«Έκθεση
της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών, Αξιών και Επιτρόπου Διοικήσεως με θέμα
«Η λειτουργία των θεσμών του χρηματοπιστωτικού συστήματος»
(Αρ. Φακ. 23.04.029.304-2012)
Τρίτη, 6 Μαΐου
2014
Κυρίες και κύριοι,
Μια παλιά Κινέζικη παροιμία λέει ότι «όταν δεν ξέρεις
προς τα πού βαδίζεις, καλό είναι να ξέρεις από πού έρχεσαι». Θα μου πείτε που
θυμήθηκες την Κινέζικη παροιμία σε μια συζήτηση για το χρηματοπιστωτικό σύστημα
της Κύπρου. Μα ο συμβολισμός είναι πασιφανής. Όσο κι αν δεν θέλουμε να το
παραδεχθούμε το μέλλον του Κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι
αβέβαιο. Αναμένουμε με αγωνία το τεστ κοπώσεως των Ευρωπαϊκών τραπεζών αργότερα
αυτόν το μήνα για να γνωρίζουμε εάν η εγχείρηση ανοικτής καρδιάς των αποφάσεων
του Eurogroup και των
μνημονίων, έχει επιτύχει και ο ασθενής είναι ακμαίος και δυνατός. Δεν πρέπει να
γίνονται βεβαίως προβλέψεις περί του αντιθέτου αλλά γεγονός είναι ότι ζούμε μια
αβεβαιότητα για το μέλλον των τραπεζών μας και των συνεργατικών ιδρυμάτων. Γι’
αυτό, κατά την Κινέζικη παροιμία, καλό είναι για να ενισχυθεί η πορεία του
χρηματοπιστωτικού μας συστήματος προς το μέλλον, να εξεταστεί με μεθοδικότητα
το παρελθόν. Επιβάλλεται, δηλαδή, να αναζητηθούν οι αιτίες της
χρηματοπιστωτικής κρίσης, να αναζητηθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι αλλά και
να εντοπιστούν τα κενά και οι αδυναμίες (προφανώς για να διορθωθούν).
Μετά από πολλούς μήνες λοιπόν ολοκληρώθηκε και δημοσιεύτηκε
η έκθεση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών για την κατάρρευση του
τραπεζικού συστήματος. Από τα πορίσματα της έκθεσης προκύπτουν βαριές ευθύνες
στα διοικητικά συμβούλια και τις διευθύνσεις των τραπεζών. Βαρύτατες ευθύνες
προκύπτουν και για τις ελεγκτικές αρχές δηλαδή τους προηγούμενους Διοικητές της
Κεντρικής Τράπεζας κ. Ορφανίδη και κ. Δημητριάδη.
Πιο αναλυτικά μέσα από την έκθεση τεκμηριώνεται η ελλιπής
εποπτεία των τραπεζών από τους θεσμικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, δηλαδή την
Κεντρική Τράπεζα, η οποία παρά το γεγονός ότι απέκτησε υπερεξουσίες μετά την
ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη, αποδείχθηκε ανεπαρκής και ανίκανη να
εκπληρώσει το ρόλο της. Η Κεντρική Τράπεζα, την εποχή του κ. Αθανάσιου
Ορφανίδη, δεν κατάφερε να ελέγξει τις υπερβολικές εισροές ξένων κεφαλαίων στην
Κύπρο, που γαργάλισαν την κερδοσκοπική μανία Κυπρίων και ξένων τραπεζιτών.
Αυτοί με τη σειρά τους, εκμεταλλεύτηκαν τους πακτωλούς καταθέσεων με το
χειρότερο τρόπο δανείζοντας αστόχαστα, χωρίς μελέτη και προβληματισμό, στην
Κύπρο και στο εξωτερικό.
Η κρίση στην αγορά των ακινήτων έπληξε καίρια τα δημόσια
οικονομικά αφού κακώς η αναπτυξιακή πολιτική των Κυβερνήσεων της τελευταίας
δεκαετίας έβαλε σχεδόν όλα τα αυγά σε ένα καλάθι – αυτό του «κτίζω και πουλώ».
