Ομιλία του Υπουργού Εσωτερικών κ. Σωκράτη Χάσικου για
τις Εθνικές Επετείους της 25 ης Μαρτίου και 1ης Απριλίου
1955
Ελληνίδες, Έλληνες
Είναι με ιδιαίτερη χαρά και
συγκίνηση που ανταποκρίθηκα στην πρόσκλησή σας για να τιμήσουμε σήμερα μαζί δύο
κορυφαίες ιστορικές στιγμές του Ελληνισμού. Θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο και
τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου «ΠΑΡΙΔΕΙΟΝ-ΔΡΟΣΙΑΣ» και τον
ΔΗΣΥ Λάρνακας, αλλά και όλους εσάς που παρευρίσκεστε στην αποψινή εκδήλωση, γι’
αυτήν την τιμητική πρόσκληση.
Με ψυχική ανάταση και εθνική
περηφάνια γιορτάζουμε και πάλι τις εθνικές μας επετείους της 25ης Μαρτίου 1821
και της 1ης Απριλίου 1955. Οι ιερές σκιές των εθνομαρτύρων υπερίπτανται σε αυτό
το προσκλητήριο της μνήμης για να δώσουν το παρόν τους και να μας ενδυναμώσουν.
Τιμούμε σήμερα τους σημαντικότερους αγώνες των απανταχού Ελλήνων. Ο πλούτος ενός
αγώνα κρίνεται από τις ιδέες που τον εμπνέουν. Και τους αγώνες αυτούς τους
ενέπνευσαν μεγάλα ιδανικά και μεγάλες μορφές: Ο Κολοκοτρώνης, ο Ρήγας Φεραίος, ο
Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα, ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Καραολής.
Το 1821 ήταν μια
εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση. Έτσι, λοιπόν, το κήρυγμα του Ρήγα «καλύτερα
μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή», βρήκε τελικά
έκφραση και δικαίωση εκείνη την άνοιξη του 1821. Κι εκεί που πριν ήταν όλα
«σιωπηλά, γιατί τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», του λυτρωμού η
φλόγα θέριεψε κι απλώθηκε σε Ρούμελη και σε Μοριά, σε θάλασσα και σε στεριά, σ’
όλη τη σκλαβωμένη Ελλάδα. Το ποτήρι είχε πια ξεχειλίσει. Κι έφτασε η ώρα «για να
λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση». Ο απλός και ταπεινός λαός, που υπέφερε τα πάνδεινα
στα χρόνια της σκλαβιάς, σμίγει με τους αρματολούς και τους κλέφτες που ήταν «η
μαγιά της λευτεριάς» κατά τον Μακρυγιάννη. Και το θαύμα συντελείται, η Ελλάδα
απελευθερώνεται.
Λαός παράτολμος και
ευαισθητοποιημένος, οι Έλληνες αποδείχθηκαν πάντοτε συνεπείς στο συναπάντημα με
το ιστορικό χρέος και τη μοίρα τους. Καίριο συντελεστή του θαύματος αποτελεί η
ζώσα συνείδηση στην καρδιά του Έλληνα ότι για την κατάκτηση της ελευθερίας θα
απαιτηθούν θυσίες. Και αυτό το ενοποιητικό στοιχείο που έφερε τους Έλληνες σε
πρωτοφανή επίπεδα αδελφοσύνης εγγυήθηκε τη δικαίωση του αγώνα.
Είναι αυτή η αδιάσπαστη ιστορική
συνέχεια του Ελληνισμού που ενέπνευσε τον Αρχηγό Διγενή και τον Αρχιεπίσκοπο
Μακάριο να καταστρώσουν τον μεγάλο αγώνα και να οδηγήσουν τα παλικάρια της
θρυλικής ΕΟΚΑ στην κατάκτηση καινούργιων τροπαίων. Από τις Θερμοπύλες, μαζί τους
είναι οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα. Από την πύλη του Αγίου Ρωμανού, στο πλευρό
τους πολεμά το ακέφαλο κορμί του Κωνσταντίνου. Όλη η Ελληνική Ιστορία, με τη
δόξα της και με το πάθος της είναι εδώ, στα ίδια αλώνια, μαζί με τους τσολιάδες
και την ΕΟΚΑ.
