι
διαφορετικά καθώς, όπως μας υπενθύμισε και ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών, αυτές
οι πολιτικές αποτελούν το ιδεολογικό μανιφέστο της κυβέρνησης
Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ.
Η τυπική λήξη του
προγράμματος και ο τερματισμός της δανειοδότησης, που ούτως ή άλλως προβλεπόταν
στη συμφωνία που υπεγράφη με την Τρόικα, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση έξοδο
από την κρίση ή έστω αυτόματη δημιουργία προοπτικής και ελπίδας. Αντιθέτως, τα
παραδείγματα άλλων χωρών, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία που επίσης βγήκαν
πανηγυρικά από τα μνημόνια, επιβεβαιώνουν την συνέχιση των ίδιων μνημονιακών
πολιτικών. Ιδιωτικοποιήσεις, εκποιήσεις σπιτιών, ξήλωμα του κοινωνικού κράτους,
ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, ανεργία, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων,
περαιτέρω εξαθλίωση και φτωχοποίηση των λαών είναι η πραγματικότητα στην
μεταμνημονιακή εποχή.
Στην Πορτογαλία, το
επιχείρημα της πρόωρης αποπληρωμής των δανείων είναι πραγματικά κενό νοήματος
καθώς περίπου 2 εκ. Πορτογάλοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ο κατώτατος
μισθός είναι 530 ευρώ (μικτά) και το κοινωνικό κράτος έχει καταστραφεί. Έπειτα
ενώ υποτίθεται πως στην χώρα εξελίσσεται το "success story" της εξόδου από το
μνημόνιο, οι μαζικές εξώσεις με πάνοπλους αστυνομικούς να πετάνε οικογένειες στο
δρόμο συνεχίζονται. Η ΤΡΟΙΚΑ δε κατά την πρόσφατη επίσκεψη της στην Πορτογαλία
τον Γενάρη του 2016 επιβεβαίωσε πως θα συνεχίσει να επιτηρεί και να επισκέπτεται
την χώρα μέχρι το 2035!
Όσον αφορά την Ιρλανδία
είναι χαρακτηριστικό το ότι μονάχα το 2015 έχουν μεταναστεύσει 35,300 Ιρλανδοί
στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από την ανεργία αλλά και την εμμονή στις
νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας και ιδιαίτερα των
ιδιωτικοποιήσεων.
Επιβεβαιώνεται λοιπόν πως
με την έξοδο από το μνημόνιο τίποτα δεν αλλάζει επί της ουσίας καθώς λήγει το
Μνημόνιο, αλλά όχι η πολιτική του φιλοσοφία και οι μνημονικές πολιτικές. Αλλά
ούτε και τα κριτήρια που καθόρισε η Ευρωπαϊκή Ένωση για τους δείχτες της
οικονομίας των κρατών μελών.
Το ίδιο θα συμβεί και
στην Κύπρο. Ενόσω η Κυβέρνηση μένει πιστή στις θέσεις της και συνεχίζει να
προωθεί τις πολιτικές λιτότητας, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα των
κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών, το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, τις αποκοπές
μισθών, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την αποκοπή των ωφελημάτων των
ευάλωτων ομάδων και τις περικοπές στην υγεία και την παιδεία, καμία προοπτική
δεν μπορεί να υπάρξει. Αντιθέτως θα συνεχίσει να αυξάνεται η κοινωνική
ανισότητα, η μακρόχρονη ανεργία, η μετανάστευση των νέων, η φτώχεια και η
εξαθλίωση.
Πραγματική ελπίδα και
προοπτική οικοδομείται μονάχα με κοινή οργανωμένη πάλη. Γι' αυτό η φωνή της
αμφισβήτησης των μνημονιακών πολιτικών πρέπει να μετατραπεί σε δύναμη ανατροπής
των αντιλαϊκών πολιτικών.
Ευρωβουλευτή, Μέλους του Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ
