Επικήδειος λόγος Υπουργού
Εσωτερικών κ. Σωκράτη Χάσικου
στην κηδεία των λειψάνων του ήρωα Λούκα
Δημητρίου, στα Λύμπια
Σαράντα χρόνια μετά το
αποτρόπαιο διπλό έγκλημα κατά της Κύπρου που συντελέστηκε το μαύρο εκείνο Ιούλη
του 1974, εξακολουθούμε να τελούμε κηδείες οστών αγνοουμένων, φονευθέντων από το
βάρβαρο Τούρκο εισβολέα. Κηδεύουμε
σήμερα με τιμές που αρμόζουν σε κάθε ήρωα, το Λούκα Δημητρίου, ο οποίος έπεσε
ηρωικώς μαχόμενος υπό τις διαταγές του Τάσου Μάρκου.
Πενθούμε σήμερα για
πολλοστή φορά, καθώς μνήμες και θύμησες
από εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 74’ ξαναζωντανεύουν στο μυαλό και την
καρδιά μας. Το καλοκαίρι εκείνο που μας
άφησε νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους,
χαροκαμένους γονείς και συζύγους, ορφανά.
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ
για να συντροφεύσουμε στην τελευταία του κατοικία το Λούκα Δημητρίου, με βαθιά
συγκίνηση και απέραντο σεβασμό. Τον
αποχαιρετούμε και αποτίνουμε προς αυτόν το οφειλόμενο χρέος τιμής. Στεκόμαστε δίπλα από την οικογένειά του σε
αυτό το ύστατο χαίρε προς το σύζυγο, τον πατέρα, τον αγνό πατριώτη, του οποίου η
τύχη αγνοείτο για 40 ολόκληρα χρόνια.
Η Πολιτεία, η κοινωνία
και ο καθένας από εμάς οφείλουμε σε αυτούς που χάθηκαν το μαύρο εκείνο
καλοκαίρι, μια συγνώμη. Μια απολογία, γιατί μέσα στη διάλυση του 1974, δεν
ετάφησαν με τις δέουσες τιμές οι ηρωικοί πεσόντες εκείνου του προδομένου
πολέμου. Κατά τρόπο ανάρμοστο και αντίθετο προς τις προγονικές μας παραδόσεις,
συμπατριώτες μας ετάφησαν στριμωγμένοι σε ομαδικούς τάφους. Άγνωστοι, χωρίς
στοιχεία, χωρίς τη δέουσα αναγνώριση, χωρίς τον οφειλόμενο έπαινο της
πατρίδας.
Ο Λούκας Δημητρίου
γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1940 στα Λύμπια. Ήταν νυμφευμένος με τη Μαρία, το
γένος Παπαλουκά, με την οποία απέκτησαν δυο γιους: Το Δημήτρη και τον Κώστα.
Άνθρωπος του μόχθου, οικοδόμος στο επάγγελμα, γαλουχημένος με τα
Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, ενεργό μέλος του Σωματείου ΑΠΟΛΛΩΝ Λυμπιών και της
ΣΕΚ.
Στις 20 Ιουλίου 1974,
ημερομηνία κατά την οποία άρχισε η τουρκική εισβολή, ο Λούκας Δημητρίου
κατατάγηκε έφεδρος στο 305 Τ.Π., η έδρα του οποίου βρισκόταν στο Δάλι. Άμεσα, το
305 Τ.Π. έλαβε οδηγίες για στρατιωτικές αποστολές, για να καταλήξει σε φυλάκια
της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Λυμπιών, όπου παρέμεινε μέχρι τις 8.8.1974.
Στις 8.8.1974, όλοι οι άνδρες του 305 Τ.Π., μεταξύ των οποίων και ο Δημητρίου,
πήραν νέες οδηγίες και μεταφέρθηκαν στην περιοχή του φράκτη της Μια Μηλιάς, για
να επανδρώσουν αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Χαράματα στις 14.8.1974, οι
τουρκικές δυνάμεις επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά των θέσεων της Εθνικής Φρουράς
στην περιοχή, σημαίνοντας και την αρχή της δεύτερης φάσης της εισβολής. Οι
τουρκικές δυνάμεις χρησιμοποιούσαν βαρύ οπλισμό, μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και
την πολεμική τους αεροπορία.
Λίγο πριν το μεσημέρι, οι
αμυντικές γραμμές της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή της Μια Μηλιάς έσπασαν και
έτσι ακολούθησε διαταγή για οπισθοχώρηση. Η πορεία των στρατιωτών δεν ήταν βάσει
προγραμματισμένου σχεδίου, αλλά κατά βούληση. Δεν υπάρχει μαρτυρία για την
πορεία που ακολούθησε ο Δημητρίου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η περιοχή
καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα και αριθμός στρατιωτών, ανάμεσα τους και
ο Δημητρίου, εγκλωβίστηκαν σ’ αυτήν.
Από το χρονικό σημείο
κατά το οποίο δόθηκε διαταγή για οπισθοχώρηση, ο Δημητρίου δεν έδωσε σημεία ζωής
και η τύχη του αγνοείτο. Η εκταφή των οστών του πεσόντα πραγματοποιήθηκε το 2007
και το 2011 από τάφο που εντοπίστηκε στην περιοχή Κουτσοβέντη - Μιας Μηλιάς, στα
πλαίσια του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής
Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων
Εθνών.
Στη συνέχεια
πραγματοποιήθηκαν ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις DNA, με βάση τις οποίες έχει διακριβωθεί
η ταυτότητα των οστών που ανήκουν στον πεσόντα Λούκα Δημητρίου.
