Επικήδειος
λόγος του Υπουργού Γεωργίας στην κηδεία
των
λειψάνων του ήρωα Παναγιώτη Στυλιανού
Σεβαστό
ιερατείο,
Σεβαστοί
συγγενείς,
Με
χρονική καθυστέρηση σαράντα ολόκληρων ετών στεκόμαστε σήμερα εδώ, σε αυτόν τον
Ιερό Ναό, μπροστά στα λείψανα ενός ακόμα τραγικού θύματος της τουρκικής
θηριωδίας του ‘74. Κατακλυσμένοι με αισθήματα δέους, ευλάβειας και συγκίνησης,
οδηγημένοι από το εθνικό και θρησκευτικό μας χρέος, απευθύνουμε το ύστατο χαίρε
στον Παναγιώτη Στυλιανού. Σήμερα, τερματίζεται η αγωνία και το μαρτύριο που
έζησαν όλα αυτά τα χρόνια οι συγγενείς και οι φίλοι του.
Γράφεται
σήμερα ο επίλογος της τραγικής ιστορίας ένα γνήσιου παιδιού της Κύπρου, τα οστά
του οποίου ανευρέθηκαν το 2010 στην περιοχή Τέμπλους και ταυτοποιήθηκαν, στο
πλαίσιο του προγράμματος εκταφής και αναγνώρισης της Διερευνητικής Επιτροπής
Αγνοουμένων που λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Εκφράζουμε προς
αυτόν και την οικογένειά του την ειλικρινή μας ευγνωμοσύνη γιατί έγινε θυσία για
την πατρίδα και την ελευθερία, προασπίζοντας την εδαφική ακεραιότητα και τα
δίκαια του πολύπαθου νησιού μας.
Αγαπητές
συμπατριώτισσες, Αγαπητοί συμπατριώτες,
Ο
Παναγιώτης Στυλιανού, σύζυγος και πατέρας τριών ανήλικων τότε τέκνων, γεννήθηκε
το 1944 στην Πάνω Δευτερά, όπου και διέμενε μέχρι την 20ή Ιουλίου 1974. Η μέρα της εισβολής βρήκε τον Παναγιώτη να υπηρετεί την
πατρίδα του, αφού είχε καταταγεί κατά τη γενική επιστράτευση ως έφεδρος στο 306
Τάγμα Πεζικού, με έδρα το Νέον Χωρίο Κυθρέας. Το βράδυ της εισβολής, μετά από
διαταγή, το τάγμα του προωθήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας, όπου και βρέθηκε
στην πρώτη γραμμή άμυνας της Εθνικής Φρουράς, πολεμώντας ενάντια στα τουρκικά
στρατεύματα εισβολής, τα οποία είχαν αποβιβαστεί στη στεριά, μεταφέροντας μαζί
τους μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και άλλα βαρέα όπλα.
Το
πρωί της 22ας Ιουλίου 1974, το τάγμα δέχθηκε μεγάλη και συντονισμένη
επίθεση. Μετά από σκληρές και άνισες μάχες διατάχθηκε
να οπισθοχωρήσει προς την Κερύνεια . Τα ίχνη
όμως του Παναγιώτη χάθηκαν στην πορεία και η τύχη του αγνοείτο από τότε. Εκεί
χάθηκε ο Παναγιώτης. Εκεί σταμάτησαν τα όνειρα του σε ηλικία μόλις 30 ετών.
Έκτοτε η τύχη του αγνοείτο, μέχρι που η ανακάλυψη του ομαδικού τάφου και
η εκταφή των οστών το 2010 αποκάλυψε ακόμη ένα περιστατικό, με το οποίο οι
πεσόντες καταξιώνονται στη συνείδησή μας και καταγράφονται στην ιστορική μας
μνήμη. Και η Κύπρος μας συνεχίζει να μετρά τις πληγές της...
Εκφράζω
την ειλικρινή συμπάθεια, αλλά και τον θαυμασμό μου στους συγγενείς του
Παναγιώτη
Στυλιανού
για τα τόσα χρόνια υπομονής και μαρτυρικής καρτερικότητας που επέδειξαν μέχρι να
μάθουν για την τύχη του δικού τους ανθρώπου, που είναι και δικός μας.
