Απευθύνω
θερμό χαιρετισμό προς την Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων και τον Δήμο
Στροβόλου για την πρωτοβουλία οργάνωσης της αποψινής εκδήλωσης.
Οι κατεχόμενο δήμοι μέσα σε αντίξοες
συνθήκες αποτελούν αγωνιστικές επάλξεις και φορείς εγρήγορσης και
αγρύπνιας για τη λύτρωση της πατρίδας μας από το μίασμα της τουρκικής
στρατιωτικής κατοχής και την αποκατάσταση των καταπατημένων δικαιωμάτων
του λαού μας.
Τριάντα ένα χρόνια από την παράνομη
ανακήρυξη του ψευδοκράτους και 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή
είμαστε εδώ στην εκδήλωση της Ένωσης Κατεχομένων Δήμων, για να
καταδικάσουμε τη συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα, η οποία
κορυφώθηκε με την επιδρομική ενέργεια σε βάρος των κυριαρχικών
δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αποκλειστική Οικονομική της
Ζώνη.
Το 1983 η Τουρκία και η υποχείρια
τουρκοκυπριακή ηγεσία Ντενκτάς, παρά τη συνομολόγηση των συμφωνιών
υψηλού επιπέδου του 1977 και 1979, καταπατώντας και το γράμμα και το
πνεύμα αυτών των συμφωνιών, προχώρησαν στο παράνομο αποσχιστικό τους
διάβημα, στην ανακήρυξη του ψευδοκράτους κατά παραβίαση κάθε αρχής
διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Η διεθνής κοινότητα
σύσσωμη καταδίκασε την τουρκική παρανομία και το Συμβούλιο Ασφαλείας με
δύο εξαιρετικής σημασίας ψηφίσματα, το 541 και το 550, πέραν της σαφούς
καταδίκης, κάλεσε τα κράτη - μέλη του Διεθνούς Οργανισμού να απέχουν
από ενέργειες που θα ήταν δυνατόν να προσδώσουν οποιαδήποτε νομιμότητα
στο παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων. Τα ψηφίσματα αυτά μαζί με το
ψήφισμα 186 του 1964 αποτελούν ισχυρό θώρακα διαφύλαξης της μοναδικής
διεθνούς νομικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους υπήρξε μέρος
των τουρκικών επεκτατικών σχεδιασμών, που εκπονήθηκαν ήδη από τη
δεκαετία του 1950, με απροκάλυπτο στόχο τον στρατηγικό έλεγχο της
Κύπρου.
Η τουρκοανταρσία του 1963-64, ο εγκλεισμός
σε θύλακες των Τουρκοκυπρίων, η τουρκική εισβολή του 1974 και η σημερινή
επιδρομή στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελούν αμάχητα τεκμήρια
της επεκτατικής αρπακτικής συμπεριφοράς του τουρκικού κράτους σε βάρος
της Κύπρου. Ταυτόχρονα ο συστηματικός εποικισμός με προφανή στόχο την
αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων, η καταστροφή της πολιτισμικής και
θρησκευτικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα, η αλλαγή των τοπωνυμίων και ο
σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών, καταδεικνύουν ότι οι
τουρκικοί σχεδιασμοί παραμένουν αμετακίνητοι. Δημιουργία ενός αμιγούς
τουρκικού κράτους στην κατεχόμενη σήμερα Κύπρο, μέσω συνταγματικής
νομιμοποίησης ελέγχου ολόκληρης της Κύπρου, με ταυτόχρονη διατήρηση των
αναχρονιστικών εγγυήσεων του 1960.
Η πρόσφατη νέα επιδρομική ενέργεια, με
παραβίαση των θαλασσίων συνόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, πέραν της
επαναφοράς στη σύγχρονη εποχή της «πολιτικής των κανονιοφόρων», είναι
ηλίου φαεινότερον ότι επιδιώκει συγκυριαρχία επί του υποθαλάσσιου
φυσικού πλούτου της Κύπρου και αρπαγή του φυσικού αερίου.
Πέραν δηλαδή των αδηφάγων αξιώσεων της στο
συνταγματικό, το εδαφικό και το θέμα των εγγυήσεων, πέραν από την άρνηση
της να συζητήσει το θέμα των εποίκων, η Τουρκία θέτει τώρα επί τάπητος
και μάλιστα ως προαπαιτούμενο της λύσης τη διασφάλιση των έωλων
διεκδικήσεων της στον υποθαλάσσιο πλούτο της νότιας περιοχής της Κύπρου.
Η επιδρομική - πειρατική επίθεση στην ΑΟΖ
της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει σαν στόχο τη ματαίωση της δυνατότητας
άσκησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με απαγόρευση γεωτρήσεων,
εξόρυξης και εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου φυσικού μας πλούτου.
