Να
μη μεταδοθεί πριν τις 8.30 μ.μ.
Χαιρετισμός
του Προεδρεύοντος της Δημοκρατίας
στην
αντικατοχική εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου
«Ενωμένοι
ενάντια στην κατοχή»
Αποτελεί
ύψιστο καθήκον η παρουσία μας απόψε, σε αυτή την εκδήλωση για τη συμπλήρωση 41
χρόνων από το μαύρο καλοκαίρι του 1974, όταν το δίδυμο έγκλημα του
πραξικοπήματος και της εισβολής σκόρπισε τον όλεθρο, την καταστροφή και τον
ξεριζωμό.
Σαράντα
ένα χρόνια και από τότε που η πόλη του Ευαγόρα «έκλεισε τις θύρες της», έμεινε βουβή
και μας περιμένει.
Σαράντα
ένα χρόνια νοσταλγίας για την πατρώα γη, αλλά και ασίγαστου πόθου για επιστροφή.
Σαράντα
ένα χρόνια από τότε που η κατοχή βεβηλώνει συστηματικά τα πολιτιστικά και τα
θρησκευτικά μας μνημεία. Όμως, όσα «σύνεργα και να μαζέψουν» ποτέ δεν θα
μπορέσουν να διαγράψουν από αυτά τα χώματα και από τις ψυχές μας, την ιστορία
και τον πολιτισμό χιλιετιών που πάει πίσω στο μακρινό 1150 π.Χ., στον Τρωικό
Πόλεμο και την κάθοδο του Τεύκρου, του γιου του Τελαμώνα στην Κύπρο και την
ίδρυση της κυπριακής
Σαλαμίνας.
Η
αποψινή εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου «Ενωμένοι ενάντια στην κατοχή» αποτελεί
ευκαιρία για να επαναβεβαιώσουμε την πίστη και την προσήλωσή μας σε μια λύση που
θα αναιρεί και θα ακυρώνει τα τετελεσμένα της εισβολής και της πολύχρονης
κατοχής, που θα κατοχυρώνει το δικαίωμα επιστροφής όλων των προσφύγων, που θα
αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των νομίμων κατοίκων
της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η
επιστροφή της κατεχόμενης Αμμοχώστου στους νομίμους κατοίκους της αποτελεί ρητή
υποχρέωση της Τουρκίας με βάση τη συμφωνία υψηλού επιπέδου του 1979 και τα
ψηφίσματα 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ασφαλώς το κυπριακό πρόβλημα και
η παράνομη κατοχή της Τουρκίας δεν περιορίζεται μόνο στην Αμμόχωστο. Η επιστροφή
ωστόσο της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της θα αποτελέσει ένα πρώτο
σημαντικό βήμα δημιουργίας θετικού κλίματος για την ευόδωση των προσπαθειών
επίτευξης συνολικής λύσης στη βάση των αρχών του διεθνούς και του ευρωπαϊκού
δικαίου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η είσοδος εμπειρογνωμόνων στην κατεχόμενη πόλη
για σκοπούς αποτίμησης και προγραμματισμού της επανοικοδόμησης αποτελεί
επείγουσα αναγκαιότητα, που θα αποτελέσει έμπρακτο δείγμα γραφής θετικών
προθέσεων στις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις.
Αγαπητοί
φίλοι,
Σαράντα
ένα χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή που
βύθισαν στο πένθος και τα μαρτύρια τον λαό μας. Σαράντα ένα χρόνια προσφυγιάς
και βάναυσης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας.
Χρόνια δίσεκτα με ανεκπλήρωτα οράματα και με άλυτο το Κυπριακό. Με αποτυχία
επανειλημμένων μεσολαβητικών προσπαθειών και άκαρπων διακοινοτικών συνομιλιών.
Το καθήκον μας σήμερα απέναντι στην ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι η με
κάθε κόπο και κάθε θυσία αποτροπή της παγίωσης των τετελεσμένων της εισβολής και
η εμμονή σε λύση που θα είναι λειτουργική και βιώσιμη και θα αντέχει στη
δοκιμασία του χρόνου.