Είναι αυτή η ιστορική επιταγή «Ίτε
παίδες Ελλήνων» που αντηχεί σε όλες τις διαδρομές της εθνικής μας Iστορίας, που οδήγησε τον
Καραολή, τον Παλληκαρίδη, τον Παρίδη, το Δράκο, τον Αυξεντίου, το Λένα, το Μάτση
και τόσους άλλους σε σπάνιες πράξεις αρετής, μεγαλείου και θυσίας. Στον αγώνα
ενάντια στον Άγγλο αποικιοκράτη συμμετέχει ολόκληρος ο κυπριακός λαός, με
μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις, με παναπεργίες, με τον αγώνα στα βουνά,
απαιτώντας το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στην Ένωση.
Με την πρώτη Προκήρυξη της Ε.Ο.Κ.Α
ο Αρχηγός Διγενής διανύει ολόκληρη την πορεία του Έθνους για να ορίσει την
ταυτότητα του Αγώνα. «´Η τάν ή επί τας. Αδελφοί Κύπριοι, από τα βάθη των αιώνων
μας ατενίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν, δια να
διατηρήσουν την ελευθερίαν των: οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι
Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους…». Ακόμα και μέσα από
τα ψευδώνυμα των αγωνιστών ξαναζωνταντεύει η Ελληνική Iστορία: «Αίας», «Άρης»,
«Ζήδρος», «Άγρας», «Ματρόζος», «Μιαούλης».
Το έπος του 1955-59 συμπυκνώνει τα
οικουμενικά και διαχρονικά αρχέτυπα του Ελληνισμού και χαρακτηρίζεται ως η
επανάληψη της Eλληνικής
δόξας των οπλαρχηγών του Μοριά και της Στερεάς Ελλάδας, του Εθνομάρτυρα
Κυπριανού και των άλλων δεσποτάδων και προεστών που εκτελέστηκαν την 9η Ιουλίου
του 1821. Στους δρόμους και στα σχολεία μετουσιώνονται σε αγέρωχους αγωνιστές
ακόμα και τα παιδάκια του Δημοτικού. Ο έφηβος του 55-59 που ύψωνε την Ελληνική
σημαία στο αέτωμα του σχολείου του, που κουβαλούσε βόμβες και φυλλάδια ανάμεσα
σε βιβλία με τα κείμενα του Πλάτωνα και του Αισχύλου, του Διονύσου Σολωμού και
του Παπαδιαμάντη δεν ήταν παρά ο μαχητής της Πίνδου, το κλεφτόπουλο του ’21, ο
Ακρίτας του Βυζαντίου, ο οπλίτης των Θερμοπυλών και ο ναύτης της Σαλαμίνας.
Στις φυλακές και στα κρατητήρια
υψώνεται αγέρωχα η ελληνική ψυχή που ούτε εξαγοράζεται ούτε και μπορεί κανείς να
τη λυγίσει. Στα Φυλακισμένα Μνήματα στήνονται τάφοι, φάροι ανεξάντλητης
λεβεντιάς και αντρειοσύνης για να φωτίζουν τα βήματα και την ψυχή μας αιώνια.
Δεν πρέπει να υποτιμάται, ούτε να παραγράφεται ότι, για πρώτη φορά μετά από
αιώνες που άλλοι διαφέντευαν την τύχη του, ο κυπριακός λαός είχε την ευκαιρία να
κτίσει ο ίδιος το μέλλον του σε συνθήκες ελευθερίας και δημοκρατίας, υπό τη
σκέπη ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους μέλους του ΟΗΕ και, πλέον, της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΕΟΚΑ του ’55-’59 νίκησε. Όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν.
