Χαιρετισμός του Υπουργού Άμυνας κ. Φώτη Φωτίου

Χαιρετισμός του Υπουργού Άμυνας κ. Φώτη Φωτίου

Στην εκδήλωση «ένα διαφορετικό αφιέρωμα γενεθλίων» προς τιμήν των ηρώων Μίλτου και Χρίστου Χριστοφόρου

(Δευτέρα 09 Σεπτεμβρίου 2013, στις 08.00μ.μ. Κηποθέατρο Λεμεσού)

«Αυτός ο ήλιος που βγήκε σήμερα

Δε θα δει τα ωραία παλληκάρια.

Τα ωραία παλληκάρια, μπήκαν στο θάνατο

από την πόρτα που μπαίνουν οι ολόρθοι άνθρωποι».

Κύριε Εκπρόσωπε του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων,

Κύριοι Εκπρόσωποι των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων,

Έντιμοι κύριοι Υπουργοί,

Κύριοι Βουλευτές,

Σεβαστοί γονείς Πόπη και Μιχάλη Χριστοφόρου,

Αγαπητή Γεωργία Χριστοφόρου,

Αγαπητοί συγγενείς των ηρώων του Μαρί,

Εκλεκτοί παρευρισκόμενοι,

Κυρίες και κύριοι,

Τα όσα πολλά και μεγάλα κατάφεραν σε λίγες στιγμές ο Μίλτος, ο Χρίστος, αλλά και οι άλλοι έντεκα ήρωες του Μαρί, ξαναζωντανεύουν μέσα από τους στίχους του Θεοδόση Πιερίδη. Δεν έχει σημασία αν γράφτηκαν για ήρωες άλλης εποχής, για έναν ή για περισσότερους. Ο πόνος της άδικης απώλειας και η ανάμνηση του μελαγχολικού Σεπτέμβρη, είναι ίδιος. Το θλιμμένο πατρικό βλέμμα, η σπαρακτική κραυγή της μάνας, το γοερό κλάμα της αδελφής και τα σκυθρωπά πρόσωπα των φίλων, των συμμαθητών, των δασκάλων και των ανθρώπων που γνώρισαν τα παλικάρια μας, παραμένουν απαράλλαχτα διαχρονικά.

Με τη σκέψη μας, το σύμμαχο της ανάμνησης και της διατήρησης των ευχάριστων στιγμών που δίνουν κουράγιο και ελπίδα στη ζωή, γυρνάμε το χρόνο πίσω. Εκεί, στο σπίτι της οικογένειας Χριστοφόρου, που τέτοια μέρα, συνήθιζε να γεμίζει με χαμόγελα και με ανέμελες παιδικές φωνές. Εκεί που οι ευχές και η περηφάνια των γονιών, της Πόπης και του Μιχάλη, έσμιγαν με τα γεμάτα νόημα και υποσχέσεις λεβέντικα μάτια των διδύμων. Σαν να ήθελαν να πουν ότι εμείς, μια μέρα θα σας κάνουμε περήφανους. Εμείς, σαν χρειαστεί, θα δώσουμε μια νέα πνοή στην απολιθωμένη σκέψη, στην αποχαύνωση της κοινωνίας, στην ανευθυνότητα των κρατούντων, στη διχόνοια που μαραζώνει τους ανθρώπους.   

Στο άκουσμα της έκρηξης στο Μαρί το πρωινό της 11^ης Ιουλίου 2011, ποιος γονιός, ποιος αλήθεια απ’ όλους μας δεν ταύτισε τον εαυτό του με την Πόπη και τον Μιχάλη; Ποιος δεν τόλμησε μάταια, να φανταστεί ότι έχανε άδικα και αναπάντεχα, τα δικά του παιδιά; Ακόμα και χρόνια μετά, η ίδια σκέψη αναστατώνει και συνθλίβει τη λογική. Είναι οι στιγμές που ο ανθρώπινος νους, αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος της οδύνης και όλοι παραχωρούμε λυτρωτικά τη λύση, στη δύναμη της καρδιάς. Είναι οι στιγμές, που τα λόγια σωπαίνουν και τα άψυχα πράγματα, τα ρούχα, τα παιχνίδια, το κάθε λογής αντικείμενο που ακούμπησαν, καθαγιάζεται και αποτελεί ανεκτίμητο κομμάτι της ύπαρξής τους.

Απόψε γιορτάζουμε ξανά τα γενέθλιά τους, όχι από συνήθεια αλλά από χρέος. Όχι για να τους αποδείξουμε μόνο ότι τους αγαπάμε και ότι θα τους έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας. Αυτά είναι δεδομένα και αυτονόητα. Απόψε γιορτάζουμε τα γενέθλιά τους, για να προσκυνήσουμε τις αθάνατες νεανικές τους ψυχές. Τις απαστράπτουσες προσωπικότητες και τους αδαμάντινους χαρακτήρες, που δίδαξαν την αξιοπρέπεια, το ήθος και τη συνειδητή θυσία. Σήμερα, τους τιμούμε όχι σαν παιδιά, αδέλφια, εγγόνια και φίλους. Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο δύο ηρώων που ξεφεύγουν από το στενό οικογενειακό περιβάλλον και καταξιώνονται στη συνείδηση των απανταχού Ελλήνων. Του κάθε ανθρώπου που εμβαπτίζεται σε ιδανικά και αξίες και γνωρίζει που και πότε πρέπει να τα χρησιμοποιήσει για το κοινό καλό. Για τη δοκιμαζόμενή μας πατρίδα, η οποία, άλλοτε υποφέρει από βάρβαρους κατακτητές και άλλοτε, από σκεβρωμένες συνήθειες και ανεύθυνες συμπεριφορές μας.