Ενώπιον αυτής της ληστρικής, αρπακτικής
συμπεριφοράς επιβάλλεται ολόπλευρη πολιτική και διπλωματική εκστρατεία
και εθνική ομοψυχία. Στηρίζουμε τα μέτρα που αποφασίστηκαν στο Εθνικό
Συμβούλιο ως αντίδραση στην έκνομη τουρκική συμπεριφορά. Τα μέτρα θα
πρέπει να κλιμακώνονται όσο η Τουρκία συνεχίζει την επιδρομή της.
Απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε πρόταση για
συζήτηση του θέματος των υδρογονανθράκων στις συνομιλίες, κάθε πρόταση
για «συνδιαχείριση» ή «διαμοιρασμό» εσόδων πριν από τη λύση του
Κυπριακού. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε αναγνώριση του ψευδοκράτους κατά
παραβίαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας 541 και 550. Θα έθετε
ακόμα υπό αναίρεση τόσο τις συμφωνίες οριοθέτησης των ΑΟΖ με Αίγυπτο,
Λίβανο και Ισραήλ, όσο και τις συμφωνίες με ξένες εταιρείες για
γεωτρήσεις και εξόρυξη του υποθαλάσσιου πλούτου
Οι κίνδυνοι είναι ορατοί και άμεσοι. Καθήκον
μας να τους αποτρέψουμε. Με σαφή και συνεπή στρατηγική. Με πνεύμα
διεκδικητικό. Με αποφασιστικότητα. Με αξιοποίηση του ευρωπαϊκού
περιβάλλοντος. Με στηλίτευση της τουρκικής συμπεριφοράς. Με εμμονή στις
βασικές αρχές λύσης όπως αυτές ορίζονται από το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό
Δίκαιο. Οι στιγμές είναι οριακά κρίσιμες. Χρέος μας να ανταποκριθούμε
με επάρκεια.
Κυρίες και κύριοι,
Συμπληρώνονται φέτος 41 χρόνια από την
ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο Κυπριακός Ελληνισμός τιμά, μαζί με
ολόκληρο το έθνος, τη μεγαλειώδη εκείνη ιστορική στιγμή. Κι αυτό όχι
απλώς στα πλαίσια μιας επιβαλλόμενης απόδοσης φόρου τιμής σε όσους
έδωσαν τη ζωή τους και αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία,
αλλά κυρίως για να αντλήσουμε τα σωστά διδάγματα που θα μας βοηθήσουν να
αντιμετωπίσουμε τις σοβαρές προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Το Πολυτεχνείο δεν αποτελεί απλώς ένα ετήσιο
χρέος προς τους νεκρούς και τους αγωνιστές, ούτε ένα πολιτικό μνημόσυνο
τυπικής αξίας. Αποτελεί κύρια καθοδήγηση και για τον δικό μας αγώνα
καταξιώνοντας το πνεύμα των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» του Νιόβρη του
1973.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός που συμπορεύτηκε με
τον αδελφό Ελληνικό λαό σαν ακατάλυτος δεσμός της κοινότητας στόχων και
οραματισμών, αποτίει φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ηρωικούς νεκρούς
του Πολυτεχνείου που περήφανοι και απροσκύνητοι έγραψαν μια από τις
λαμπρότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Η 28η του Οκτώβρη, η εθνική αντίσταση, οι
δημοκρατικοί αγώνες της δεκαετίας του ’60, με αποκορύφωμα τον ανένδοτο
αγώνα, συμπυκνώνουν οράματα, ελπίδες και προσδοκίες στη μεγάλη νύκτα της
17ης του Νιόβρη και ανοίγουν ένα νέο δρόμο μέσα από τους αδιάκοπους
αγώνες για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική προκοπή.
Είναι ακόμα αναγκαίο να επισημάνουμε πως το
Πολυτεχνείο υπήρξε και για την Κύπρο μια ύστατη προειδοποίηση για το πού
θα μπορούσαν να οδηγήσουν τα πράγματα. Γιατί, αν τα πρώτα χρόνια για
μερικούς μπορούσε να υπάρξει η δικαιολογία, αν υπήρχε, πως δεν θα
μπορούσαν να προβλεφθούν οι συνέπειες, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου
όφειλαν να σημάνουν μια γενική αφύπνιση για την αντιμετώπιση των
εξόφθαλμων πια εθνικών κινδύνων.
Οι φετινές επέτειοι της ανακήρυξης του
ψευδοκράτους και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου βρίσκουν την Κύπρο στη
δίνη της βαθιάς οικονομικής κρίσης και της συνακόλουθης κρίσης, της
κλιμακούμενης έλλειψης εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα
και τους θεσμούς.