Εμείς ως Οικολόγοι προειδοποιήσαμε, αλλά κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να
ακούσει. «Σκέψου το, γίνεται», μας έλεγαν. Η πολιτική της σπατάλης ήταν η
επίσημη πολιτική του κράτους και των πολιτών. Οι εισπράξεις περιορίστηκαν, οι
δαπάνες μεγάλωναν χρόνο με το χρόνο και το δημόσιο χρέος διογκώθηκε. Δημιουργήθηκε
υψηλός δανεισμός ανά νοικοκυριό, για δαπάνες σε μη παραγωγικές επενδύσεις. Τότε
κανένας από το κυβερνών κομματικό και οικονομικό σύστημα δεν ασχολήθηκε σοβαρά
με τον υψηλό κρατικό και ιδιωτικό δανεισμό.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου αντέδρασε όπως την
«αλεπού στο παζάρι» όταν βρέθηκε στο νέο περιβάλλον της οιωνή τραπεζικής
ενοποίησης της Ευρωζώνης. Η καταλυτική εγκληματική δράση μιας σπείρας από
λαμόγια εξ’ Ελλάδος με επικεφαλής τον κ. Βγενόπουλο γρήγορα οδήγησε τη Λαϊκή
Τράπεζα στις ξέρες της χρεοκοπίας. Δυστυχώς αντί να παρθούν γενναίες και
επώδυνες αποφάσεις από νωρίς, ακολουθήθηκε μια πολιτική “made in Cyprus” που
μεταφράζεται στο γνωστό κυπριακό ρητό: «στύλλον στύλλον άνεση». Μόνο που στον
τελευταίο στύλο αντί της άνεσης, μας περίμενε ο πόνος, ο πόνος και το μεγάλο
«ωχ» της συνολικής χρεωκοπίας.
Γι’ αυτήν την πορεία όπου η Λαϊκή Τράπεζα παρέσυρε τα
πάντα στην καταστροφή, δεν φέρει αποκλειστική ευθύνη ο περιβόητος Βγενόπουλος
και η σπείρα του.
Μεγάλη ήταν και η ευθύνη της τότε Κυβέρνησης και της
Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή του κ. Ορφανίδη. Θυμούμαστε όλοι την αντιπαράθεση
των δύο ανδρών η οποία κατέληξε - με την παρέμβαση ολόκληρου του κυπριακού και
πολιτικού κατεστημένου δηλαδή κομμάτων, Κυβέρνησης και εκκλησίας - σε ένα
συμβιβασμό που έμελλε να αποβεί θανάσιμος για την Κυπριακή οικονομία. Το
σκάνδαλο της Focus αποτελεί ίσως
την κορυφή του παγόβουνου της διαπλοκής μεταξύ της σπείρας Βγενόπουλου και
Κυπριακού πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Είναι γι’ αυτόν το λόγο που
επιμένουμε στην πλήρη διερεύνηση του σκανδάλου της Focus που αφορά καταγγελίες για ύποπτες
χρηματοδοτήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων από την εταιρεία που φαίνεται ότι
συνδέεται με τη συμμορία Βγενόπουλου. Από το βήμα αυτό προκαλώ και υποβάλλω στα
δύο κόμματα να καταθέσουν εθελοντικά τις οικονομικές τους καταστάσεις στον
Γενικό Ελεγκτή και να ζητήσουν έλεγχο για την περίοδο 2007 – 2008 όπως έχουν
κάνει ήδη οι Οικολόγοι. Ας αφήσουν, αν είναι καθαροί, άπλετο το φως του ελέγχου
να φωτίσει τη σκοτεινή αυτή υπόθεση. Αλλά φαίνεται ότι όπου υπάρχει καπνός
υπάρχει και φωτιά.
Μέσα λοιπόν από ένα πλέγμα διαπλοκών και ύποπτων
διασυνδέσεων προέκυψε η προσφυγή στον ELA για να αντληθεί έκτακτη χρηματοδότηση αρχικά για τη
Λαϊκή Τράπεζα (αργότερα σε μικρότερο βαθμό και για την Τράπεζα Κύπρου). Θυμάμαι
που μας έλεγαν τότε ότι «δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα», ότι αυτή είναι πλέον
μια δόκιμη πρακτική της Ευρωζώνης και ότι ακριβώς ιδρύθηκε ο ELA για να μπορούν Ευρωπαϊκές Τράπεζες να στηριχθούν
προσωρινά και να αντιμετωπίσουν προβλήματα ρευστότητας. Το Σεπτέμβριο του 2011
η Λαϊκή Τράπεζα με απόφαση του διοικητή κ. Ορφανίδη και τη σύμφωνη γνώμη της
πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας έπαιρνε ως ELA το πρώτο μισό δις ευρώ. Ήταν η αρχή
του τέλους.