Τιμούμε και ευγνωμονούμε
το Λούκα Δημητρίου για τη θυσία του προς την πατρίδα. Είμαστε ευγνώμονες σε
όλους όσους με τη θυσία τους επιτρέπουν σε εμάς να είμαστε εδώ σήμερα υπερήφανοι
για την ιστορία του πολύπαθου τόπου μας. Είμαστε ευγνώμονες σε όσους
ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της πατρίδας, όσους πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία στην
ελευθερία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Συμπατριώτισσες,
συμπατριώτες,
Κηδεύουμε το Λούκα Δημητρίου με τιμές
που αρμόζουν σε κάθε ήρωα. Γιατί ο Λούκας μαζί με τους άλλους υπερασπιστές της
γης μας, τίμησαν στο ακέραιο τον όρκο τους προς την πατρίδα και την ελευθερία
της.
Σήμερα, ο
Λούκας Δημητρίου παραδίδεται στους δικούς του, ως μια ελάχιστη ανακούφιση για τους
ανθρώπους του που δεν γνώριζαν την τύχη του όλα αυτά τα χρόνια του πόνου και της
αγωνίας. Η ψυχή του κατατάχθηκε ήδη εν σκηνές ηρώων, όπως και όλων των
άλλων νεκρών της τουρκικής εισβολής.
Απαίτηση της κυβέρνησης
και του Πρόεδρου Αναστασιάδη είναι να επιταχυνθεί η διαδικασία της διερεύνησης
όλων των περιπτώσεων των αγνοουμένων μας και να αποδοθούν τα λείψανά τους στους
εναπομείναντες εν ζωή συγγενείς τους. Ο χρόνος πιέζει, πολλοί από αυτούς έχουν
προ πολλού αποδημήσει χωρίς να πάρουν απαντήσεις στα αγωνιώδη ερωτήματα για την
τύχη των αγαπημένων τους προσώπων.
Δεν παραγνωρίζουμε ότι
στο θέμα των αγνοουμένων έχει επιτευχθεί πρόοδος, αλλά παραμένουν ανεξακρίβωτες
οι περισσότερες υποθέσεις. Τα
προβλήματα δυσχεραίνουν το έργο της Διερευνητικής Επιτροπής και η όλη διαδικασία
χωλαίνει. Θα πρέπει, επιτέλους, η τουρκική πλευρά να αποδεχθεί το άνοιγμα όλων
των αποκαλούμενων στρατιωτικών ζωνών για τα συνεργεία εκταφών, όπως και το
άνοιγμα των στρατιωτικών αρχείων για τις πολλές και αδιερεύνητες ακόμη
περιπτώσεις αγνοουμένων. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε και δεν υπάρχει
τίποτε που να δικαιολογεί την απόκρυψη της αλήθειας για την τύχη τόσων
συμπατριωτών μας.
Οι ευθύνες της τουρκικής
πλευράς είναι τεράστιες στο θέμα των αγνοουμένων, όπως τεράστιες είναι και για
το γεγονός ότι η πατρίδα μας παραμένει διαιρεμένη. Παρά την αποδεδειγμένη καλή
βούληση του Προέδρου Αναστασιάδη και της δικής μας πλευράς για επίλυση του
χρονίζοντος κυπριακού προβλήματος, η τουρκική πλευρά, δυστυχώς, ορθώνει νέα
εμπόδια στοχεύοντας στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και
διεκδικώντας ακόμα περισσότερα.
Η προκλητική καταπάτηση
των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από την Τουρκία με τις επεμβάσεις της στην
Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, όπως και το κλίμα απειλών και εκβιασμών
που συντηρεί, δεν ήταν κάτι που μπορούσαμε να αποδεχθούμε, γι’ αυτό και η
αναστολή της συμμετοχής μας στις συνομιλίες.
Η διεθνής κοινότητα και
ιδιαίτερα όσοι πραγματικά θέλουν την επίλυση του Κυπριακού και μπορούν να
παρέμβουν προς την κατεύθυνση της Άγκυρας, θα πρέπει να καταστήσουν προς αυτήν
σαφές ότι ο διάλογος μπορεί να επαναρχίσει μόνο αν τερματίσει τις παράνομες
ενέργειες της στην Κυπριακή ΑΟΖ. Σε ό,τι αφορά τη δική μας πλευρά, είναι
απολύτως σαφές αυτό που διακήρυξε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης: δεν είμαστε
διατεθειμένοι να δεχθούμε τις όποιες πιέσεις για
επάνοδο σε ένα διάλογο κάτω από απειλές ή εκβιασμούς, προκειμένου να επιβληθεί
μια λύση που θα την υπαγορεύει η στρατιωτική ισχύς.
Παραμένει η δέσμευσή μας να εργαστούμε με όλη την καλή θέληση για την
επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού. Αξιοποιώντας την
αναβαθμισμένη, πολιτικά και στρατηγικά, θέση της Κύπρου θα κάνουμε ό,τι
επιβάλλεται και μπορούμε προκειμένου να επιτύχουμε την επανένωση της πατρίδας
μας και την μετατροπή της σε τόπο ειρήνης, ελευθερίας, ασφάλειας, δημοκρατίας
και ευημερίας για όλους τους κατοίκους της.
Μόνο
έτσι θα δικαιωθεί η θυσία του Λούκα Δημητρίου και
όλων των άλλων ηρώων μας.
Αιώνια ας είναι η μνήμη του.