Η
Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην
Ευρώπη, όταν η ίδια η Ευρώπη προχωρεί προς την ενοποίησή της. Δεν μπορεί η
Ευρώπη να ανέχεται στο κατώφλι της την παρουσία ενός στρατού κατοχής, σε μια
χώρα μέλος της ΕΕ.
Διαχρονικό
μας χρέος, η σταθερή και αμετάκλητη προσήλωσή μας στην κρατική μας οντότητα που
συνιστά η Κυπριακή Δημοκρατία, ως θώρακας και ασπίδα απέναντι στις προσπάθειες
να την πλήξουν και να τη διαλύσουν. Διερχόμενη μέσα από συνωμοσίες και παγίδες,
η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε και αποτελεί και σήμερα σταθερό βάθρο για τη
συνέχιση του αγώνα, για τερματισμό της τουρκικής κατοχής και για λύση που θα διασφαλίζει την αρμονική συνύπαρξη
Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα.
Θέλουμε
να επενδύουμε ελπίδες και προσδοκίες στη διαπραγματευτική διαδικασία που έχει
επανεκκινήσει. Γνωρίζουμε ταυτόχρονα πολύ καλά ότι τον καθοριστικό ρόλο έχει η
Τουρκία. Η Τουρκία θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει την επιδρομική και
αδιάλλακτη πολιτική της ή αν επιτέλους θα συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας λύσης στο
Κυπριακό που θα αποκαθιστά συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη
περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μια λύση που θα αίρει τα εμπόδια και για την
ικανοποίηση των ευρωπαϊκών της φιλοδοξιών.
Είναι
για αυτό που είναι η ώρα για να προχωρήσουμε σε κινητοποίηση διεθνώς και εντός
ΕΕ, για να ασκηθούν πιέσεις και για να αξιοποιηθούν δυνατότητες επιρροών πάνω
στην Τουρκία. Να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για το κορυφαίο θέμα της ασφάλειας.
Λύση με εγγυήσεις και εγγυητές είναι αδιανόητη. Οι εγγυήσεις υπήρξαν η πηγή
κακοδαιμονίας για την Κύπρο. Θα πρέπει οριστικά να καταργηθούν και να μπουν στο
χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η συμμετοχή στον ΟΗΕ και την ΕΕ είναι επαρκές
εγγυητικό πλαίσιο.
Θα
πρέπει ακόμα η ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στο πρόβλημα της
στρατιωτικής κατοχής μιας χώρας μέλος της από μια άλλη χώρα που ζητά να ενταχθεί
στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η ενεργός επικουρική συνδρομή της ΕΕ στις προσπάθειες
για λύση είναι θεμελιακή της υποχρέωση. Για να είναι η λύση όχι απλώς
λειτουργική και βιώσιμη, αλλά και πλήρως συμβατή με τις αρχές, τις αξίες και
τους κανόνες λειτουργίας που ισχύουν στην Ευρώπη. Αναμένουμε από τον Ειδικό
Αντιπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει οριστεί πρόσφατα να διαδραματίσει
με επάρκεια το ρόλο που του έχει ανατεθεί.
Σε
αυτήν την κρίσιμη συγκυρία των κυπριακών εξελίξεων, αποτελεί υπέρτατο χρέος και
ιστορική ευθύνη η διαμόρφωση συνθηκών μιας ελάχιστης εθνικής συνεννόησης στη
διαχείριση του Κυπριακού. Το Κυπριακό πρέπει να αποτελεί πεδίο ενότητας και όχι
αντιπαραθέσεων. Αυτή είναι η απαίτηση του λαού μας. Η μορφή και το περιεχόμενο
της λύσης έχουν καθοριστεί με την ομόφωνη απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου του
Σεπτεμβρίου του 2009. Να αποτελέσει θεμέλιο ευρύτατης πολιτικής και λαϊκής
ενότητας. Είναι ώρα ευθύνης για όλους και η συνείδηση αυτής της ευθύνης εθνικό
χρέος.