Ελληνίδες, Έλληνες
Η κατάκτηση της ανεξαρτησίας μας
από τον αποικιακό ζυγό δεν υπήρξε ούτε ρόδινη, ούτε βελούδινη. Σφυρηλατήθηκε
μέσα από τον ιδρώτα και το αίμα, χαλυβουργήθηκε μέσα από τους αγώνες και τις
θυσίες σύσσωμης της κυπριακής κοινωνίας. Μπροστά στις συσσωρευμένες πολιτικές
και οικονομικές αντιξοότητες, οφείλει σήμερα ο καθένας από εμάς να προσμετρήσει
τις δικές του ευθύνες.
Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σελίδα. Να απαλλαγούμε από τα ατομικά και κομματικά μας σύνδρομα, τα σύνδρομα του εγωκεντρισμού και της αντιπαράθεσης. Να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τα δεσμά της στρατιωτικής κατοχής της Τουρκίας και να επανενώσουμε τον λαό μας, ασχέτως εθνοτικής προέλευσης και θρησκείας.
Η κυπριακή Κυβέρνηση παραμένει σταθερά και αμετάκλητα προσηλωμένη στην εξεύρεση λύσης, η οποία θα εδράζεται στο διεθνές δίκαιο, στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, στα περί Κύπρου Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και 1979, στις αρχές και αξίες στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Κοινό Ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου, της 11ης Φεβρουαρίου 2014: θέσεις Αρχών, τις οποίες ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης επανέλαβε, εμφαντικά, στην ιστορική ομιλία που απηύθυνε ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων στις 11 Φεβρουαρίου 2016.
Μια λύση για ένα κράτος στην
Κύπρο, με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια. Σαράντα δύο
χρόνια κατοχής και διαίρεσης είναι ήδη πάρα πολλά.
Ήρθε η ώρα, με πίστη στους εαυτούς μας και με γενναιότητα, να αποτινάξουμε τον αναχρονισμό μιας μοιρασμένης πατρίδας με συρματοπλέγματα. Η όποια συνεχιζόμενη τουρκική αδιαλλαξία όχι μόνο δεν μας πτοεί, αλλά, αντίθετα, μας πεισμώνει να καταβάλουμε εντονότερες προσπάθειες για σύντομη επίτευξη λύσης στη βάση των αρχών που έχουμε προαναφέρει.
Ήρθε η ώρα, με πίστη στους εαυτούς μας και με γενναιότητα, να αποτινάξουμε τον αναχρονισμό μιας μοιρασμένης πατρίδας με συρματοπλέγματα. Η όποια συνεχιζόμενη τουρκική αδιαλλαξία όχι μόνο δεν μας πτοεί, αλλά, αντίθετα, μας πεισμώνει να καταβάλουμε εντονότερες προσπάθειες για σύντομη επίτευξη λύσης στη βάση των αρχών που έχουμε προαναφέρει.
Σταθερός αρωγός και ανιδιοτελής
συμπαραστάτης μας σ’ αυτόν τον αγώνα είναι πάντα η Ελλάδα, η οποία δεν
περιορίζεται μόνο σε σχήματα λόγου αλλά έμπρακτα μας συνδράμει διεθνώς, σε
διπλωματικό επίπεδο, όπως και στον τομέα της άμυνας. Και αυτό, ανεξαρτήτως του
ποιος κυβερνά στη Λευκωσία ή στην Αθήνα και ασχέτως των όποιων μεταξύ μας
πολιτικών ή ιδεολογικών διαφορών.
Οφείλουμε να εξαντλήσουμε κάθε
περιθώριο προκειμένου να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια. Αυτό είναι το ιστορικό μας
χρέος. Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, τον αγώνα, μέχρι την τελική δικαίωση: για να
μπορούμε να ατενίσουμε την ιστορία, το έθνος και τους αθάνατους ήρωές μας, του
1821 και του ’55 – ’59 με το κεφάλι ψηλά.
-------------------------
ΜΧ/ΕΙ/ΝΧ