Όλες οι προσπάθειες για αναχρηματοδότηση της Λαϊκής
Τράπεζας έπεσαν στο κενό. Ορισμένες μάλιστα πρακτικές που εφαρμόστηκαν στο
όνομα της αναχρηματοδότησης της Λαϊκής Τράπεζας (και όχι μόνο) ήταν εξόφθαλμα παράνομες. Αναφέρομαι στο
σκάνδαλο των αξιόγραφων που παγίδευσε χιλιάδες συμπολίτες μας. Είναι πέραν
πάσης αμφιβολίας γνωστό ότι οι Τράπεζες, με ευθύνη των διοικήσεων τους,
καταδολίευσαν ανυπεράσπιστους ανθρώπους πείθοντας τους να μετατραπούν από
καταθέτες σε επενδυτές χωρίς να το καταλάβουν οι ίδιοι. Η πολιτεία απέτυχε να
προστατεύσει ή να δικαιώσει αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι δίκαια διαμαρτύρονται
και ζητούν δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη η οποία δεν μπορεί να παραπέμπεται στις
δικαστικές ελληνικές καλένδες. Θέση μας είναι ότι την ευθύνη αποζημίωσης των θυμάτων
των αξιογράφων πρέπει να αναλάβει η ίδια
η Πολιτεία η οποία έχει την ευθύνη γιατί αποδείχθηκε ανίκανη να υπερασπιστεί
τους πολίτες της από μία μαζική και επίσημη ληστεία.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε γοργά και παρέσυρε και άλλες
Κυπριακές Τράπεζες όταν τον Μάρτιο του 2012 ο τότε Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας
αποδέχτηκε την απομείωση (το κούρεμα δηλαδή) των Ελληνικών ομολόγων, χωρίς να
ζητήσει αντισταθμιστικά μέτρα ή δικλείδες ασφαλείας για τις Κυπριακές τράπεζες
οι οποίες - κακώς βεβαίως - ήσαν τόσο
πολύ εκτεθειμένες στην Ελληνική αγορά ομολόγων. Ο λόγος αυτής της υπερβολικής
έκθεσης φαίνεται να ήταν η έφεση τραπεζικών στελεχών και διοικήσεων να
παρουσιάζουν πρόσκαιρα και πλασματικά κέρδη, για ίδιον όφελος, διότι κάτι
τέτοιο συνεπαγόταν υψηλά bonus (δώρα) και
αμοιβές. Ορισμένες από αυτές τις ενέργειες πιθανόν να αποτελούν αντικείμενο
ποινικών ευθυνών.
Τον Μάιο 2012 αναλαμβάνει ο νέος διοικητής κ. Δημητριάδης
εν μέσω τρομερών και πρωτοφανών αντεγκλήσεων μεταξύ Κεντρικής Τράπεζας και
Κυβέρνησης Χριστόφια, Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Αντί δηλαδή να
συγκεντρωθούν όλες οι δυνάμεις στην αντιμετώπιση των σκληρών προκλήσεων που
αντιμετώπιζε η οικονομία της χώρας, η πολιτική και οικονομική ηγεσία αναλωνόταν
σε έριδες και αντιπαραθέσεις.
Είχε βεβαίως προηγηθεί η έκρηξη στο Μαρί με την
καταστροφή της ενεργειακής υποδομής της χώρας που δημιούργησε επιπλέον ανάγκες
δημόσιων δαπανών, κρίση στην οικονομία αλλά κυρίως μία πολιτική κρίση
διαρκείας. Εντωμεταξύ οι ξένοι καταθέτες (αλλά και Κύπριοι) άρχισαν να
φυγαδεύουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Οι αξιολογήσεις των διεθνών οίκων
έπαιξαν το δικό τους ύποπτο ρόλο στην επιδείνωση του φαινομένου αυτού. Οι
καταθέσεις έφευγαν, έρχονται μέσα πολύ λιγότερες και αμφιβόλου ποιότητας και το
τραπεζικό σύστημα κατέρρεε σταδιακά.