Επείγει
ταυτόχρονα η αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών
δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή μας και ανέτρεψαν παγιωμένες
ισορροπίες δεκαετιών. Η Κύπρος αποτελεί παράγοντα ασφάλειας, σταθερότητας και
συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή. Σε συνδυασμό με το συγκριτικό πλεονέκτημα των
φυσικών μας πόρων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, μπορούμε και πρέπει να
οικοδομήσουμε την εθνική μας στρατηγική.
Σαράντα
ένα χρόνια μετά. Δεν αρκούν ούτε οι ιστορικές αναδρομές, ούτε οι συγκινησιακοί
εγκλεισμοί σε λόγους επετειακούς και σε εύκολες ρητορικές εξάρσεις. Το ζητούμενο
ως επιταγή της ιστορίας, ως διδαχή των τότε δραματικών γεγονότων και ως
επιβαλλόμενη στάση απέναντι στον συνεχιζόμενο ακρωτηριασμό της πατρίδας μας,
είναι η αντίσταση. Αντίσταση στη βία και την αυθαιρεσία. Αντίσταση στον
εφησυχασμό και την επανάπαυση που καλλιεργούν οι σειρήνες μιας αντίληψης περί
άλλων τυρβάζουσας. Αντίσταση στους κακούς εαυτούς μας που ρέπουν στην
προσαρμογή, τη λήθη και την αμνησία. Αντίσταση στη φαλκίδευση της εθνικής και
κρατικής κυριαρχίας από οικονομικές
εξαρτήσεις δανειστών.
Διαβάζοντας
τους οιωνούς της νέας εποχής, αλλά και ανταποκρινόμενοι στο πολύβουο κάλεσμα της
ιστορίας. Όχι, για να σταματήσουμε περιδεείς και παράλυτοι μπροστά στα τείχη,
μπροστά στις δυσκολίες που συναντούμε, αλλά για να τραβήξουμε καταπάνω τους, να
τα γκρεμίσουμε, να τα ξεπεράσουμε. Να κτίσουμε το καινούριο, με όραμα και πυξίδα
πλεύσης τις άφθορες διαχρονικά αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της
δικαιοσύνης.
Αυτό
είναι το καλύτερο μνημόσυνο, η μέγιστη τιμή για τις υπέροχες θυσίες των ηρώων
και των μαρτύρων της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Η
αποψινή εκδήλωση «Ενωμένοι ενάντια στην κατοχή» ξυπνά θύμησες στους παλαιότερους
και μεταλαμπαδεύει στους νεότερους το χρέος για συνέχιση του αγώνα μέχρι την
τελική δικαίωση.
Γιατί,
όπως ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης προφητεύει:
«…
ο μαντατοφόρος τρέχει
κι
όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ’
αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το
φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.»
Και
όπως συμπληρώνει ο δικός μας ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης:
«Ποια
είν’ η πόλη δίπλα στη θάλασσα μες στη φωτιά
‘Αμμόχωστος
βασιλεύουσα’ στα φαγωμένα και στα στεγνά
Ανάμεσα
στον πόθο και τον καημό
Ανάμεσα
στην ιδέα και στον στείρο κεραυνό
Χωνεμένη
μορφή, δακρυσμένη, άχρωμη σκιά
Μες
στην πάχνη του θανάτου, μες στην άγρια ερημιά
Αμμόχωστος
ρόδο της μνήμης και της σιωπής
Μοίρα
που κυματίζεις στην ανάσα της ψυχής
Εξαντλημένα
μα ζωοδότρα μαρμαρυγή
Προφητεία
και τραγούδι στον άνεμο ‘θα γίνεις η ανάσταση μας κάποιαν αυγή’».
Καλό
αγώνα για ελευθερία και επιστροφή!
---------------------