Η κατάπτωση του πολιτικού ήθους, η πτώχευση
αρχών και αξιών, η διαπλοκή και η διαφθορά στη δημόσια ζωή δεν είναι
έργο εξωγήινων, είναι έργο του πολιτικού συστήματος. Και για να υπάρξει η
αναγκαία κάθαρση και αναγέννηση, είναι αναγκαία μια γενναιόψυχη
αυτοκριτική χωρίς ευθυνοφοβία. Χωρίς ισοπεδώσεις που τείνουν να
συγκαλύψουν ενόχους και ενοχές. Γιατί η ισοπέδωση υπευθύνων και ευθυνών,
η εξίσωση και εξομοίωση ενόχων και αθώων, εξυπηρετεί τους ενόχους και
τους διευκολύνει στη συνέχιση του φθοροποιού τους έργου.
Θα πρέπει ακόμα η αυτοκριτική να επεκταθεί
και στις συμπεριφορές των τελευταίων δεκαετιών. Στο κυνήγι του εύκολου
κέρδους, του άκρατου ατομικισμού, της απληστίας, της επιδειξιομανίας,
του μιμητισμού, του νεοπλουτισμού, της υπερκατανάλωσης, της ασυλλόγιστης
ψηφοθηρικής διόγκωσης του δημόσιου τομέα, της αλόγιστης συμπεριφοράς
μικρομεγαλισμού των κυπριακών τραπεζών, της αποσάθρωσης των δικτύων
κοινωνικής αλληλεγγύης. Όλα αυτά είναι τα άνθη του κακού, αλλά και το
εύφορο έδαφος στο οποίο εύκολα φύτρωσε και ευδοκίμησε η οικονομική
κρίση. Αυτή η κρίση βρήκε την κυπριακή κοινωνία ανοχύρωτη, απογυμνωμένη
από τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Αυτό τον χαρακτήρα που της επέτρεψε
να αντιμετωπίσει την εθνική καταστροφή του 1974 και να επιτύχει την
εθνική, οικονομική και κοινωνική αναγέννηση.
Το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό
μοντέλο που υιοθετήθηκε αργότερα, οδήγησε σε κακοήθεις μεταλλάξεις σε
όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Στην πολιτική, την οικονομία, την
παιδεία, τους αξιακούς κώδικες της κοινωνίας.
Η αλλαγή είναι όρος και προϋπόθεση για τη
λειτουργία της δημοκρατίας. Αλλά και για την επανεκκίνηση της
οικονομίας και δόμησης ενός νέου δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης. Η
δημοκρατία, πολιτική και οικονομική, αποκτά νόημα και περιεχόμενο, μόνο
όταν οδηγεί σε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλεγγύης και συνοχής. Σήμερα,
η δημοκρατία χρειάζεται ένα καινούργιο ζωογόνο άνεμο αξιοκρατίας,
αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης, ένα άνεμο που θα σαρώσει τις στρεβλώσεις
των πελατειακών σχέσεων και τις κάθε είδους διαμεσολαβήσεις στο Κράτος
και για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Οι πολίτες αναμένουν και απαιτούν
αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας, της εντιμότητας και της ηθικής
στην πολιτική. Απαιτούν πρωτοβουλίες για μια συνολική αναγέννηση της
κοινωνίας, των θεσμών και των εθνικών προοπτικών. Μόνο έτσι θα
«ξαναβρούμε την ψυχή μας», την αυθεντικότητα μας, την πίστη μας σε αρχές
και αξίες, και θα δρομολογήσουμε την οικονομική, κοινωνική και εθνική
επανεκκίνηση. Αυτή είναι μια θεμελιώδης προϋπόθεση και για την επιτυχία
του αγώνα μας για τερματισμό της κατοχής, για ελευθερία και δικαίωση.
Κυρίες και κύριοι,
Για μια ακόμα φορά τιμούμε την ηρωική
εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για μια ακόμα φορά καταδικάζουμε την
ανακήρυξη του παράνομου μορφώματος των κατεχομένων, τη συνεχιζόμενη
παράνομη στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη νέα θαλάσσια
εισβολή στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και δίνουμε το μήνυμα όπως
αυτό πηγάζει από τη θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και των
μαρτύρων της Κυπριακής Ελευθερίας. Όσοι αναμένουν ότι θα κύψουμε τον
αυχένα και θα οδηγηθούμε σε μια ταπεινή συνθηκολόγηση εξανδραποδισμού
αυταπατώνται. Όσοι αναμένουν ότι θα ακολουθήσουμε πολιτικές προσαρμογής
και παράδοσης ας πάρουν το μήνυμα. Η αντίσταση λαού και ηγεσίας θα
συνεχιστεί.
Τιμή και δόξα στους ήρωες του Πολυτεχνείου και των αγώνων του Κυπριακού λαού.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Όλοι μαζί για τη σωτηρία της Κύπρου. |