Όταν τον Μάιο του 2012 ο κ. Δημητριάδης αναλάμβανε ως
κεντρικός τραπεζίτης ο ELA της Λαϊκής Τράπεζας ήταν μόλις σχεδόν 4
δισεκατομμύρια ευρώ. Όμως κανένας δεν φρόντισε να ενημερώσει τη Βουλή των
Αντιπροσώπων όταν ενέκρινε την εισήγηση της κυβέρνησης Χριστόφια με πρωτοστάτες
τότε διάφορους έγκριτους οικονομικούς παράγοντες (π.χ. Σαρρής, Σιαρλής κλπ),
την κατάθεση εγγύησης για τη Λαϊκή Τράπεζα με το ποσό των 1,8 δισεκατομμυρίων
ευρώ. Πολλοί κατηγορούν τη Βουλή των Αντιπροσώπων για αυτή την απόφαση. Είναι
αλήθεια ότι αν υπήρχε η κατάλληλη πληροφόρηση, αλλά κυρίως εάν υπήρχε η
πολιτική τόλμη, ίσως να αποφεύγαμε τότε τα χειρότερα. Δύο φορές αργότερα, το
Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, χωρίς ιδιαίτερη πίεση αυτή τη φορά η Βουλή των
Αντιπροσώπων (και με γνώση πλέον των δεδομένων και των κινδύνων) ενέκρινε
περαιτέρω εγγυήσεις για τη Λαϊκή Τράπεζα που κάλυψαν το σύνολο των 6
δισεκατομμυρίων ευρώ.
Πολύ αργοπορημένα, με την Κύπρο αιχμάλωτη των αγορών, ο
κ. Χριστόφιας αποφάσισε να καταφύγει στο δανεισμό από την Τρόικα αφού
προηγουμένως δοκίμασε να βρει στήριξη από τη φίλη μας Ρωσία με πενιχρά
αποτελέσματα. Από εκεί και πέρα έδρασε ο δαιμονικός χαρακτήρας της Τρόικας την
οποία εκπροσωπούσε στην Κύπρο κατά τρόπο εγκληματικό που φθάνει στα όρια της
μειοδοσίας ο κ. Δημητριάδης. Αυτόν τον κύριο τον οποίο η κυβέρνηση Αναστασιάδη
αντί να τον συλλάβει και να τον περάσει από δίκη, τον απάλλαξε πρόσφατα με ένα χρυσό μπόνους 256 χιλιάδων ευρώ,
αφορολόγητο και κατατεθειμένο στο Λονδίνο, όπου ζει τώρα ανέμελος. Πιθανώς μας
ακούει τώρα και γελά, τέτοια κορόιδα που είμαστε.
Ο κ. Δημητριάδης χρησιμοποίησε την έκθεση της PIMCO για να φουσκώσει τις κεφαλαιακές ανάγκες των
τραπεζών στα 10 δισεκατομμύρια ευρώ και να δημιουργήσει την ανάγκη για bail in
αφού η κυβέρνηση αδυνατούσε να καλύψει με δημοσιονομική περισυλλογή αυτό το
τεράστιο ποσό. Έτσι μας προέκυψε το κούρεμα καταθέσεων το οποίο δεν είναι
βεβαίως μία απλή απομείωση ιδιωτικών κεφαλαίων αλλά ένα βαρύ κτύπημα για την
κυπριακή οικονομία. Είναι σαφές ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης αυτοεγκλωβίστηκε
στις μεθοδεύσεις των ευρωπαίων φίλων του και του κ. Δημητριάδη και κακώς
αποδέχτηκε το κούρεμα. Δυστυχώς για άλλη μία φορά η πολιτική ηγεσία της χώρας
μας πιάστηκε στον ύπνο. Τα όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες με την τραγική
αποστολή στη Μόσχα, τον πανικό που επικράτησε όχι τόσο στο επίπεδο των πολιτών
αλλά ανάμεσα στους πολιτικούς και η πλήρης έλλειψη του παραμικρού σχεδιασμού,
θυμίζουν μόνο τις παρόμοιες καταστάσεις διάλυσης που ζήσαμε την περίοδο των
τραγικών γεγονότων του ’74.