Αγαπητοί Χρίστο και Μίλτο,

Το Κηποθέατρο της Λεμεσού, αποδεικνύεται μικρό για να χωρέσει τη μνήμη σας. Εξάλλου, οι ήρωες δεν θέλουν χώρο γιατί έχουν κατακτήσει εξέχουσα θέση σε άυλα πάνθεα, μα και μέσα στις καρδιές μας. Δεν θέλουν μάρμαρα και περίλαμπρα μνημεία, γιατί η μνήμη τους συνδυάστηκε με το απλό και το απέριττο. Απεναντίας, χαρίζουν σε μας χώρο συνειδητής μίμησης και ευρύ πεδίο εφαρμογής, στην καθημερινότητα και στις δύσκολες στιγμές που περνάμε σαν άνθρωποι, σαν λαός, σαν Κυπριακός Ελληνισμός. Δίνουν νόημα στην ασήμαντή μας ύπαρξη, που μπορεί να μεγαλουργήσει υπό προϋποθέσεις. Σ’ αυτές τις καταστάσεις εξαιρετικής σπουδαιότητας, που ο καθένας καλείται να αντιμετωπίσει από το δικό του μετερίζι, τις προκλήσεις και τις ευθύνες που του αναλογούν.

Τα δύο προηγούμενα γενέθλιά σας, δεν τα χάσατε. Ούτε ‘μεις τα χάσαμε. Όλα τα προηγούμενα, ίσως το κάναμε, γιατί παραδώσαμε την αξιοπρέπεια και την περηφάνια μας ως λαός, στον ωχαδερφισμό και στην εγκληματική απάθεια. Και σε τούτα τα γενέθλια, δεν πρέπει να κλαίμε. Μας το δίδαξε η ηρωομάνα σας και ο στοργικός σας πατέρας. Οι άνθρωποι, που βρήκαν τη δύναμη και το κουράγιο να σηκωθούν και να διεκδικήσουν το δίκαιο για να ξαποστάσουν οι ψυχές σας, οι ψυχές όλων των ηρώων του Μαρί. Οι άνθρωποι, που απόψε κάνουν το όραμά σας για στήριξη προς το συνάνθρωπο πραγματικότητα, βοηθώντας ποικιλοτρόπως όσους το έχουν ανάγκη, τιμώντας τη μνήμη σας.

Αγαπητοί Πόπη και Μιχάλη,

Η κυπριακή πολιτεία, σας εκφράζει τη βαθιά της ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες της, για τη μεγάλη σας προσφορά. Για τη μεγάλη σας καρδιά, η οποία αγκαλιάζει τα παιδιά όλου του κόσμου. Σε μια περίοδο που οι δυσκολίες της οικονομικής κρίσης εμφανίζονται ως οδυνηρές υπαρκτές καταστάσεις και ταλανίζουν το λαό μας, παρόμοιες πρωτοβουλίες, δίνουν ελπίδα. Υλοποιούν το όραμα του Μίλτου και του Χρίστου, οι οποίοι πίστευαν ότι η ζωή, είναι σαν μια παράσταση. Μια παράσταση που το ποσοστό της επιτυχίας της, κρίνεται στο χειροκρότημα. Ας τους δώσουμε απόψε την ικανοποίηση και την απόδειξη ότι, η δική τους παράσταση, ήταν πέρα για πέρα επιτυχής. Ότι με τις επιλογές τους, έγραψαν τη δική τους και τη δική μας ιστορία.                 

  

Κυρίες και Κύριοι,

Σ’ αυτά τα γενέθλια των διδύμων μας, ας υποσχεθούμε ότι η μνήμη τους, θα καθοδηγεί και θα φωτίζει την οδό του δικού μας καθήκοντος. Ας πάρουμε τη δύναμη που χρειάζεται, για να μπορούμε να στεκόμαστε αντάξιοι των δύσκολων καταστάσεων που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως λαός. Ενωμένοι και μονιασμένοι, καλούμαστε να αποτρέψουμε καταστάσεις που θα θέσουν σε κίνδυνο την πατρίδα μας και τα εθνικά μας συμφέροντα. Ας τολμήσουμε να αφυπνίσουμε και να αφυπνιστούμε, για να αποτρέψουμε νέες καταστροφές. Τραγωδίες τύπου Μαρί, οι οποίες αναδύθηκαν μέσα από λάθη και εγκληματική αναβλητικότητα. Έτσι που να μπορούμε να λέμε:

«Τα ωραία παλληκάρια μπήκαν στην καρδιά μας,

από τους δρόμους που εισελαύνουν οι μεγάλοι άνεμοι

εκείνοι πόρχονται να σαρώσουν τη μουχλιασμένη μας ησυχία».

Συγχαίρω τους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες της όμορφης αυτής εκδήλωσης, αλλά και όλους όσοι παρευρίσκονται και στηρίζουν το θεάρεστο έργο που επιτελείται. Σας ευχαριστ