Συμπατριώτισσες
και συμπατριώτες,
Την
τραγική πραγματικότητα της Κύπρου του σήμερα, μας υπενθυμίζει ετούτη η θυσία του
έφεδρου στρατιώτη, που χάθηκε άδικα, όπως και τόσα άλλα παλικάρια μας, από τον
Αττίλα μετά το '74. Μας υπενθυμίζει την τραγωδία που πέρασε ο λαός μας από την
τουρκική εισβολή, αλλά και το τίμημα που εξακολουθεί να πληρώνει εξαιτίας της με
τα σαράντα χρόνια συνεχιζόμενης κατοχής.
Οι
πληγές των μαύρων ημερών που έζησε ο τόπος μας εξακολουθούν να πονούν και οι
πεσόντες των μαχών υπέρ της πατρίδας συνεχίζουν 40 χρόνια μετά να μας καλούν με
το ηχηρό «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» να ξυπνήσουμε από τη λήθη. Ας σταθούμε με περίσκεψη
απέναντι στην κρισιμότητα των στιγμών που περνά η πατρίδα μας και ας
προσμετρήσουμε τις ευθύνες μας. Πρέπει ενωμένοι να αγωνιστούμε για την
απελευθέρωση της πατρίδας μας και όλοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον, να
παλέψουμε για την επανόρθωση της οικονομίας μας.
Τα
μνημόσυνα των ηρώων μας είναι ημερολόγιο μνήμης των αγώνων για τη δημοκρατία και
την ελευθερία αυτού του τόπου. Είναι παράλληλα και προσκλητήριο αγώνα για όλους
εμάς. Η Κυπριακή Πολιτεία τιμά όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την
υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας του λαού μας.
Τιμά όσους αντιστάθηκαν στον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή, μνημονεύει τους
ήρωες που έχασαν τη ζωή τους και θυμάται και αγωνίζεται για τη διακρίβωση της
τύχης όλων των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας και για την επανένωση της
πατρίδας μας.
Αγαπητοί
συγγενείς,
Φίλες
και φίλοι,
Αποτίνοντας
φόρο τιμής σε έναν ακόμα ήρωα, απευθύνουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι
συνεχίζουμε –με πίστη στο δίκαιο μας- τον αγώνα για μια έντιμη, αξιοπρεπή,
δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος. Για μια λύση που
θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα ξένα
στρατεύματα και τις εξαρτήσεις, θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα
ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Λύση, η οποία
θα αποκαθιστά την ειρήνη στον τόπο και θα βοηθήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας
και της ευημερίας της Κύπρου μας.
Σε
αυτές τις κρίσιμες συνθήκες για το Κυπριακό, αλλά και για την οικονομία, η
ενότητα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων είναι επιβεβλημένη. Τούτες τις
στιγμές έχουμε το πατριωτικό καθήκον όλοι μας, με σεβασμό στους θεσμούς, να
διασφαλίσουμε την απαιτούμενη ενότητα και να συνεργαστούμε για να εδραιώσουμε
και να αναπτύξουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, οικοδομώντας ένα σταθερό μέλλον για
όλους τους πολίτες. Η Κυβέρνηση συνεχίζει να εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση
με συνέπεια και σταθερότητα. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι προσπάθεια όλων
μας. Αυτό είναι το χρέος μας προς τους ηρωικούς πεσόντες και αγνοούμενους
μας.
Σε
τούτες τις κρίσιμες ώρες της εθνικής μας ευθύνης, σε α ποχαιρετούμε Παναγιώτη Στυλιανού,
αναγνωρίζοντας ότι, απέναντί σου, και απέναντι όλων των πεσόντων μας, έχουμε ένα
ιερό χρέος και θα παλέψουμε για να το εκπληρώσουμε. Δ εν θα βυθιστούμε στη λήθη, αλλά θα συνεχίσουμε τον αγώνα,
όσος χρόνος και αν χρειαστεί, όσες θυσίες και αν απαιτηθούν, για τη διασφάλιση
του ειρηνικού και ελεύθερου μέλλοντος της πατρίδας και ολόκληρου του λαού μας.
Η
μνήμη των ηρώων μας παραμένει φωτεινή και καθάρια, για να θυμίζει σε όλους εμάς
το ανεξόφλητο χρέος προς την πατρίδα. Επαναλαμβάνουμε σήμερα τον δικό μας όρκο
τιμής, ότι η ανυπέρβλητη θυσία τους θα αποτελεί
ανέσπερο φάρο και ακοίμητο οδηγό για τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της
αξιοπρέπειας της πατρίδας μας.
Αυτή
είναι η οφειλή μας και αυτό θα αποτελέσει την καλύτερη δικαίωση της θυσίας
σου.
Ας
είναι αιωνία η μνήμη και η δόξα του και ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