Μέσα στον πανικό ο πρόεδρος Αναστασιάδης «επέτυχε»
δυστυχώς την άμεση αποξένωση των ελλαδικών παραρτημάτων των Κυπριακών τραπεζών
με ζημιά που αντιστοιχεί στα 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Η απόφαση αυτή – μία
απόφαση που χρεώνεται στο δίδυμο Δημητριάδη/Αναστασιάδη – απομόνωσε την Κυπριακή κρίση από την Ευρωπαϊκή
αγορά και μετέτρεψε τα πάθη των Κυπρίων σε ένα ασήμαντο γεγονός σε μία γειτονιά
της Ευρώπης. Χάσαμε και το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί έναντι της Τρόικας.
Γυμνός και αποστεωμένος ο πρόεδρος Αναστασιάδης αντιμετώπισε το δεύτερο Eurogroup που μας έφερε
ένα σκληρό μνημόνιο και ένα παράνομο και πρωτοφανές κούρεμα καταθέσεων και μία
πονηρή μεταφορά του ELA 10 δις στην Τράπεζα Κύπρου. Το τέλειο κεφαλοκλείδωμα. Η
Κύπρος χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο. Τα πειραματόζωα όμως τα σκοτώνουν στο
τέλος του πειράματος. Το τέλος λοιπόν παραμένει όπως – όπως λένε και οι Κινέζοι
– σκοτεινό και αβέβαιο.
Κυρίες και κύριοι,
Τα εγκληματικά λάθη, οι παραλείψεις, οι υπερβολές, οι
παράνομες πράξεις και πρακτικές καταγράφονται επαρκώς στις χίλιες περίπου
σελίδες της έκθεσης. Αυτό που απομένει είναι να αξιοποιηθεί αυτό το υλικό από
τις διωκτικές αρχές και να υπάρξει γρήγορη δικαιοσύνη, κάθαρση και τιμωρία.
Δεν μπορώ βέβαια σε μία ομιλία λίγων λεπτών να παρουσιάσω
τη δική μου άποψη για τα γεγονότα και να σχολιάσω λεπτομερώς την έκθεση. Είναι
όμως καθήκον μου να αναφερθώ στις – κατά την άποψή μου – ελλείψεις της έκθεσης.
Νομίζω λοιπόν ότι εκεί που η έκθεση αποτυγχάνει να δώσει
πλήρη εικόνα είναι στον τομέα των πολιτικών ευθυνών. Η εγκληματική αδιαφορία και
ανευθυνότητα της προηγούμενης Κυβέρνησης καθώς και η ανικανότητα της παρούσας
Κυβέρνησης να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεων της τραπεζικής
ολιγαρχίας δεν παρουσιάζονται επαρκώς στις σελίδες της έκθεσης της Επιτροπής
Θεσμών.
Επίσης η έκθεση παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνει μεγάλο
όγκο από στοιχεία εξακολουθεί να καλύπτει με την απόφαση της πλειοψηφίας
ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ εκείνους που δρώντας με ιδιοτέλεια απέσυραν καταθέσεις από τις
Κυπριακές τράπεζες πριν την απόφαση του Eurogroup και στην κλειστή περίοδο στις
δύο συστημικές τράπεζες δίνοντας τους τη χαριστική βολή.
Θυμίζω ότι αρχικά είχε παρθεί ομόφωνη απόφαση της
Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών (16 Απριλίου 2014) ότι θα περιλαμβάνονταν
στην έκθεση της και τα στοιχεία των εκροών καταθέσεων την κρίσιμη περίοδο πριν
το Eurogroup. Ως γνωστόν η
απόφαση αυτή ανατράπηκε μετά από επέμβαση των ηγεσιών των δύο κομμάτων ΔΗΣΥ –
ΑΚΕΛ, οδηγώντας τα έγγραφα αυτά πίσω στα απόρρητα της Βουλής (30 Απριλίου
2014).
Το πρώτο που θέλω να παρατηρήσω είναι ότι ουσιαστικά οι
πληροφορίες που περιλαμβάνονται στα έγγραφα αυτά έχουν ήδη δημοσιευτεί, κυρίως
σε ελληνικά μέσα ενημέρωσης τον περασμένο Απρίλιο, πριν ακόμα κατατεθούν στη
Βουλή. Κάποιοι, προφανώς από την ίδια την Κεντρική Τράπεζα είχαν διαρρεύσει τα
στοιχεία αυτά για σκοτεινούς λόγους. Ίσως κάποιοι ήθελαν να στείλουν μηνύματα
σε αυτούς που κυβερνούν και αποφασίζουν, ότι κατέχουν στοιχεία που ενοχοποιούν
φίλους και συνεργάτες τους. Τώρα, γιατί οι ηγεσίες ΔΗΣΥ –ΑΚΕΛ, αποφάσισαν να
κρατήσουν στο απόρρητο αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες εν πολλοίς έχουν ήδη
δημοσιευτεί, είναι ένα θέμα για το οποίο πρέπει να ερωτηθούν οι ίδιες αυτές οι
ηγεσίες και να δώσουν πειστική απάντηση.
Δεύτερον, πρέπει να διευκρινιστεί ότι τα στοιχεία αυτά μετά
από την επιμονή της Κοινοβουλευτικής
Επιτροπής Θεσμών κατατέθηκαν από την Κεντρική Τράπεζα και σε ηλεκτρονική μορφή.
Αυτό έγινε και γιατί το ζητούσε το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων (Φόρος
Εισοδήματος), για να ολοκληρώσει τον φορολογικό έλεγχο αυτών των νομικών
προσώπων. Σύμφωνα με την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Θεσμών τα στοιχεία στην
ηλεκτρονική τους μορφή διαφέρουν από την έντυπη. Γιατί άραγε; Ποιος θα
απαντήσει στο ερώτημα αυτό;
Επίσης διερωτάται κανείς εύλογα, γιατί τελικά δεν
διαβιβάστηκαν τα στοιχεία στην ηλεκτρονική τους μορφή στο Τμήμα Εσωτερικών
Προσόδων για ολοκλήρωση του φορολογικού ελέγχου; Τέλος, γιατί ποτέ δεν
κατατέθηκε στη Βουλή (εάν ζητήθηκε) το αποτέλεσμα του έστω και ελλιπούς
φορολογικού ελέγχου; Εάν δεν ζητήθηκε από το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων το
αποτέλεσμα των ελέγχων του κάποιοι πρέπει να απαντήσουν στους λόγους που αυτή η
υπόθεση καταχωρήθηκε στα αζήτητα!
Στους καταλόγους αυτούς ξεχωρίζουν εμφανώς γνωστά ονόματα
Κυπριακών εταιρειών με κορυφαία την περίπτωση της εταιρείας A. LOUTSIOS & SONS LTD που σχετίζεται με
το συγγενικό περιβάλλον του Προέδρου Ανασταστιάδη. Επίσης αρκετές από τις
εταιρείες αυτές, με μία απλή αναζήτηση στο Google αποδεικνύεται ότι
αντιπροσωπεύονται από γνωστά δικηγορικά ή άλλα γραφεία της Κύπρου. Μία πιο ενδελεχής έρευνα από τα αρμόδια
όργανα της πολιτείας πρέπει να αποκαλύψει τις πιθανές διασυνδέσεις με πολιτικά
πρόσωπα και την ενδεχόμενη προνομιακή πληροφόρηση.
Επαναλαμβάνω βεβαίως ότι είναι εξίσου σημαντικό να
μάθουμε ποιοι είναι αυτοί που θέτοντας το προσωπικό τους συμφέρον υπεράνω του
γενικού καλού, έσπευσαν να διασώσουν τις καταθέσεις τους. Όχι γιατί αυτό είναι
ποινικά επιλήψιμο, αλλά έχει τη δική του ηθική σημασία.
Ίσως κάποιοι απ’ αυτούς σήμερα να εκμεταλλεύονται την
οικονομική κρίση και να ζητούν και στήριξη από προγράμματα χρηματοδοτήσεων ή
αναζητούν να εκφύγουν από τις υποχρεώσεις τους. Ίσως κάποιοι από αυτούς να
είναι στον κατάλογο εταιρειών που δεν πλήρωσαν το φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας ή
συγκαταλέγονται ανάμεσα στους 22 μεγαλοφειλέτες της Τράπεζας Κύπρου. Όπως λέω
συχνά αυτός ο λαός που κλαδεύτηκε, κουρεύτηκε, ληστεύθηκε, δικαιούται
τουλάχιστον να ξέρει ποιοι ευνοήθηκαν από την καταστροφή και ποιοι φταίνε. Μας
έκλεψαν και μας φτώχυναν ας μην μας κοροϊδεύουν κι από πάνω.
Βέβαια είναι ίσως πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ποιοι
είναι αυτοί που νόμιμα ή παράνομα έχουν εκμεταλλευτεί την κλειστή περίοδο για
να δραπετεύσουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Ακούμε για ένα κατάλογο 64
πράξεων; Είναι μόνο αυτές οι πράξεις; Ποιοι είναι αυτοί; Είχαν άδεια ή όχι και
γιατί από τον κεντρικό τραπεζίτη; Τα ερωτήματα αυτά άπτονται θεμάτων που
αφορούν πλέον ποινικά αδικήματα και όχι μόνο ζητήματα ηθικής.
Εγώ προσωπικά έχω εγείρει επιτακτικά και θέμα διαφάνειας
και νομιμότητας της εξαίρεσης κάποιων λογαριασμών από το κούρεμα. Έχω ζητήσει
επανειλημμένα από την κυβέρνηση και την Κεντρική Τράπεζα να καταθέσουν στη
Βουλή των Αντιπροσώπων τον κατάλογο εκείνων που δεν έτυχαν απομείωσης των
καταθέσεων τους ώστε να κριθεί η νομιμότητα αυτών των αποφάσεων. Πολλοί
φιλανθρωπικοί οργανισμοί διαμαρτυρήθηκαν
δημόσια ότι υπήρξε διάκριση δηλαδή αδικαιολόγητα κάποιοι οργανισμοί έτυχαν
κουρέματος και κάποιοι άλλοι όχι. Γιατί και σε αυτό το θέμα έχει πέσει το
απόλυτο σκοτάδι;
Πρωταρχικός μας στόχος και μέλημά, είναι βεβαίως η
τιμωρία των ενόχων και η επιστροφή των κλεμμένων. Αποτελεί όμως σημαντική πτυχή
του όλου θέματος και η ανάδειξη της ηθικής πλευράς του εγκλήματος. Σημαντικό
ζήτημα είναι επίσης η καθιέρωση θεσμών πλήρους διαφάνειας. Εμείς ως Οικολόγοι
δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ποτέ και για τους τρεις αυτούς πυλώνες της
δικαιοσύνης. Ζητούμε οι κλέφτες και τα λαμόγια να τιμωρηθούν και να επιστρέψουν
τα κλεμμένα.
Στο σημείο αυτό θέλω κύριε πρόεδρε να προβώ σε μία δήλωση
την οποία έχω πολλάκις επαναλάβει και δημόσια. Εγώ ως γενικός γραμματέας του
Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών δηλώνω ότι εάν από τις ποινικές έρευνες
και την πορεία της δικαιοσύνης αποδειχθεί ότι από τις ποινικές έρευνες και την
πορεία της δικαιοσύνης αποδειχθεί ότι στέλεχος ή μέλος των Οικολόγων βαρύνεται
με ηθικό ή ποινικό παράπτωμα που έχει σχέση με την οικονομική καταστροφή της
Κύπρου εγώ ο ίδιος προσωπικά θα αναλάβω τη διαγραφή του από τις τάξεις των
Οικολόγων. Δηλώνω μάλιστα ότι εάν το πολιτικό κίνημα που εκπροσωπώ δεν
διαγράψει τον οποιονδήποτε ο οποίος άθελα του ή ηθελημένα, έχει προβεί σε πράξεις
ή παραλείψεις που οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή της Κύπρου, τότε εγώ ο
ίδιος θα παραιτηθώ από οποιανδήποτε θέση που εκπροσωπώ αυτού του πολιτικού
κινήματος. Θα είχα στην απίθανη αυτή περίπτωση, μεγάλο ζήτημα συνειδήσεως.
Κυρίες και κύριοι,
